Μία τέτοια νέα πρόσφατη γραμμή ντοκουμέντων, που μπορεί να τεκμηριώσει την ακριβή χρονολόγηση τών αρχαίων πήλινων πινακίδων τής Μεσοποταμίας, και να διαψεύσει τις παρερμηνείες τής Σκοπιάς, είναι και η ακόλουθη μέθοδος χρονολόγησης, μέσω τής μετακίνησης τού μαγνητικού πεδίου τής γης!

Όπως θα διαβάσετε στην ακόλουθη είδηση, η Θεία Πρόνοια τα έφερε έτσι τα πράγματα, που ΕΙΔΙΚΑ στην εποχή του βασιλείου του Ναβουχοδονόσωρα στη Βαβυλώνα, από το 604 έως το 562 π.Χ., το μαγνητικό πεδίο τής γης, πέρασε από μια φάση απότομων διακυμάνσεων. Και οι διακυμάνσεις αυτές, καταγράφηκαν στον προσανατολισμό τών μικροσκοπικών κόκκων οξειδίων του σιδήρου, οι οποίοι εμπεριέχονταν στον πηλό των πλίνθων, πάνω στους οποίους έγραφαν οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι. Σήμερα λοιπόν, βλέποντας την πολικότητα τών κόκκων αυτών, μπορούμε πλέον να χρονολογήσουμε την ακριβή χρονολογία ψησίματος τών πινακίδων αυτών, αποδεικνύοντας με έναν ακόμα επιστημονικό τρόπο, την παραχάραξη τής Σκοπιάς!

Ακολουθεί η είδηση από τις 22 Δεκεμβρίου 2023:

Πλίνθοι τής αρχαίας Μεσοποταμίας επιβεβαιώνουν ανωμαλία στο μαγνητικό πεδίο τής γης

Κόκκοι σκουριάς που βρέθηκαν στον πηλό καταγράφουν μεταβολές τού μαγνητικού πεδίου στο μακρινό παρελθόν

Επιμέλεια Βαγγέλης Πρατικάκης

Αναδημοσίευση από: https://www.in.gr

Αρχαίοι πλίνθοι από τη Μεσοποταμία πάνω στους οποίους είχαν χαραχθεί ονόματα βασιλέων όπως ο Ναβουχοδονόσωρ επιβεβαιώνουν μια μυστηριώδη ενίσχυση του μαγνητικού πεδίου της Γης πριν από περίπου 3.000 χρόνια.

Εκτός του ότι προσφέρουν πληροφορίες για το γεωλογικό παρελθόν του πλανήτη, τα ευρήματα μπορούν να αξιοποιηθούν για τη χρονολόγηση αρχαιολογικών αντικειμένων στα οποία δεν μπορεί να εφαρμοστεί η μέθοδος του άνθρακα-14, αναφέρει διεθνής ομάδα ερευνητών στην επιθεώρηση PNAS.

Η μελέτη περιγράφει μεταβολές του μαγνητικού πεδίου που καταγράφηκαν σε μικροσκοπικούς κόκκους οξειδίων του σιδήρου, οι οποίοι εμπεριέχονταν στον πηλό των πλίνθων.

Η ανάλυση επιβεβαίωσε επίσης τη «Γεωμαγνητική Ανωμαλία του Λεβάντ»

Το μαγνητικό πεδίο της Γης παράγεται από ρεύματα λιωμένου σιδήρου στον πυρήνα της Γης. Ούτε η έντασή του ούτε η θέση των μαγνητικών πόλων δεν μένουν σταθερά στην πορεία του γεωλογικού χρόνου. Ανά διαστήματα, μάλιστα, ο βόρειος και ο νότιος μαγνητικός πόλος αντιστρέφονται.

Η ένταση του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη εντυπώθηκε στους κόκκους οξειδίων όταν οι πλίνθοι μπήκαν στον κλίβανο για ψήσιμο, εξηγούν οι ερευνητές.

Καθένας από τους 32 πλίνθους που εξετάστηκαν είχε χαραγμένο πάνω του το όνομα ενός βασιλιά που ήταν χονδρικά γνωστό πότε έζησε. Συνδυάζοντας τις χρονολογίες των ονομάτων με τις διακυμάνσεις της έντασης, οι ερευνητές δημιούργησαν ένα χρονολόγιο μαγνητικών μεταβολών.

Το χρονολόγιο αυτό θα επέτρεπε τη χρονολόγηση άλλων πήλινων ευρημάτων, τα οποία δεν μπορούν να υποβληθούν στη μέθοδο της ραδιοχρονολόγησης με άνθρακα επειδή δεν περιέχουν οργανικά υλικά.

«Συγκρίνοντας τα αρχαία ευρήματα με όσα γνωρίζουμε για τις αρχαίες συνθήκες του μαγνητικού πεδίου, μπορούμε να εκτιμήσουμε τις ηλικίες αντικειμένων που ψήθηκαν κατά την αρχαιότητα» εξηγεί σε δελτίο Τύπου ο Μάθιου Χάουλαντ του Πανεπιστημίου του Ουίτσιτα Στέιτ στο Κάνσας, επικεφαλής της μελέτης.

Η ανάλυση επιβεβαίωσε επίσης τη λεγόμενη «Γεωμαγνητική Ανωμαλία του Λεβάντ», μια περίοδο ασυνήθιστης ενίσχυσης του μαγνητικού πεδίου στην περιοχή του σημερινού Ιράκ, περίπου από το 1050 έως το 550 π.Χ.

Αποκάλυψε επίσης ότι την εποχή του βασιλείου του Ναβουχοδονόσωρα στη Βαβυλώνα, από το 604 έως το 562 π.Χ., το μαγνητικό πεδίο πέρασε από μια φάση απότομων διακυμάνσεων.

Και στις δύο περιπτώσεις τα αίτια των μεταβολών παραμένουν εντελώς άγνωστα.