Το  πρώτο  μήνυμα  αφορμή  έχει  την  ερώτηση, την  οποία  υπέβαλε  στον  Ιησού  ο  μαθητής  του  Πέτρος, λέγοντας:  «Κύριε, ποσάκις  αμαρτήσει  εις  εμέ  ο  αδελφός  μου  και  αφήσω  (= συγχωρήσω)  αυτώ;  έως  επτάκις;»  (Ματθ. 18,21).

Το  δεύτερο  μήνυμα  προκλήθηκε  από  την  παράκληση-απαίτηση, την  οποία  έθεσε  στον  Κύριο  η  μητέρα  τών  υιών  τού  Ζεβεδαίου, Ιάκωβος  και  Ιωάννης, και  η  οποία  τού  ζήτησε  το  εξής:  «Ειπέ  (Κύριε)  ίνα  καθίσωσιν  ούτοι  οι  δύο  υιοί  μου  εις  εκ  δεξιών  σου  και  εις  εξ  ευωνύμων  (= αριστερών)  σου  εν  τη  βασιλεία  σου»  (Ματθ. 20,21).

Στην  πρώτη  ερώτηση  ο  Κύριος  απάντησε  στον  Πέτρο:  «Ου  λέγω  σοι  έως  επτάκις, αλλ'  έως  εβδομηκοντάκις  επτά»  (Ματθ. 18,22), δηλώνοντας  έτσι  το  συνεχές  και  αδιάλειπτο  τής  συγχωρητικότητας  και  εκθειάζοντας  με  αυτόν  τον  τρόπο  την  αρετή  τής  μεγαλοψυχίας  και  τής  μεγαλοκαρδίας  προς  τους  αδελφούς  και  τους  συνανθρώπους  μας, οι  οποίοι  μάς  φταίνε  πάλι  και  πολλάκις.

Και  στη  δεύτερη  παράκληση-επιθυμία  τής  μητέρας  και  τών  δύο  υιών  της  απάντησε  ως  εξής:  «Ουκ  οίδατε  τι  αιτείσθε. Δύνασθε  πιείν  το  ποτήριον  ό  εγώ  μέλλω  πίνειν...;». Και  μετά  από  μερικά  αποκαλυπτικά  και  προειδοποιητικά  λέει  γενικά:  «....ος  εάν  θέλη  εν  υμίν  μέγας  γενέσθαι, έσται  υμών  διάκονος  και  ος  εάν  θέλη  εν  υμίν  είναι  πρώτος, έσται  υμών  δούλος»  (Ματθ. 20,22-27).

Έτσι  από  το  Ματθ. 18,21  εξ.  φθάνουμε  στο  Ματθ. 20,21  εξ. Και  για  τον  ελληνικό  χώρο  ερχόμαστε  από  το  1821  εξ.  στο  2021  εξ.  και  σημειώνουμε: 

Μπορούμε  να  αναλογισθούμε  πόσα  κακά  έφερε  στη  χώρα  μας  από  το  1821  και  εδώ  η  μη  τήρηση  τού  Ματθ. 18,21  κ. εξ., δηλαδή  η  μικροψυχία, η  μικροκαρδία, η  μικρόνοια  και  η  διχόνοια, η  εκδικητικότητα  και  ο  διχασμός;

Αντιθέτως  μπορούμε  να  αναπολούμε, πόσα  καλά  αποτελέσματα  ακολούθησαν, όταν  υπήρχε  η  ομόνοια  και  η  ομοψυχία, η  αμνησικακία, η  συγχωρητικότητα  και  η  ενότητα;

Και  ακόμη  περισσότερο, για  να  αξιοποιήσουμε  και  το  Ματθ. 20,21  εξ.:  Πόσα  καλά  έφερε  και  φέρνει  η  εφαρμογή  του, όταν  δηλ.  ο  ένας  υποχωρεί  και  θυσιάζει  τον  εγωϊσμό  του, τον  ατομισμό  του  και  τον  κομματισμό  του, και  θέσεις  και  αξιώματα. Όταν  δεν  κοιτάει  πώς  θα  ζητάει, ή  μάλλον  «ζητιανεύει», σκήπτρα  και  πρωτεία  ή  «βολέματα»  και  πλεονεκτήματα. Όταν  δεν  θέλει  να  είναι  ο  μέγας  και  πολύς, αλλά  γίνεται  διάκονος, και  υπηρέτης, εξυπηρετικός  και  ευεργετικός  στους  άλλους  με  πολύ  αγάπη  και  ταπεινοφροσύνη.

Αυτά, λοιπόν, τα  ουράνια  και  εγερτήρια  και  σωτήρια  μηνύματα  μπορούμε  να  πάρουμε  από  το  θεόπνευστο  Ευαγγέλιο  τού  Ματθαίου  (18,21  εξ.  και  20,21  εξ.)  και  ως  άτομα, και  ως  κόμματα, ως  πολίτες  και  ως  άρχοντες, ως  Πολιτεία  και  ως  Εκκλησία  και  ως  κοινωνία  επί  τη  ευκαιρία  τού  2021, τών  200  ετών  από  την  επανάσταση  τού  1821.

Συμφωνία:

Σχετικοί  με  τα  ανωτέρω, αλλά  και  επίκαιροι  με  τους  σύγχρονους  εορτασμούς  είναι  και  οι  κατωτέρω  στίχοι  από  τον  «Ύμνον  εις  την  ελευθερίαν»  τού  εθνικού  μας  ποιητή  Διονυσίου  Σολωμού:

140. Κοιτάει  γύρω  εις  την  Ευρώπη

τρεις  φορές  μ'  ανησυχιά·

προσηλώνεται  κατόπι

στην  Ελλάδα, και  αρχινά:

141. «Παλληκάρια  μου, οι  πολέμοι

για  σας  όλοι  είναι  χαρά,

και  το  γόνα  σας  δεν  τρέμει

στους  κινδύνους  εμπροστά.

142. Απ'  εσάς  απομακραίνει

κάθε  δύναμη  εχθρική,

αλλά  ανίκητη  μια  μένει

που  τες  δάφνες  σας  μαδεί.

143. Μία, που  όταν  ωσάν  λύκοι

ξαναρχόστενε  ζεστοί.

κουρασμένοι  από  τη  νίκη,

άχ, το  νου  σάς  τυραννεί.

144. Η  Διχόνοια  που  βαστάει

ένα  σκήπτρο  η  δολερή

καθενός  χαμογελάει,

«πάρ'  το», λέγοντας, «και  συ».

145. Κειο  το  σκήπτρο  που  σας  δείχνει

έχει  αλήθεια  ωραία  θωριά·

μην  το  πιάστε, γιατί  ρίχνει

εισέ  δάκρυα  θλιβερά.

146. Από  στόμα  οπού  φθονάει,

παλληκάρια  ας  μην  πωθεί,

πως  το  χέρι  σας  κτυπάει

τού  αδελφού  την  κεφαλή.

147. Μην  ειπούν  στο  στοχασμό  τους

τα  ξένα  έθνη  αληθινά:

«Εάν  μισούνται  ανάμεσό  τους

δεν  τους  πρέπει  ελευθεριά».

148. Τέτοια  αφήστενε  φροντίδα·

όλο  το  αίμα  οπού  χυθεί

για  θρησκεία  και  για  πατρίδα

όμοιαν  έχει  την  τιμή.

149. Στο  αίμα  αυτό, που  δεν πονείτε

για  πατρίδα, για  θρησκειά,

σάς  ορκίζω, αγκαλισθείτε

σαν  αδέλφια  γκαρδιακά.

150. Πόσο  λείπει, στοχασθείτε,

πόσο  ακόμη  να  παρθή·

πάντα  η  νίκη, αν  ενωθήτε,