Ενότητες

• 1. Η Αντβεντιστική κίνηση τού Γουίλιαμ Μίλλερ

• 2. Η διάσπαση τών Αντβεντιστών

• 3. Νέλσον Χ. Μπάρμπουρ: Ο δάσκαλος τού Ρώσσελ

συνεχίζεται...

Μια θρησκεία χαρακτηρίζεται κυρίως από τα δόγματά της. Με βάση λοιπόν το κεντρικό δόγμα τής εταιρίας Σκοπιά, θα παρουσιάσουμε την άγνωστη προϊστορία τής Σκοπιάς, που δείχνει τις καταβολές της, ως συνεχιστές μιας εξωχριστιανικής Εβραϊκής παράδοσης, και ως ένα Αντβεντιστικό παρακλάδι. Τα περισσότερα στοιχεία που θα παρουσιαστούν παρακάτω, είναι παρμένα από το πρώτο κεφάλαιο του εξαιρετικού έργου τού Σουηδού πρώην Μάρτυρος Όλαφ Γιόνσον: "Οι Καιροί των Εθνών αναθεωρημένοι", που συντάραξε την οργάνωση τής Σκοπιάς στη δεκαετία τού 1980. Θα παρουσιάσουμε επίσης αποσπάσματα από το βιβλίο τού Βασιλείου Ν. Γιαννόπουλου (Επίκ. καθηγ. Θεολογικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών): "Σύγχρονες αιρέσεις Α΄ Χιλιαστικές αιρέσεις", (Αθήνα 1989).

1. Η Αντβεντιστική κίνηση τού Γουίλιαμ Μίλλερ

Στο πρώτο μέρος τής "Προϊστορίας τής Σκοπιάς", παρακολουθήσαμε πώς διαμορφώθηκαν οι εσχατολογικοί υπολογισμοί τών Καιρών τών Εθνών, από Εβραίους ερμηνευτές τού 1ου αιώνα μ.Χ., ως τους "Χριστιανούς" ερμηνευτές τού 19ου αιώνα στη Δύση. Οι αναφορές μας αυτές, υπήρξαν περιληπτικές, λόγω τού μεγάλου όγκου τών δεδομένων, που ξεφεύγουν άλλωστε από το σκοπό τών αρχείων αυτών.

Εδώ θα δούμε αναλυτικότερα τους "διαδόχους" τών εσχατολογικών αυτών υπολογισμών, που είναι οι γνωστοί "Αντβεντιστές". Θα δούμε πώς ξεκίνησε το κίνημα αυτό, πώς διαμόρφωσε τη συνέχεια τών υπολογισμών τών "Καιρών τών Εθνών", και πώς αυτές οι ιδέες πέρασαν από τους Αντβεντιστές στον Κ. Τ. Ρώσσελ, τον ιδρυτή μιας άλλης ομάδας αιρέσεων, τών "Σπουδαστών τής Γραφής", από τους οποίους αργότερα αποσχίστηκαν οι σημερινοί "Μάρτυρες τού Ιεχωβά".

Το παρακάτω απόσπασμα, είναι παρμένο από το βιβλίο τού Βασιλείου Ν. Γιαννόπουλου (Επίκ. καθηγ. Θεολογικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών): "Σύγχρονες αιρέσεις Α΄ Χιλιαστικές αιρέσεις", (Αθήνα 1989), σελ. 40:

Ο πάστορας Γ. Μίλλερ, "γεννήθηκε το 1782 στο Pitsfield τής Μασαχουσέτης και ήταν το μεγαλύτερο από τα 16 παιδιά τής οικογένειας. ως νέος έκανε παρέα με μασόνους και μελετούσε τα έργα τού Βολταίρου και άλλων διαφωτιστών. Γενικά ήταν σκεπτικιστής και απέρριπτε την αυθεντία τής Αγίας Γραφής. Και καθώς συνέβαινε με πολλούς Αμερικανούς κατά τη μεταβατική εκείνη περίοδο τού φιλελευθερισμού, αντιπαθούσε τις μεγάλες οργανωμένες Εκκλησίες (που διεκδικούσαν θεία αυθεντία και υποχρεωτική αποδοχή τής διδασκαλίας τους) και κυρίως τη Ρωμαιοκαθολική.

Το 1816 σε ηλικία 34 ετών σημειώθηκε μέσα του μια ριζική μεταβολή. Ο πρώνη σκεπτικιστής και "αμφισβητίας" τών ανθρώπινων αξιών έγινε τώρα ένας θεοφοβούμενος και ένθερμος μελετητής τής Βίβλου. Και τα δύο επόμενα χρόνια, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μελέτη τών δεδομένων τής Βίβλου σχετικά με το πότε και πώς θα πραγματοποιηθεί η Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού. Θέτοντας ως αφετηρία τις προφητείες τών κεφαλαίων 8/η΄ και 9/θ΄ τού Δανιήλ, τα οποία, κατά τη γνώμη του, αποτελούσαν μία ενότητα, και συνδυάζοντάς τες με μερικά συμβάντα τής εποχής του, ήτοι το σεισμό τής Λισσαβώνας (1755), τη "σκοτεινή ημέρα" τής 19ης Μαϊου 1780, τη Γαλλική επανάσταση (1789), τη φυλάκιση τού πάπα Πίου ΣΤ΄ (1798) και την πτώση διαττόντων αστέρων (1799), κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 1843 θα ήταν το έτος τής Δευτέρας Παρουσίας.

Στις 13 Αυγούστου τού 1831, έπειτα από άμεση πρόσκληση - εντολή τού Θεού, έτσι ισχυρίζεται, άρχισε να κηρύττει δημόσια τις εσχατολογικές προσδοκίες του, τις οποίες παρουσίαζε ως διδασκαλία τής Βίβλου"

Στα παραπάνω, όσοι διάβασαν το προηγούμενο αρχείο μας για την "προϊστορία τής Σκοπιάς" 1ο μέρος, έχουν ήδη εντοπίσει, ότι ο Μίλλερ, δεν έκανε τίποτα περισσότερο, από το να συνεχίσει την "παράδοση" τών αυθαίρετων υπολογισμών τών Καιρών τών Εθνών. Αποδέχτηκε για την παρουσία τού Χριστού, το ίδιο έτος που όπως είχαμε δει, ήδη πίστευαν οι περισσότεροι εσχατολόγοι τής κατηγορίας αυτής, το 1843 μ.Χ. Απλώς, το συνδύασε με κάποια γεγονότα τής εποχής του.

Ας δούμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο τού Όλαφ Γιόνσον: "Οι καιροί τών Εθνών αναθεωρημένοι", 1ο κεφάλαιο, σχετικά με την κίνηση Μίλλερ:

"Τα σημαντικά έργα Βρεττανικής προέλευσης που πραγματεύονταν την προφητεία, ανατυπώνονταν εκτεταμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες και επηρέασαν έντονα τους πολλούς Αμερικάνους συγγραφείς που ασχολούνταν με το ίδιο θέμα, περιλαμβανομένου τού Γουίλιαμ Μίλλερ και τών οπαδών του. Οι περισσότερες αν όχι όλες οι θέσεις που διατύπωναν σχετικά με τις διάφορες προφητείες είχαν ήδη διδαχθεί από άλλους περασμένους ή σύγχρονους ερμηνευτές.

Σχετικά με τους "καιρούς τών Εθνών", ο Μίλλερ απλώς ακολούθησε άλλους, ορίζοντας το τέλος τών 2520 ετών το 1843. Στην Πρώτη Γενική Συνδιάσκεψη που διοργανώθηκε στη Βοστώνη στις 14 και 15 Οκτωβρίου 1840, μια από τις προσφωνήσεις τού Μίλλερ πραγματευόταν το θέμα τής Βιβλικής χρονολογίας. Τοποθέτησε τους "επτά καιρούς" ή 2520 χρόνια στην περίοδο από το 677 π.Χ. ως το 1843 μ.Χ. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1845, γράφοντας ο ίδιος στο "Απολογία και Υπεράσπιση τού Γουίλιαμ Μίλλερ", λέει: "Από πρόσθετη μελέτη τών Γραφών συμπέρανα ότι οι 7 καιροι τής Κυριαρχίας τών Εθνών, από τότε που οι Ιουδαίοι έπαψαν να είναι ανεξάρτητο έθνος - κατά την αιχμαλωσία τού Μανασσή, την οποία οι καλύτεροι χρονολόγοι την προσδιόρισαν στο 677 π.Χ. ..."

Άλλοι Μιλλεριστές, που τόνισαν τα 2.520 χρόνια, περιλαμβάνουν τον Ρίτσαρντ Χάτσινσον (εκδότη τής Φωνής τού Ηλία), που έγραψε γι' αυτά σ' ένα φυλλάδιο με τίτλο: "Ο θρόνος τού Ιούδα Διαιωνιζόμενος στον Χριστό", και το Φιλήμονα Π. Ρώσσελ (εκδότη τού περιοδικού "Χριστιανικός Κήρυκας"), που έγραψε για το ίδιο θέμα στο τεύχος τής 19ης Μαρτίου 1840 τού περιοδικού. Τα 2520 χρόνια εμφανίζονται επίσης και σε διαγράμματα που χρησιμοποιούνται από Μιλλεριστές ευαγγελιστές.

2. Η διάσπαση τών Αντβεντιστών

Μετά τη "Μεγάλη Απογοήτευση" τού 1844, όταν η προλεγόμενη ημερομηνία πέρασε χωρίς να γίνει η παρουσία τού Χριστού, οι Αντβεντιστές διασπάστηκαν σε διάφορες Αντβεντιστικές ομάδες. Η μητρική κίνση, οι "Ευαγγελικοί Αντβεντιστές", βαθμιαία αποδεκατίστηκαν από τις διαιρέσεις. Αν και ο ίδιος ο Μίλλερ παραδέχτηκε ότι είχε κάνει λάθος στους υπολογισμούς του, μερικοί πίστευαν ότι η χρονολογία ήταν σωστή, αλλά ήταν λάθος τα γεγονότα που ανέμεναν. Δηλαδή, ότι προσδοκούσαν λάθος πράγμα, στο σωστό καιρό. Από τις ομάδες που δημιουργήθηκαν μετά τη διάσπαση, η ομάδα που αργότερα έγινε γνωστή με το όνομα: "Αντβεντιστές τής 7ης ημέρας", κράτησε αυτή τη θέση.

Άλλοι άρχισαν να ορίζουν νέες ημερομηνίες: 1845,1846, 1847, 1853, 1854, 1866, 1867, 1868, 1873, κ.λ.π. Άλλες ομάδες δέχτηκαν κάποιες από αυτές τις νέες χρονολογίες, ενώ άλλες καμμία. Από τον Τζώρτζ Στορς, δημιουργήθηκε το 1863 η "Ένωση τής Ζωής και τής ΄Ελευσης τού Κυρίου". Από τον Ιωνάθαν Κούμινγκς, σχηματίστηκε ο "Αντβεντιστικός Χριστιανικός Σύλλογος", (η μετέπειτα "Αντβεντιστική Χριστιανική Εκκλησία"), που σήμερα αποτελεί το σπουδαιότερο Αντβεντιστικό παρακλάδι, μετά τους "Αντβεντιστές τής 7ης ημέρας". Ο Κούμινγκς διακήρυξε το 1852, πως είχε λάβει "νέο φως", και πως η Δευτέρα Έλευση θα γινόταν την Άνοιξη τού 1854.

3. Νέλσων Χ. Μπάρμπουρ: ο δάσκαλος τού Ρώσσελ

Ένας από τους συνεργάτες τού Μίλλερ, ο Νέλσον Χ. Μπάρμπουρ, μετά τη "Μεγάλη Απογοήτευση", έχασε την πίστη του, και πήγε στην Αυστραλία μεταλλορύχος. Ενώ επέστρεφε στην Αμερική μέσω Αγγλίας το 1859, στο θαλάσσιο ταξίδι, ο Μπάρμπουρ διάβασε ξανά τις προφητείες, και νόμισε ότι βρήκε το λάθος στον υπολογισμό που είχε κάνει ο Μίλλερ.

Σκέφτηκε ότι οι τρείς περίοδοι τού Δανιήλ, (δηλαδή τα 1260, 1290 και 1335 έτη - ημέρες), έπρεπε να αρχίζουν ταυτόχρονα, και έτσι, τα 1290 έτη θα έληγαν το 1828, και τα 1335 έτη θα έληγαν το 1873. Όταν έφτασε στο Λονδίνο το 1860, πήγε στη βιβλιοθήκη τού Βρετανικού Μουσείου. Εκεί διάβασε το βιβλίο τού Έλλιοτ "Αποκαλυπτική ώρα", υποστήριζε ως έτος ελεύσεως τού Χριστού το 1866. Στο βιβλίο αυτό, υπήρχε ένας πίνακας αντεγραμμένος από τον αιδεσιμότατο Κρίστοφερ Μπόουεν, που έδειχνε ότι τα 5.979 έτη από τη δημιουργία τού ανθρώπου, έληξαν το 1851. Με βάση αυτό τον πίνακα, υπολόγισε ότι τα 6.000 χρόνια από τη δημιουργία τού ανθρώπου, τελείωναν το 1873 μ.Χ. Αυτή όμως ήταν η ίδια χρονολογία που είχε υπολογίσει εκείνος στο καράβι, ως λήξη τών 1335 ετών! Αυτό το θεώρησε ως επιβεβαίωση ότι οι υπολογισμοί του ήταν σωστοί.

Πίσω στις ΗΠΑ, άρχισε να κηρύττει από το 1868, τη νέα αυτή ημερομηνία για το τέλος. Το 1870 κυκλοφόρησε το φυλλάδιο "Αποδείξεις τής Ελεύσεως τού Κυρίου το 1873: η Μεσονύχτια κραυγή". Επίσης, δημοσίευσε μια σειρά άρθρων επί τής χρονολογίας στο "Η κρίση τού κόσμου" που τότε εκδιδόταν από το Μάιλς Γκραντ. Το 1873 άρχισε να εκδίδει ένα δικό του μηνιαίο περιοδικό που είχε τον τίτλο: "Η Μεσονύχτια κραυγή". Σύντομα έφτασε σε κυκλοφορία τα 15.000 αντίτυπα το μήνα.

Όμως και το 1873 ήρθε και πέρασε, και μια νέα απογοήτευση κυρίευσε τους οπαδούς τού Μπάρμπουρ. Στη "Σκοπιά τής Σιών" Οκτωβρίου και Νοεμβρίου 1881, σελ. 3, γράφει γι' αυτό:

"Όταν το 1874 ήρθε και δεν υπήρξε κανένα εξωτερικό σημείο τού Ιησού ερχομένου με σαρκική μορφή στα κατά γράμμα νέφη, υπήρξε μια γενική επανεξέταση όλων τών επιχειρημάτων πάνω στα οποία είχε βασισθεί η "Μεσονύχτια κραυγή". Όταν δε βρέθηκε κανένα λάθος ή παραδρομή, έγινε μια κριτική εξέταση τών Γραφικών εδαφίων που φαίνεται να έχουν σχέση με τον τρόπο τής έλευσης τού Χριστού, και γρήγορα ανακαλύφθηκε πως ήταν λάθος ν' αναμένεται ο Ιησούς "εν σαρκί" κατά τη Δευτέρα του Έλευση..."

Ένας από τους αναγνώστες τής Μεσονύχτιας κραυγής, ο Μπ. Γ. Κηθ, (αργότερα συνδρομητής στη Σκοπιά τής Σιών), διαβάζοντας το κεφάλαιο 24/κδ΄ τού Ματθαίου από το Εμφατικό Δίγλωτο, (που ήταν μια νέα και ακριβής λέξη προς λέξη μετάφραση τής Αγίας Γραφής), πρόσεξε στα εδάφια 37 και 39, ότι υπήρξε η λέξη: "παρουσία", που συνήθως μεταφραζόταν ως "έλευση". Από τότε και ύστερα, ο Μπάρμπουρ και οι συνεργάτες του, άρχισαν να διδάσκουν ότι Χριστός πραγματικά ήρθε στην παρουσία του το 1874, και ότι από τότε βρίσκεται "αόρατα παρών".

Στη "Σκοπιά τής Σιών" Οκτωβρίου και Νοεμβρίου 1881, σελ. 3, καθώς επίσης τού Φεβρουαρίου 1881 σελ. 3, διαβάζουμε ότι:

"΄Ηταν προφανές πως, αν και η προσδοκία τους ήταν λαθεμένη ως προς τον "τρόπο" με τον οποίο θα ερχόταν ο Ιησούς, ωστόσο ο καιρός ήταν σωστός όπως είχε καταδειχθεί από τη "Μεσονύχτια κραυγή": ο Νυμφίος ήρθε το Φθινόπωρο τού 1874..."

Όμως οι 15.000 αναγνώστες τής Μεσονύχτιας κραυγής, μειώθηκαν σε 200!!! Ο ίδιος ο Μπάρμπουρ, άλλαξε τον τίτλο τού περιοδικού του, σε "Κήρυκας τής Πρωίας", επειδή δεν ταίριαζε πια με τη νέα του άποψη, ότι είχε αρχίσει η Αυγή τής Χιλιετηρίδας.

Σε ένα από τα πρώτα τεύχη τού "Κήρυκα τής Πρωίας", (Σεπτέμβριος 1875), δημοσίευσε τους υπολογισμούς του για τους καιρούς τών εθνών, ορίζοντας ως έτος τερματισμού τους το 1914 μ.Χ.!!!

Εφόσον ο Μπάρμπουρ ήταν εξοικειωμένος με τα έργα τού Μπράουν, είναι πιθανόν να "διόρθωσε" το χρονικό σημείο που είχε ορίσει για την έναρξη τών "καιρών τών εθνών" από 604 π.Χ. σε 606 π.Χ., ώστε να λήγουν οι καιροί αυτοί το 1914. Ίσως επίσης ο Μπάρμπουρ να πήρε τη χρονολογία 606 π.Χ. από τον Έλλιοτ, ο οποίος αν και επέλεξε το 707 π.Χ. για την έναρξη τών καιρών τών εθνών, πρόσθεσε πως "θα μπορούσαν να υπολογιστούν ακόμη πιο φυσικά, από το έτος ενθρόνισης τού Ναβουχοδονόσορα οπότε συνέβη και η επιδρομή στον Ιούδα, το 606 π.Χ. (Έλλιοτ τόμος ΙV σελ. 238).

Ως εδώ, ο αναγνώστης μπορεί να παρατηρήσει, πώς σταδιακά διαμορφώθηκαν όλες οι προϋποθέσεις για τα όσα πρωτοδίδαξε ο Ρώσσελ στο δικό του Αντβεντιστικό παρακλάδι, τους "Σπουδαστές τής Γραφής". Πράγματι, ο Ρώσσελ υπήρξε μαθητής και συνεργάτης τού Μπάρμπουρ.

Όμως το πώς ο Ρώσσελ αποδέχτηκε τις απόψεις τού Μπάρμπουρ, και το πώς αποσχίστηκε από αυτόν, θα το δούμε στο τρίτο μέρος τής "προϊστορίας τής Σκοπιάς" με θέμα:

Η άγνωστη προϊστορία τής Σκοπιάς μέρος 3ο:

Ρώσσελ και Μπάρμπουρ