Για έναν Χριστιανό αρκούν οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, για την πιστοποίηση τού Χριστιανικού δόγματος, ότι το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Θεότητας, ομοούσιο με τον Πατέρα και με τον Υιό, συνδοξαζόμενο με Αυτούς, και Γιαχβέ κατά φύσιν. Όμως για κάποιους επηρεασμένους από τον Προτεσταντισμό, που (υποτίθεται ότι) δέχεται μόνο την Αγία Γραφή, θεωρούμε χρήσιμο να δείξουμε τη Θεότητα του Αγίου Πνεύματος και από την ίδια την Αγία Γραφή, ώστε να μπορούμε να το παρουσιάσουμε και αυτό στους ανθρώπους αυτούς. Ας παρουσιάσουμε λοιπόν τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα, από τα δεκάδες που θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε, από την Αγία Γραφή.

1. Το Άγιο Πνεύμα ως Γιαχβέ, οργίσθηκε στην Έρημο

Ένα πρώτο χωρίο που δείχνει τη Θεότητα του Αγίου Πνεύματος, βρίσκεται στο χωρίο Εβραίους 3/γ: 7-11:

"καθώς λέγει το Πνεύμα το Άγιον: σήμερον εάν της φωνής αυτού ακούσητε, 8 μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών ως εν τω παραπικρασμω, κατά την ημέραν του πειρασμού εν τη ερήμω, 9 ου επείρασάν με οι πατέρες υμών, εδοκίμασάν με, και είδον τα έργα μου τεσσαράκοντα έτη· 10 διο προσώχθισα τη γενεά εκείνη και είπον· αεί πλανώνται τη καρδία, αυτοί δε ουκ έγνωσαν τας οδούς μου· 11 ως ώμοσα εν τη οργή μου, ει εισελεύσονται εις την κατάπαυσίν μου".

Παρατηρούμε στο χωρίο αυτό, ότι μιλάει το Άγιο Πνεύμα. Και τι λέει; Μιλάει σε πρώτο πρόσωπο, και ταυτίζει το πρόσωπό Του με τον Θεό, τον Οποίο πείρασαν οι πατέρες των Ισραηλιτών στην Έρημο, και που ο Θεός (το Άγιο Πνεύμα) ορκίσθηκε ότι "δεν θα εισέλθουν στην κατάπαυσή Του", και που τους τιμώρησε να γυρίζουν 40 χρόνια στην έρημο.

Ας δούμε όμως, σε ποια περίπτωση αναφέρεται εδώ ο απόστολος Παύλος, διαβάζοντάς την από την Παλαιά Διαθήκη, για να παρατηρήσουμε, ποιος ήταν αυτός που πείρασαν στην έρημο οι Ισραηλίτες, και που τους είπε ότι θα γυρίζουν στην έρημο για 40 χρόνια, μέχρι να μην κληρονομήσει κανείς τους την υπόσχεση της "γης που ρέει μέλι και γάλα":

"20 Και ο Κύριος είπε: (Εβραϊκό: "ο Γιαχβέ είπε"): Τους συγχώρεσα, σύμφωνα με τον λόγο σου· 21 αλλά, ζω εγώ, και ολόκληρη η γη θα γεμίσει από τη δόξα τού Κυρίου. 22 Επειδή, όλοι οι άνδρες, που είδαν τη δόξα μου, και τα σημεία μου, που έκανα στην Αίγυπτο και στην έρημο, με παρόργισαν ήδη δέκα φορές, και δεν υπάκουσαν στη φωνή μου, 23 βέβαια, δεν θα δουν τη γη, που ορκίστηκα στους πατέρες τους· κανένας από εκείνους που με παρόργισαν δεν θα τη δει.

24 Αλλά, τον δούλο μου τον Χάλεβ, επειδή έχει μέσα του άλλο πνεύμα, και με ακολούθησε εντελώς, αυτόν θα τον φέρω στη γη, μέσα στην οποία μπήκε, και το σπέρμα του θα την κληρονομήσει.

25 (Οι Αμαληκίτες, όμως, και οι Χαναναίοι κατοικούν στην κοιλάδα). Αύριο στραφείτε, και πηγαίνετε στην έρημο, προς τον δρόμο τής Ερυθράς Θάλασσας.

26 Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή και στον Ααρών, λέγοντας:

27 Μέχρι πότε θα υποφέρω αυτή την πονηρή συναγωγή, όσα αυτοί γογγύζουν εναντίον μου; Άκουσα τους γογγυσμούς των γιων Ισραήλ, που γογγύζουν εναντίον μου. 28 Πες τους: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος, καθώς εσείς μιλήσατε στα αυτιά μου, έτσι βέβαια και θα κάνω σε σας· 29 τα πτώματά σας θα πέσουν σ' αυτή την έρημο· και όλοι όσοι απαριθμήθηκαν από σας, σε ολόκληρο το σύνολο του αριθμού σας, από 20 χρόνων κι επάνω, όσοι γόγγυσαν εναντίον μου, 30 εσείς, βέβαια, δεν θα μπείτε στη γη, για την οποία ορκίστηκα να σας κατοικίσω σ' αυτή, εκτός του Χάλεβ, του γιου τού Ιεφοννή και του Ιησού, του γιου τού Ναυή· 31 αλλά, τα παιδιά σας, που είπατε ότι θα γίνουν διαρπαγή, αυτά θα τα φέρω μέσα, και θα γνωρίσουν τη γη, που εσείς καταφρονήσατε· 32 και τα πτώματά σας θα πέσουν μέσα σ' αυτή την έρημο· 33 και τα παιδιά σας θα περιπλανιόνται στην έρημο 40 χρόνια, και θα φέρουν επάνω τους την ποινή της πορνείας σας, μέχρις ότου διαφθαρούν τα πτώματά σας στην έρημο· 34 σύμφωνα με τον αριθμό των ημερών, που κατασκοπεύσατε τη γη, 40 ημέρες, θεωρούμενης κάθε μιας ημέρας για έναν χρόνο, 40 χρόνια θα φέρετε επάνω σας τις ανομίες σας, και θα γνωρίσετε την εγκατάλειψή μου.
 

35 Εγώ ο Κύριος μίλησα· βέβαια, αυτό θα το κάνω σε ολόκληρη αυτή την πονηρή συναγωγή, που συγκεντρώθηκε εναντίον μου· σ' αυτή την έρημο θα εξολοθρευτούν, κι εκεί θα πεθάνουν" (Αριθμοί 14/ιδ: 21-35).

Να λοιπόν ποιος είναι το Άγιο Πνεύμα! Ο Κύριος, ο Γιαχβέ, που τιμώρησε τους απιστήσαντες Ισραηλίτες, με το να τους αφήσει να πεθάνουν στην έρημο για 40 χρόνια, ώστε να κληρονομήσουν την υποσχεμένη γη, (την κατά γράμμα κατάπαυσή Του) μόνο τα παιδιά τους, που δεν έφταιξαν.

2. Ο Κύριος είναι το Πνεύμα

Είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, πώς οι Ισραηλίτες απίστησαν στον Κύριο, και ο Κύριος τους έξωσε από την γη της Επαγγελίας. Δείτε όμως τι άλλο λέει γι' αυτούς ο απόστολος Παύλος στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή! Αφού ξεκαθαρίζει ότι το "κάλυμμα" που έβαλε στο κεφάλι του ο Μωυσής συμβολίζει το "κάλυμμα" της καρδιάς των Ισραηλιτών, που τους εμποδίζει να αναγνωρίσουν τον Χριστό, συνεχίζει ως εξής:

"ηνίκα δ’ αν επιστρέψη προς Κύριον, περιαιρείται το κάλυμμα. 17 ο δε Κύριος το Πνεύμά εστιν· ου δε το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία. 18 ημείς δε πάντες ανακεκαλυμμένω προσώπω την δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι την αυτήν εικόνα μεταμορφούμεθα από δόξης εις δόξαν, καθάπερ από Κυρίου Πνεύματος" (Β΄ Κορινθίους 3/γ: 16-18).

Για τους Χριστιανούς, δεν υπάρχει άλλος Κύριος, εκτός από τον Θεό. Και εδώ ξεκάθαρα η Αγία Γραφή, αποκαλεί το Άγιο Πνεύμα, όχι μόνο "Πνεύμα Κυρίου", αλλά και "Κύριο Πνεύμα"!!! Σε ποιον λέει ότι πρέπει να επιστρέψει ο Ισραήλ; "Στον Κύριο" απαντάει! Και μας ξεκαθαρίζει, ότι εδώ, λέγοντας κύριο, εννοεί το Άγιο Πνεύμα! "ο δε Κύριος το Πνεύμά εστιν". Γιατί κοιτάξτε σε ποιον πρέπει να επιστρέψουν οι άνθρωποι για να σωθούν:

"Από τις ημέρες των πατέρων σας αποχωριστήκατε από τα διατάγματά μου, και δεν τα φυλάξατε. Επιστρέψτε σε μένα, και θα επιστρέψω σε σας, λέει ο Κύριος ("Γιαχβέ" κατά το Εβραϊκό) των δυνάμεων". (Μαλαχίας 3/γ: 7).

Σαφέστατα κι εδώ, ο "Κύριος των δυνάμεων", είναι ο "Γιαχβέ των Δυνάμεων", το Άγιο Πνεύμα!

3. Ποιος απέστειλε τον Γιαχβέ;

Όλοι ξέρουμε, ότι για να "αποστείλει" κάποιος κάποιον άλλον σε μια αποστολή, πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσος, αν όχι μεγαλύτερος. Ας δούμε λοιπόν ένα χωρίο από την Αγία Γραφή, και ας εξετάσουμε "ποιος στέλνει ποιον":

Ησαϊας 48/μη΄ 12 - 16: "Άκουσέ με, Ιακώβ, και Ισραήλ, τον οποίο εγώ κάλεσα· εγώ είμαι ο ίδιος· εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος. 13 Και το χέρι μου θεμελίωσε τη γη και το δεξί μου χέρι μέτρησε τους ουρανούς με σπιθαμή· όταν τους καλώ, παραστέκονται μαζί.

14 Όλοι εσείς, συγκεντρωθείτε, και ακούστε· ποιος απ' αυτούς τα ανήγγειλε αυτά; Ο Γιαχβέ τον αγάπησε·(τον Ισραήλ). γι' αυτό, θα εκπληρώσει το θέλημά του επάνω στη Βαβυλώνα, και ο βραχίονάς του θα είναι ενάντια στους Χαλδαίους.

15 Εγώ, εγώ μίλησα· ναι, τον κάλεσα· τον έφερα, και εγώ θα ευοδώσω τον δρόμο του. 16 Πλησιάστε σε μένα, ακούστε αυτό· εξαρχής δεν μίλησα σε κρυφό τόπο· αφότου έγινε αυτό, εγώ ήμουν εκεί· και τώρα με απέστειλε ο Γιαχβέ ο Θεός, και το Πνεύμα Του".
 

Ας δούμε τώρα πιο αναλυτικά αυτό το χωρίο. Ποιος μιλάει; Μα φυσικά ο Γιαχβέ, γιατί Αυτός είναι "ο Πρώτος και ο Έσχατος" που "θεμελίωσε τη γη", και "εκάλεσε τον Ισραήλ" εξ' Αιγύπτου. Και ενώ ο Γιαχβέ μιλάει, ξαφνικά μιλάει για άλλον Γιαχβέ! Λέει: "Ο Γιαχβέ τον αγάπησε"... "Θα εκπληρώσει το θέλημά Του..." Υπάρχουν λοιπόν δύο τουλάχιστον πρόσωπα που ονομάζονται  "Γιαχβέ", (το όνομα της ουσίας^[*] του Θεού). Και ενώ μιλάει ο ένας Γιαχβέ, (ο Υιός), αναφέρεται σε άλλον δεύτερο Γιαχβέ, και συνεχίζει να μιλάει, πάλι ως "Γιαχβέ", σε πρώτο πρόσωπο, λέγοντας: "Εγώ, εγώ μίλησα· ναι, τον κάλεσα· τον έφερα, και εγώ θα ευοδώσω... εγώ ήμουν εκεί". Και ξαφνικά, αλλάζει πάλι πρόσωπο, και μας πληροφορεί, ότι: "Και τώρα με απέστειλε ο Γιαχβέ ο Θεός, και το Πνεύμα Του". Δηλαδή, τον Γιαχβέ Υιό, δεν τον απέστειλε μόνο ο Πατήρ, αλλά και το Πνεύμα Του! Τα δύο πρόσωπα της Θεότητος, οι δύο Γιαχβέ, (ο Γιαχβέ Πατήρ και ο Γιαχβέ Άγιο Πνεύμα), απέστειλαν το τρίτο πρόσωπο, τον Υιό Γιαχβέ.

Κατόπιν αυτού, είναι εντελώ άτοπο, να θεωρήσει κάποιος, ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι Θεός. Γιατί πώς είναι δυνατόν να αποστείλει κάποιος τον Θεό, αν δεν είναι και ο ίδιος Θεός;

*Λέγοντας "όνομα ουσίας", είναι προφανές ότι μιλάμε για όνομα τών ακτίστων ενεργειών που είναι "αχώριστες με την ουσία", και όχι για την ουσία αυτή καθεαυτή, καθώς η ίδια η ουσία τού Θεού είναι αμέθεκτη και απερίγραπτη (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: "Περί Ακτίστων Ενεργειών" 8).

Ν. Μ.