1. Φανέρωσε, ακόμη, και ποια είναι τα έργα «της σαρκός», διότι προέβλεπε τα διεστραμμένα λόγια των απίστων. Και εξηγώντας ο ίδιος τι θέλει να πει, για να μη αφεθεί κάποια αμφιβολία σε αυτούς που τα παραποιούν με δολιότητα, γράφει τα εξής στην προς Γαλάτας επιστολή: «Φανερά δε εστί τα έργα της σαρκός, άτινά εστί μοιχείαι, πορνείαι, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακείαι, έχθραι, έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, οργαί, ερεθισμοί, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, μέθαι, κώμοι και τα όμοια τούτοις, ά προλέγω υμίν καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν»¹.

Έτσι πιο φανερά διακηρύττει σε αυτούς που ακούνε τι σημαίνει «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύνανται»². Όσοι τα κάνουν αυτά, επειδή πραγματικά βαδίζουν κατά σάρκα, δεν μπορούν να ζουν για τον Θεό. Και πάλι πρόσθεσε τα πνευματικά έργα που ζωοποιούν τον άνθρωπο, δηλαδή, τον εμβολιασμό του Πνεύματος. Λέγει τα εξής: «Ο δε καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια, αγνεία· κατά των τοιούτων ουκ εστί νόμος»³. Όπως, λοιπόν, αυτός, που προκόβει προς το καλύτερο και φέρνει τον καρπό του Πνεύματος, οπωσδήποτε σώζεται, διότι έχει το Πνεύμα, έτσι και αυτός, που παραμένει στα έργα της σάρκας που είπαμε πριν, πραγματικά θεωρείται σαρκικός και, επειδή δεν παίρνει το Πνεύμα του Θεού, γι' αυτό δεν θα μπορέσει να κληρονομήσει τη βασιλεία των ουρανών. Ο ίδιος Απόστολος, πάλι, μαρτυρεί «Ή ουκ οίδατε», λέγει στους Κορινθίους, «ότι άδικοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι; μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε κλέπται ούτε πλεονέκται ούτε μέθυσοι ου λοίδοροι ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι. Και ταύτά τίνες ήτε· αλλά απελούσασθε, αλλά ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού Χριστού και εν τω Πνεύματι του Θεού ημών»⁴. Ολοφάνερα έδειξε με ποια καταστρέφεται ο άνθρωπος, αν επιμένει να ζει κατά σάρκα, και με ποια, πάλι, σώζεται. Αυτά που σώζουν, είναι το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και το Πνεύμα του Θεού μας.

2. Επειδή, λοιπόν, εδώ ο Απόστολος απαρίθμησε τα έργα της σάρκας, που είναι χωρίς το Πνεύμα και επιφέρουν το θάνατο, σύμφωνα με όσα είπε πριν, στο τέλος της επιστολής, ως ανακεφαλαίωση, αναφώνησε: «Καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, φορέσομεν και την εικόνα του επουρανίου. Τούτο δε φημι, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύνανται»⁵. Αυτό που λέγει: «Καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού» είναι παρόμοιο με εκείνο που λέγει: «Και ταυτά τίνες ήτε· αλλά απελούσασθε, αλλά ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε εν τω ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εν τω Πνεύματι του Θεού ημών». Πότε, λοιπόν, φορέσαμε την εικόνα του χοϊκού; Οπωσδήποτε, όταν επιτελούσαμε τα έργα της σάρκας που είπαμε πριν. Πότε, πάλι, φορέσαμε την εικόνα του επουρανίου; Οπωσδήποτε, όταν, όπως λέγει, «απελούσασθε», πιστεύοντας «εν τω ονόματι του Κυρίου» και λαμβάνοντας το Πνεύμα του. Λουσθήκαμε όχι ως προς τη σωματική μας υπόσταση ούτε ως προς την εικόνα του πλάσματος, αλλά ως προς την παλιά ζωή της ματαιότητος. Με όσα, λοιπόν, μέλη καταστρεφόμασταν, όταν εργαζόμασταν τα έργα της φθοράς, με τα ίδια ζωοποιούμαστε εργαζόμενοι τα έργα του Πνεύματος.

Σημειώσεις

1. Γαλάτας 5,19-21.

2. Α΄ Κορινθίους 15,50.

3. Γαλάτας 5,22-23.

4. Α' Κορινθίους 6,9-11.

5. Α΄ Κορινθίους 15,49-50.