Αναρωτηθήκατε ποτέ, πώς είναι το να ανήκεις σε μια θρησκευτικά διαιρεμένη οικογένεια, στην οποία κάποια μέλη είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και κάποιο μέλος της οποίας είναι αποκομμένο για αποστασία; Είσαστε σίγουροι ότι θέλετε να μάθετε; Αν ναι, και αν έχετε ικανοποιητική φαντασία, προσπαθήστε να βάλετε τον εαυτό σας στις παρακάτω καταστάσεις, και να νιώσετε τα συναισθήματα που θα νιώθατε αν αντιμετωπίζατε πραγματικά τις πιο κάτω καταστάσεις. Θα μιλήσουμε με απλά παραδείγματα και παραλληλισμούς από τη ζωή, για να γίνει κατανοητή απ' όλους, η ένταση, και η ψυχολογική βία που ασκείται σε κάποιους συνανθρώπους μας από τον μεγάλο τους εργοδότη, την Εταιρία Σκοπιά. Θα ξεκινήσουμε απλά, και όσο θα προχωράμε, θα συναντάμε περισσότερη αδικία...

Υποθέστε, ότι ανακαλύπτετε στην εργασία σας ότι το αφεντικό σας, σας κλέβει. Και εσάς, αλλά και τους συναδέλφους σας. Φαντασθείτε ότι αγαπάτε το αφεντικό σας, σαν πατέρα σας, τόσο, που δεν θέλετε να το πιστέψετε ότι κάνει κάτι τέτοιο. Θέλετε να πιστεύετε ότι υπάρχει κάποια παρεξήγηση. Πάτε λοιπόν, και με ωραίο τρόπο, του υποδεικνύετε την ανακάλυψή σας, ζητώντας του να σας εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει, και γιατί σας δημιουργήθηκε μια τέτοια εντύπωση. Πώς θα σας φαινόταν, αν το αφεντικό σας, όχι μόνο αρνιόταν να σας δώσει εξηγήσεις, αλλά σας απειλούσε με απόλυση, για να ΞΕΧΑΣΕΤΕ όλα όσα είδατε και βρήκατε, και να συνεχίσετε να εργάζεστε γι' αυτόν, έτσι αδικημένος, και να μη το πείτε σε κανέναν άλλο αδικημένο εργάτη; Έναν εργάτη που γνωρίζετε πλέον ότι το αφεντικό σας ΤΟΝ ΚΛΕΒΕΙ όπως κι εσάς; Δεν θα νιώθατε αδικημένος και ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ, από τον άνθρωπο αυτόν που τόσο εκτιμούσατε;

Υποθέστε τώρα, ότι πράγματι φοβούμενοι την απόλυση, δεν μιλάτε σε κανέναν, παρά την αδικία που υφίστασθε, και παρά τις τύψεις συνειδήσεως, ότι αποκρύπτετε από τους συναδέλφους σας πως το αφεντικό τους εκμεταλλεύεται και τους κλέβει. Φαντασθείτε ότι το αφεντικό σας, σας καλούσε κατά καιρούς, και σας απειλούσε με απόλυση, για να είναι σίγουρος ότι δεν θα μιλήσετε σε κανέναν για την ανακάλυψή σας, ενώ συνεχίζετε να εργάζεστε γι' αυτόν. Μάλιστα, σας απειλεί ότι θα κατηγορηθείτε για κατάχρηση στην επιχείρησή του, και θα έχετε και νομικές συνέπειες, αν αποκαλύψετε τα όσα γνωρίζετε, αλλά και ότι θα κατηγορηθείτε και ενώπιον των συναδέλφων σας ως ψεύτης και απατεώνας, αν αποκαλύψετε όσα γνωρίζετε. Πώς θα σας φαινόταν αν ζούσατε με αυτή τη διαρκή τρομοκρατία και απειλή πάνω από το κεφάλι σας;

Όμως, για να γίνουν τα πράγματα πιο δύσκολα, υποθέστε ότι κάποια στιγμή γίνεται ένας νομικός έλεγχος στην επιχείρησή σας, και οι υπάλληλοι του νόμου, σας καλούν σε έλεγχο, για τα όσα ξέρετε για τα οικονομικά της επιχείρησης. Γνωρίζετε ότι δεν είναι δυνατόν να κρύψετε απ' αυτούς την απάτη του αφεντικού σας, και αν την κρύψετε, θα θεωρηθείτε συνένοχος από τον νόμο, και θα δικασθείτε μαζί του για κλοπή των χρημάτων αυτών των συναδέλφων σας. Έτσι, αναγκασμένοι από τον ανώτερο αυτό νόμο, αναγκάζεστε και ομολογείτε ότι γνωρίζετε για την κλοπή του αφεντικού σας. Πώς θα σας φαινόταν, αν το αφεντικό σας, έπειθε τους πάντες, ότι τα χρήματα τα είχατε πάρει ΕΣΕΙΣ; Πώς θα σας φαινόταν, να σας καλούσαν στο δικαστήριο, ως ένοχο αυτής της απάτης του άλλου;

Αν ήδη το στομάχι σας έχει αρχίσει να ανακατεύεται, πιείτε ένα χαπάκι για τη ναυτία, γιατί ακόμα δεν μπήκαμε βαθιά στον κυκλώνα! Είσαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε;

Ωραία! Πάμε παρακάτω...

Υποθέστε ότι παρουσιάζεστε στο δικαστήριο, αλλά ανακαλύπτετε, ότι η δίκη γίνεται ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ. Τα όσα θα ειπωθούν εκεί, δεν θα τα μάθει ποτέ κανείς. Μόνο το αποτέλεσμα της δίκης θα μάθουν. Και το χειρότερο, ανακαλύπτετε, ότι οι δικαστές είναι προκατειλημμένοι εναντίον σας, επειδή είναι φίλοι του αφεντικού σας! Πώς θα νιώθατε; Πόσο σίγουροι θα ήσασταν για τη δίκαιη έκβαση μιας τέτοιας δίκης;

Υποθέστε ότι προσπαθείτε να απολογηθείτε, όμως οι δικαστές δίνουν τον λόγο ΜΟΝΟ στον εισαγγελέα και στους μάρτυρες κατηγορίας. Εσείς δεν έχετε κανέναν μάρτυρα δίπλα σας. Και απέναντί σας έχετε πολύ κόσμο που σας κατηγορεί με ένα σωρό συκοφαντίες, για πράγματα που ποτέ δεν κάνατε, και για προθέσεις που ποτέ δεν είχατε. Προσπαθείτε απεγνωσμένα να πείσετε το δικαστήριο ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΙ ΕΣΑΣ, όμως σας απαντούν: "Δεν χρειάζεται να μιλήσεις! Γνωρίζουμε την ενοχή σου!" Στρέφεστε για βοήθεια στον δικηγόρο σας, και αυτός σας λέει: "Παραδέξου την ενοχή σου, για να έχεις μικρότερη καταδίκη, διαφορετικά θα σε τσακίσουν!" Και πράγματι, η καταδίκη έρχεται σκληρή και ενοχοποιητική εναντίον σας. Και γνωρίζετε ότι και το Εφετείο θα είναι το ίδιο προκατειλημμένο εναντίον σας. Πώς θα νιώθατε τη στιγμή εκείνη;

Καθώς τα χρόνια της φυλακής περνούν γρήγορα, όπως η ζωή μας, ξεκουραστείτε λίγο από τη ανακατωσούρα στο στομάχι σας, γιατί τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά σας! Και βρίσκονται στη συνέχεια...

Υποθέστε ότι κάποτε πλέον επιστρέφετε στο σπίτι σας, στους ΔΙΚΟΥΣ ΣΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που αγαπάτε. Είναι οι μόνοι που σας έχουν απομείνει. Οι φίλοι σας έχουν εγκαταλείψει ως παλιάνθρωπο και απατεώνα. Οι συγγενείς το ίδιο, γιατί το δικαστήριο είναι σεβαστό από όλους, και αποφάνθηκε εναντίον σας. Όμως δεν σας πειράζει και πολύ αυτή η αδικία. Έχετε την οικογένειά σας να σας στηρίξει, τους δικούς σας ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν. Στο σπίτι σας θα πάρετε πλέον δύναμη να συνεχίσετε... Ή μήπως όχι; Πώς θα σας φαινόταν, αν γυρίζοντας στο σπίτι, συναντούσατε τον απατεώνα το αφεντικό σας, και τους μάρτυρες κατηγορίας που σας καταδίκασαν, να γλεντούν με την οικογένειά σας;

Κι αν αυτό σας φαίνεται βαρύ, υποθέστε, ότι το πρώτο πράγμα που σας λένε γυρίζοντας, είναι: "Κοίτα να συμμορφωθείς ψεύτη και απατεώνα, γιατί με όλα αυτά που έκανες, και λίγο δικάστηκες"! Πώς θα σας φαινόταν αν ακούγατε αυτά τα λόγια από τη γυναίκα σας και από το παιδί σας;

Όμως αγαπάτε τη γυναίκα σας και το παιδί σας. Δεν θέλετε να τους εγκαταλείψετε στη σκληρότητά τους. Ξέρετε ότι και αυτοί έχουν πέσει θύματα των ψευδοκατηγόρων, και θέλετε πάντα να ελπίζετε, ότι με τον καιρό θα καταλάβουν τι άνθρωπος είσαστε, και ότι "κάποτε" θα σας πιστέψουν. Μένετε λοιπόν κοντά τους για να αγωνισθείτε γι' αυτούς που σας καταφρονούν...

Υποθέστε ότι προσπαθείτε κατ' επανάληψιν να τους πείσετε, όχι για την αθωότητά σας, αλλά απλά και μόνο να σας επιτρέψουν ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΤΕ για το δίκιο σας! Να σας επιτρέψουν να τους παρουσιάσετε τα στοιχεία που έχετε στα χέρια σας, αλλά που κανείς δεν δέχεται να εξετάσει. Πώς θα σας φαινόταν, αν η γυναίκα σας, τα παιδιά σας, οι γονείς σας, οι φίλοι σας, ΟΛΟΙ όσοι αγαπάτε και αποβλέπετε στην αγάπη τους, ΑΡΝΟΥΝΤΑΝ έστω και να σας ακούσουν; Θα αντέχατε άραγε τόση απελπισία και τόση απογοήτευση από την πλευρά όσων αγαπάτε;

Αν χορτάσατε αδικία, ίσως ένα άλλο άρθρο, πιο χαρούμενο, να σας φτιάξει τη διάθεση. Όμως αν το στομάχι σας αντέχει περισσότερη καταπόνηση, όχι, δυστυχώς δεν τελειώσαμε!

Ναι, ίσως βρήκατε μια καινούργια δουλειά, τίμια και ανταμειφτική, σαν ποτέ να μην ζήσατε στην αδικία και την καταπίεση του κακού εκείνου αφεντικού. Υποθέστε ότι ο δίκαιος Θεός σας ευλόγησε με κάτι καλύτερο, και μπορείτε να ζείτε την οικογένειά σας, ίσως όχι πλούσια, αλλά τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Όμως, πώς θα σας φαινόταν, όταν κάθε τόσο, ακούγατε από το στόμα της γυναίκας και των παιδιών σας, ότι "είσαστε η ντροπή της οικογενείας, και ότι δεν μπορείτε να βγαίνετε μαζί τους, στους κύκλους και τις παρέες τους, επειδή σε αυτές τις παρέες, υπάρχουν οι εχθροί σας"; Πώς θα σας φαινόταν, να βλέπατε συχνά τη μητέρα σας, ή τη γυναίκα σας να κλαίει λόγω της κακίας σας, και του φταιξίματός σας; Αν ακούγατε τη γυναίκα σας να σας λέει, ότι είσαστε ο υπεύθυνος που της κατέστρεψε τη ζωή; Ότι είσαστε ένας ανισόρροπος, που χρειάζεται ψυχίατρο; Αν ακούγατε να σας ζητούν κατά καιρούς να απουσιάσετε από το σπίτι σας, για να κάνουν μια γιορτή, παρέα με τους ανθρώπους που σας μισούν και ψεύδονται εναντίον σας;

Όμως, δεν είναι σε μια καταιγίδα όλα εντελώς μαύρα. Υπάρχουν και σύντομες περίοδοι ηλιοφάνειας. Ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές, που για λίγο σας κάνουν να ξεχνάτε την αδικία και τη βλάβη που έχετε υποστεί, και όλα φαίνονται σαν ένα κακό όνειρο. Υποθέστε ότι κάποια στιγμή, φαίνεται σαν κάτι να έχει αλλάξει, σαν η δικαιοσύνη να σας κρυφοκοίταξε, και η καρδιά σας σκιρτάει από χαρά, όταν κάποτε ο έφηβος γιος σας που έχει λίγο μεγαλώσει, σας λέει: "Πατέρα, δείξε μου τα ντοκουμέντα εκείνα που λες τόσον καιρό ότι διαθέτεις, και που δήθεν αποδεικνύουν το δίκιο σου!" Πώς θα νιώθατε; Δεν θα πετούσατε από τη χαρά σας, που επιτέλους κάποιος, το ίδιο σας το παιδί, δέχεται να σας ακούσει, ΜΗΠΩΣ και έχετε κάποιο δίκιο; Πώς θα νιώθατε, αν τον βλέπατε να μελετάει τα ντοκουμέντα που του παρουσιάζετε, και τον βλέπετε να δακρύζει, αναγνωρίζοντας το λάθος του, και την αθωότητά σας;

Σε κάθε κυκλώνα, (στο κέντρο του κυκλώνα), υπάρχει άπνοια. Εκεί για λίγο τα πάντα ηρεμούν, μακριά από την ένταση της καταιγίδας, μακριά από την καταιγίδα. Και ίσως κάποιος ξεγελαστεί και χαλαρώσει λίγο. Μα σύντομα το όνειρο τελειώνει. Και ακολουθεί το ξύπνημα στον εφιάλτη της πραγματικότητας. Πάρτε βαθειά ανάσα, καθώς στην άλλη μεριά του κυκλώνα, τα σύννεφα πυκνώνουν και η καταιγίδα ξαναρχίζει...

Υποθέστε ότι μετά από τη χαρά αυτή της αναγνώρισης του γιου σας για το λάθος του και την αθωότητά σας, αγωνιστήκατε όσο μπορούσατε για να τον βοηθήσετε να δει και να καταλάβει τι απατεώνες είναι αυτοί που κουβαλιούνται καθημερινά στο σπίτι σας, και αποζητούν την εύνοια της οικογενείας σας. Ο γιος σας δείχνει να καταλαβαίνει, και δεν ανησυχείτε. Ξέρετε ότι τα ντοκουμέντα που του δείξατε είναι τόσο δυνατά, που δεν θα τα αμφισβητήσει ΠΟΤΕ. Πώς θα σας φαινόταν όμως, αν η ίδια η γυναίκα σας, τον παρότρυνε καθημερινά να πάψει να σας ακούει, επειδή είσαστε ψεύτης; Πώς θα σας φαινόταν, όταν ο ίδιος ο γιος σας μπροστά σας, την καλούσε να δει κι εκείνη τα όσα είδε και αυτός, και εκείνη αρνιόταν πεισματικά; Πώς θα σας φαινόταν, αν συνέχιζε να καλεί στο σπίτι σας, όσους σας μισούν, και ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ όσους σας απωθούν περισσότερο;

Υποθέστε ότι ο γιος σας για κάποιο διάστημα κρατάει έναν ισχυρό και έντιμο χαρακτήρα. Μα τα χρόνια περνούν, και μεγαλώνει. Σαν νεαρός έχει ανάγκη για συντροφιά και διασκέδαση. Πώς θα σας φαινόταν, αν οι εχθροί σας σε συνεργασία με τη γυναίκα σας, έπλεκαν γύρω από τον γιο σας ένα πλέγμα από παγίδες, για να τον ΔΕΛΕΑΣΟΥΝ; Πώς θα σας φαινόταν, αν τον βλέπατε να διασκεδάζει πραγματικά, με τους ανθρώπους που σας μισούν, και να περνάει μαζί τους το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, όταν εσείς θα ήσασταν υποχρεωμένος να εργάζεστε για να ζει η οικογένειά σας; Δεν θα ανησυχούσατε; Θα είχατε τη δύναμη να τον στεναχωρήσετε, και να του ζητήσετε να πάψει να διασκεδάζει με αυτούς που του γεμίζουν τη ζωή; Ή κι αν θα του το λέγατε, πιστεύετε ότι θα ήθελε να σας ακούσει;

Υποθέστε τώρα, ότι μια μέρα ο γιος σας, έρχεται να σας πει κάτι σοβαρό. Στα μάτια του βλέπετε ότι ντρέπεται γι' αυτό που θα σας πει, και κάτι μέσα σας, σας λέει ότι δεν είναι για καλό. Πώς θα σας φαινόταν, αν ο γιος σας, σας έλεγε, ότι ετοιμάζεται να εργασθεί για το κακό εκείνο αφεντικό που έκλεψε εσάς, που σας συκοφάντησε, που κλέβει όλους του τους υπαλλήλους, και που σας έκανε τόσο κακό στην οικογένειά σας; Πώς θα σας φαινόταν αν ακούγατε από το στόμα του γιου σας, ότι ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, και ότι τον νοιάζει απλώς να ζει καλά παρέα με τους εχθρούς σας;

Υποθέστε ότι κάνετε έκκληση στη συνείδησή του, και τον ρωτάτε, πώς είναι δυνατόν να τα λέει αυτά, έχοντας δει όλα εκείνα τα ντοκουμέντα που του έχετε παρουσιάσει. Πώς θα σας φαινόταν, αν σας διαβεβαίωνε ότι δεν έχει τύψεις συνειδήσεως, και πως θα προσπαθήσει να ΞΕΧΑΣΕΙ όλα όσα του δείξατε, ώστε να μην είναι αυτά ανασχετικός παράγοντας για την πρόοδό του, στην επιχείρηση του απατεώνα που σας συκοφαντεί; Άραγε, έχετε δει ποτέ κάτι τέτοιο, στους χειρότερους εφιάλτες σας;

Υποθέστε πως μετά απ' αυτό έχετε ακόμα τη δύναμη να συνεχίσετε να ζείτε κι άλλα χρόνια, και πως η πίστη σας στον Θεό και στη δικαιοσύνη ακόμα είναι ζωντανή και σας δίνει κουράγιο. Πώς θα σας φαινόταν, να βλέπετε μέρα με την ημέρα, τον ίδιο σας τον γιο, να γίνεται κατ' εικόνα και ομοίωση όλων εκείνων που σας μισούν; Να έχει ΠΡΑΓΜΑΤΙ ξεχάσει όλα εκείνα που του δείξατε, και όσα τον διδάξατε για την αγάπη στην αλήθεια και στη δικαιοσύνη; Πώς θα σας φαινόταν, αν έλεγε στους εχθρούς σας για το πόσο ντρέπεται που σας έχει για πατέρα; Εσάς τον ψεύτη και τον απατεώνα;

Τώρα πλέον οι εχθροί σας έχουν ένα ακόμα επιχείρημα εναντίον σας. Τον ίδιο σας τον γιο. Τους λέει ότι τίποτα σημαντικό δεν έχετε στα χέρια σας. Ότι όλα σας τα ντοκουμέντα είναι κατασκευασμένα και ψευδή. Και αναρριχάται έτσι στα αξιώματα της επιχείρησης του απατεώνα εργοδότη, σαν πιστό σκυλί που γλύφει όπου τρώει. Τον βλέπετε και τον λυπόσαστε για την κατάντια του, αλλά τίποτα δεν μπορείτε να κάνετε πλέον γι' αυτόν. Δεν θέλει πλέον να σας ακούσει, ούτε καν να σας μιλήσει για όλα αυτά. Και αγωνίζεται να πείσει και τα μικρότερα αδέλφια του να μη σας ακούνε...

Υποθέστε ότι κάποτε, κάποιοι άνθρωποι σας ακούνε να λέτε το παράπονό σας για την αδικία που υφίσταστε. Και αυτοί είναι φίλοι του παιδιού σας που συμμάχησε με τους εχθρούς σας. Και σας λένε: "Εσύ μιλάς; Που ο ίδιος ο γιος σου μας είπε πόσο απατεώνας είσαι; Που είδε τα ψεύδη που κατασκεύασες ενάντια στο  καημένο το αφεντικό σου;" Πώς θα νιώθατε;

Τότε ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Υποθέστε ότι αποφασίζετε να πάψετε να τον καλύπτετε με τη σιωπή σας. Ότι για πρώτη φορά αποφασίζετε να πείτε την αλήθεια για τον γιο σας, στην ίδια τη γυναίκα σας. Να της μαρτυρήσετε όλα εκείνα που σας είπε, για την έλλειψη συνείδησης, για την αδιαφορία του για την αλήθεια, για το μόνο του ενδιαφέρον που είναι η καλοπέραση... Και το κάνετε μπροστά του. Πώς θα σας φαινόταν, αν ο γιος σας, σας διέψευδε μπροστά στη γυναίκα σας, με όρκους, ότι δεν είπε ποτέ τίποτα από όλα αυτά; Πώς θα νιώθατε, αν επικαλείτο για τους ισχυρισμούς του τον Ίδιο τον Θεό και την κρίση Του; Πώς θα νιώθατε, αν βλέπατε για μια ακόμα φορά τη γυναίκα σας, να σας θεωρεί ψεύτη, και μάλιστα συκοφάντη του ίδιου του παιδιού σας, που αν και σας συκοφαντούσε τόσα χρόνια, εσείς τον καλύπτατε με τη σιωπή σας;

Υποθέστε ότι οι παραπάνω καταστάσεις, ήταν καταστάσεις που θα σας ακολουθούσαν σε όλη τη ζωή σας, και όχι μόνο για λίγα χρόνια. Πώς θα νιώθατε ζώντας σε όλη αυτή την πίεση και την αδικία; Σε έναν διαρκή αγώνα να πείσετε για την αθωότητά σας τους δικούς σας ανθρώπους, ενάντια σε συκοφάντες, που καταδυναστεύουν τους ανθρώπους ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΤΕ, αν και αυτοί "οι δικοί σας άνθρωποι", σας αγαπούν λιγότερο από τους εχθρούς σας; Πώς θα σας φαινόταν, όταν "οι δικοί σας άνθρωποι" έστηναν "μηχανές" για να στρέψουν εναντίον σας και όσους από την οικογένειά σας, σας υποστήριζαν;

Πιστεύετε ότι τα παραπάνω είναι φαντασία; Πιστεύετε ότι είναι απλά παραδείγματα; Πιστεύεται ότι δεν είναι δυνατόν αυτά να συμβαίνουν; Αν ναι, ΓΕΛΙΕΣΤΕ! Τα όσα διαβάσατε πιο πάνω, είναι ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ που αποκόπηκαν από την εταιρία Σκοπιά, (τον μεγάλο εργοδότη), ΓΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ από την "οργάνωση του Θεού"! Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι φανταστικό. Από τον απατεώνα εργοδότη της Σκοπιάς και τα παράνομα θρησκευτικά δικαστήρια της Σκοπιάς, ως τη συμπεριφορά των μελών της οικογενείας ενός "αποστάτη από τη Σκοπιά", εναντίον του, είναι όλα καταστάσεις που ζούμε καθημερινά όλοι μας, εμείς που φύγαμε από τη Σκοπιά.

Στους ανθρώπους αυτούς, που αποκόπηκαν, δεν τους ανήκουν ούτε οι οικογένειές τους, ούτε η γυναίκα, ούτε τα παιδιά τους. Όλα ανήκουν στη Σκοπιά, που τους έχει υποβάλει σε τέτοια πλύση εγκεφάλου, ώστε να μη θέλουν ούτε να ακούσουν τι έχει να τους πει Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, αυτός που έχει διαθέσει τη ζωή του στο να τους αγαπάει και να τους φροντίζει!

Τι κάνει ένας ΛΟΓΙΚΟΣ και ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ Πρεσβύτερος, όταν ο ομόπιστός του, του λέει ότι έχει διαφωνία σε κάποιο δογματικό σημείο της πίστης τους; Φυσικά εξετάζει το σημείο αυτό, και αν ο ομόπιστός του κάνει κάπου λάθος, τον βοηθάει στοργικά να το διορθώσει. Αν πάλι ο ομόπιστός του έχει δίκιο, λαμβάνει θέση ΜΑΖΙ ΤΟΥ υπέρ της αληθείας.

Τι κάνουν όμως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Πρεσβύτεροι; ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ακόμα και να ακούσουν, αυτά που έχει να τους πει ο ομόπιστός τους, και τον καταγγέλλουν για αποστασία στην ηγεσία τους, η οποία με τη σειρά της αρνείται να τον ακούσει και τον "αποκόπτει".

Τι κάνει ένας ΛΟΓΙΚΟΣ και ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ άνθρωπος, όταν ο σύντροφός του αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, μια κατηγορία, ή μια συκοφαντία; Φυσικά σπεύδει να ακούσει τον σύντροφό του ΠΡΩΤΑ, να τον ρωτήσει ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ, και να εξετάσει προσεκτικά όσα ο σύντροφός του έχει να του δείξει.

Τι κάνουν όμως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ακόμα και να ακούσουν, αυτά που έχει να τους πει ο σύντροφός τους, όταν τους αποκαλύπτει ότι βρήκε λάθη στη δογματική της Σκοπιάς!

Τι κάνει ένας ΛΟΓΙΚΟΣ και ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ άνθρωπος, όταν βλέπει ότι ο σύντροφός του αντιμετωπίζει σοβαρό συνειδησιακό πρόβλημα, ανακαλύπτοντας προβλήματα στη θρησκεία τους; Φυσικά εξετάζει μαζί του τα προβλήματα αυτά, και αναζητάει βοήθεια γι' αυτά ακριβώς τα προβλήματα, (αν ο ίδιος δεν γνωρίζει), από ανθρώπους που θα βοηθήσουν με λογική και υπευθυνότητα.

Τι κάνουν όμως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; Χωρίς καν να θελήσουν να δουν τι έχει στα χέρια του ο σύντροφός τους, σπεύδουν να τον καταγγείλουν ως αποστάτη για να τον δικάσει η δικαστική επιτροπή της τοπικής τους σύναξης.

Τι κάνει ένας ΛΟΓΙΚΟΣ και ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ άνθρωπος, όταν γνωρίζει ότι κάποιοι μισούν ή αποφεύγουν τον σύντροφό του; Φυσικά αποφεύγει με τη σειρά του όλους εκείνους που δεν θέλουν την παρέα του.

Τι κάνουν όμως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; Συνασπίζονται ΜΑΖΙ με αυτούς που κατηγορούν και αποφεύγουν τους συντρόφους τους, τους γονείς τους ή τα παιδιά τους ως "αποστάτες", και τους δίνουν κάθε δίκιο στις συκοφαντίες τους, οι οποίες συκοφαντίες συχνότατα επεκτείνονται και σε διάφορους τομείς ηθικής

Θα θέλατε να ανήκετε σε μια τέτοια θρησκεία, ή να έχετε έναν τέτοιο σύντροφο, ή ένα τέτοιο μέλος της οικογενείας σας;

Κι όμως, εμείς ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΥΠΟΜΑΣΤΕ. Αν και καθημερινά αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις σαν τις παραπάνω, γνωρίζουμε ότι οι (πράγματι) δικοί μας άνθρωποι, δεν τα κάνουν όλα αυτά από κακία. Γνωρίζουμε ότι μας αγαπούν και αυτοί πραγματικά (με τον τρόπο τους). Είναι δυστυχισμένα πιόνια της οργάνωσης της Σκοπιάς, λοβοτομημένα, που έχουν υποστεί τόσο σοβαρή πλύση εγκεφάλου, ώστε να μη μπορούν να σκεφτούν φυσιολογικά.

Υπήρχε καιρός επί Ιεράς Εξετάσεως, που ο ιερέας σε βασάνιζε ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ, πριν σε κάψει, πιστεύοντας ότι έτσι σε στέλνει στον Παράδεισο! Έτσι και αυτοί. Νομίζουν ότι έτσι μπορούν να πείσουν τους (πράγματι) δικούς τους ανθρώπους για το... λάθος τους!!! Ενώ το να έχουν το λάθος με το μέρος τους, ούτε καν περνάει από το λοβοτομημένο μυαλό τους!

Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να εγκαταλείψει τον αγαπημένο του σύντροφο, όταν τον βλέπει να είναι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ διανοητικά άρρωστος; Πώς μπορεί να εγκαταλείψει τα παιδιά του, όταν βλέπει τη βλάβη που έχει υποστεί η σκέψη και η προσωπικότητά τους από τη Σκοπιά; Είναι δυνατόν να εγκαταλείψεις τους ανθρώπους σου όταν αρρωσταίνουν; Όταν γνωρίζεις ότι όλα αυτά δεν τα κάνουν από κακία, αλλά από αρρώστια, δεν τους εγκαταλείπεις, αλλά αγωνίζεσαι γι' αυτούς, έστω και αν σε ταλαιπωρούν, σε υποτιμούν και συνασπίζονται με τους εχθρούς σου!

Στην πραγματικότητα, όσο αδικημένος και αν νιώθεις από τη συμπεριφορά τους, τους συμπονάς, γιατί γνωρίζεις ότι ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ! Και ας μη φαίνεται!

Είναι αδικημένοι, γιατί έχουν αποτύχει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη, την πλήρη εκτίμηση, και το πλήρες δόσιμο, του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ που τους αγαπάει μέχρι θανάτου. Ίσως ΠΟΤΕ δεν θα τον γνωρίσουν πραγματικά όπως είναι.

Είναι αδικημένοι, επειδή προδίδονται και εξαπατώνται από αυτούς που αγαπούν και εμπιστεύονται, σε βάρος του δικού τους ανθρώπου. (Κι έτσι ο Θεός οικονομεί τη συγχώρεσή τους, γιατί λαμβάνουν τη μάχαιρα που έδωσαν).

Είναι αδικημένοι, επειδή κάπου βαθιά μέσα τους, νιώθουν πόσο άσχημο είναι να μην εμπιστεύονται αυτόν που τους αγαπάει.

Είναι αδικημένοι, επειδή ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ την αλήθεια, που θα μάθαιναν αν τολμούσαν να ακούσουν τον δικό τους άνθρωπο.

Είναι αδικημένοι, γιατί ελπίζουν σε ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ που τους εξαπατούν για σωτηρία, χωρίς κανένα πραγματικό αντίκρισμα.

Είναι αδικημένοι, γιατί στερούνται ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ που αγνοούν και ούτε θέλουν να ακούσουν γι' αυτή.

Είναι αδικημένοι, γιατί αφ' ενός στερούνται μια υγιή διανοητική ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, αφ' ετέρου διαμορφώνονται ως πιόνια ανθρώπων που τους εκμεταλλεύονται.

Είναι αδικημένοι, γιατί ενώ νομίζουν ότι αποτελούν καμάρι ανάμεσα στους συνανθρώπους τους, οι συνάνθρωποί τους τους συμπονούν και τους λυπούνται για την κατάντια τους.

Είναι αδικημένοι γιατί δαπανούν τη ζωή τους στην υπηρεσία ανθρώπων που τους εξαπατούν.

Είναι αδικημένοι, γιατί στερούνται μια υγιή οικογενειακή ζωή, που διαφορετικά θα είχαν με τον δικό τους άνθρωπο που αδικούν.

Είναι αδικημένοι για πολλά ακόμα πράγματα, που δεν θα χωρούσε ο κόσμος να τα αναφέρουμε...

Μπορούμε άραγε να εγκαταλείψουμε αυτούς τους δυστυχισμένους που αγαπάμε, στα νύχια της Σκοπιάς, χωρίς να προσπαθούμε να τους σώσουμε;

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΗΣΟΥΜΕ! Θα μείνουμε κοντά τους όσο μας ανέχονται, και θα ελπίζουμε. Γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!

Σημειώσεις για τους συμβολισμούς που χρησιμοποιήσαμε:

Ο άδικος εργοδότης: Η εταιρία Σκοπιά.

Ο νομικός έλεγχος στην επιχείρηση: Οι τύψεις συνενοχής για το ΑΔΙΚΟ μυστικό που γνωρίζει κάποιος και το κρατάει, και το βλέμμα του Θεού.

Οι άδικοι δικαστές: Οι δικαστικές επιτροπές της Σκοπιάς.

Ο δικηγόρος: Οι λιγοστοί φίλοι σου στην οργάνωση, που ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ την αθωότητά σου, αλλά κλείνουν το στόμα από φόβο.

Τα κλεμμένα χρήματα των εργατών: Ο κόπος, ο χρόνος, και η ευλογία που στερούνται όσοι δουλεύουν για την αίρεση αυτή.

Η καταδίκη: Η αποκοπή

Η αναρρίχηση του γιου στην επιχείρηση: Η αναρρίχηση σε θέσεις γοήτρου στην οργάνωση της Σκοπιάς.

Η φυλακή: Αυτή δεν συμβολίζει τίποτα. Απλώς μετά την καταδίκη υπάρχει φυλακή, και μπήκε χάριν ομαλής ροής του παραδείγματος. Αλλοίμονο, αν με όσα περνάμε, μας έβαζαν και φυλακή!

Όλα τα άλλα, είναι ακριβώς όπως περιγράφηκαν!!!

Το άρθρο αυτό, το γράψαμε και το αφιερώνουμε με πολλή αγάπη σε έναν αγαπητό μας φίλο, που τις ημέρες αυτές περνάει από κυκλώνα.

Ίσχυε και ανδρίζου αδελφέ μας! Δεν είσαι μόνος! Αυτά που περνάς εσύ, τα περάσαμε και τα περνάμε όλοι μας! Σε νιώθουμε, και ξέρουμε πώς αισθάνεσαι. Αλλά ξέρεις, ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΕΣ ΦΑΝΕΡΑ, ότι ο Θεός είναι μαζί σου! Γιατί είναι γραμμένο:

"Εσύ στάθηκες βοήθειά μου· μη με αφήσεις, και μη με εγκαταλείψεις, Θεέ τής σωτηρίας μου. Και αν ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εγκαταλείψουν, ο Κύριος όμως θα με προσδεχθεί. Δίδαξέ με, Κύριε, τον δρόμο σου, και οδήγησέ με σε ίσιον δρόμο, ένεκα των εχθρών μου" (Ψαλμός 27/κζ: 7-11).

Ίσχυε και ανδρίζου αδελφέ μας, γιατί είναι ακόμα γραμμένο για ανθρώπους σαν εσένα:

"Σας διαβεβαιώνω, δεν υπάρχει κανένας που, ενώ άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια εξαιτίας μου, και εξαιτίας τού ευαγγελίου, δεν θα πάρει 100 φορές περισσότερα τώρα, σε τούτο τον αιώνα, σπίτια και αδελφούς και αδελφές και μητέρες και παιδιά και χωράφια, μαζί με διωγμούς, και στον ερχόμενο αιώνα, ζωή αιώνια" (Μάρκος 10/ι: 29).

Οι προσευχές μας είναι μαζί σου!

Ν. Μ.