Η φράση του μεγάλου επιστήμονα με την έντονη θρησκευτική πίστη, Μπλεζ Πασκάλ, αποδεικνύει πως το θείο στοιχείο μπορεί να αναζωπυρωθεί ή να γεννηθεί μέσα στην καρδιά του ανθρώπου όταν ασχοληθεί με την πνευματική του ολοκλήρωση.

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, οι δύσκολες στιγμές και η απογοήτευση από διαπροσωπικές σχέσεις να αναθερμάνουν την πίστη στον Θεό. Όποιος και αν είναι ο λόγος,  το γεγονός αυτό που θα σε φέρει κοντά στον Θεό, είναι μεγάλος σου ευεργέτης. Καμία άλλη ενέργεια δεν μπορεί να απαλύνει κάθε ψυχικό πόνο, κάθε θλίψη, κάθε πικρό αίσθημα, κάθε κακό, από τον Θεό.

Γιατί αξίζει, άραγε, να έχεις τον Θεό πάνω από όλα στη ζωή σου;

Απλές σκέψεις που έκανα αυτούς τους μήνες και εγώ.

Κανένας δε σε αγαπάει όπως ο Θεός: Ποιος μας αγαπάει, αλήθεια, όπως ο Θεός; Ποιος πέθανε για εμάς; Διότι αν είναι αλήθεια η Χριστιανική διδασκαλία πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε για εμάς, πέθανε και αναστήθηκε μετά από τρεις ημέρες, μιλάμε για το ανώτερο δείγμα αγάπης στην ανθρώπινη Ιστορία. Ποιος άνθρωπος, στα αλήθεια, με αγαπάει έτσι; Ποιος μας διαβεβαιώνει πως μπορεί να μας συγχωρήσει, να μας αναστήσει και να μας χαρίσει ξανά ζωή; Μόνο Εκείνος.

Η δύναμη του Θεού είναι παντοτινή: Η δύναμη των ανθρώπων είναι πεπερασμένη, οι άνθρωποι σήμερα είναι και αύριο δεν υπάρχουν πουθενά. Σήμερα είναι γνωστοί και αύριο είναι ξένοι, σήμερα σου μιλάνε και αύριο σε αποστρέφονται. Η αγάπη, το έλεος και η δύναμη του Θεού όμως, ζουν αιώνια. Ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα, μπορεί να σε σηκώσει από το χείλος του γκρεμού και το σκοτάδι της ψυχής και να οδηγήσει στο φως, στην ελπίδα, στην αλλαγή. Όταν πεις μέσα από την ψυχή σου ‘’Θεέ μου, αφήνω τα πάντα στη ζωή μου σε Εσένα, την καθημερινότητά μου, αυτά που με πλήγωσαν, τη ζωή μου’’, τότε μόνο θα γαληνέψει η ψυχή σου. Ούτε αν εμπιστευτείς τους ανθρώπους, ούτε τα χρήματα, έχεις τη γαλήνη που δίνει ο Θεός.

Ο Θεός δε σε κρίνει με προσωποληψία: Διότι ο Κύριος, δεν κρίνει τους άλλους όπως το κάνουν οι άνθρωποι και με τα κριτήρια των ανθρώπων. Στο βιβλίο Σαμουήλ Β’ κεφάλαιο ιε΄ και στίχο 14-16 λέει ο Κύριος για την εκλογή του Δαβίδ: "Δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος· διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν".  Ποιος άνθρωπος σε αγαπάει έτσι; Ποιος βλέπει το βάθος της ψυχής σου και δε μένει στην επιφάνεια; Ποιος σε αγαπάει μόνο με ανιδιοτέλεια, ανεξαρτήτως εμφάνισης, οικονομικής κατάστασης, επιτυχιών, ικανοτήτων, ομορφιάς, επίδοσης, σωματικής κατάστασης; Οι άνθρωποι θα σπεύδουν να σε κρίνουν, να βρουν τις αδυναμίες σου, να σε ειρωνευτούν, να σου επισημάνουν τα λάθη σου. Ο Θεός, όμως, βλέπει το βάθος της ψυχής σου, όχι την επιφάνεια· σε αγαπάει για αυτό που είσαι, σε αποδέχεται, σε νοιάζεται. Ένας Θεός σταυρωμένος από αγάπη όμως, θα σε δεχτεί ξανά, όσα λάθη και αν έχεις κάνει, όσες αδυναμίες και αν έχεις. Γιατί για τον Θεό είσαι μοναδικός όπως ακριβώς είσαι, ενώ οι άνθρωποι θα μένουν πάντοτε στην επιφάνεια. Ποιος άνθρωπος θα έχει χρόνο για εσένα, όπως ο Κύριος; Κανείς. Θα είναι δίπλα σου μία φορά, τις εννέα δε απόντες. Ενώ ο Θεός είναι δίπλα σου κάθε ώρα, κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο, κάθε μέρα, κάθε ώρα της ημέρας.

Ναι, αξίζει να έχεις το Θεό πάνω από όλα στη ζωή σου.