Τρεις είναι οι παράγοντες πού συγκροτούν την ενότητα τής Εκκλησίας, και αποτελούν τους άξονες τής πνευματικής ζωής. Ο ένας είναι το ιερό Θυσιαστήριο, ο άλλος ο Επίσκοπος και ο τρίτος οι άγιοι. Μεταξύ αυτών τών τριών παραγόντων υπάρχει μια θαυμαστή ενότητα. Το ιερό Θυσιαστήριο καθιερώνεται από τον Επίσκοπο και μάλιστα ο Επίσκοπος τοποθετεί κάτω από το Θυσιαστήριο τα λείψανα τών αγίων Μαρτύρων. Αυτό δείχνει ότι το Θυσιαστήριο, ο Επίσκοπος και οι άγιοι αποτελούν τους άξονες τής ενότητας τής Εκκλησίας και τής πνευματικής ζωής τών μελών τής Εκκλησίας.

Το θυσιαστήριο είναι η «αρχή πάσης τελετής» και η κρηπίδα και η ρίζα όλων τών Μυστηρίων. Πάνω στο Θυσιαστήριο τελείται η αναίμακτη μυσταγωγία και, φυσικά, η θεία Ευχαριστία που αποτελεί το κέντρο τής πνευματικής ζωής τού Χριστιανού. Ο Αρχιερεύς μυρώνει το ιερό Θυσιαστήριο και το μύρο «την εκ Θεού χάριν οίδε κομίζειν ». Έτσι το μύρο το οποίο από όλη την φύση, εκτός από τον άνθρωπο, το δέχεται μόνο το ιερό Θυσιαστήριο, κατά τον άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη, «εισάγει τον Ιησούν ». Είναι το χέρι τού Χριστού.

Ο Επίσκοπος αγιάζει και καθιερώνει το ιερό Θυσιαστήριο, γιατί είναι το μυστήριο τής αισθητής παρουσίας τού Χριστού. Η ενδυμασία τού Αρχιερέως κατά την καθιέρωση είναι ο λευκός χιτώνας, γιατί είναι τύπος «τού κατ’ άνθρωπον θυσιαστηρίου». Το ότι ο Αρχιερεύς, κατά την τελετή τής καθιερώσεως, γονατίζει, στρέφεται προς εαυτόν και καθαρίζεται, είναι τύπος τού ότι «Θεόν ενοικίζει καθαρώς τη ψυχή και θυσιαστήριον εργάζεται την καρδίαν». […]

Υπάρχει μια σχέση μεταξύ τών τριών αυτών παραγόντων. Το κέντρο είναι ο Χριστός. Το Θυσιαστήριο είναι το χέρι τού Χριστού, ο Επίσκοπος είναι το μυστήριο τής αισθητής παρουσίας τού Χριστού και οι άγιοι είναι τα μέλη τού Σώματος τού Χριστού.