• 1. Περιορίζεται ο Θεός σε ένα όνομα;

• 2. Τίτλοι και ονόματα

• 3. Ποιο όνομα φανέρωσε ο Χριστός;

• 4. Με ποιού ονόματος επίκληση σωζόμαστε;

Οι "Μάρτυρες τού Ιεχωβά" υπερτονίζουν το όνομα το οποίο χρησιμοποίησε ο Θεός στη σχέση του με τους Ισραηλίτες, και πιστεύουν ότι το όνομα αυτό, (ως όνομα), κατέχει καθοριστική σημασία για τη σωτηρία μας. Με το θέμα αυτό θα ασχοληθούμε εδώ. (Η έννοια τού ονόματος "Γιαχβέ", αναλύεται στη μελέτη με θέμα: "Η σημασία τού ονόματος Γιαχβέ").

1. Περιορίζεται ο Θεός σε ένα όνομα;

Κατ' αρχήν, θα έπρεπε να πούμε, ότι το Εβραϊκό όνομα "Γιαχβέ", (Ελληνικά ο "Ων"), δεν θα μπορούσε να είναι αυτό που οι λεγόμενοι "Μάρτυρες τού Ιεχωβά" υποστηρίζουν. Δεν θα μπορούσε να είναι "το αιώνιο όνομα τού Θεού". Ας μην ξεχνάμε, ότι το "Γιαχβέ", είναι μια Εβραϊκή λέξη. Πώς θα μπορούσε ο αιώνιος και άναρχος Θεός να εξαρτάται από μια απλή ανθρώπινη λέξη, μιας από τις πολλές ανθρώπινες εθνικές ομάδες;

Το όνομα που ο ίδιος επέλεξε τότε, βεβαίως φέρει τη σημασία κάποιου χαρακτηριστικού τού Θεού, στην προκειμένη περίπτωση, τη σημασία τού ιδίου του τού "Είναι". Αυτό όμως, σε καμία περίπτωση δεν εξαντλεί τα χαρακτηριστικά τού προσώπου τού Θεού, μια και ο ίδιος συχνά χρησιμοποίησε πλήθος ονομάτων για τον εαυτό του. Αν το όνομα "Γιαχβέ" κάλυπτε απόλυτα την "περιγραφή" τού Θεού, ο Θεός δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ άλλα ονόματα, όπως: "Ζηλότυπος", "Θεός Παντοκράτωρ", "Θεός τών Δυνάμεων", "Λυτρωτής" ή "Άγιος". (Γένεσις 17/ιζ΄ 1, Έξοδος 6/ς΄ 3, Ησαϊας 57/νζ΄ 15. Έξοδος 34/λδ΄ 14. Ησαϊας 63/ξγ΄ 16). Είναι σημαντικό, ότι στα εδάφια που παραθέτουμε εδώ, αναφέρεται καθαρά ότι "το όνομα τού Θεού" είναι κάποια από αυτές τις λέξεις, και όχι μόνο το "Γιαχβέ". Συνεπώς, ο Θεός ποτέ δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτό το όνομα.

Οι απόστολοι, (Όπως και ο Ιησούς) ποτέ δεν χρησιμοποίησαν το "Γιαχβέ" στην Καινή Διαθήκη, παρά μόνο μεταφρασμένο στα Ελληνικά, ως: "Ο Ων", ή ως "Κύριος", όπως το μεταφράζει η μετάφραση τών Εβδομήκοντα.

Αν ο Ιησούς και οι απόστολοι ήθελαν να χρησιμοποιούμε σήμερα το όνομα: "Γιαχβέ", πρώτοι αυτοί θα το χρησιμοποιούσαν, και μάλιστα συχνότατα.

Στην Καινή Διαθήκη, είναι σύνηθες να μεταφράζεται ένα Εβραϊκό ή αλλόγλωσσο όνομα, στην Ελληνική. Για παράδειγμα, το όνομα: "Κηφάς", το μεταφράζουν: "Πέτρος". (Ιωάννης 1/α΄ 42). Το όνομα: "Ταβιθά", το μεταφράζουν: "Δορκάς". (Πράξεις 9/θ΄ 36,39).

2. Τίτλοι και ονόματα

Μα οι λέξεις: "Θεός", ή "Κύριος", είναι τίτλος, και όχι όνομα! Ίσως παρατηρήσει κάποιος λεγόμενος "Μάρτυς τού Ιεχωβά".

Εδώ όμως, τον παρακαλούμε να λάβει υπ' όψιν κάποια πράγματα, που η οργάνωση τής Σκοπιάς τού έχει αποκρύψει:

Στην Ελληνική γλώσσα, " όνομα", είναι κάθε λέξη που φανερώνει κάποια χαρακτηριστικά τού υποκειμένου για το οποίο χρησιμοποιείται. Έτσι, στη γραμματική, λέμε: "όνομα ουσιαστικό", και "όνομα επίθετο", πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα και ένα επίθετο, είναι όνομα!

Η ίδια η Αγία Γραφή, συμφωνεί με αυτό, καθώς χρησιμοποιεί ως ονόματα, λέξεις που η Σκοπιά τις θεωρεί μόνο τίτλους. Για παράδειγμα, το εδάφιο Έξοδος 6/ς΄ 3 που τόσο συχνά χρησιμοποιεί η Σκοπιά για να δείξει ότι ο Θεός έχει ένα όνομα, το ίδιο αυτό εδάφιο, λέει ακριβώς το αντίθετο! Λέει: "Φάνηκα στον Αβραάμ και στον Ισαάκ με το όνομα Θεός Παντοκράτωρ". Το ίδιο αυτό εδάφιο, λέει ότι ο Θεός δεν έχει μόνο ένα όνομα, αλλά ότι και το "Θεός Παντοκράτωρ", είναι όνομα! (και όχι μόνο τίτλος).

Κατά τον ίδιο τρόπο, τα εδάφια που αναφέραμε στην πρώτη σελίδα, αναφέρονται σε "ονόματα", και όχι "τίτλους" τού Θεού, γιατί λένε: "Το όνομά μου είναι Ζηλότυπος", (ή " Άγιος", ή "Λυτρωτής", ή "ο Θεός τών Δυνάμεων").

Η ηγεσία τής Σκοπιάς, έχει πείσει τους οπαδούς της, ότι πρέπει να λέγονται: "Μάρτυρες τού Ιεχωβά", επειδή στο χωρίο: Ησαϊας 43/μγ΄ 10, λέει: "Σεις είσθε μάρτυρές μου λέει ο Γιαχβέ..."

Το εδάφιο αυτό όμως, δεν λέει: "Πρέπει να ονομάζεστε Μάρτυρές μου", αλλά λέει: "Σεις είσθε μάρτυρές μου", (ή "γίνεσθέ μου μάρτυρες", κατά τους Εβδομήκοντα), κατά τον τρόπο που κάποιος γίνεται μάρτυρας σε μία δίκη, και όχι ως κύριο όνομα.

Τα λόγια αυτά απευθύνονται στους Εβραίους, που στάθηκαν μάρτυρες σε πλήθος θαυμάτων τού Θεού. Κι όμως, οι Εβραίοι ποτέ δεν ονομάστηκαν: "Μάρτυρες τού Γιαχβέ".

Αντιθέτως, οι Χριστιανοί κατά την Αγία Γραφή, πρέπει να είναι "μάρτυρες τού Χριστού!" Ο Ιησούς Χριστός είπε στους Χριστιανούς:

"Θα είστε σ' εμένα μάρτυρες... ως τα πέρατα τής γης". (Πράξεις 1/α΄ 8). (Δες επίσης το εδάφιο: Λουκάς 24/κδ΄ 48).

Κι όμως, η ηγεσία τής Σκοπιάς, αφού δεν αρκείται στο να χρησιμοποιεί το όνομα: "Χριστιανοί", όπως είναι το θέλημα τού Θεού, (Πράξεις 26/κς΄ 28), δεν χρησιμοποιεί ούτε καν το όνομα: "Μάρτυρες τού Χριστού"! Προτιμάει ένα όνομα δικής της επινόησης, που ειπώθηκε σε Εβραίους, και όχι σε Χριστιανούς, και μάλιστα που δεν ειπώθηκε ως όνομα!

3. Ποιο όνομα φανέρωσε ο Χριστός;

Ο λόγος που δεν χρησιμοποιείται το όνομα τού Ιησού αλλά τού Γιαχβέ, (και μάλιστα παραλλαγμένο), είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν, ότι θα σωθούν με την επίκληση τού ονόματος τού Γιαχβέ. Για μία φορά ακόμα όμως, η Αγία Γραφή έχει διαφορετική γνώμη από την ηγεσία τής Σκοπιάς:

Τα εδάφια που επικαλούνται οι "Μάρτυρες", όπως: "αγιασθήτω το όνομά σου", ή "το όνομά σου εφανέρωσα εις αυτούς", ή "λαόν δια το όνομα αυτού", δεν αναφέρονται στο: "Γιαχβέ", αλλά στο όνομα με το οποίο ήθελε να είναι πλέον γνωστός ο Θεός στους Χριστιανούς. Όχι ως ένας απόμακρος και αυστηρός "Κύριος", αλλά ως ένας στοργικός "Πατέρας". Και το "Πατέρας", δεν είναι ένας απλός τίτλος, αλλά ένα όνομα, που κάνει γνωστές κάποιες ιδιότητες τού προσώπου στο οποίο απευθύνεται.

Γι' αυτό άλλωστε ο Ιησούς σε όλα τα παραπάνω εδάφια, δεν χρησιμοποίησε το όνομα "Γιαχβέ", αλλά αυτό που ήθελε να φανερώσει: το όνομα: "Πατέρας". Είπε: "Πάτερ ημών... (όχι Ιεχωβά), αγιασθήτω το όνομά σου...". (Ματθαίος 6/ς΄ 9). "Πάτερ... (όχι Ιεχωβά), εφανέρωσά σου το όνομα..." (Ιωάννης 17/ιζ΄ 1 - 6). Αν ήθελε να φανερώσει το όνομα Ιεχωβά, γιατί δεν το λέει πουθενά; Και γιατί να το φανερώσει στους Ισραηλίτες, εφ' όσον όλοι τους γνώριζαν το "Γιαχβέ"; Άρα κάτι άλλο τους φανέρωσε, που δεν το γνώριζαν: Τον Θεό σαν "Πατέρα".

Ο λόγος που οι Χριστιανοί πρέπει να επικαλούνται τον Θεό ως Πατέρα, είναι επειδή Εκείνος τους αναγεννά με το Πνεύμα του το Άγιο:

"Επειδή δεν λάβατε πνεύμα δουλείας,... αλλά λάβατε Πνεύμα υιοθεσίας, δια τού οποίου κράζουμε Αββά ο Πατήρ". (Πατερούλη). (Ρωμαίους η΄ 15).

Όμως οι αυτοαποκαλούμενοι "Μάρτυρες τού Ιεχωβά", δεν μπορούν να δουν τον Θεό ως Πατέρα, αλλά μόνο ως "Κύριο", μια και μόνοι τους ομολογούν, ότι "δεν αναγεννώνται ως γιοί τού Θεού από το Άγιο Πνεύμα"! Πιστεύουν ότι ελάχιστοι μόνο από αυτούς έχουν την ουράνια ελπίδα να κληθούν "γιοί τού Θεού". Έτσι, έχουν αποτύχει να αναγνωρίσουν το όνομα το οποίο δίδαξε και χρησιμοποίησε ο Ιησούς για τον Θεό: "Πατέρας".

Ο Αβραάμ ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, δεν γνώριζαν το όνομα: "Γιαχβέ", κι όμως σώθηκαν! (Έξοδος 6/ς΄ 2,3). Δεν σώζει λοιπόν η λέξη "Γιαχβέ", αλλά το πρόσωπο τού Θεού, και μάλιστα τού Ιησού Χριστού. Το όνομα τού Ιησού "επικαλούνται" οι πιστεύοντες, (Πράξεις 22/κβ΄ 16), "δια τής πίστεως στο δικό του όνομα συγχωρούνται οι αμαρτίες", (Πράξεις 10/ι΄ 40 - 43) και "στο όνομα τού Ιησού βαπτίζονται". (Πράξεις 10/ι΄ 48). Όχι στο όνομα: "Ιεχωβά".

Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα εδάφια, που οι άνθρωποι αυτοί, από άγνοια παρερμηνεύουν, ώστε να υποστηρίξουν ότι μόνο με το όνομα τού "Ιεχωβά" σωζόμαστε, ή ότι οι αληθινοί Χριστιανοί διώκονται για το όνομα τού "Ιεχωβά".

Ας τα δούμε πιο προσεκτικά, αρχίζοντας από το Ματθαίος 24/κδ΄ 9:

"Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων τών εθνών δια το όνομά μου".

"Ορίστε! Εμείς μισούμαστε για το όνομα τού Ιεχωβά!" Λένε οι οπαδοί τής Σκοπιάς.

Δεν έχουν προσέξει όμως, κάτι σημαντικό: Τα λόγια αυτά, δεν τα λέει ο Πατέρας, αλλά ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός! Στο εδάφιο 4, φαίνεται πως αυτός είναι που μιλάει! Συνεπώς, για το όνομα τού Χριστού θα διώκονταν οι Χριστιανοί!

4. Με ποιού ονόματος επίκληση σωζόμαστε;

Με την ίδια προχειρότητα, οι λεγόμενοι "Μάρτυρες τού Ιεχωβά", χρησιμοποιούν το εδάφιο στην προς Ρωμαίους επιστολή, κεφάλαιο 10/ι΄, και εδάφιο 13:

"Πας γαρ ος αν επικαλέσηται το όνομα τού Κυρίου σωθήσεται".

"Βλέπετε;" λένε. "Εδώ ο απόστολος Παύλος, παραθέτει από τον Ιωήλ 2/β΄ 32! Εκεί, στα Εβραϊκά, λέει: "το όνομα τού Ιεχωβά"! Συνεπώς, εμείς που το επικαλούμαστε, θα σωθούμε! Το όνομα τού Ιεχωβά, σώζει!"

Το Ιωήλ το πρόσεξαν! Τα συμφραζόμενα όμως τού εδαφίου που χρησιμοποιούν στην προς Ρωμαίους, δεν τα πρόσεξαν!

Αν πρόσεχαν τα συμφραζόμενα από το εδάφιο 9, θα έβλεπαν ότι αυτά τα λόγια τα λέει για τον Ιησού Χριστό!!! Στο εδάφιο 9, μιλάει για ομολογία τού Κυρίου Ιησού, και πίστη σ' αυτόν. Στα εδάφια 10 και 11, εξακολουθεί να μιλάει για την ομολογία και την πίστη σ' αυτόν, δηλαδή στον Ιησού Χριστό, τον οποίο το εδάφιο 12 τον ονομάζει "Κύριον πάντων". Το ότι εξακολουθεί να μιλάει για τον Κύριο Ιησού Χριστό, το βλέπουμε και στο Πράξεις 10/ι΄ 36, όπου ξακαθαρίζει ότι "ο Ιησούς Χριστός" "είναι ο Κύριος πάντων".

Επιστρέφοντας λοιπόν στο Ρωμαίους 10/ι΄ 12,13, διαβάζουμε τα εξής περί τού Ιησού Χριστού, για τον οποίο μιλάει εδώ ο απόστολος Παύλος:

"...ο γαρ αυτός Κύριος πάντων, (ο Ιησούς), πλουτών εις πάντας τους επικαλουμένους αυτόν (τον Ιησού). Πας γαρ ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται". (Δηλαδή: "Επειδή όποιος αν επικαλεσθεί το όνομα τού Κυρίου, θα σωθεί").

Εδώ, είναι σαφές, ότι Αυτός τού οποίου το όνομα θα πρέπει να επικαλεσθεί κάποιος για να σωθεί, είναι ο ίδιος για τον οποίο μιλάει ο απόστολος τόση ώρα: Αυτός "τον οποίο πρέπει να ομολογήσει κάποιος", "να τον πιστέψει", Αυτόν που "είναι ο Κύριος πάντων", και που είναι "πλούσιος σε όσους τον επικαλούνται". Και Αυτός για τον οποίο λέγονται όλα αυτά, είναι ο Ιησούς Χριστός, και όχι ο Πατέρας!

Συνεπώς, στον Ιησού Χριστό εφαρμόζει ο απόστολος Παύλος την προφητεία τού Ιωήλ, το όνομα τού Ιησού Χριστού θα πρέπει να επικαλεσθεί κάποιος για να σωθεί, και όχι τη λέξη: "Ιεχωβά". Εδώ επίσης, ο απόστολος Παύλος ερμηνεύει τη λέξη: "Γιαχβέ" ως "Κύριος", γιατί ταυτίζονται στη σκέψη του.

Γιατί όμως εδώ ο Ιησούς Χριστός ταυτίζεται με τον Γιαχβέ; Αυτό είναι το θέμα άλλης μελέτης μας, με θέμα: "Λέγεται Γιαχβέ μόνο ο Πατέρας;" όπου αναλύεται εκτενέστερα.

Όσοι λοιπόν επιμένουν να θεωρούν το "Γιαχβέ" ως όνομα, καθοριστικό για τη σωτηρία, ας προσέξουν και ας έχουν στο νου τους, και τα παρακάτω εδάφια:

N. M.