«…θέλουσιν επιβάλει εφ' υμάς τας χείρας αυτών, και θέλουσι σας καταδιώξει, παραδίδοντες εις συναγωγάς και φυλακάς, φερομένους έμπροσθεν βασιλέων και ηγεμόνων ένεκεν του ονόματός μου· και τούτο θέλει αποβή εις εσάς προς μαρτυρίαν» (Λουκάς, κα 12-13).

Κατά τα λόγια του Χριστού, ο διωγμός είναι ευκαιρία για ΜΑΡΤΥΡΙΑ. Μαρτυρία δεν μπορεί να δοθεί από μια κρυμμένη και εξαφανισμένη εκκλησία.

Όταν δίωκαν τους προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη, εκείνοι δεν ήταν αφανείς. Το ίδιο και η Εκκλησία.

«Ο δε Σαύλος ήτο σύμφωνος εις τον φόνον αυτού. Και έγεινεν εν εκείνη τη ημέρα διωγμός μέγας κατά της εκκλησίας της εν Ιεροσολύμοις και πάντες διεσπάρησαν εις τους τόπους της Ιουδαίας και Σαμαρείας, πλην των αποστόλων…Οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον» (Πράξεις, η 1-3).

Και εδώ βλέπουμε ότι ο διωγμός είχε ως συνέπεια η Εκκλησία να ευαγγελίσει τον λόγο του Θεού.

"Διότι σεις εγείνετε, αδελφοί, μιμηταί των εκκλησιών του Θεού, αίτινες είναι εν τη Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, επειδή και σεις επάθετε τα αυτά υπό των ιδίων υμών ομοεθνών, καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων, οίτινες και τον Κύριον Ιησούν εθανάτωσαν και τους ιδίους αυτών προφήτας, και ημάς εξεδίωξαν, και εις τον Θεόν δεν αρέσκουσι, και εις πάντας τους ανθρώπους είναι εναντίοι, εμποδίζοντες ημάς να λαλήσωμεν προς τα έθνη διά να σωθώσι, διά να αναπληρώσωσι τας αμαρτίας εαυτών πάντοτε. Έφθασε δε επ' αυτούς η οργή μέχρι τέλους" (Α Θες/κεις, β 14-16).

Η διωκομένη εκκλησία της Θεσσαλονίκης δεν ήταν αφανής. Αν ήταν, δεν θα διώκονταν.

Τι λένε οι Πατέρες σχετικά με τους διωγμούς; Ο άγιος Ιππόλυτος Ρώμης (200 μ Χ), υπομνηματίζοντας το 12^ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, τοποθετεί τον διωγμό που περιγράφεται εκεί στην εποχή του αντίχριστου. «Περί μεν του διωγμού και της θλίψεως της γινομένης επί την εκκλησίαν υπό του αντικειμένου και Ιωάννης φησίν· ‘’και είδον σημείο μέγαν και θαυμαστόν, γυναίκα περιβεβλημένην τον ήλιο’’…» (ΒΕΠ 6, 218). Μάλιστα, ο Ιππόλυτος παίρνει κατά γράμμα τις 1260 μέρες, τις οποίες συσχετίζει με το ‘’καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού’’. «…καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου του όφεως. Αύται εισίν αι χίλιαι διακόσιαι εξήκοντα ημέραι, το ήμισυ της εβδομάδος (σ. του Δανιήλ), ας κρατήσει ο τύραννος διώκων την εκκλησίαν  φεύγουσαν από πόλεως εις πόλιν και εν ερημία κρυβομένην και εν τοις όρεσιν…» (ΒΕΠ 6, 219).  Οι πτέρυγες που δίδονται στην γυναίκα, ερμηνεύονται από τον Ιππόλυτο ως την θεία προστασία, μάλιστα την προστασία που πηγάζει από την πίστη στον σταυρό του Χριστού. «Δύο πτέρυγας του αετού του μεγάλου, τουτέστιν την εις Χριστόν Ιησούν πίστιν, ος εκτείνας τας αγίας χείρας επί τω ξύλω ήπλωσε δύο πτέρυγας» (ΒΕΠ 6, 219).

Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων (348 μ Χ) αναφέρει περί των διωγμών· «Αυτή λοιπόν η Εκκλησία με τα όπλα της δικαιοσύνης τα επιθετικά και τα αμυντικά, δοκιμάζοντας δόξα και ατίμωση, παλαιότερα στους καιρούς των διωγμών και των θλίψεων, στεφάνωσε με τα ποικίλα και τα πολυάνθιστα στεφάνια της υπομονής τους αγίους μάρτυρες…» (18^η Κατήχηση, κζ). Για τους διωγμούς επί αντίχριστου, αναφέρει· «Ποιος θα είναι άραγε ο μακάριος, που θα μαρτυρήσει για τον Χριστό, με πίστη την εποχή εκείνη; Εγώ λέω ότι θα είναι οι μάρτυρες της περιόδου εκείνης επάνω από όλους τους μάρτυρες. Διότι οι προηγούμενοι πάλεψαν μόνο με ανθρώπους, αλλά την εποχή του αντίχριστου, θα πολεμήσουν με τον ίδιο τον σατανά» (15^η Κατήχηση, ιζ).

Είναι φανερό, ότι η Γραφή μιλώντας για τους διωγμούς κατά της Εκκλησίας, δεν υπονοεί ότι αυτή θα είναι κρυμμένη και αφανής και ότι κάποια στιγμή θα εμφανιστεί από το πουθενά χωρίς συνέχεια και ιστορία. Ακόμα και κατά τον διωγμό την εποχή του αντίχριστου, η Εκκλησία θα καταφύγει στον έρημο τόπο της, αλλά δεν θα μένει αφανής, όπως δεν έμεινε αφανής επί 300 χρόνια διωγμών που υπέστη από τους ειδωλολάτρες.