Είναι γνωστόν ότι η αγιότητα κάποιου ανθρώπου ελέγχεται κυρίως από την μαρτυρία και την συνείδηση τού λαού, την οποία επιβεβαιώνει ο Επίσκοπος τής Επαρχίας, όπου έζησε και έδρασε ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

Με αυτήν την προοπτική εγράφησαν πολλές τέτοιες μαρτυρίες που επιβεβαίωσαν την αγιότητα τού αγίου Καλλινίκου, πριν και μετά την αγιοκατάταξή του. Πολλές από αυτές τις μαρτυρίες δημοσιεύθηκαν σε βιβλία και ανακοινώθηκαν αρμοδίως.

Υπάρχει ένα περιστατικό που τώρα ήλθε σε γνώση μου, που είναι αξιοθαύμαστο και θα το καταγράψω προς ωφέλεια πνευματική. Δεν πρόκειται για θαύμα, αλλά για γεγονός που δείχνει το ανεξίκακο που διέκρινε τον άγιο Καλλίνικο. Όσοι έζησαν κοντά του ξέρουν ότι ο διάδοχός του στον Μητροπολιτικό θρόνο δεν ήθελε να αναφέρονται οι άνθρωποι στον κεκοιμημένο Καλλίνικο, και πολλοί από τους συνεργάτες του φύγαμε από την Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας και όσοι έμειναν είχαν διάφορα προβλήματα. Δεν ήταν κακός άνθρωπος, όπως έδειξε η συνέχεια, απλώς είχε κάποιες άλλες αντιλήψεις και απόψεις για θέματα εκκλησιαστικά και θεολογικά.

Μού έγραφε, λοιπόν, πρόσφατα μια γνωστή μου κυρία από την Έδεσσα ένα γεγονός που με εξέπληξε. Έγραφε σε γράμμα της:

«Όπως Σάς είχα πει, περίπου 10 χρόνια μετά που φύγατε ο Άγιος Καλλίνικος μού έσβησε, μού πήρε ένα μεγάλο και βαθύ πόνο. Εκεί στον τάφο του τού μιλούσα, ζητούσα τη βοήθειά του (ιδιαίτερα όταν ήσασταν στον Λίβανο). Κάποια στιγμή άκουσα τη φωνή του, να μού λέη: "Άναψε, παιδί μου, και το καντήλι στον τάφο τού Χρυσοστόμου (τού διαδόχου του). Αυτό ήταν! Όλα άλλαξαν. Τα έβλεπα διαφορετικά. Και τώρα με στηρίζει».

Χαρακτηριστικό γνώρισμα τών αγίων είναι η αγάπη προς όλους, ιδίως σε αυτούς που τους έκαναν κακό. Γράφει ο άγιος Σιλουανός:

«Μακαρία η ψυχή που αγαπά τον αδελφό της, γιατί ο αδελφός μας είναι η ζωή μας. Μακαρία η ψυχή που αγαπά τον αδελφό. Μέσα της ζη αισθητά το Πνεύμα τού Κυρίου και τη γεμίζει ειρήνη και χαρά και αυτή θρηνεί για όλο τον κόσμο».

«Σαράντα χρόνια πέρασαν, αφότου η Χάρη τού Αγίου Πνεύματος με δίδαξε να αγαπώ τον άνθρωπο και όλη την κτίση και μού φανέρωσε την πονηρία τού εχθρού, ο οποίος με απάτη προξενεί κακό στον κόσμο».

«Η Χάρη έρχεται με την αγάπη προς τον αδελφό και με την αγάπη προς τον αδελφό διατηρείται. Αν, όμως, δεν αγαπούμε τον αδελφό, τότε και η αγάπη τού Θεού δεν έρχεται στην ψυχή, εξαιτίας τής κατακρίσεως ή τού μίσους προς τον αδελφό».

«Η Χάρη προέρχεται από κάθε καλό, πάνω απ’ όλα, όμως, από την αγάπη για τον αδελφό».

«Η ψυχή δεν μπορεί να έχει ειρήνη, αν δεν προσεύχεται για τους εχθρούς. Η ψυχή που διδάχθηκε από την Χάρη τού Θεού να προσεύχεται, αγαπά και λυπάται όλη την δημιουργία, και προπαντός τον άνθρωπο, για τον οποίο (ο Κύριος) έπαθε επάνω στον σταυρό και πονούσε βαθιά για όλους μας».

Έτσι ζούσε και ο άγιος Καλλίνικος. Αγαπούσε όλους, φίλους και εχθρούς, όσους τον ευεργέτησαν και όσους τον συκοφάντησαν, γι’ αυτό είναι Άγιος.

Πολλοί άνθρωποι θέλουν να βλέπουν θαύματα από τους αγίους. Αλλά εκτός από αυτά, το μεγαλύτερο σημείο είναι να έχη κανείς το Άγιον Πνεύμα και να τού διδάσκη την αγάπη προς όλους.