• 1. Πώς αλληλοαποκαλούνται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά

• 2. Ποια είναι η βάση τής Χριστιανικής αδελφότητας;

• 3. Ιδιαιτερότητες τών δογμάτων τους

• 4. Από πού και ως πού "εκκλησία" και "αδελφοί";

Αδελφότητες υπάρχουν πολλές. Η Χριστιανική αδελφότητα όμως είναι μία και μοναδική, και βασίζεται σε συγκεκριμένα και σαφώς καθορισμένα δικαιώματα και μυήσεις, στο Σώμα τού Κυρίου. Πάνω σε ποια βάση λοιπόν δομείται η "αδελφότητα" τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά; Και πώς μπορεί να υπάρχει "Εκκλησία" χωρίς... Χρισμένα μέλη Χριστού;

1. Πώς αλληλοαποκαλούνται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά

Όσοι έχουν συναναστραφεί με Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ένα από τα πρώτα πράγματα που προσέχουν, είναι ότι μεταξύ τους αλληλοαποκαλούνται "αδελφοί", κατά το πρότυπο τής Αγίας Γραφής, όπου οι Χριστιανοί αλληλοαποκαλούνταν "αδελφοί". Μάλιστα αν κάποιος δεν έχει βαπτισθεί στη δική τους οργάνωση, τότε αυτόν δεν τον αποκαλούν "αδελφό", ακόμα και αν πιστεύει τα ίδια με αυτούς, ή ακόμα και αν κηρύττει μαζί τους, προσκαλώντας και άλλους ανθρώπους στην οργάνωσή τους. Αδελφούς ονομάζουν μόνο τους βαπτισμένους τους.

Κάτι άλλο που θα παρατηρήσει όποιος τους γνωρίσει, είναι ότι συχνά αναφέρονται στις συναθροίσεις τους, ως "εκκλησίες", πάλι κατά τα πρότυπα τής Αγίας Γραφής.

Εκ πρώτης όψεως λοιπόν, ο παρατηρητής βλέπει κάτι οικείο από την Αγία Γραφή, κάτι που παραπέμπει στη ζωή τής Χριστιανικής Εκκλησίας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην Καινή Διαθήκη.

Όταν όμως ο παρατηρητής συγκρίνει τις προϋποθέσεις αυτών τών αναφορών τής Αγίας Γραφής, με αυτά που πιστεύουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, μένει άναυδος, από τη ριζική διαφορά τών προϋποθέσεων αυτών, μεταξύ τής Χριστιανικής Εκκλησίας, και τών οπαδών τής εταιρίας Σκοπιά!

2. Ποια είναι η βάση τής Χριστιανικής αδελφότητας;

Για να καταλάβουμε ποιο είναι το πρόβλημα, ας αναφέρουμε εδώ πρώτα, ποια είναι η βάση, πάνω στην οποία οι Χριστιανοί ονομάζονται μεταξύ τους "αδελφοί", και γιατί ονομάζουν τις συνάξεις τους "Εκκλησίες".

Στην προαιώνια βουλή τού Θεού, υπήρχαν και κάποια κτίσματα, κάποιοι άνθρωποι που ο Θεός προόρισε (με βάση την προεγνωσμένη από τον Θεό προαίρεσή τους), να γίνουν μέτοχοι τής δικής Του ζωής. Με Μεσίτη τον Κύριο Ιησού Χριστό. Οι άνθρωποι αυτοί θα υιοθετούνταν από τον Θεό, και θα γίνονταν και αυτοί "τέκνα Θεού" κατά χάριν. Θα γίνονταν "τέκνα υιοθεσίας", ώστε να απολαύσουν κατά χάριν, αυτά που ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε κατά φύσιν.

"Άξιος ευλογίας είναι ο Θεός και Πατέρας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αυτός που μας ευλόγησε με κάθε πνευματική ευλογία στα επουράνια διαμέσου τού Χριστού· καθώς μάς έκλεξε διαμέσου αυτού πριν από τη δημιουργία τού κόσμου, για να είμαστε άγιοι και χωρίς ψεγάδι μπροστά του με αγάπη· αφού μας προόρισε σε υιοθεσία διαμέσου τού Ιησού Χριστού στον εαυτό του, σύμφωνα με την ευδοκία τού θελήματός του" (Εφεσίους 1: 3-5).

Αυτοί θα αποτελούσαν την "εκκλησία πρωτοτόκων, που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς" (Εβραίους 12: 23).

Όμως πριν κάποιος υιοθετηθεί, πρέπει φυσικά να γεννηθεί! Γι' αυτό οι Χριστιανοί, πριν υιοθετηθούν, οφείλουν να αναγεννηθούν, όπως εξήγησε ο Ιησούς Χριστός στον Νικόδημο:

"Αποκρίθηκε ο Ιησούς και του είπε: Σε διαβεβαιώνω απόλυτα, αν κάποιος δεν γεννηθεί ξανά, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία τού Θεού... αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει μέσα στη βασιλεία τού Θεού" (Ιωάννης 3: 3, 5).

Αυτό λοιπόν που αναγεννάει τον άνθρωπο, είναι το νερό τού αγίου Βαπτίσματος, και το Πνεύμα το Άγιο. Η αποδοχή αυτής τής αναγέννησης από τον άνθρωπο, είναι η δυνατότητα που τού δίνεται να επιλέξει πλέον ελεύθερα την οικογένεια στην οποία θέλει να ανήκει. Μια δυνατότητα που δεν τού δόθηκε όταν γεννήθηκε από τους γονείς του, χωρίς ο ίδιος να το επιλέξει, ή να τους επιλέξει.

Τώρα πλέον όμως, με την ελεύθερη βούλησή του, αν αποδεχθεί το άγιο βάπτισμα που τού έδωσαν τυχόν οι γονείς του, ή που ο ίδιος ζήτησε αν το έκανε ενήλικος, έχει επιλογή σ' αυτή τη νέα γέννηση. Και τότε ο παλαιός άνθρωπος πεθαίνει στο νερό τού βαπτίσματος, και ένας νέος άνθρωπος ξαναγεννιέται, για να υιοθετηθεί από τον Θεό, και να συγκαταριθμηθεί μεταξύ τών τέκνων τής οικογενείας τού Θεού.

"Ή αγνοείτε ότι, όσοι βαπτιστήκαμε στον Ιησού Χριστό, βαπτιστήκαμε στον θάνατό του; Συνταφήκαμε, λοιπόν, μαζί του διαμέσου τού βαπτίσματος στον θάνατο, ώστε, καθώς ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς με τη δόξα τού Πατέρα, έτσι κι εμείς να περπατήσουμε σε μια νέα ζωή.

Επειδή, αν έχουμε γίνει σύμφυτοι μαζί του ως προς την ομοιότητα του θανάτου του, κατά συνέπεια θα είμαστε και ως προς την ομοιότητα της ανάστασης· γνωρίζοντας τούτο, ότι ο παλιός μας άνθρωπος συσταυρώθηκε, για να καταργηθεί το σώμα τής αμαρτίας, ώστε να μη είμαστε πλέον δούλοι τής αμαρτίας. Επειδή, εκείνος που πέθανε, έχει ελευθερωθεί από την αμαρτία" (Ρωμαίους 6: 3-7).

Αυτοί που αναγεννιούνται ως καινούργιοι άνθρωποι με το βάπτισμα, εντάσσονται σε μια νέα οικογένεια, σε μια νέα κοινωνία, σε μία νέα πόλη, την Εκκλησία, την Επουράνια Ιερουσαλήμ:

"προσήλθατε στο βουνό Σιών, και σε πόλη τού ζωντανού Θεού, την επουράνια Ιερουσαλήμ" (Εβραίους 12: 22).

"Επομένως, λοιπόν, δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι τού Θεού" (Εφεσίους 2: 19).

Αυτοί που αναγεννιούνται, δεν έχουν πλέον επίγειο πατέρα και επίγεια οικογένεια, αλλά πατέρας τους είναι ο Ίδιος ο Θεός, που τους υιοθέτησε στη δική του οικογένεια και πόλη, όπως μάς εξήγησε ο Ιησούς Χριστός:

"Πατέρα σας να μην ονομάσετε επάνω στη γη· επειδή, ένας είναι ο Πατέρας σας, αυτός που είναι τους ουρανούς" (Ματθαίος 23: 9).

"Όποιος αγαπάει πατέρα ή μητέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος για μένα· και όποιος αγαπάει γιο ή θυγατέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος για μένα" (Ματθαίος 10: 37).

Αν έχουμε στ' αλήθεια αναγεννηθεί από τον Θεό, η χώρα μας δεν είναι πλέον τόσο σημαντική όσο η νέα μας ουράνια πατρίδα, και τα μέλη τής νέας μας ουράνιας οικογένειας, μετά το βάπτισμα και την υιοθεσία μας, είναι πλέον τα σημαντικότερα στη ζωή μας!

Πώς όμως γίνεται αυτή η υιοθεσία από τον Θεό, και πάνω σε ποια βάση;

Μάς το εξηγεί ο απόστολος Παύλος:

"Όλοι είστε γιοι τού Θεού διαμέσου τής πίστης στον Ιησού Χριστό. Επειδή όσοι βαπτιστήκατε στον Χριστό, ντυθήκατε τον Χριστό. Δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας· δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος· δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· επειδή, όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό. Και αν είστε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι" (Γαλάτες 3: 26-29).

Με το άγιο βάπτισμα τής αναγέννησής μας, οι Χριστιανοί γινόμαστε Σώμα Χριστού, μέσα στην Εκκλησία. Ντυνόμαστε τον Χριστό, και ο Θεός βλέπει στο πρόσωπό μας, τον Ιησού Χριστό, μια και ανήκουμε στο Σώμα Του και μέσα μας ενεργεί το Ίδιο Άγιο Πνεύμα Του.

"Επειδή, καθώς το σώμα είναι ένα, και έχει πολλά μέλη, όλα όμως τα μέλη τού ενός σώματος, ενώ είναι πολλά, είναι ένα σώμα· έτσι και ο Χριστός. Επειδή, όλοι εμείς βαπτιστήκαμε διαμέσου τού ενός Πνεύματος σε ένα σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι· και όλοι ποτιστήκαμε σε ένα Πνεύμα" (Α΄ Κορινθίους 12: 12,13).

"Ένα σώμα και ένα Πνεύμα, όπως και προσκληθήκατε με μία ελπίδα τής πρόσκλησής σας· ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάπτισμα· ένας Θεός και Πατέρας όλων" (Εφεσίους 4: 4-6).

Δια τού Ιησού Χριστού λοιπόν, αφού μετέχουμε στο δικό Του Σώμα, και στο δικό Του Πνεύμα, γινόμαστε κι εμείς κατά χάριν τέκνα Θεού, όπως Εκείνος είναι κατά φύσιν ο Υιός τού Θεού, και μετέχουμε στις δικές Του επαγγελίες.

Γινόμενοι μέλη τής Εκκλησίας, τού σώματός Του, γινόμαστε κι εμείς μέτοχοι τών υποσχέσεων που έδωσε ο Θεός στον πιστό Αβραάμ και το Σπέρμα του. Γιατί όπως ο Χριστός είναι σπέρμα Αβραάμ κατά την ανθρώπινη φύση Του, έτσι κι εμείς, γινόμαστε σπέρμα τού Αβραάμ.

"Αν είστε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι" (Γαλάτες 3: 29).

"Ο Αβραάμ πίστεψε στον Θεό, και του λογαριάστηκε σε δικαιοσύνη. Ξέρετε, λοιπόν, ότι αυτοί που προέρχονται από την πίστη, αυτοί είναι γιοι τού Αβραάμ. Προβλέποντας, μάλιστα, η γραφή ότι ο Θεός ανακηρύσσει δίκαιους τους ανθρώπους από τα έθνη με την πίστη, προανήγγειλε στον Αβραάμ, ότι: «Θα ευλογηθούν μέσα σ' εσένα όλα τα έθνη». Ώστε, αυτοί που είναι από την πίστη, ευλογούνται μαζί με τον πιστό Αβραάμ" (Γαλάτες 3: 6-9).

Με την αναγέννησή τους, οι υιοθετημένοι από τον Θεό Χριστιανοί, εισέρχονται σε μια πορεία προς το καθ' ομοίωσιν, δηλαδή να ομοιάσουν με τον Χριστό. Ξεκινούν ως "νήπια", σε μια αναπτυξιακή πορεία, ώσπου να ωριμάσουν και να τελειοποιηθούν πνευματικά σαν τον Χριστό, και τότε να λάβουν την κληρονομιά που υποσχέθηκε ο Θεός προς το σπέρμα τού Αβραάμ, τον Χριστό και το Σώμα Του.

"Για όσον χρόνο ο κληρονόμος είναι νήπιος, δεν διαφέρει από τον δούλο, αν και είναι κύριος όλων· αλλά, είναι κάτω από επιτρόπους και οικονόμους, μέχρι την προθεσμία που έβαλε ο πατέρας του.

Έτσι κι εμείς, όταν ήμασταν νήπιοι, ήμασταν δουλωμένοι κάτω από τα στοιχεία τού κόσμου· όταν, όμως, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός εξαπέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στον νόμο· για να εξαγοράσει αυτούς που ήσαν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία.

Και επειδή είστε γιοι, ο Θεός έστειλε το Πνεύμα τού Υιού του στις καρδιές σας, το οποίο κράζει: "Μπαμπά!"

Ώστε, δεν είσαι πλέον δούλος, αλλά γιος· αν, όμως, είσαι γιος, είσαι και κληρονόμος τού Θεού διαμέσου τού Χριστού" (Γαλάτες 4: 1-7).

"Επειδή, κι αυτός που αγιάζει (ο Χριστός) κι αυτοί που αγιάζονται είναι όλοι από έναν· για την οποία αιτία δεν ντρέπεται να τους ονομάζει αδελφούς, λέγοντας: «Θα αναγγείλω το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, μέσα σε εκκλησία θα σε υμνήσω». Και πάλι: «Εγώ θα έχω την πεποίθησή μου επάνω σ' αυτόν». Και πάλι: «Δέστε, εγώ, και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός»" (Εβραίους 2: 11-13).

"Επειδή, όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα τού Υιού του, για να είναι Αυτός πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς· και όσους προόρισε, τούτους και κάλεσε· και όσους κάλεσε, τούτους και δικαίωσε· και όσους δικαίωσε, τούτους και δόξασε" (Ρωμαίους 8: 29, 30).

Ο Ιησούς Χριστός, "είναι η Κεφαλή τού Σώματος, της Εκκλησίας· ο Οποίος είναι αρχή, Πρωτότοκος από τους νεκρούς, για να γίνει Αυτός πρωτεύων σε όλα" (Κολοσσαείς 1: 18).

Από τα παραπάνω, είναι προφανής ο λόγος που οι Χριστιανοί αλληλοαποκαλούνται "αδελφοί", ως υιοθετημένοι αδελφοί τού Χριστού, και συγκληρονόμοι τής ουράνιας βασιλείας Του. Γι' αυτό και η σύναξη τών ΥΙΟΘΕΤΗΜΕΝΩΝ Χριστιανών, δηλαδή τής Εκκλησίας τού Χριστού,  τού Σώματός Του, κατονομάζεται "Εκκλησία".

3. Ιδιαιτερότητες τών δογμάτων τους

Εδώ όμως υπάρχει ένα τεράστιο "λογικό άλμα" τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά. Όλα τα παραπάνω, ΔΕΝ μπορούν να εφαρμοσθούν σε αυτούς, επειδή έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες στα δόγματά τους, που γκρεμίζουν πλήρως τις παραπάνω προϋποθέσεις.

Σε αντίθεση με τα παραπάνω εδάφια που αναφέραμε, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά πιστεύουν ότι στην Εκκλησία ανήκουν ΜΟΝΟ 144.000 άνθρωποι. Ότι μόνο αυτοί είναι Χρισμένοι από το Πνεύμα, και μόνο και αυτοί ελπίζουν να συμβασιλεύσουν με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια Βασιλεία Του. Ότι μόνο 144.000 άνθρωποι αποτελούν το Σώμα τού Χριστού. Όλοι οι άλλοι πιστοί χριστιανοί, πιστεύουν ότι αποτελούν μία δεύτερη διαφορετική  τάξη, με διαφορετική κλήση και ελπίδα, όχι ουράνια, αλλά επίγεια. Ότι εκείνοι αποτελούν έναν αναρίθμητο πολύ όχλο, που ΔΕΝ ανήκουν στην Εκκλησία!

Όπως είδαμε όμως πιο πάνω, ΟΛΟΙ οι Χριστιανοί είναι συγκληρονόμοι τού Χριστού, και όχι μόνο 144.000!

"Αν είστε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι" (Γαλάτες 3: 29).

"Ένα σώμα και ένα Πνεύμα, όπως και προσκληθήκατε με μία ελπίδα τής πρόσκλησής σας· ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάπτισμα· ένας Θεός και Πατέρας όλων" (Εφεσίους 4: 4-6).

Η Χριστιανική ελπίδα είναι μία για όλους, και για τον ουρανό και για τη γη. Όχι μόνο για τον ουρανό για λίγους, ή μόνο για τη γη για πολλούς, αλλά και για τα δύο για όλους! Μία κλήση λοιπόν, και ένα βάπτισμα, και ένα σώμα, το Σώμα τού Χριστού, η Εκκλησία.

Πάνω σε αυτή τη βάση λοιπόν, τής Υιοθεσίας από τον Θεό, γίνονται οι Χριστιανοί "αδελφοί τού Χριστού" και "τέκνα Θεού" κατά χάριν. Μόνο στα πλαίσια τής Εκκλησίας, και όχι έξω από αυτήν!

"Επειδή, όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα τού Υιού του, για να είναι Αυτός πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς· και όσους προόρισε, τούτους και κάλεσε· και όσους κάλεσε, τούτους και δικαίωσε· και όσους δικαίωσε, τούτους και δόξασε" (Ρωμαίους 8: 29, 30).

Ο Ιησούς Χριστός, "είναι η Κεφαλή τού Σώματος, της Εκκλησίας· ο Οποίος είναι αρχή, Πρωτότοκος από τους νεκρούς, για να γίνει Αυτός πρωτεύων σε όλα" (Κολοσσαείς 1: 18).

4. Από πού και ως πού "εκκλησία" και "αδελφοί";

Αν λοιπόν κάποιος ΔΕΝ ανήκει στην Εκκλησία, (όπως οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά παραδέχονται, ότι η συντριπτική τους πλειοψηφία ΔΕΝ ανήκουν στην Εκκλησία, στο Σώμα τού Χριστού, εκτός από λίγες χιλιάδες εξ αυτών), τότε ΔΕΝ είναι υιοθετημένο τέκνο τού Θεού.

Αν πάλι δεν είναι υιοθετημένο τέκνο τού Θεού, ΔΕΝ είναι "αδελφός τού Χριστού", και ΔΕΝ ανήκει στην αδελφότητα τών Χριστιανών!

Ο αυτοαποκαλούμενος "πολύς όχλος" τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, που παραδέχεται ότι ΔΕΝ ανήκει στην Εκκλησία και τους Χρισμένους από το Πνεύμα αδελφούς και συγκληρονόμους τού Χριστού, ΔΕΝ μπορεί να λέει "αδελφούς" τους "144.000", ΑΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ανήκουν στην Εκκλησία τών υιοθετημένων αδελφών τού Χριστού!

Βεβαίως θα μπορούσε μια τέτοια ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ομάδα, να αποτελεί μία αδελφότητα μεταξύ τους. Αλλά μόνο μεταξύ τους! Αυτή θα ήταν μια ΑΛΛΗ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ αδελφότητα! Όχι η αδελφότητα τής Εκκλησίας και τού Χριστού. Θα μπορούσαν να λένε ο ένας τον άλλον "αδελφέ", αυτοί με την δήθεν "επίγεια ελπίδα" που δεν έχουν ουράνια ελπίδα και ΔΕΝ ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΑΝ από τον Θεό. Από πού και ως πού όμως, θα έλεγαν "αδελφό" κάποιον που ανήκει στους "144.000 μόνο, υιοθετημένους υιούς τού Θεού"; Ομοίως, αυτοί που θα ανήκαν στους 144.000 υιοθετημένους από τον Θεό αδελφούς τού Χριστού, ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να αποκαλούν "αδελφούς", όσους ΔΕΝ υιοθετήθηκαν, δηλαδή τον υποτιθέμενο "πολύ όχλο".

Σκεφθείτε κάποιος από εμάς, να πάει στον Πρωθυπουργό τής χώρας, και να τον πει: "μπαμπά"! Με το δίκιο του ο άνθρωπος θα απαντούσε: "και ποιος είσαι εσύ βρε ζωντόβολο, που θα με πεις μπαμπά; Από πού και ως πού, εσύ ένας ξένος παίρνεις αυτό το θάρρος;"

Παρ' όλα αυτά, έχουμε τη συντριπτική πλειοψηφία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, που παραδέχονται ότι ΔΕΝ είναι υιοθετημένα τέκνα τού Θεού, και ονομάζουν τα (υποτιθέμενα) υιοθετημένα τέκνα τού Θεού "αδελφούς", και τον Υπέρτατο Θεό τού σύμπαντος "πατέρα"! Με ποιο δικαίωμα;

Στην Εκκλησία, εμείς οι Χριστιανοί, που με το άγιο Χριστιανικό Βάπτισμα και Χρίσμα, έχουμε πράγματι υιοθετηθεί από τον Θεό και αποδεχόμαστε αυτή την Υιοθεσία, παρ' όλα αυτά, όταν προσευχόμαστε με την Κυριακή Προσευχή, πριν τολμήσουμε να προσευχηθούμε στην Εκκλησία, λέμε: "και καταξίωσέ μας Δεσπότη, να τολμάμε με θάρρος, χωρίς κατάκριση, να επικαλούμαστε εσένα τον επουράνιο Θεό: "Πατέρα", και να λέμε: Πάτερ ημών..." Με τόσο σεβασμό προσεγγίζουμε τον Δημιουργό τού Σύμπαντος, ακόμα και ως Υιοθετημένα Τέκνα Του. Όχι οι ΞΕΝΟΙ, που ΔΕΝ έχουν υιοθετηθεί, να τολμάνε να Τον αποκαλούν "Πατέρα"!

Δεν εννοώ φυσικά, ότι ακόμα και οι λίγες χιλιάδες Μάρτυρες τού Ιεχωβά, που ισχυρίζονται ότι δήθεν υιοθετήθηκαν, είναι πράγματι υιοθετημένοι από τον Θεό. Αλλά τουλάχιστον αυτοί, ΕΤΣΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ και ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ. Και έχει μια λογική το να αλληλοαποκαλούνται "αδελφοί" και να λένε τον Θεό "Πατέρα", αφού έτσι νομίζουν. Οι υπόλοιποι με ποιο δικαίωμα και με ποια λογική το κάνουν;

Πολύ σωστά και δίκαια αποκαλούν τον Θεό με το όνομά Του "Ιεχωβά", αφού είναι ξένοι προς Αυτόν και ΔΕΝ είναι τέκνα του, όπως εμείς, που τον αποκαλούμε "πατέρα", όπως κάθε γνήσιο τέκνο, αποκαλεί τον πατέρα του "μπαμπά" και όχι με το όνομά του! Αφού με την πρακτική τους αυτή να Τον αποκαλούν με το όνομά Του και όχι "πατέρα", αποδεικνύουν ότι δεν ανήκουν στην οικογένειά Του, τότε με ποιο δικαίωμα λένε το "πάτερ ημών";

Και ακόμα και αυτοί οι δήθεν "εκ τού υπολοίπου τών 144.000", που νομίζουν ότι υιοθετήθηκαν από τον Θεό, με ποιο δικαίωμα "εντάσσουν" στην οικογένεια τού Θεού, τον δήθεν "πολύ όχλο" τών μη υιοθετημένων, λέγοντάς τους και αυτούς "αδελφούς";

Και όταν στην "Ανάμνηση τού Δείπνου τού Κυρίου", στις περισσότερες συναθροίσεις τους, δεν υπάρχει ούτε ένας (!!!) που να θεωρεί ότι ανήκει στο Σώμα τού Χριστού την Εκκλησία, ώστε να λάβει από τον Άρτο και τον Οίνο, τότε με ποια βάση και με ποιο δικαίωμα, ονομάζουν τις συναθροίσεις τους "εκκλησία";

Παρακαλώ τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά να ξαναδιαβάσουν τα παραπάνω αγιογραφικά εδάφια που παρέθεσα, να κατανοήσουν τι σημαίνει "βάπτισμα, υιοθεσία, κλίση και χρίσμα", (με βάση τις παραπάνω ξεκάθαρες δηλώσεις τής Αγίας Γραφής και όχι με βάση τα βιβλία τής Σκοπιάς), και να κάνουν την αυτοεξέτασή τους, για την άβολη θέση στην οποία βρίσκονται, ενώπιον τού Θεού που ΔΕΝ τους έχει υιοθετήσει.

Μήπως φίλοι μου κάπου έχετε χάσει το νόημα και τη λογική τής Χριστιανικής πίστης;

Ν. Μ.