Παιδιά ενός κατώτερου Θεού

Τι είναι αυτό που αναγκάζει πολλούς Μάρτυρες να παραμένουν στην Σκοπιά παρόλο που έχουν ανακαλύψει την ¨αλήθεια¨ για την ¨αλήθεια¨;

Ένα ερώτημα το οποίο είναι πολύπλοκο να απαντηθεί γιατί όσοι δεν γνωρίζουν το πως ενεργούν οι ολοκληρωτικές σέκτες δεν το αντιλαμβάνονται. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή με ένα υποθετικό σενάριο το οποίο όμως είναι ένα πραγματικό βίωμα χιλιάδων Μαρτύρων.

Κάποιος γεννήθηκε από γονείς Μάρτυρες στην Οργάνωση της Σκοπιάς. Μεγάλωσε με τον τρόπο που υποδεικνύει η Σκοπιά το πως πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά τους οι οπαδοί της, δηλαδή άτομα χωρίς βούληση που δέχονται πιστά χωρίς αμφισβήτηση το τι τους λέει η Οργάνωση. Οι φίλοι και οι συγγενείς

είναι άτομα του ιδίου περιβάλλοντος, ακόμα και σε πολλές περιπτώσεις η εργασία στηρίζεται στα ίδια άτομα. Το άτομο που θα παντρευτείς είναι του ιδίου περιβάλλοντος, άρα η ζωή σου, με λίγα λόγια η ύπαρξη σου είναι εξ’ολοκλήρου συνδεδεμένη με άτομα που ανήκουν στην Σκοπιά.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που κάποιος ανακαλύψει ότι τελικά η ζωή του ήταν βασισμένη στο ψέμα και ότι η Σκοπιά δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένας ψευδοπροφήτης; Μήπως είναι εύκολο να πει απλά ότι φεύγω και τελείωσαν όλα εδώ; Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί θα συνειδητοποιήσει ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με έναν πολύ καλά στημένο μηχανισμό που δεν θα μπορέσει να νικήσει. Η Σκοπιά ξαφνικά του μοιάζει με ένα ανίκητο θηρίο που είναι έτοιμη να τον κατασπαράξει και να του διαλύσει την ζωή του. Αντιλαμβάνεται ότι όλα ήταν καλά σχεδιασμένα ώστε αν κάποτε τολμούσε να φύγει από την φυλακή της Σκοπιάς θα έχανε την ύπαρξη του, γιατί η Σκοπιά με την απειλή της αποκοπής που δήθεν είναι ένδειξη αγάπης για τον παραβάτη του καταστρέφει την ζωή του. Αρχίζει να νιώθει την ¨αγάπη¨που ένιωσαν και μερικοί φίλοι του που αποκόπηκαν πριν χρόνια και δεν τους μιλούσε, αν και πολύ θα το ήθελε να μάθει τους αληθινούς λόγους και όχι τα κουτσομπολιά που ακούγονται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις από τον κύκλο τον Μαρτύρων.

Όμως υπάρχουν και άλλοι παράμετροι που θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν. Το άτομο με το οποίο δεσμεύθηκε η ζωή του, τα παιδιά του, τους γονείς του, τους φίλους του. Ξέρει αρκετά καλά ότι αν τολμήσει να φύγει και το χειρότερο να χαρακτηριστεί σαν αποστάτης, η οικογένειά του θα διαλυθεί. Η Σκοπιά με την δικαιολογία ότι είναι επικίνδυνος για την πνευματικότητα της οικογένειας του, μέσω των πρεσβύτερων που έχει στην εκκλησία, και μέσω των τακτικών αποκοπής, ίσως δημιουργήσει τέτοιες ψυχολογικές πιέσεις στον σύντροφό του, μέχρι σημείου να τον χωρίσει για να προστατεύσουν την θεωρούμενη πνευματική τους ακεραιότητα. Θα δει τα παιδιά του να τον θεωρούν νεκρό, σαν ένα άτομο ανάξιο να ζει, που πρέπει να καταστραφεί στον Αρμαγεδώνα επειδή τόλμησε να σκεφτεί και να ερευνήσει πραγματικά το πιστεύω του. Οι γονείς του, τα αδέλφια του, θα αποφεύγουν να του μιλούν, θα τον βλέπουν στον δρόμο και θα γυρίζουν από την άλλη μήπως τα βλέμματα τους συναντηθούν με το βλέμμα του. Το βλέμμα ενός ανάξιου αποστάτη που του αξίζει ο θάνατος και ο αιώνιος αφανισμός. Και όλα αυτά στο όνομα μιας θρησκείας που λέει ότι έχει αγάπη!!!

Αν αποκοπεί τότε θα χάσει αυτούς που αγαπά και δεν θα μπορεί να τους μιλά για πνευματικά θέματα. Ούτε και προσευχή θα μπορεί να πει μπροστά τους. Επιλέγει να μείνει αλλά με τρόπο θα προσπαθεί να δείχνει στα παιδιά του αυτά που δίδαξε ο Ιησούς και με διάφορους τρόπους έντεχνα να τα προβληματίζει για την Σκοπιά. Θα προσπαθήσει να τους δείξει την αναξιοπιστία της Σκοπιάς από τα έντυπα της και τις διδασκαλίες της που κάθε λίγο αλλάζουν, σε σχέση με το απλό ευαγγέλιο που κήρυτταν οι Απόστολοι και που δεν θα άλλαζε σε αντίθεση με το ευαγγέλιο της Σκοπιάς. Το αδιέξοδο είναι γεγονός. Δεν μπορεί να φύγει αλλά και ούτε θέλει να μείνει. Δεν μπορεί να συνεχίσει να κηρύττει τα ψέματα και το άλλο ευαγγέλιο που κήρυττε τόσα χρόνια. Δεν μπορεί να συνεχίσει να διδάσκει τα ψέματα της Σκοπιάς στα παιδιά του για ένα Θεό που θα καταστρέψει τον κόσμο στο όνομα της αγάπης. Θέλει να ζήσει της απλές χαρές της ζωής όλα αυτά που το στερούσε η Σκοπιά για τόσα χρόνια γιατί τον είχε απασχολημένο και δεν τον άφηνε να πάρει ανάσα με τις πολύωρες συναθροίσεις το κήρυγμα και την πλήρη απορρόφηση του χρόνου για δραστηριότητες της Σκοπιάς. Θέλει να γιορτάσει τα γενέθλια του παιδιού του, να του πάρει κάποιο δώρο, να του αφιερώσει πραγματικό χρόνο να δει όλα αυτά τα ωραία που έχει πλάσει ο Θεός στην γη αφού το μόνο που θέλει ο Θεός από εμάς είναι να δείχνουμε αγάπη όπως έδειξε και αυτός σε εμάς όταν ήταν στην γη. Νιώθει ότι δεν ανήκει πουθενά, μοιάζει σαν περιπλανώμενος τσιγγάνος που δεν έχει ούτε σπίτι ούτε πατρίδα γιατί κανένας δεν τον θέλει.

Στην πραγματικότητα υπάρχουν χιλιάδες σαν και αυτόν. Έχουν σταματήσει να συναθροίζονται τακτικά και βάζουν 1-2 ώρες τον μήνα στο δελτίο έργου απλώς για να ξεφορτωθούν τους φορτικούς πρεσβύτερους της Σκοπιάς. Προτιμούν να τους θεωρούν πνευματικά αδύνατους παρά να κάνουν κάτι δραστικό και φύγουν από την Σκοπιά, έχοντας πάντοτε στον νου τα βιώματα αδελφών τους που έχασαν οικογένειες και παιδιά εξ’αιτίας της πολιτικής της Σκοπιάς, όπου πολλοί δεν μπόρεσαν να πάνε στους γάμους των παιδιών τους γιατί τους το απαγόρευσαν τα ίδια τους τα παιδιά, ακόμα να δουν και τα εγγόνια τους! Τις πιο ανθρώπινες στιγμές της ζωής, να μην μπορούν να τις ζήσουν με αυτούς που αγαπούν... και όλα αυτά στο όνομα της αγάπης!!!

Είναι οι πιο δραματικές φιγούρες των θυμάτων της Σκοπιάς. Είναι σαν αερικά, πονεμένες ψυχές που ζητούν λύτρωση από τον πόνο που έχουν,  και από το βασανιστικό ουρλιαχτό των Ερινυών που τους κυνηγούν, βράδυ-πρωί χωρίς τελειωμό. Νιώθουν ότι καθημερινά αρνούνται τον Σωτήρα τους τον Ιησού Χριστό, όπως τον Απόστολο Πέτρο που Τον αρνήθηκε τρεις φορές σε μια νύκτα, και αυτός ζήτησε συγχώρεση από τον Κύριο του και Αυτός με περισσή αγάπη τον συγχώρεσε, την ίδια μάλιστα νύκτα, γιατί ο Χριστός συγχωρεί τους πάντες με αγάπη.

Το βάρος που κουβαλούν φέρεται δυσβάστακτο, γιατί αυτό μπορεί να συνεχίζεται για χρόνια. Πόσο σκληρό είναι να αρνείσαι καθημερινά μπροστά στους δικούς σου τον Σταυρό του Κυρίου σου, το σύμβολο της Χριστιανοσύνης, και όμως μέσα σου να θέλεις να ουρλιάξεις και να κηρύξεις στα δικά σου άτομα τον Εσταυρωμένο. Και πόσο πόνο νιώθεις κάθε φορά που πας κρυφά σε μια Εκκλησία και γονατίζεις μπροστά στην εικόνα Του, κλαίγοντας, ζητώντας συγχώρεση σε αυτόν γιατί τον αρνήθηκες, και θα τον αρνηθείς και απόψε, και αύριο και μεθαύριο.

Όμως βρίσκεις την δύναμη να συνεχίσεις. Γνωρίζεις ότι ο Χριστός ξέρει και σου δίνει δύναμη να αντέξεις. Στο κάτω - κάτω ποτέ δεν μας υποσχέθηκε εύκολη διαδρομή, αλλά μια στενή και τεθλιμμένη οδό με Αυτόν να βρίσκεται δίπλα μας να μας βοηθήσει να κουβαλήσουμε τον Σταυρό της ντροπής ως το τέλος. Ξέρει ότι τον αγαπούμε και ξέρει ότι ψευδοπροφήτες θα έρχονταν στο όνομα Του παρασύροντας πολλούς λέγοντας ότι το τέλος είναι κοντά. Ξέρει γιατί μένουμε και εμείς εγκλωβισμένοι στους Πύργους της Σκοπιάς,  με την ελπίδα να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και αυτούς που αγαπούμε,  ίσως μια μέρα μπορέσουν να ελευθερωθούν και να Τον γνωρίσουν πραγματικά. Και γνωρίζει καλά ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καταφέρουμε να τους ελευθερώσουμε. Γι’ αυτό μας περιμένει και μας δείχνει αγάπη και κατανόηση, γιατί μεγαλύτερο πράγμα από την αγάπη Του Κυρίου δεν υπάρχει.

Κείμενο - Μορφέας