Και αυτό το εδάφιο που θα εξετάσουμε εδώ, είναι μεγάλος πονοκέφαλος για τη Σκοπιά. Επειδή δείχνει τη Θεότητα του Χριστού ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ, έπρεπε να διαστραφεί. Ας δούμε πώς το διέστρεψε και αυτό η Σκοπιά στη ΜΝΚ της.

Το εδάφιο που θα εξετάσουμε, αναφέρει σαφώς τον Χριστό, ως "Θεό ευλογητό που είναι πάνω από όλα", και ακόμα, κάνει σαφή διάκριση του "κατά σάρκα" Χριστού, δείχνοντας τις δύο φύσεις Του. Είναι λοιπόν ένα επικίνδυνο εδάφιο για τους Αριανιστές της Σκοπιάς, και έπρεπε να διαστραφεί κατά τη συνήθειά τους.

Το εδάφιο, είναι το παρακάτω, το οποίο μπορείτε να δείτε σε παράλληλες στήλες, στο αρχαίο κείμενο, σε μετάφραση της Σκοπιάς, και σε δική μας μετάφραση, αν και είναι σαφέστατο και στην αρχαία γλώσσα:

Ρωμαίους 9/θ: 5

των οποίων (είναι) οι πατέρες, και εκ των οποίων (προήλθε) ο Χριστός το κατά σάρκα, ο υπάρχων πάνω σε όλα Θεός ευλογητός στους αιώνες. Αμήν.

Όπως μπορούμε να δούμε στα παραπάνω, η Σκοπιά για να το διαστρέψει, χρησιμοποίησε ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΣΕ ΔΥΟ ΣΗΜΕΙΑ, και αλλαγή στίξης. Τα σημεία αυτά τα κοκκινήσαμε στο κείμενό της, για να φανεί εύκολα ο δόλος της. Συγκεκριμένα, πρόσθεσε το οριστικό άρθρο "ο", για να λέει "ο Θεός", και να μπορεί να δικαιολογήσει το σπάσιμο της μίας πρότασης σε δύο. Και πρόσθεσε και τις λέξεις: "ας είναι", για να κάνει την πρόταση αυτή να φαίνεται επαρκής από μόνη της. Γιατί βεβαίως δεν πρόκειται για ανεξάρτητη πρόταση, αλλά για συνέχεια των προηγουμένων λέξεων. Αν δεν προσέθετε το οριστικό άρθρο και τις λέξεις "ας είναι", δεν θα μπορούσε να σχηματίσει πρόταση, για να ξεκόψει τη λέξη: "Χριστός" από τις λέξεις: "ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός".

Τι λέτε αγαπητοί Μάρτυρες; Να προσθέσουμε κι εμείς ένα οριστικό άρθρο στο Ιωάννης 1/α: 1 για να λέει αυτό που θέλουμε εμείς; Να λέει ότι ο Λόγος είναι "ο Θεός" και όχι Θεός; Δεν θέλετε; Εσείς γιατί προσθέσατε εδώ το οριστικό άρθρο στη λέξη: "Θεός";

Αν και είναι εμφανής η ΑΠΑΤΗ της Σκοπιάς, θα δούμε κάτι ακόμα. Λένε οι οπαδοί της Σκοπιάς, ότι επειδή υπάρχει στο τέλος το "Αμήν", δείχνει ότι αυτή η φράση, είναι "δοξολογική φράση". Και συμφωνούμε. Αν όμως είναι δοξολογική φράση ως ανεξάρτητη πρόταση, όπως την παρουσιάζει η Σκοπιά, έχει κάποια συγκεκριμένη μορφή. Ας δούμε λοιπόν στην Καινή Διαθήκη, πώς διατυπώνεται η αντίστοιχη φράση σε άλλα εδάφια:

Λουκάς 1/α: 68: "Ευλογητός Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ".

Β΄ Κορινθίους 1/α: 3: "Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού"

Εφεσίους 1/α: 3: "Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού"

Α΄ Πέτρου 1/α: 3: "Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού"

Κάντε τώρα μια σύγκριση, με το εδάφιο που εξετάζουμε. Τι παρατηρούμε στα παραπάνω; Είναι σαφές, ότι ΠΑΝΤΟΤΕ όταν μια πρόταση ξεκινάει με τη φράση αυτή ευλογίας, ξεκινάει με τη λέξη: "ευλογητός ο Θεός". Και αυτό συμβαίνει και στα συγγράμματα του Παύλου, και στου Πέτρου. Χρησιμοποιούν και οι δύο την ίδια ακριβώς Λειτουργική φράση. Και μόνο στον Λουκά, υπάρχει με μια μικρή διαφορά, ως: "Ευλογητός Κύριος ο Θεός", όταν δεν υπήρχε ακόμα η Χριστιανική Εκκλησία, και δεν είχε διαμορφωθεί ακόμα η δοξολογική αυτή φράση. Ποτέ δεν ξεκινάει με τη φράση: "ο Θεός". Και μάλιστα το οριστικό άρθρο, υπάρχει ΠΑΝΤΑ από τον ίδιο τον συγγραφέα, και ποτέ δεν είναι ανάγκη να το προσθέσουμε εμείς, όπως κάνει η Σκοπιά, για να ξεκόψει τη φράση. Και ποτέ δεν τελειώνει ο τύπος αυτός σε "αμήν", όπως συμβαίνει στο χωρίο που εξετάζουμε.

Και εδώ πρέπει να πούμε, ότι η φράση στον Ψαλμό ξζ (ξη) 20: "Κύριος ο Θεός ευλογητός, ευλογητός Κύριος ημέραν καθ ‘ ημέραν" (κατά τους Ο΄), δεν αποτελεί δοξολογία της Χριστιανικής Εκκλησίας, αλλά της Εβραϊκής. Και ακόμα, είναι μετάφραση από Εβραϊκή σύνταξη και δεν είναι η Χριστιανική δοξολογική έκφραση που αναζητούμε. Μια έκφραση που γνωρίζουμε όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πολύ καλά, καθώς την ακούμε καθημερινά στη Θεία Λειτουργία, που κληρονομήσαμε άμεσα από τους αποστόλους.

Για να είμαστε λοιπόν συνεπείς με τη δοξολογική αυτή φράση, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε ότι στο εδάφιο που εξετάζουμε, δεν αποτελεί ξεχωριστή πρόταση, όπως το διαστρεβλώνει η Σκοπιά.

Ας αναζητήσουμε λοιπόν ανάλογες προτάσεις στην Καινή Διαθήκη, για να δούμε πώς διατυπώνονται:

Ρωμαίους 1/α: 25: "ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα, ος εστιν ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν"

Α΄ Κορ. 11/ια: 31:"ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οίδεν, ο ων ευλογητός εις τους αιώνας, ότι ου ψεύδομαι".

Στα δύο ανωτέρω εδάφια, όπου η φράση δεν ξεκινάει την πρόταση, παρατηρούμε τα εξής:

Βλέπουμε ότι στο πρώτο εδάφιο, υπάρχει και το "αμήν". Αυτό δείχνει ότι ο τύπος αυτής της δοξολογίας που μας ενδιαφέρει, βρίσκεται στο τέλος μιας πρότασης και όχι σε μια ανεξάρτητη πρόταση, όπως θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε η Σκοπιά. Επίσης, όταν απευθύνεται το: "ευλογητός", γράφει: "ος εστιν" (ο οποίος είναι). Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε το: "ας είναι", που προσθέτει η Σκοπιά στο εδάφιο που εξετάζουμε, για να το διαστρέψει. Και ακόμα, το "ος", (ο οποίος), ισχύει αντί του οριστικού άρθρου. Όμως στο εδάφιο που διέστρεψε η Σκοπιά, δεν υπάρχει άλλο οριστικό άρθρο, εκτός από αυτό που αναφέρεται στον Χριστό "ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός...", και υποχρεωτικά σε Αυτόν πρέπει να αποδώσουμε τη δοξολογία. Προσέξτε μάλιστα ότι η δοξολογία αυτή, απευθύνεται στον Κτίστη, σε αντίθεση με την κτίση. Κάτι που δείχνει, ότι εφόσον στο εξεταζόμενο εδάφιο, απευθύνεται στον Χριστό, είναι ΑΚΤΙΣΤΟΣ, και όχι κτίσμα, όπως θέλει η Σκοπιά να βλασφημεί.

Στο δεύτερο χωρίο που παραθέσαμε εδώ, φαίνεται ότι πάλι υπάρχει οριστικό άρθρο, και πάλι δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κανένα άρθρο, όπως κάνει η Σκοπιά. Και μάλιστα, ο τύπος της πρότασης, είναι ανάλογος με την πρόταση που εξετάζουμε, και δεν γράφει πουθενά "ας είναι", όπως προσθέτει η Σκοπιά στο εδάφιο που διέστρεψε.

Όλα τα ανωτέρω παραδείγματα, δείχνουν ότι η δοξολογική αυτή φράση, και στις δύο μορφές της, είτε στην αρχή μιας πρότασης, είτε ενδιάμεσα, δεν έχει καμία σχέση με τη διαστροφή του εδαφίου που έκανε η Σκοπιά. Και ακόμα δείχνουν, ότι οι δοξολογικές φράσεις που απηύθυναν οι πρώτοι Χριστιανοί στον Κτίστη Πατέρα, ως "ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός", απευθύνονται και στον Υιό με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αποδεικνύοντας την Θεότητα και την ομοουσιότητά Του.

Περισσότερο από όλα όμως, η ανωτέρω ανάλυση, δείχνει για μια ακόμα φορά, το ΔΟΛΟ της Σκοπιάς, και την ασέβειά της στο Θεόπνευστο κείμενο της Αγίας Γραφής, για να εξαπατήσει τους οπαδούς της. Πρόσθεσε χωρίς καθόλου ντροπή τρεις ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ λέξεις στο εδάφιο, για να σπάσει τη μία πρόταση σε δύο, και να απομονωθεί έτσι από τη δοξολογία που του αρμόζει, ο Ιησούς Χριστός, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν.

Κείμενο: Ν. Μ