Για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και των Εβραίων οι Άγιοι προφήτες τα προφήτευσαν μέχρι λεπτομέρειας…

Γνωρίζει ο Θεός ότι η δυστυχία επιστρέφει τους αμαρτωλούς ανθρώπους στην Αλήθεια, γι’ αυτό και στέλνει δυστυχίες. Στην ειρήνη και την αφθονία οι άνθρωποι γίνονται ασεβείς κι εγωιστές, γι’ αυτό ο Θεός στέλνει τις δυστυχίες ώστε να τους αφυπνίσει.

Εξ ου και η Σέρβικη παροιμία: Χωρίς δυστυχία δεν υπάρχει φιλοθεΐα. Επειδή ο ναός μου είναι ερειπωμένος, κι εσείς ασχολείσθε ο καθένας με το δικό του σπίτι. Γι' αυτό οι ουρανοί δεν έβρεξαν κι η γη αρνήθηκε να δώσει τους καρπούς της (Αγγ. 1, 9-10). Κι όταν δεν βοηθούν οι μικρές δυστυχίες, ο Θεός επιτρέπει τις μεγαλύτερες δυστυχίες, τη δυστυχία των δυστυχιών, δηλαδή τον πόλεμο. Όλοι οι αμαρτωλοί μέσα στο λαό μου, αυτοί πού λένε με αυτοπεποίθηση ο Θεός δε θα αφήσει να μας βρει κανένα κακό, όλοι από των εχθρών θα σκοτωθούν τα ξίφη (Αμ. 9, 10). Κατά τον ίδιο τρόπο μιλούν σήμερα η Ευρώπη και η Αμερική: δεν πρόκειται να μας συμβεί κανένα κακό! Εν τω μεταξύ, το κακό γίνεται ο επίτιμος επισκέπτης που του ετοιμάζουν γιορτή αξίας εκατομμυρίων και εκατομμυρίων χρυσού, με τα οποία αγοράζει τον πόλεμο.

Παντού βρυχώνται οι προετοιμασίες για τον πόλεμο, αφού παντού πολεμούν ενάντια στο Χριστό. Με τι είδους αμαρτίες επιβαρύνει τον εαυτό του ο Ισραήλ και ολισθαίνει στην πτώση; Συγκεντρωθείτε στα βουνά της Σαμάρειας, λέει ο Κύριος, μαζεύουν χρυσάφι με βία και αρπαγή. Γι’ αυτό έτσι τους λέγει ο Κύριος: Ο εχθρός θα πολιορκήσει τη χώρα σας, θα καταστρέψει τα οχυρά σας και θα λεηλατήσει τα παλάτια σας (Αμ. 3, 9-11). Αναταραχή, βία και αρπαγή! Δείτε σήμερα την Ευρώπη, που προσφέρει θυσίες στο μέγα είδωλο τον πολιτισμό, και πείτε, ότι δεν επέστρεψε άραγε η εποχή της Σαμάρειας; Η κύρια αιτία των πολέμων και της καταστροφής βρισκόταν στους επικεφαλείς και τους ηγέτες των λαών: Ακούστε άρχοντες τού Ιακώβ και πρίγκιπες τού οίκου τού Ισραήλ, είναι δικό σας έργο να γνωρίζετε το δίκαιο … μισείτε το καλό και αγαπάτε το κακό … τρώτε τις σάρκες του λαού μου ξεκολλώντας το κρέας του από τα κόκαλά του … φωνάζουν για ειρήνη, αλλά απειλούν με πόλεμο αυτούς που τίποτε δεν τους προσφέρουν – ακούστε αυτό: Γι’ αυτό εξαιτίας σας η Σιών θα οργωθεί σα χωράφι, η Ιερουσαλήμ θα γίνει σωρός από λιθάρια (Μιχ. 3). Θα προξενήσω τέτοιες συμφορές σ’ αυτόν τον τόπο, ώστε όποιος τ’ ακούει να του έρχεται ζάλη, επειδή με εγκατέλειψαν (Ιερ. 19, 3-4).

Στους κάμπους μάχες στο σπίτι πείνα και θανατικό θα καταβροχθίζει: όποιος είναι στον κάμπο θα σκοτωθεί στη μάχη κι όποιος είναι στο σπίτι θα υποκύψει από την πείνα και τις αρρώστιες. Όσοι επιζήσουν θα καταφύγουν στα βουνά (Ιεζ. 7).

Δεν είναι άραγε αυτή πιστή απεικόνιση του επόμενου πολέμου; Εγώ θα τους τιμωρήσω, οι νέοι θα σκοτωθούν στον πόλεμο, οι γιοί και οι κόρες τους θα πεθάνουν από την πείνα (Ιερ. 11, 22).

Σ’ όλες αυτές και σε παρόμοιες απειλές οι Ισραηλίτες απορούσαν, ποιος λαός θα μπορούσε να τους συντρίψει, αφού δίπλα τους δεν είχαν δει κανέναν λαό τόσο ισχυρό. Σ’ αυτές τις απορίες τους απάντησε ο Κύριος μέσω του προφήτη: Θα φέρω ενάντια στον Ισραήλ ένα έθνος από μακριά αρχαίο και ισχυρό που δε θα ξέρετε τη γλώσσα του και δε θα καταλαβαίνεται τι λένε (Ιερ. 5, 15).

Αυτός ο λαός ήταν οι Βαβυλώνιοι. Και λέγει ο Κύριος: Θα παραδώσω την πόλη αυτή στα χέρια του βασιλιά της Βαβυλώνας και θα την κάψει (Ιερ. 34, 2).

Και πράγματι ήρθε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ, κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ την παρέδωσε στις φλόγες και αιχμαλώτισε το λαό της. Άραγε δε μπορεί ο Θεός να οδηγήσει τούς Κινέζους στην Ευρώπη; Κάποτε έπρεπε να ταξιδέψεις για περισσότερο χρόνο από την Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ από ότι σήμερα από το Πεκίνο στη Βιέννη. Φυσικά ο Θεός τιμώρησε με πολέμους κι άλλους λαούς κι όχι μόνο τους Ισραηλίτες. Κι αυτό οι άγιοι προφήτες το προφήτευσαν και το είπαν.