Όντως τα μαρτύρια των Αγίων μεγαλύτερα και φοβερώτερα είναι παρά τους πολέμους των στρατιωτών.

Τι είναι το φοβερόν εις τον αισθητόν πόλεμον; Δύο στρατεύματα στέκονται από τα δύο μέρη αρματωμένα με άρματα, τα σπαθιά τους λάμπουν, αι σαΐταις αι περισσαίς σκεπάζουν τον αέρα, τα αίματα χύνονται εις την γην ως ποτάμια. Αλλά των Αγίων μαρτύρων ο πόλεμος προς τους ασεβείς βασιλείς, φοβερώτερος και παραδοξότερος είναι. Διότι οι μεν βασιλείς και τύραννοι εκάθηντο, οι δε μάρτυρες εστέκοντο· οι βασιλείς αρματωμένοι, οι μάρτυρες γυμνοί κατά τα σώμα· επολεμούσαν οι Μάρτυρες και ενικούσαν οι γυμνοί τους αρματωμένους. Τις να μη θαυμάση; Τις να μη εκπλαγή; Ο δερνόμενος ενίκα τον δέρνοντα, ο δεμένος τον λυμένον, ο καιόμενος τον καίοντα, και ο αποθνήσκων τον φονεύοντα.

Και καθώς η πέτρα, όπου ονομάζεται αδάμας, όταν την κτυπούν με το σίδηρον, ουδεποσώς μαλάσσεται, μάλιστα συντρίβει το σίδηρον, τοιουτοτρόπως και των Αγίων Μαρτύρων αι ψυχαί, με τόσαις παίδευσες όπου τους ετιμωρούσαν, δεν επάθαιναν τίποτε, αλλά μάλιστα τους παιδευτάς και τυράννους ενικούσαν. Διότι οι Μάρτυρες και εις το ξύλον εκρέμοντο ως αρνία άκακα, και τη στίαν (φωτιά) εκαταπατούσαν, και το σπαθί εκαταφρονούσαν και τα θηρία δεν έβαναν εις τον νουν τους. Και αυτόν τον θάνατον δεν εφοβούντο. Και καθώς χύνονται τα νερά από τα κεραμίδια εις καιρόν μεγάλης βροχής, έτσι και τα αίματα των Μαρτύρων εχύνοντο εις την γην από το κορμί τους κατά τον καιρόν του μαρτυρίου.

Αυτό το αίμα οι άγγελοι βλέποντες εχαίροντο, οι δαίμονες έφριπαν, και αυτός ο διάβολος έτρεμε. Είδε το αίμα εκείνο ο διάβολος, και έφριξε διότι ενθυμήθη το Αίμα του Χριστού, όπερ έχυσεν εις τον Σταυρόν. Προς αυτό το Αίμα έχοντες και οι Μάρτυρες τον νουν τους, προθύμως έχυνον το ιδικόν τους.

Δια τούτο όταν ανεβαίνουν εις τον ουρανόν, οι Αρχάγγελοι τους τιμούν, οι άγγελοι τους συναπαντούν, όλα τα τάγματα των ουρανών χαίρονται εις την ανάβασίν τους. Και καθώς όταν υπάγη στρατιώτης βασιλικός εις κάστρον ή εις χώραν, και ευγαίνουν αι άνθρωποι του τόπου να δουν και αυτόν, και τα άρματά του, ομοίως και όταν ανεβαίνουν οι Μάρτυρες εις τον ουρανόν, τους προϋπαντούν οι άγγελοι, θαυμάζοντες τους αγώνας τους· έπειτα πέρνουν τους, και τους οδηγούν με πολλήν τιμήν προς τον Βασιλέα των ουρανών, αυτόν τον κύριον Ιησούν Χριστόν, εκεί εις τον θρόνον τον Θεϊκόν, όπου παραστέκονται χίλιαι χιλιάδες Αρχαγγέλων, και μύριαι μυριάδες Αγγέλων, εκεί όπου λάμπει το φως το αμέτρητον. Όταν δε υπάγωσιν να προσκυνήσουν τον Θεόν, αυτός περισσότερον τους δεξιώνεται, και περισσότερην τιμήν τους δίδει ως φίλους του…

Δια τούτο και ημείς, ευλογημένοι Χριστιανοί, ας συλλογισθούμεν τα έργα τους πρώτον, και τότε ας θαυμάσωμεν και την ανταμοιβήν που επήραν. Δια τούτο και δαίμονες διώχνουν από ψυχάς ανθρώπων, ασθενείς ιατρεύουν, άρρωστους υγιαίνουν, τυφλούς ομματώνουν, και άλλα μύρια θαύματα κάμνουν. Και τι παράδοξον είναι: ο Χριστός μοναχός του ώρισεν ότι όποιος πιστεύει εις εμένα, μεγαλύτερα θαύματα να κάμη.

Λοιπόν και εσύ, ω άνθρωπε, εάν θέλης να μιμηθής τους Μάρτυρας, κάμε ως σε λέγω. Εκαταφρόνησαν εκείνοι την ζωήν τους; καταφρόνεσε και εσύ την χαράν του κόσμου. Εκείνοι έριξαν το κορμί τους εις την στίαν; ρίξε και εσύ τον βίον σου εις τα χέρια των πτωχών· μη όλον, αλλ' όσον δύνασαι κατά Θεόν. Εκαταπάτησαν εκείνοι την φλόγα; καταπάτησε και εσύ τα πάθη. Υπέμειναν εκείνοι τα βάσανα; υπόμεινε και εσύ συκοφαντίας και ύβριτας. Εκείνοι απέθαναν δια το όνομα του Χριστού; εσύ μην αποθάνης, αλλ' ας είσαι ζωντανός, και κάμνε τας εντολάς του Χριστού. Μη στοχάζεσαι μόνον την κακοπάθειαν· αλλά κατάλαβε και της ψυχής την καλοπάθειαν. Εάν καταφρονήσης τα σαρκικά, εύκολα ευρίσκεις τα πνευματικά· εάν καταπάτησης τα κοσμικά, εύκολα απολαμβάνεις τα ουράνια· εάν μισήσης την απόλαυσιν των σαρκικών επιθυμιών, εύκολα επιτυγχάνεις της Βασιλείας των ουρανών. Ής γένοιτο πάντας ημάς απολαύσαι εν Χριστώ τω αληθινώ. Θεώ δια πρεσβειών πάντων των Αγίων.