«...Η Εκκλησία είναι καθίδρυμα άναρχο, ατελεύτητο, αιώνιο, όπως ο ιδρυτής της, ο Τριαδικός Θεός, είναι άναρχος, ατελεύτητος, αιώνιος. Η Εκκλησία είναι άκτιστη, όπως και ο Θεός είναι άκτιστος. Υπήρχε προ των αιώνων, προ των αγγέλων, προ της δημιουργίας του κόσμου. «Προ καταβολής κόσμου» (Εφ. 1, 4), λέει ο Απόστολος Παύλος. Είναι θείο καθίδρυμα και σ’ αυτή «εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος» (Κολ. 2, 9). (Σημείωση ΟΟΔΕ: Εφ' όσον στον Χριστό κατοικεί "παν το πλήρωμα", και ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, το χωρίο αυτό εφαρμόζεται κατ' ανάγκην στην Εκκλησία).  Είναι έκφραση της ποικιλόμορφης σοφίας του Θεού. Είναι το μυστήριο των μυστηρίων. Υπήρξε αφανέρωτο και εφανερώθη «επ' εσχάτων των χρόνων» (Α΄ Πετρ. 1, 20). Η Εκκλησία παραμένει απαρασάλευτη, γιατί είναι ριζωμένη στην αγάπη και στη σοφή πρόνοια του Θεού.

 Την αιώνια Εκκλησία αποτελούν τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Στη σκέψη και στην αγάπη του Τριαδικού Θεού υπήρχαν απ’ αρχής και οι άγγελοι και οι άνθρωποι. Εμείς οι άνθρωποι δεν γεννηθήκαμε τώρα. Μέσα στην παντογνωσία του Θεού υπήρχαμε προ των αιώνων. Η αγάπη του Θεού μας έπλασε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του. Μας συμπεριέλαβε στην Εκκλησία παρ’ ότι εγνώριζε την αποστασία μας. Μας έδωσε τα πάντα, για να μας κάνει κι εμάς Θεούς κατά χάριν και δωρεάν. Εν τούτοις εμείς, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας μας, χάσαμε το αρχέγονο κάλλος, την αρχέγονη δικαιοσύνη και αποκοπήκαμε από την Αγία Τριάδα, χάσαμε τον Παράδεισο, το παν. Έξω, όμως, από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει ζωή. Γι’ αυτό η σπλαχνική καρδιά του Θεού – Πατέρα μας δε μας άφησε έξω από την αγάπη Του. Άνοιξε για μας πάλι τις πύλες του Παραδείσου, επ’ εσχάτων των χρόνων και εφανερώθη εν σαρκί.

Με τη θεία σάρκωση του μονογενούς Υιού του θεού φανερώθηκε πάλι στους ανθρώπους το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Λέει ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο: «και ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον· ος εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη» (Α΄ Τιμ. 3, 16). Τα λόγια του αποστόλου Παύλου είναι λόγια πυκνά σε νοήματα, θεία λόγια, ουράνια!

 

Ο Θεός εν τη απείρω αγάπη Του μας ένωσε πάλι με την Εκκλησία Του στο πρόσωπο του Χριστού. Μπαίνοντας στην άκτιστη Εκκλησία, ερχόμαστε στον Χριστό, μπαίνουμε στο άκτιστο. Καλούμαστε δηλαδή κι εμείς οι πιστοί να γίνουμε άκτιστοι, να γίνουμε μέτοχοι των θείων ενεργειών του Θεού, να μπούμε μέσα στο μυστήριο της θεότητος, να ξεπεράσουμε το κοσμικό μας φρόνημα, να αποθάνουμε κατά «τον παλαιόν άνθρωπον» και να γίνουμε ένθεοι. Όταν ζούμε στην Εκκλησία, ζούμε τον Χριστό. Αυτό είναι πολύ λεπτό θέμα, δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μας το διδάξει...».