Εσφαλμένη ερμηνεία της δημοσκόπησης

Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία του Σαββάτου 2 Απριλίου 2005, (σελ. 20,21), είχε ένα ενδιαφέρον άρθρο του κυρίου Τάκη Καφετζή αναπληρωτή καθηγητή πολιτικής επιστήμης, του Πανεπιστημίου της Πελοποννήσου, με τίτλο: "Η πολιτική της Εκκλησίας και η "δεξιά χειρ" της πολιτικής". Το άρθρο αυτό, εξέταζε μία δημοσκόπηση, που απεκάλυπτε την κομματική ταυτότητα των Χριστιανών της Ελλάδος. Και ως δημοσκόπηση ήταν σωστή και ενδιαφέρουσα, και δεν νομίζουμε ότι υπήρχε αμφιβολία για τα αποτελέσματά της. Αυτό όμως που τίθεται υπό αμφισβήτησιν, είναι Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ των αποτελεσμάτων της δημοσκόπησης, την οποία θα σχολιάσουμε σε αυτό το άρθρο.

Η δημοσκόπηση, παρουσίασε με αρκετά διαγράμματα, την προτίμηση των Ελλήνων Χριστιανών, στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, σε αντίθεση με τα κόμματα του Σοσιαλισμού και του Κομμουνισμού. Στα διαγράμματα, περιγραφόταν ξεκάθαρα ότι όσο συχνότερα εκκλησιάζεται κάποιος, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να ανήκει στο χώρο της Δεξιάς. Και όσο πιο αριστερά ανήκει πολιτικά, τόσο λιγότερο εκκλησιάζεται.

Η ερμηνεία που δίνεται σε αυτό το φαινόμενο από τον αρθρογράφο της εφημερίδας, όπως φαίνεται στον ειρωνικό τίτλο του δημοσιεύματος, όσο και στον πρώτο υπότιτλο, είναι ότι υπάρχει "πολιτική συγγένεια" της Δεξιάς με την Εκκλησία. Μάλιστα, ο πρώτος υπότιτλος λέει καθαρότερα: "Η ιδεολογική συγγένεια ψηφοφόρων Ν.Δ. και Αρχιεπισκόπου όπως καταγράφεται στη δημοσκόπιση της ΄΄Ε΄΄". Με άλλα λόγια, ο αρθρογράφος της "Ε", προσπαθεί να μας πει, ότι η Δεξιά και ο Χριστιανισμός έχουν "ιδεολογική συγγένεια", και ότι αυτό προκύπτει από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Και αν δεν ήταν πολιτικός επιστήμονας, δεν θα ήταν άξια απορίας αυτή του η ερμηνεία. Όμως η ιδιότητά του αυτή ακριβώς, προκαλεί σοβαρές απορίες, για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται, (ή μάλλον δεν αντιλαμβάνεται) τα πράγματα!

Δύο ενδεικτικά σημεία του ερμηνευτικού σφάλματος

Και το πρώτο που πρέπει να πούμε, είναι το εξής εύλογο ερώτημα: "Άραγε, στα πάνω από 20 χρόνια που κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ αυτή τη χώρα, ποιοι το ψήφιζαν αν όχι Χριστιανοί; Όταν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ ήταν πλειοψηφία, δεν ήταν Χριστιανοί τα μέλη της πλειοψηφίας αυτής, που το έφερναν στην εξουσία τόσες φορές; Μήπως αυτό έδειχνε "ιδεολογική συγγένεια" του Χριστιανισμού με τα Κεντρώα ή τα Σοσιαλιστικά κόμματα; Αν ναι, πώς ξαφνικά προέκυψε "ιδεολογική συγγένεια" με τη Δεξιά; Και αν όχι, πώς τότε θα ερμηνεύαμε τυχόν δημοσκόπηση που θα γινόταν ΤΟΤΕ, και θα έφερνε την πλειονότητα των Χριστιανών να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ;

Το δεύτερο που πρέπει να πούμε, είναι ότι στην πραγματικότητα, ο Χριστιανισμός έχει ιδεολογική συγγένεια, όχι με τη Δεξιά, που είναι φορέας του Δυτικόφερτου Καπιταλισμού, αλλά ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ!!! (Όχι όμως με τον Μαρξιστικό Κομμουνισμό). Και αυτό πράγματι συμβαίνει, όσο παράξενο κι αν ακούγεται εκ πρώτης όψεως, στους μη γνωρίζοντες.

Έχουμε ήδη αναφέρει και αλλού, ότι ο Κομμουνισμός πήρε το όνομά του, από την Αγία Γραφή. Στο βιβλίο τών Πράξεων των Αποστόλων, στο 2/β: 44, λέει για του πρώτους Χριστιανούς: "πάντες δε οι πιστεύοντες ήσαν επί το αυτό και είχον άπαντα κοινά". Η λέξη: "κοινός" στα Αγγλικά, είναι: "common", και η λέξη: "κοινότης", είναι: "community". Το ίδιο το όνομα τού "Κομμουνισμού", είναι "κλεμένο" από την Χριστιανική πρακτική τής πρώτης Εκκλησίας. Αν λοιπόν θελήσουμε να μιλήσουμε για ιδεολογική συγγένεια του Χριστιανισμού, δεν θα την αναζητήσουμε στο Κεφάλαιο του Καπιταλισμού της Δεξιάς, αλλά στην Κοινοκτημοσύνη των πρώτων Χριστιανών και του Κομμουνισμού, ανεξαρτήτως των Μαρξιστικών διαστρεβλώσεων της κοινοκτημοσύνης, και της θέσης του προσώπου και το Θεού στην κοινωνία.

Αυτό σημαίνει, ότι δεν είναι δυνατόν να είναι κάποιος ενσυνείδητος Χριστιανός, και να μη δηλώνει Κομμουνιστής, αλλά Καπιταλιστής!

Οι πραγματικοί λόγοι των Χριστιανών ψηφοφόρων της Δεξιάς

Αν είναι έτσι λοιπόν, πώς γίνεται οι Χριστιανοί να ψηφίζουν Δεξιά; Πώς γίνεται να ψηφίζει την Αριστερά και τον Κομμουνισμό, όποιος εκκλησιάζεται λίγο ή καθόλου, και όχι οι Χριστιανοί, που έχουν τον Κομμουνισμό ως ιδεολογία τους;

Αυτή είναι μια ερώτηση, που την απάντησή της ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να τη γνωρίζουν πολύ καλά τα ίδια τα Σοσιαλιστικά και τα Κομμουνιστικά κόμματα! Καλύτερα από τους ίδιους τους Χριστιανούς! Αλλά επειδή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ή επειδή πράγματι αδυνατούν να αντιληφθούν τις συνέπειες των πράξεών τους, θα το αναλύσουμε λίγο εμείς εδώ.

Δεν θα αναφερθούμε εκτενώς στις Μαρξιστικές παρεκτροπές του Χριστιανικού πρωτότυπου Κομμουνισμού. Θα πούμε μόνο επιγραμματικά, ότι ενώ στον Χριστιανισμό η κεντρική μονάδα της κοινωνίας είναι ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, στον Μαρξιστικό Κομμουνισμό είναι Η ΜΑΖΑ. Ενώ στον Χριστιανικό Κομμουνισμό κίνητρο είναι Η ΑΓΑΠΗ, στον Μαρξισμό είναι Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ. Ενώ στον Χριστιανισμό είναι Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ μετάδοση των υπαρχόντων του ανθρώπου στον φτωχότερο αδελφό του, στον Μαρξισμό είναι Η ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΛΗΣΤΕΙΑ των πλουσίων από τους φτωχούς. Ενώ στον Χριστιανισμό Ο ΘΕΟΣ είναι το κέντρο και το σημείο αναφοράς της ζωής του ανθρώπου, στον Μαρξισμό, ο Θεός είναι ΕΦΕΥΡΗΜΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, για να εκμεταλλεύεται δήθεν τον κόσμο. Και ενώ ο Καπιταλισμός, (με πολλή μαεστρία ομολογουμένως), χρησιμοποιεί τη θρησκεία για τους σκοπούς του, ο Μαρξισμός επέλεξε ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ με την Εκκλησία. Με αποτέλεσμα, οι Χριστιανοί ΝΑ ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ να μην προτιμούν τα Κομμουνιστικά κόμματα. Όχι επειδή δεν τους αρέσει η κοινοκτημοσύνη. Ούτε επειδή προτιμούν δήθεν τον Καπιταλισμό. Αλλά επειδή γνωρίζουν, ότι ο Μαρξιστικός Κομμουνισμός αποτελεί ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ δύναμη, που πολλά δεινά έχει επιφέρει στους Χριστιανούς, και μάλιστα στους Ορθοδόξους Χριστιανούς κυρίως.

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν, να ψηφίζει ένας Χριστιανός Κομμουνισμό, γνωρίζοντας ότι με την ψήφο του, θα φέρει στην εξουσία εχθρούς του Θεού; Πρέπει να κατηγορήσει κάποιος τους Χριστιανούς γι' αυτό, ή τους ίδιους τους Μαρξιστές, που εξ αρχής πολέμησαν και πολεμούν τον Χριστιανισμό; Είναι προφανές ότι οι Μαρξιστές, φέρθηκαν πολύ ανόητα με αυτή την πρακτική τους. Γιατί νόμισαν την Εκκλησία ως ανθρωποποίητο κατασκεύασμα, που θα μπορούσε να νικηθεί. Και αντί να της αποδώσουν τις τιμές που άρμοζαν σε Θεανθρώπινο Σώμα, της φέρθηκαν με τον χειρότερο τρόπο, και εξακολουθούν να της φέρονται με εχθρότητα. Δεν διδάχθηκαν από την πτώση των Κομμουνιστικών καθεστώτων, όπου οι λαοί αποτίναξαν την αθεϊστική τους βαρβαρότητα. Αν όμως είχαν φερθεί στην Εκκλησία όπως θα έπρεπε, και όπως θα όφειλαν, ΤΟΤΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΓΚΑΛΙΑΖΑΝ, ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΑΝ τη σωστή διάσταση του Κομμουνισμού, μακριά από Μαρξιστικές αντι-Χριστιανικές υστερίες. Την πρωτότυπη διάσταση της αγάπης, που παρέδωσαν και ΕΦΑΡΜΟΣΑΝ πρώτοι οι Χριστιανοί Απόστολοι. Αν ο Κομμουνισμός είχε φερθεί σωστά, (ή τουλάχιστον τόσο έξυπνα όπως ο Καπιταλισμός), θα είχε ήδη κυριαρχήσει η αγάπη και η ισότητα ΣΕ ΟΛΟ τον πλανήτη. Γιατί ο Κομμουνισμός είναι το φυσικό περιβάλλον του Χριστιανισμού.

Η Ελληνική πραγματικότητα

Ας έρθουμε τώρα στην Ελληνική πραγματικότητα.

Αν θυμηθούμε τα πρόσφατα γεγονότα στην ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα αντιληφθούμε ξεκάθαρα ΤΟΥΣ ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ της στροφής των Χριστιανών ψηφοφόρων στα κόμματα της Δεξιάς, και την απαξίωση που έχουν στα μάτια τους, τα Σοσιαλιστικά και Κομμουνιστικά κόμματα. Το ένα κόμμα αποχώρησε από την ορκωμοσία, επειδή παρίστατο ο Αρχιεπίσκοπος, και το άλλο είπε ότι δεν θα σηκωθεί.

Φταίνε λοιπόν οι Χριστιανοί, αν νιώθουν απέχθεια για τα κόμματα αυτά; Ποιος τους την προκάλεσε; Μήπως τους είπε ξαφνικά το Άγιο Πνεύμα, να ψηφίσουν Δεξιά; Μήπως τους είπε ο Θεός να μην είναι Κομμουνιστές; Μάλλον τα ίδια αυτά κόμματα, με τον τρόπο τους και την αντιχριστιανική τους στάση, ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ τους Χριστιανούς να τα θέτουν στο περιθώριο. Μάλιστα, όσο πιο αντιχριστιανική στάση διακρατούν, (βλέπε "Συνασπισμός"), τόσο πιο χαμηλή είναι η θέση τους στα ποσοστά ψηφοφόρων. Γιατί ποιος σοβαρός πιστός Χριστιανός, θα ψηφίσει εκείνους που εχθρεύονται την Εκκλησία του Χριστού, και προπαγανδίζουν αντιχριστιανικά συνθήματα;

Είναι προφανές ότι στις δύο και πλέον περασμένες δεκαετίες, οι Χριστιανοί ήταν αυτοί που έφεραν στην εξουσία το Σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Και παρά τα προβλήματα σε κάθε τομέα της ζωής, συνέχιζαν να το ψηφίζουν, και να το ξαναψηφίζουν. Μόλις όμως, το ΠΑΣΟΚ έδειξε σαφώς αντιχριστιανική νοοτροπία, και χτύπησε την Εκκλησία, δεν ψηφίστηκε για νέα τετραετία. Βρέθηκε αυτομάτως στην αντιπολίτευση. Και δυστυχώς φαίνεται ότι εκτός λίγων εξαιρέσεων, οι βουλευτές του δεν δείχνουν να έχουν αντιληφθεί τους λόγους της πτώσης τους από την εξουσία. Μάλιστα, συντάσσονται πλέον ανοιχτά με τις αντιχριστιανικές δυνάμεις της χώρας!

Μάλιστα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ, στην πλειοψηφία τους έχουν κηρύξει ανοιχτό πόλεμο λασπολογίας και παραπληροφόρησης κατά της Εκκλησίας. Υπάρχει τέτοια εφημερίδα, που εδώ και τρεις μήνες, από την αρχή των αποκαλύψεων των σκανδάλων ως σήμερα, αφιερώνει τις περισσότερες σελίδες της σε μία διαρκή λασπολογία κατά Χριστιανών ιερέων, με ύβρεις, με ειρωνίες, με παραπληροφόρηση και με κάθε είδους επιθέσεις. Και βλέποντας τις μεγάλες πωλήσεις των φύλλων της, τις αποδίδει στην "ποιότητα" των άρθρων της. Ας είναι όμως καλά τα ένθετα και τα DVD που χαρίζει! Ας μην είχε αυτά, και θα φαινόταν τότε η πραγματική αξία των άρθρων της!

Λοιπόν, μετά από όλα αυτά, ποιος νομίζετε ότι είναι ο πραγματικός λόγος, που οι Χριστιανοί έχουν στραφεί στα δεξιά κόμματα; Φταίμε εμείς οι Χριστιανοί που ψηφίζουμε Δεξιά; Ή μήπως φταίει η Αντιχριστιανική πολιτική των Αριστερών και Σοσιαλιστικών κομμάτων; Φταίει ο Χριστιανός που δεν ψηφίζει τον υβριστή και τον εχθρό του; Γιατί δεν είμαστε εμείς οι Χριστιανοί που εχθρευόμαστε τα Αριστερά κόμματα. Αυτά μάλλον μας εχθρεύονται. Και δεν μας μένει άλλη λύση, από το να ψηφίσουμε Δεξιά.

Ποιος τα λέει αυτά; Μήπως κάνω λάθος επειδή εγώ ο γράφων δεν είμαι "αναλυτής", ή "πολιτικός επιστήμων";

Δεν τα γράφω εγώ ακριβώς αυτά τα συμπεράσματα, εγώ ο απλός ψηφοφόρος. Τα γράφει η ίδια μου η πείρα. Γιατί κι εγώ ο γράφων, (όπως και όλοι μου οι Χριστιανοί φίλοι), είμασταν αυτοί που ψηφίζαμε ΠΑΣΟΚ στα προηγούμενα 20 χρόνια, σε κάθε ψηφοφορία. Και είμαστε εμείς οι ίδιοι ψηφοφόροι, που μετά από την επίθεση του ΠΑΣΟΚ κατά της Εκκλησίας με το θέμα των ταυτοτήτων, (και όχι μόνο), αντιληφθήκαμε τι γίνεται. Και είδαμε το πραγματικό αντιχριστιανικό πρόσωπο της ηγεσίας αυτού του κόμματος. Και μαζί με εμάς, ξύπνησαν και οι άλλοι Χριστιανοί της χώρας, και αντιλήφθηκαν με τι είχαν να κάνουν. Και ακόμα κι εκείνος ο συμπαθέστατος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο μόνος πιστός άνθρωπος που ύψωσε το μικρό του ανάστημά ενάντια στην αντιχριστιανική αυτή πολιτική, αναγκάσθηκε εκ των πραγμάτων να αποχωρήσει από το υπουργείο του. Δεν είμαστε λοιπόν μόνο εμείς οι απλοί ψηφοφόροι. Αλλά σύσσωμοι οι Χριστιανοί, αντιλήφθηκαν τι συνέβαινε. Και εκ των πραγμάτων, αναγκασθήκαμε να ψηφίσουμε, το μόνο που μας απέμενε, ως άμυνα στην αντιχριστιανική πολιτική των Αριστερών και Σοσιαλιστικών κομμάτων: Τη Δεξιά. Όσο κι αν δεν συγγενεύαμε μαζί της!

Λοιπόν; Φταίνε οι Χριστιανοί που βρέθηκε το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση; Φταίνε οι Χριστιανοί, που τα Κομμουνιστικά κόμματα της ισότητας και της εργατιάς, βρίσκονται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου; Φταίμε οι Χριστιανοί, αν ψηφίζουμε Δεξιά; Ποιος φταίει, αν όχι τα ίδια αυτά τα κόμματα, που εχθρεύονται την πίστη μας, το υψηλότερο ιδανικό της ζωής μας;

Η στάση των κομμάτων αυτών στην ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι η καθαρή απόδειξη όσων γράφουμε εδώ. Και είναι μια εικόνα, που κανείς Χριστιανός δεν πρέπει να ξεχάσει, ΟΣΟ ΖΕΙ. Και οφείλει κάθε Χριστιανός, να καταδικάζει στο περιθώριο, οποιοδήποτε κόμμα, και οποιονδήποτε βουλευτή πολεμάει το Θεανθρώπινο Σώμα της Εκκλησίας, είτε Αριστερό είναι, είτε Δεξιό. Γιατί αυτό είναι το πρώτο κριτήριο επιλογής ψήφου ενός Χριστιανού, και όχι η "ιδεολογική συγγένεια". Γιατί ο Χριστιανισμός δεν είναι ιδεολογία. Είναι τρόπος και στόχος και νόημα ζωής. Και όποιος δεν είναι Χριστιανός, πριν από οτιδήποτε άλλο, δεν είναι καν Χριστιανός! Δεν είναι οι Χριστιανοί "Δεξιοί". Αντιθέτως, οι "Αριστεροί" είναι αντιχριστιανοί!

Καθώς λοιπόν οι αντιχριστιανικές αυτές δυνάμεις παραμένουν στο περιθώριο της πολιτικής μας ζωής, ας αναλογισθούν τις ευθύνες τους. Ας καταλάβουν, έστω και αργά, ότι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τη στροφή των Χριστιανών προς τη Δεξιά, είναι ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ. Ίσως τότε ανακαλύψουν για πρώτη φορά, τον Ελληνικό πλούτο της Ορθοδοξίας που καταφρόνησαν, και πρόσεξαν σε ξενόφερτες κοινωνικοπολιτικές θεωρίες της Δύσης, ξένες ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ με την Ορθόδοξη παράδοση και το βίωμα του λαού μας.

Ίσως τότε, κάνουν έργα άξια μετανοίας, και οι Χριστιανοί πεισθούν για τη μετάνοια αυτή. Και τότε, όταν τα κόμματα αυτά αρνηθούν δημόσια τις αντιχριστιανικές αθεϊστικές Μαρξιστικές εμμονές, οι δημοσκοπήσεις θα δείξουν διαφορετικά πράγματα για τις επιλογές των Χριστιανών ψηφοφόρων! Από τα ίδια τα κόμματα της Αριστεράς και του Κέντρου εξαρτάται! Όχι από τους Χριστιανούς!

Χ. Ρ.