Οικογένειες που ευαρεστούν τον Θεό μπορούν να υπάρξουν σε πολλά σχήματα και μεγέθη. Αλλά για να είναι ευπρόσδεκτες στον Θεό, πρέπει να εκρέουν και να τιμούν την προέλευση και τον πυρήνα της οικογένειας, όπως την δημιούργησε ο Θεός: ένας σύζυγος και μία σύζυγος. Ο γάμος είναι η προέλευση, η βάση και το θεμέλιο της οικογένειας.

Οι οικογένειες μπορεί να περιλαμβάνουν λίγα, πολλά ή καθόλου παιδιά (αν ο Θεός δεν ευλογεί το ζευγάρι με αυτά), μπορεί να περιλαμβάνουν πολλές γενιές που ζουν μαζί κ.λπ. Η σύγχρονη "πυρηνική" οικογένεια με μόνο γονείς και τα άμεσα παιδιά τους χωρίς επιπλέον γενιές παρούσες δεν είναι το μόνο δυνατό μοντέλο που ευχαριστεί τον Θεό.

Αλλά, δύο άνδρες, δύο γυναίκες, ή οποιοσδήποτε άλλος συνδυασμός εκτός από έναν άντρα και μία γυναίκα, για μια ζωή, δεν είναι ο πυρήνας μιας οικογένειας όπως τους έκανε ο Θεός με τον Αδάμ και την Εύα στη Γένεση.

Μερικές φορές οι άνθρωποι υποδεικνύουν την πολυγαμία στη Βίβλο ή διάφορες άλλες ρυθμίσεις που αποδεικνύουν ότι ο "Βιβλικός γάμος" μπορεί να έχει κάθε είδους συνδυασμούς.

Μια λέξη για αυτό: Ο Θεός ποτέ δεν διέταξε την πολυγαμία, ούτε μία φορά. Και σίγουρα ποτέ δεν διέταξε δύο (ή περισσότερους) άνδρες ή δύο (ή περισσότερες) γυναίκες. Και ο Χριστιανισμός δεν είχε ποτέ κανένα σωστό μοντέλο εκτός από έναν άντρα και μια γυναίκα για μια ζωή. Ο Χριστιανικός γάμος είναι μόνο αυτό το πράγμα.

Και επειδή βλέπεις κάτι να συμβαίνει στη Βίβλο, δεν σημαίνει ότι είναι αυτό που ήθελε ο Θεός. Η Βίβλος είναι γεμάτη από κάθε είδους πράξεις που είναι πολύ αντίθετες στις εντολές του Θεού. Αυτό τις κάνει "Βιβλικές", αλλά δεν τις κάνει ευάρεστες στον Θεό.

Τι γίνεται με την επανάληψη τού γάμου σε περίπτωση θανάτου ή διαζυγίου; Τι γίνεται με την υιοθεσία; Τι γίνεται με τους μονογονεϊκούς γονείς των οποίων οι σύζυγοι έχουν πεθάνει ή χώρισαν; Αυτές δεν είναι οικογένειες;

Μπορούν σίγουρα να είναι οικογένειες και μπορούν να είναι ευάρεστες στον Θεό, αλλά κανένα από αυτά τα μοντέλα δεν είναι η κανονική βάση για την οικογένεια. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις οικογένεια από ένα από αυτά τα μοντέλα, παρά μόνο με ένα είδος επέκτασης του μοντέλου που έφτιαξε ο Θεός. Δηλαδή αυτά τα μοντέλα είναι δυνατά μόνο εκεί που το πραγματικό μοντέλο έχει ήδη υπάρξει, και ίσως έχει υποστεί ζημιά. Για παράδειγμα, η υιοθεσία μπορεί να είναι καλή και ιερή, αλλά αυτά τα παιδιά ήρθαν από κάπου, και αυτό κάπου έχει μια βιολογική πραγματικότητα που δημιουργήθηκε από τον Θεό, από την αρχή, και δεν μπορείς να την παρακάμψεις.

Αλλά αυτά τα μοντέλα είναι όλες προσπάθειες να αυτοσχεδιάσουν κάτι καλό, από κάποια καταστροφή που συνέβη. Είναι Ιερό πράγμα να μαζεύεις τα κομμάτια και να κάνεις το καλύτερο που μπορείς.

Αλλά δεν είναι ιερό να προσπαθείς να δημιουργήσεις οικογένεια σπάζοντας αυτό που έφτιαξε ο Θεός. Το μοντέλο του Θεού είναι πολύ ξεκάθαρο - ένας άντρας και μία γυναίκα. Αν πετάξεις αυτό το μοντέλο έξω, και προσπαθήσεις να φτιάξεις κάτι μόνος σου, δημιουργείς μια μικρή δυστοπία. Δεν έχει σημασία πώς αισθάνονται γι' αυτούς οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε αυτές τις σχέσεις ή πόσο πιστεύουν σε αυτές. Δεν είναι αυτά που δημιούργησε ο Θεός. Δεν είναι το χριστιανικό πρότυπο γάμου.

Και το ότι έχεις ένα συναίσθημα δεν σημαίνει ότι ο Θεός σε έκανε έτσι. Έχω όλων των ειδών τα συναισθήματα. Για να ξέρω τι να τα κάνω, δεν πρέπει να ρωτήσω: "Το θέλω πραγματικά αυτό;" αλλά μάλλον: "Είναι αυτό σύμφωνο με τις εντολές του Θεού;" Γιατί όπως βλέπουμε παντού στη Γραφή, εκείνοι που αγαπούν τον Θεό τηρούν τις εντολές Του.

Περισσότερο από τους περισσότερους ανθρώπους, γνωρίζω πολύ καλά ότι υπάρχουν όλα τα είδη θρησκευτικών ομάδων εκεί έξω, που ισχυρίζονται όλα τα είδη των πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένου και τού ότι το χριστιανικό μοντέλο γάμου μπορεί να περιλαμβάνει την ομοφυλοφιλία, την πολυγαμία κ.λπ. (ακόμη και παιδοφιλία και κτηνοβασία, δυστυχώς αρκετά). Σε αυτό λέω: Και λοιπόν; Η ύπαρξη της αίρεσης, της αμαρτίας και του σχίσματος, δεν καταργεί την αλήθεια.

Εδώ είναι το συμπέρασμα: Ένας άνθρωπος δεν μπορεί δικαίως να αποκαλείται Ορθόδοξος Χριστιανός ή να περιμένει να παραμείνει σε καλή κατάσταση στην Εκκλησιαστική ζωή εάν κηρύττει ή διδάσκει στους άλλους ότι οποιοδήποτε άλλο μοντέλο γάμου και σεξουαλικότητας είναι δυνατό, εκτός από αυτό που βλέπουμε από τον Θεό να δημιουργήθηκε με τον Αδάμ και την Εύα, και το οποίο επιβεβαίωσε ο Ιησούς, και το οποίο επιβεβαίωσαν οι απόστολοι, και το οποίο η Εκκλησία πάντα επιβεβαιώνει. Αυτό οδηγεί τους άλλους σε λάθος δρόμο.

Το κήρυγμα της αίρεσης και της ανηθικότητας έχει συναντηθεί με εκκλησιαστική πειθαρχία πολλές φορές ανά τους αιώνες της Εκκλησιαστικής ζωής για δύο λόγους: 1) για να ενθαρρύνει τη μετάνοια αυτών των ψεύτικων δασκάλων και 2) για να προστατεύσει το ποίμνιο από τη σύγχυση και την καθοδήγηση στην καταστροφή.

Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που διακηρύσσουν ότι ο αφορισμός, το ανάθεμα κτλ., αποτελούν απειλή για την ακαδημαϊκή ελευθερία. Πιστεύω στην ακαδημαϊκή ελευθερία. Ξέρω όμως επίσης ότι η Ακαδημία και η Εκκλησία δεν είναι το ίδιο πράγμα και ότι η Εκκλησία είναι πολύ ανώτερη.

Και ενώ η ακαδημαϊκή ελευθερία είναι χρήσιμο πράγμα εντός της Ακαδημίας, για έναν Ορθόδοξο Χριστιανό το να χρησιμοποιεί την ακαδημαϊκή του ελευθερία για να οδηγήσει τους άλλους στην καταστροφή, του αξίζει πάρα πολύ η εκκλησιαστική πειθαρχία. Ακριβώς όπως η Ακαδημία έχει το δικαίωμα να ασκεί πειθαρχία, το κάνει και η Εκκλησία, και η Εκκλησία την ασκεί για τον υψηλότερο δυνατό σκοπό. Αν διακηρύξεις την ακαδημαϊκή ελευθερία ως τον υψηλότερο δυνατό νόμο, τότε είσαι κάτι άλλο από Χριστιανός, σίγουρα κάτι άλλο από Χριστιανός που τιμά και υπακούει στη Γραφή και τις Οικουμενικές Συνόδους.

Εάν είσαι Ορθόδοξος Χριστιανός, έχεις καθήκον να μην διδάξεις την αίρεση, να μην οδηγείς τους άλλους στην ανηθικότητα -- και οι σεξουαλικές πράξεις έξω από το πρότυπο του γάμου που είχε ο Θεός στον σκοπό Του, είναι απολύτως ανήθικες, καταστροφικές και παντού στη Γραφή είναι ζευγάρι με την ειδωλολατρία. Πράγματι, το αποστολικό διάταγμα στις Πράξεις 15 κατά της σεξουαλικής ανηθικότητας και της ειδωλολατρίας είναι το πρώτο πράγμα στη χριστιανική ιστορία που ονομάζεται "δόγμα"! Η Βίβλος είναι ξεκάθαρη ότι αυτές είναι από τις χειρότερες αμαρτίες που απομακρύνουν ουσιαστικά κάποιον από τον Θεό.

Και αν δεν μπορείς να συγκρατηθείς από το να διδάσκεις τόσο επιβλαβή πράγματα, δεν θα φιμωθείς από την Εκκλησία -- η Εκκλησία δεν μπορεί να σωπάσει τους ανθρώπους. Αλλά θα πρέπει να περιμένετε να σας επιβληθούν κυρώσεις εντός της Εκκλησίας, ώστε να είναι ξεκάθαρο σε εσάς και στους άλλους ότι πληγώνετε ανθρώπους και δεν εκπροσωπείτε τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Μιλήστε και δημοσιεύστε όσο θέλετε, αλλά να ξέρετε ότι δεν μιλάτε ως Ορθόδοξος Χριστιανός αλλά ως κάποιος αντίθετος με την Εκκλησία -- και να περιμένετε να σας επισημανθεί αυτό.

Εάν είστε ένας από αυτούς τους ανθρώπους που διδάσκουν αυτά τα πράγματα, για όνομα του Θεού - και για το δικό σας - σταματήστε να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας ότι είστε πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός. Δεν είστε.

Οπότε, διάλεξε τι θα γίνεις. Είναι καιρός να είμαστε ξεκάθαροι ότι είτε 1) απορρίπτεις τον Χριστό και την Εκκλησία Του είτε 2) θα ξεκινήσεις αυτή τη διαδικασία μετανοίας, για να θανατώσεις τον παλιό άνθρωπο και να βάλεις τον Χριστό.

Έτσι, για τους υπόλοιπους από εμάς -- αν κάποιος σας κηρύττει οποιοδήποτε άλλο ευαγγέλιο από αυτό που έδωσε ο Χριστός στους αποστόλους Του και το οποίο μας παρέδωσαν, κάντε ότι δεν ακούτε. Αυτό το άτομο μπορεί να μην το συνειδητοποιεί, αλλά προσπαθεί να βλάψει τη σωτηρία σας, και είναι ακόμα πιο επιζήμιο για τη δική του.

Και είθε ο Θεός να μας δώσει όλη την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη για να ακολουθήσουμε γάμους που ευχαριστούν τον Θεό και να συγκρατήσουμε τις επιθυμίες μας και να μην πέσουμε στο ψέμα ότι επειδή θέλουμε κάτι πολύ, σημαίνει ότι είναι καλό και υγιεινό.

Δεν με νοιάζει αν αυτά τα νέα ευαγγέλια κηρύττονται από Πατριάρχες, Μητροπολίτες, Αρχιεπίσκοπους, Πρωτοπρεσβύτερους, Διακόνους, Δόκτορες Θεολογίας ή Φιλοσοφίας ή Καθηγητές του Κατηχητικού Σχολείου.

Κανένα νέο ευαγγέλιο!  Οτιδήποτε άλλο είναι εκ τού πονηρού. Τελεία.