Ο Απόστολος Παύλος είναι ο συγγραφέας τών μισών βιβλίων τής Καινής Διαθήκης, και γι' αυτό η συνεισφορά του είναι πολύ σημαντική, όχι μόνο για τη διάδοση τού Ευαγγελίου, που έκανε με τις περιοδείες του, αλλά και με την καταγραφή τής Χριστιανικής πίστης στις επιστολές του, κάτι που διαμόρφωσε τις συνειδήσεις δισεκατομμυρίων Χριστιανών στην ιστορία. Η δε μαρτυρία του για τον Χριστιανισμό τού πρώτου αιώνα, είναι ανεκτίμητη, έχοντας ζήσει τόσο κοντά στον Ιησού Χριστό, τεκμηριώνοντας έτσι την ιστορικότητα τών γεγονότων τής Καινής Διαθήκης.

 

Ο απόστολος Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό τής Κιλικίας, που ήταν σημαντικό σημαντικό κέντρο Ελληνικής παιδείας, περισσότερο Στωικών, που έγιναν επίσης δάσκαλοι και παιδαγωγοί παλάτι τού Αυτοκράτορα. Έτσι ήταν προφανώς γνώστης και τής Ελληνικής παιδείας. Η Ταρσός είχε τότε 500.000 κατοίκους. Οι γονείς του ήταν Εβραίοι που είχαν τα δικαιώματα Ρωμαίου Πολίτη. Γνώριζε να διαβάζει την Γραφή από το πρωτότυπο και να μιλάει Αραμαϊκά.

Ο Ιερώνυμος λέει ότι η καταγωγή του ήταν από τα Γίσχαλα της Β. Γαλιλαίας, και μετανάστευσε στην Ταρσό μετά την άλωσή τους από τους Ρωμαίους. Αλλά αυτή η πληροφορία δεν επιβεβαιώνεται από άλλες πηγές (De viris ill., 5).

Δεν γνωρίζουμε πότε γεννήθηκε ακριβώς. Στις Πράξεις τών Αποστόλων, ο Λουκάς περιγράφει τον Παύλο (που τότε λεγόταν Σαύλος), νεαρό, 26-40 ετών, να βοηθάει στον λιθοβολισμό τού πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Και αφού στην επιστολή του προς Φιλήμονα, λέει για τον εαυτό του ότι ήταν "πρεσβύτης", δηλαδή 50-56 ετών, σημαίνει ότι πρέπει να γεννήθηκε κατά την πρώτη δεκαετία τού 1ου αιώνα μ.Χ. Ήταν δηλαδή περίπου συνομήλικος με τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Ο ίδιος δίνει επίσης πληροφορίες για τη ζωή του, λέγοντας ότι αν και ο πατέρας του ζούσε εκτός Ιεροσολύμων, τού έκανε περιτομή σε ηλικία ακριβώς 8 ημερών, όπως προέβλεπε ο Μωσαϊκός Νόμος, και ήταν "Εβραίος εξ Εβραίων", δηλαδή βέρος Ισραηλίτης, από τη φυλή Βενιαμίν (= υιός του Νότου / της Δεξιάς = τυχερός). (Φιλιππισίους 3: 5,6). Η φυλή Βενιαμίν ήταν χάριν τής Ιερουσαλήμ, θεωρείτο η πιο εκλεκτή φυλή, γι' αυτό την αναφέρει με καμάρι. Από τη φυλή αυτή καταγόταν ο πρώτος βασιλιάς τού Ισραήλ, ο συνονόματός του Σαούλ, που έζησε χίλια χρόνια πριν τον Παύλο.

Με καμάρι αναφέρει και την ιδιότητά του ως Φαρισαίος (ξεχωρισμένος από κάθε λαϊκή ακαθαρσία) κατά τον Νόμο, που ήταν η ορθόδοξη Ιουδαϊκή ομάδα τής εποχής, την οποία μάλιστα αναφέρει "ακριβεστάτην αίρεσιν της ημετέρας θρησκείας", σε φράση του, που διασώζει ο Λουκάς στις Πράξεις. (Πράξεις 26: 5). Και μάλιστα έχοντας "ανατραφεί... κοντά στα πόδια τού Γαμαλιήλ... σύμφωνα με την ακρίβεια του πατροπαράδοτου νόμου" (Πράξεις 22: 3).

Για τον εαυτό του γράφει ότι δεν ήταν ικανός ρήτορας και είχε ασθενές παρουσιαστικό. "ότι αι μεν επιστολαί, φησί, βαρείαι και ισχυραί, η δε παρουσία του σώματος ασθενής και ο λόγος εξουθενημένος." (Β' Κορ. 10: 10).

Γράφει επίσης ότι είχε κάποια σαρκική ασθένεια που τού άφησε ο Θεός για να τον κρατάει ταπεινό, την οποία αποκαλεί "σκόλωπα" και "άγγελο σατάν". "εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζη ίνα μη υπεραίρωμαι" (Β' Κορ. 12: 7. Δες επίσης και Γαλ. 4: 14).

Το όνομα τού Παύλου στα Εβραϊκά ήταν Σαούλ, και σημαίνει "αυτός που έχει γίνει αντικείμενο ερώτησης-προσευχής από τον Θεό).

Στα Ελληνικά προφερόταν Σαύλος. Οι Ιουδαίοι τής διασποράς συνήθιζαν εκτός από το Ιουδαϊκό τους όνομα, να χρησιμοποιούν και ένα ομόηχο Ελληνικό ή Ρωμαϊκό όνομα, γι' αυτό και ο Σαύλος στις επιστολές του αναφέρει το όνομά του ως "Παύλος" (paulus = μικρός, ταπεινός). Στις Πράξεις 13: 9 τον αναφέρει και με τα δύο ονόματα.

Ο Απόστολος Παύλος ήταν ένας άνθρωπος που ξεκίνησε τη ζωή του ως άγριος διώκτης τής Εκκλησίας τού Χριστού, και την τελείωσε τρέφοντας την Εκκλησία με τον λόγο και τον άρτο τής ζωής. Γι' αυτό, ως απόγονος τού Βενιαμίν, μοιάζει να εκπληρώνει στον εαυτό του απόλυτα, τα προφητικά λόγια τού Ιακώβ στον Βενιαμίν: "Βενιαμίν λύκος άρπαξ· το πρωϊνόν έδεται έτι και εις το εσπέρας δίδωσι τροφήν". (Γέν. 49: 27).