Είναι αλήθεια ότι στην εποχή µας δημιουργείται σύγχυση σε πολλά σημεία. Μερικές έννοιες και καταστάσεις απολυτοποιούνται στο έπακρο, υπερτονίζονται, εξισώνονται µέ άλλες και έτσι δηµιουργείται τρομερή σύγχυση. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι η αρετή είναι η µεσότης μεταξύ υπερβολής και ελλείψεως. Έτσι, άλλοτε υπερβάλλουμε τα πράγματα και άλλοτε τα υποτιμούμε στο έπακρο.

Αυτό ακριβώς παρατηρούµε και στα εθνικά θέµατα. Η αγάπη προς την Πατρίδα αποκαλείται συνήθως σωβινισµός ή ακόμη εν ονόματι τού ενδιαφέροντος προς την οικουμένη, ολόκληρη την ανθρωπότητα, τον λεγόμενο διεθνισµό, καταλήγουμε στο να υποτιμούμε την αγάπη προς την Πατρίδα. Έτσι, λοιπόν͵ ο σωβινισµός και ο διεθνισµός είναι δυο σύγχρονες υπερβολές, και με τον τρόπο τους ο καθένας αναιρούν την γνήσια και αληθινή αγάπη προς την Πατρίδα.

Ο όρος σωβινισµός προήλθε από το όνομα τού Nicolas Chauvin, που ήταν ήρωας τής γαλλικής κωμωδίας "το τρίχρουν εθνόσημο" και κατάληξε να σηµαίνη τον υπερπατριωτισμό, όταν αυτός λειτουργεί σε βάρος άλλων εθνοτήτων.

Ο όρος διεθνισµός, ενώ μπορεί αρχικά να σήμαινε κάτι το θετικό, δηλαδή την συννενόηση σε επιστημονικά θέµατα, αλλά και σε κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, κατέληξε να σηµαίνη την προσπάθεια πλήρους ενοποιήσεως τών Κρατών, όταν βέβαια αυτό γίνεται σε βάρος τής εθνικής αυτοσυνειδησίας κάθε Έθνους. 

Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ούτε τον σωβινισµό ούτε το διεθνισµό, γιατί το επί µέρους γίνεται όλον και το όλον λειτουργεί σε βάρος της ιδιαιτερότητος. Υιοθετούμε τον όρο Πατριωτισµό, µέσα από την έννοια ότι αγαπούμε την Πατρίδα µας, έχουμε συνείδηση τής αυτοσυνειδησίας μας, αλλά ταυτόχρονα σεβόµαστε τους άλλους λαούς, τις πατρίδες τών άλλων, με την ιδιαιτερότητα και την δική τους παράδοση.

Εμείς οι Έλληνες έχουμε µεγάλη παράδοση στην βίωση τού αληθινού Πατριωτισμού. Εννοώ την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βυζάντιο, µέσα στην οποία υπήρχαν πολλές εθνότητες-λαότητες με µιά ενιαία διοίκηση, πνευματική και πολιτική. Δυστυχώς, από το 1830 στα Βαλκάνια εισήλθε το µικρόβιο και η αίρεση τού εθνικισμού, η οποία καταδικάστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Επομένως, άλλο είναι ο αρρωστημένος εθνικισμός και άλλο είναι ο υγιής πατριωτισµός. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, καίτοι είναι οικουμενική, εν τούτοις βοηθά τον άνθρωπο να αγαπά την Πατρίδα, χωρίς όμως να γίνεται σωβινιστής.