Το θέμα της σωτηρίας απασχόλησε ανέκαθεν τον άνθρωπο από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας. Πολλές λύσεις δόθηκαν ανάλογα με τις φιλοσοφικές και θεολογικές πεποιθήσεις κάθε ενός που επαγγέλλεται τη σωτηρία και την απολύτρωση. Διαφορετικά την θεωρούσαν οι φιλόσοφοι, διαφορετικά οι ανατολικοί λαοί, και βέβαια διαφορετικά την θεωρεί η Εκκλησία.

Στην εισήγηση αυτή θα δούμε πώς η Εκκλησία θεωρεί τη σωτηρία...

Καταρχάς πρέπει να λεχθεί ότι η λέξη "σωτηρία" ετυμολογείται από το ρήμα "τηρώ" και το ουσιαστικό "σώος" και θέλει να δείξει κάτι που διατηρείται σώο, ολοκληρωμένο.

Σωτηρία, λοιπόν, του ανθρώπου είναι η διατήρηση ολοκλήρου του ψυχοσωματικού του οργανισμού. Μέσα στην ορθόδοξη σωτηριολογική αντίληψη της Εκκλησίας, σωτηρία είναι η διατήρηση της ψυχής και του σώματος, καθώς επίσης και η πλήρωση του ανθρώπου από το Πανάγιο Πνεύμα.

Μέσα στα πλαίσια αυτά πρέπει να δούμε την ευχή και την προτροπή του Αποστόλου Παύλου: «Αυτός ο Θεός τής ειρήνης αγιάσαι υμάς ολοτελείς, και ολόκληρον υμών το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τηρηθείη» (Α’ Θεσ. 5, 23).

Αυτή δε η διατήρηση ολοκλήρου του ανθρώπου, δηλαδή η σωτηρία του, γίνεται με τη δύναμη του Χριστού. Πραγματικά, με τον Χριστό ο άνθρωπος ελευθερώνεται από κάθε τυραννία και καθίσταται ελεύθερος. Ο διάβολος δεν έχει καμία δύναμη και εξουσία πάνω στον άνθρωπο του Χριστού. Άλλωστε είναι γνωστό ότι «εις τούτο εφανερώθη ο Υιός τού Θεού, ίνα λύση τα έργα τού διαβόλου» (Α’ Ιω. 3, 8).

(Δες επίσης την ανάλυση τού Αγίου Ειρηναίου τής Λυών [2ος αι. μ.Χ.]: Πώς ο κατ' εικόνα τού Θεού άνθρωπος γίνεται καθ' ομοίωσιν εν Αγίω Πνεύματι)