Αν οι Ευρωπαίοι πρώτα έψαχναν τον ουράνιο Πατέρα και αναζητούσαν πριν από όλα την Βασιλεία των ουρανών, όλα τα υπόλοιπα θα τους δίνονταν και τότε όλοι τους θα ήταν χαρούμενοι. Με τη χαρά τους θα φώτιζαν όλο τον μη χριστιανικό κόσμο, θα δόξαζαν το Θεό και λόγω αυτού όλοι οι λαοί στη γη θα αρνιόντουσαν τα είδωλα και θα έσπευδαν να βαπτιστούν, να γίνουν μέλη του θεϊκού ευρωπαϊκού χορού.

Και όμως οι Ευρωπαίοι πήραν λανθασμένο δρόμο, μακριά από τον Χριστό. Σκοτώνονται, παλεύοντας για ψωμί και πάντα είναι πεινασμένοι. Παρανόησαν, αρπάζουν αυτό που δεν τους ανήκει και πάλι δεν τους είναι αρκετό.

Η Ευρώπη διαβάζοντας βιβλία για να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις τυφλώθηκε, βάρυνε το νου της με το βάρος των γνώσεων και κατέληξε πιο ανόητη, πιο σκοτεινή, πιο φτωχή. Συνήθισε να ψάχνει το ψωμί, την ευτυχία, τη γνώση, μακριά από τον ουράνιο Πατέρα, μακριά από το δρόμο του Χριστού.

Από όλα αυτά, είναι φανερό πως οι πόλεμοι στην Ευρώπη προήλθαν από τον πόλεμο της Ευρώπης ενάντια στο Χριστό.

Όλη η δυστυχία και όλη η αδιαντροπιά της Ευρώπης προήλθε από την άρνηση του Χριστού.

Και αυτό δεν συνέβη πρόσφατα, αλλά από παλιά. Από τότε που ο πάπας έκανε τον Χριστό μισητό στους ανθρώπους και ο Λούθηρος ερμήνευσε λανθασμένα τη διδασκαλία του Χριστού.

Παρόλα αυτά εμείς δεν χαιρόμαστε με τη δυστυχία των άλλων. Ευχόμαστε στους Ευρωπαίους, με όλη την καρδιά μας να ξαναβρούν την αλήθεια και το σωστό δρόμο. Να επιστρέψουν στο Χριστό, όχι όμως στον Χριστό με τον παπισμό, ούτε στον Χριστό με το λουθηρανισμό. Να επιστρέψουν στον Χριστό των προπατόρων τους. Να επιστρέψουν στο Χριστό που σέβονταν οι προπάτορές τους για χίλια χρόνια μαζί με τους δικούς μας ορθόδοξους προγόνους.

Ένα βλάπτει την Ευρώπη ιδιαίτερα: Το γεγονός ότι περιφρονεί τους προγόνους της. Ο Θεός έδωσε την εντολή: Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου..., ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης (Δευτ. 5, 16)....

Για ποιο λόγο ο λαός μας καταστράφηκε; Καταστράφηκε, επειδή απομακρύνθηκε από τους πατέρες μας και ακολούθησε τους άθεους και αιρετικούς Ευρωπαίους. Αφού τώρα αυτό το ξέρουμε, ας προσέχουμε ποιο δρόμο θα πάρουμε στη συνέχεια. Αμήν.