ΤΡΑΛΛΙΑΝΟΙΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ

I (1)

1. Άμωμον διάνοιαν και αδιάκριτον εν υπομονή έγνων υμάς έχοντας, ου κατά χρήσιν αλλά κατά φύσιν, καθώς εδήλωσέν μοι Πολύβιος, ο επίσκοπος υμών, ος παρεγένετο θελήματι θεού και Ιησού Χριστού εν Σμύρνη και ούτως μοι συνεχάρη δεδεμένω εν Χριστώ Ιησού, ώστε με το παν πλήθος υμών εν αυτώ θεωρείσθαι. 2. αποδεξάμενος ουν την κατά θεόν εύνοιαν δι’ αυτού εδόξασα, ευρών υμάς, ως έγνων, μιμητάς όντας θεού.

II (2)

1. Όταν γαρ τω επισκόπω υποτάσσησθε ως Ιησού Χριστώ, φαίνεσθέ μοι ου κατά άνθρωπον ζώντες, αλλά κατά Ιησούν Χριστόν τον δι’ ημάς αποθανόντα, ίνα πιστεύσαντες εις τον θάνατον αυτού το αποθανείν εκφύγητε. 2. αναγκαίον ουν εστίν, ώσπερ ποιείτε, άνευ του επισκόπου μηδέν πράσσειν υμάς, αλλ’ υποτάσσεσθαι και τω πρεσβυτερίω ως τοις αποστόλοις Ιησού Χριστού 3. δεί δε και τους διακόνους όντας μυστηρίων Ιησού Χριστού κατά πάντα τρόπον πάσιν αρέσκειν. ου γαρ βρωμάτων και ποτών εισιν διάκονοι, αλλ’ εκκλησίας θεού υπηρέται· δέον ουν αυτούς φυλάσσεσθαι τα εγκλήματα ως πυρ.

III (3)

1. Ομοίως πάντες εντρεπέσθωσαν τους διακόνους ως Ιησούν Χριστόν, ως και τον επίσκοπον όντα τύπον του πατρός, τους δε πρεσβυτέρους ως συνέδριον θεού και ως σύνδεσμον αποστόλων. χωρίς τούτων εκκλησία ου καλείται. 2. περί ων πέπεισμαι υμάς ούτως έχειν. το γαρ εξεμπλάριον της αγάπης υμών έλαβον και έχω μεθ’ εαυτού εν τω επισκόπω υμών, ου αυτό το κατάστημα μεγάλη μαθητεία, η δε πραότης αυτού δύναμις· ον λογίζομαι και τους αθέους εντρέπεσθαι. 3. αγαπών υμάς φείδομαι, συντονώτερον δυνάμενος γράφειν υπέρ τούτου. ουκ εις τούτο ωήθην, ίνα ων κατάκριτος ως απόστολος υμίν διατάσσωμαι.

IV (4)

1. Πολλά φρονώ εν θεώ, αλλ’ εμαυτόν μετρώ, ίνα μη εν καυχήσει απόλωμαι. νυν γαρ με δεί πλέον φοβείσθαι και μη προσέχειν τοις φυσιούσίν με. οι γαρ λέγοντές μοι μαστιγούσίν με. 2. αγαπώ μεν γαρ το παθείν, αλλ’ ουκ οίδα, ει άξιός ειμι. το γαρ ζήλος πολλοίς μεν ου φαίνεται, εμέ δε πλέον πολεμεί. χρήζω ουν πραότητος, εν ή καταλύεται ο άρχων του αιώνος τούτου.

V (5)

1. Μη ου δύναμαι τα επουράνια γράψαι; αλλά φοβούμαι, μη νηπίοις ούσιν υμίν βλάβην παραθώ· και συγγνωμονείτέ μοι, μήποτε ου δυνηθέντες χωρήσαι στραγγαλωθήτε. και γαρ εγώ, ου καθότι δέδεμαι και δύναμαι νοείν τα επουράνια και τας τοποθεσίας τας αγγελικάς και τας συστάσεις τας αρχοντικάς, ορατά τε και αόρατα, παρά τούτο ήδη και μαθητής ειμι. πολλά γαρ ημίν λείπει, ίνα θεού μη λειπώμεθα.

VI (6)

1. Παρακαλώ ουν υμάς, ουκ εγώ, αλλ’ η αγάπη Ιησού Χριστού· μόνη τη χριστιανή τροφή χρήσθε, αλλοτρίας δε βοτάνης απέχεσθε, ήτις εστίν αίρεσις·  2. οί εαυτοίς παρεμπλέκουσιν Ιησούν Χριστόν καταξιοπιστευόμενοι, ώσπερ θανάσιμον φάρμακον διδόντες μετά οινομέλιτος, όπερ ο αγνοών ηδέως λαμβάνει εν ηδονή κακή το αποθανείν.

VII (7)

1. Φυλάττεσθε ουν τους τοιούτους. τούτο δε έσται υμίν φυσιουμένοις και ούσιν αχωρίστοις θεού Ιησού Χριστού και του επισκόπου και των διαταγμάτων των αποστόλων. 2. ο εντός θυσιαστηρίου ων καθαρός εστιν· τούτ’ έστιν, ο χωρίς επισκόπου και πρεσβυτερίου και διακόνων πράσσων τι, ούτος ου καθαρός εστιν τη συνειδήσει.

VIII (8)

1. Ουκ επεί έγνων τοιούτόν τι εν υμίν, αλλά προφυλάσσω υμάς όντας μου αγαπητούς, προορών τας ενέδρας του διαβόλου, υμείς ου την πραϋπάθειαν αναλαβόντες ανακτήσασθε εαυτούς εν πίστει ό εστιν σάρξ του κυρίου, και εν αγάπη, ό εστιν αίμα Ιησού Χριστού. 2. μηδείς υμών κατά του πλησίον εχέτω. μη αφορμάς δίδοτε τοις έθνεσιν, ίνα μη δι’ ολίγους άφρονας το εν θεώ πλήθος βλασφημήται. Ουαί γαρ, δι’ ου επί ματαιότητι το όνομά μου επί τινων βλασφημείται.

IX (9)

1. Κωφώθητε ουν, όταν υμίν χωρίς Ιησού Χριστού λαλή τις, του εκ γένους Δαβίδ, του εκ Μαρίας, ος αληθώς εγεννήθη, έφαγέν τε και έπιεν, αληθώς εδιώχθη επί Ποντίου Πιλάτου, αληθώς εσταυρώθη και απέθανεν, βλεπόντων των επουρανίων και επιγείων και υποχθονίων. 2. ος και αληθώς ηγέρθη από νεκρών, εγείραντος αυτόν του πατρός αυτού, κατά το ομοίωμα ος και ημάς τους πιστεύοντας αυτώ ούτως εγερεί ο πατήρ αυτού εν Χριστώ Ιησού, ου χωρίς το αληθινόν ζην ουκ έχομεν.

X (10)

1. Ει δε, ώσπερ τινές άθεοι όντες, τουτέστιν άπιστοί, λέγουσιν, το δοκείν πεπονθέναι αυτόν, αυτοί όντες το δοκείν, εγώ τι δέδεμαι, τι δε και εύχομαι θηριομαχήσαι; δωρεάν ουν αποθνήσκω. άρα ουν καταψεύδομαι του κυρίου.

XI (11)

1. Φεύγετε ουν τας κακάς παραφυάδας τας γεννώσας καρπόν θανατηφόρον, ου εάν γεύσηταί τις, παρ' αυτά αποθνήσκει. ούτοι γαρ ουκ εισιν φυτεία πατρός. 2. ει γαρ ήσαν, εφαίνοντο αν κλάδοι του σταυρού, και ην αν ο καρπός αυτών άφθαρτος· δι’ ου εν τω πάθει αυτού προσκαλείται υμάς όντας μέλη αυτού. ου δύναται ουν κεφαλή χωρίς γεννηθήναι άνευ μελών, του θεού ένωσιν επαγγελλομένου, ός εστιν αυτός.

XII (12)

1. Ασπάζομαι υμάς από Σμύρνης άμα ταις συμπαρούσαις μοι εκκλησίαις του θεού, οί κατά πάντα με ανέπαυσαν σαρκί τε και πνεύματι. 2. παρακαλεί υμάς τα δεσμά μου, α ένεκεν Ιησού Χριστού περιφέρω, αιτούμενος θεού επιτυχείν· διαμένετε εν τη ομονοία υμών και τη μετ’ αλλήλων προσευχή. πρέπει γαρ υμίν τοις καθ’ ένα, εξαιρέτως και τοις πρεσβυτέροις, αναψύχειν τον επίσκοπον εις τιμήν πατρός, Ιησού Χριστού και των αποστόλων. 3. εύχομαι υμάς εν αγάπη ακούσαί μου, ίνα μη εις μαρτύριον ω εν υμίν γράψας. και περί εμού δε προσεύχεσθε, της αφ’ υμών αγάπης, χρήζοντος εν τω ελέει του θεού, εις το καταξιωθήναί με του κλήρου, ου περίκειμαι επιτυχείν, ίνα μη αδόκιμος ευρεθώ.

XIII (13)

1. Ασπάζεται υμάς η αγάπη Σμυρναίων και Εφεσίων. μνημονεύετε εν ταις προσευχαίς υμών της εν Συρία εκκλησίας, όθεν και ουκ άξιός ειμι λέγεσθαι, ων έσχατος εκείνων. 2. έρρωσθε εν Ιησού Χριστώ, υποτασσόμενοι τω επισκόπω ως τη εντολή, ομοίως και τω πρεσβυτερίω. και οι κατ’ άνδρα αλλήλους αγαπάτε εν αμερίστω καρδία. 3. αγνίζεται υπέρ υμών το εμόν πνεύμα ου μόνον νυν, αλλά και όταν θεού επιτύχω. έτι γαρ υπό κίνδυνόν ειμι· αλλά πιστός ο πατήρ εν Ιησού Χριστώ πληρώσαί μου την αίτησιν και υμών, εν ω ευρεθείητε άμωμοι.