Λέει ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους (8: 15), ότι "όσοι διοικούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι τέκνα Θεού. Επειδή δεν λάβατε πνεύμα δουλείας, ώστε πάλι να φοβάστε, αλλά λάβατε Πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο φωνάζουμε: «Αββά, Πατέρα»".

Οι χριστιανοί, λοιπόν, δεν πρέπει να φοβούνται. Τον Θεό τον προσεγγίζουν όχι με φόβο, αλλά με αγάπη. Τον προσεγγίζουν σαν παιδιά ενός Πατέρα που είναι αγάπη. Δεν Τον προσεγγίζουν σαν φοβισμένοι δούλοι προς έναν σκληρό Κύριο, ο οποίος δεν τους αγαπά και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να περάσει το δικό του, ακόμα και αν χρειαστεί να τους καταστρέψει.

Σε εμάς τους Χριστιανούς, λοιπόν, το πνεύμα της υιοθεσίας, το πνεύμα της ελευθερίας, το να βλέπουμε τον Θεό Πατέρα και να προσευχόμαστε «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς» είναι κάτι φυσικό. Όμως υπάρχουν κάποιες αιρέσεις, στις οποίες, δυστυχώς, αυτό που επικρατεί είναι το πνεύμα τής δουλείας. Γι’ αυτούς ο Θεός δεν είναι Πατέρας, δεν είναι αγάπη, αλλά είναι ένας σκληρός Κύριος που θα έρθει να καταστρέψει όλους όσοι δεν υπακούν στις εντολές Του.

Και βέβαια, αυτοί που κάνουν έντονη χρήση του φόβου, έτσι ώστε να κρατάνε δεμένους τους οπαδούς τους, είναι φυσικά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, για τους οποίους θα μιλήσουμε σήμερα και θα δούμε μερικά πράγματα για το πώς κρατάνε δεμένα τα μέλη τους μέσω του φόβου.

Εγώ θα το θέσω λίγο διαφορετικά: Δηλαδή, για τον Θεό έχει σημασία να σε έχει υποταγμένο δια του φόβου ή έχει σημασία να Τον υπακούς από αγάπη, επειδή ΘΕΛΕΙΣ να Τον υπακούσεις; Πρέπει να φοβάσαι την αποκοπή; Πρέπει να φοβάσαι τον Αρμαγεδδώνα; Ή ενδιαφέρεται ο Θεός να Τον αγαπάς;

Αλλά αυτός ο Θεός της αγάπης, βέβαια, δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Όταν η μητέρα μου, προ ετών, ανακοίνωσε ότι θέλει να αποσυνταυτιστεί από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, σε έναν πρεσβύτερο, το πρώτο που της είπε ήταν ο γνωστός εκβιασμός: «Μα τότε δεν θα σου μιλάει κανείς. Κι εσύ είσαι ανάπηρη. Και τι θα κάνεις;»

Εγώ ο ίδιος, όταν τους είπα στην τελευταία επιτροπή μου ότι θα παραμείνω πιστός στην αγάπη μου για την αλήθεια και θα φροντίσω και άλλοι Μάρτυρες του Ιεχωβά να μάθουν για την απάτη του 1914 και το τι λένε στην πραγματικότητα οι εγκυκλοπαίδειες και η Αγία Γραφή γι’ αυτό, μου λέει ο ένας: «Τότε θα έχεις μεταχείριση αποστάτη».

Πάλι απειλή, δηλαδή.

Όταν κάποιος είναι βαπτισμένος στους Μάρτυρες του Ιεχωβά και θέλει να φύγει επειδή είδε ότι τον εξαπατούν, τότε αμέσως αρχίζουν οι απειλές:

«Τότε θα σε αποκόψουμε.»

«Μα τότε, αν φύγεις, δεν θα σου μιλάει κανείς.»

«Μα τότε δεν θα μπορούμε να σε κρατήσουμε πια στη δουλειά» —αν ο εργοδότης σου είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά—, όπως είπαν σε εμένα.

Ένα νοσηρό κλίμα φόβου, δηλαδή, και εκβιασμού.

Και μόλις δουν ότι ο άνθρωπος δεν φοβάται τις συνέπειες της αποκοπής, αρχίζει το άλλο φόβητρο:

«Μα τότε θα σε καταστρέψει ο Ιεχωβά.»

Αμέσως, λοιπόν, φωνάζουν τον "μπράβο" τους τον Ιεχωβά —γιατί έτσι τον βλέπουν, σαν μπράβο της οργάνωσης. Θα φωνάξουν, λοιπόν, τον "φουσκωτό" να σε καταστρέψει. Λες και ο Θεός είναι σκλάβος τους και πρέπει να κάνει αυτά τα οποία του λένε, να καταστρέφει τον κόσμο. Λες και η κρίση είναι δικιά τους, και έχουν πάρει στα χέρια τους την κρίση, για το ποιον θα καταστρέψει ο Θεός και ποιον όχι. Λες και ο Θεός δεν είναι αγάπη και καταστρέφει έτσι αβέρτα τον κόσμο —ακόμα και τα μωρά παιδάκια, αν οι γονείς τους δεν πίστευαν στη Σκοπιά.

Πριν από λίγους μήνες, οι γονείς μιας φίλης μου, τής έφεραν έναν πρεσβύτερο για να τη "συμβουλέψει" —και καλά— επειδή εκείνη δεν ήθελε πλέον να ακολουθεί την οργάνωση και επειδή μελετούσε και πράγματα εκτός οργάνωσης, από άλλες θρησκείες, και ήθελε να δει ποιος έχει δίκιο.

Έφεραν, λοιπόν, τον πρεσβύτερο —παρότι ήταν και αβάπτιστη και ενήλικη— για να την τρομάξει.

Εκείνη βέβαια επέμεινε στην απόφασή της ότι θα ψάξει τους πάντες, ότι έχει σταματήσει να διαβάζει μόνο όσα της λέει η Σκοπιά, και ότι θα συγκρίνει αυτά που της έχει πει ως τώρα η Σκοπιά με αυτά που λένε και οι άλλες θρησκείες, τις οποίες δεν είχε την ευκαιρία έως τώρα —ως παιδί Μαρτύρων του Ιεχωβά— να τις μελετήσει. Και τώρα που είναι πλέον ενήλικη, τους είπε, θα τις μελετήσει και θα κρίνει και θα συγκρίνει.

Επειδή, βέβαια, ήταν αβάπτιστη, ο πρεσβύτερος δεν μπορούσε να την απειλήσει με αποκοπή. Οπότε προσπαθούσε να τη μεταπείσει αρχικά με τις αστείες λογικεύσεις που λέει η οργάνωση:

«Κοίτα να δεις, εσύ που μεγάλωσες στην αλήθεια, αυτά έπρεπε να τα ξέρεις. Και δεν πρέπει να μελετάς πράγματα έξω από την οργάνωση, γιατί εδώ είναι η αλήθεια. Εδώ είναι ο Αγωγός του Θεού, και εδώ υπάρχει μόνο η αλήθεια. Έξω υπάρχει μόνο δηλητήριο.»

Κι εκείνη του απάντησε:

«-Αυτό το λέτε εσείς. Εγώ δεν το έχω διαπιστώσει. Αυτό μου το λέτε από μικρή. Ξέρω τι λέτε. Εγώ τώρα θέλω να δω τι λένε και οι άλλοι.»

«-Να σου πούμε εμείς τι λένε και οι άλλοι! Να σου κάνουμε μια "γραφική" μελέτη και να σου πούμε.»

«-Μα έχω κάνει και γραφικές μελέτες, και δεν είναι γραφικές. Είναι από βιβλία της οργάνωσης. Δεν είναι από τη Γραφή. Γραφική μελέτη πρέπει να είναι από τη Γραφή!»

«Αν θέλετε», λέει, «βεβαίως να κάνουμε γραφική μελέτη, αλλά μαζί με εσάς θα φέρω κι έναν άνθρωπο από άλλη θρησκεία, και θα μου ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο τι λέει το κάθε σημείο της Αγίας Γραφής που θα μελετάμε —αν πράγματι είναι αγιογραφική μελέτη και όχι από κάποιο άλλο βιβλίο. Και εγώ θα συγκρίνω τις αναλύσεις και τις ερμηνείες που θα δίνει ο καθένας.»

«-Α, όχι», λέει, «δεν μπορούμε να φέρουμε άλλον στη γραφική μας μελέτη.»

«-Γιατί; Τι φοβάστε;»

Δεν του άρεσε. Αρνήθηκε. Και μόλις είδε ότι αυτό δεν πιάνει, άρχισε τις απειλές.

«-Αμφισβητείς την οργάνωση;»

«-Ναι», λέει, «την αμφισβητώ. Θέλω να τη συγκρίνω.»

«-Μα αν την αμφισβητείς την οργάνωση, θα σε καταστρέψει ο Ιεχωβά.»

«-Μα γιατί θα με καταστρέψει ο Ιεχωβά; Δεν κατάλαβα. Επειδή λέτε εσείς ότι αυτή είναι η οργάνωση του Θεού, εγώ πρέπει να το δεχτώ; Δεν πρέπει να κάνω την έρευνά μου; Δεν πρέπει να τη συγκρίνω με άλλες θρησκείες; Δεν πρέπει να κάνω έναν έλεγχο σε αυτά που λέει, ακούγοντας και άλλους; Και ο Θεός θα με καταστρέψει, επειδή εγώ θέλω —λογικά και με καλή προαίρεση— να συγκρίνω όλα αυτά που μου λέτε τόσα χρόνια με το τι λένε και άλλες θρησκείες;

Μα αν ο Θεός με καταστρέψει γι’ αυτό, τότε σημαίνει ότι είναι άδικος. Θα με καταστρέψει επειδή θέλω να ελέγξω την αλήθεια, επειδή Τον αγαπάω; Μα αν το κάνει αυτό, τότε δεν αξίζει να Τον αγαπάω. Τότε είναι άδικος και κακός Θεός, και δικαίως δεν πρέπει να Τον αγαπάω. Αντί να με επαινέσει που θέλω να είμαι σίγουρη για τον δρόμο που θα ακολουθήσω, για το ποια είναι η αλήθεια, θα με καταστρέψει;

Αν είναι έτσι, ας με καταστρέψει. Έναν τέτοιο θεό δεν αξίζει να Τον λατρεύει κανείς. Ούτε θέλω έναν τέτοιο θεό να Τον λατρεύω στην αιωνιότητα. Καλύτερα πεθαμένη παρά με έναν τέτοιο θεό.»

Στην Αγία Γραφή εμφανίζεται ένας Θεός αγάπη, που έρχεται όχι για να καταστρέψει, αλλά για να σώσει.

Ο Αρμαγεδδώνας δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέει η Σκοπιά. Ένας πολυεθνικός πόλεμος στη Μέση Ανατολή θα είναι. Καμία σχέση με έναν θεό καταστροφέα που έρχεται να σκοτώσει τον κόσμο.

Αλίμονο αν ο Θεός έρθει να σκοτώσει οκτώ δισεκατομμύρια ανθρώπους για να σώσει επτά εκατομμύρια ανθρώπους, μόνο και μόνο επειδή τα οκτώ δισεκατομμύρια δεν πείσθηκαν από τα αστεία και αστήρικτα δόγματα μιας οργάνωσης που συνεχώς αποδεικνύεται ψευδοπροφήτης — που δεν έχει πετύχει ούτε μία πρόβλεψη.

Τι αγωγός του Θεού είναι αυτός; Είναι κακός αγωγός. Ένας αγωγός μεταφέρει από τον Θεό κάτι σωστό, όχι κάτι που είναι λάθος. Αν δεν έχει πετύχει ούτε μία πρόβλεψη για το τι πρόκειται να φέρει ο Θεός, πώς θα εμπιστευτεί ένας άνθρωπος τη σωτηρία του στα χέρια αυτής της οργάνωσης; Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να εμπιστευτεί τη ζωή του σε μια κατ’ επανάληψη αποτυχημένη οργάνωση, η οποία σε όλα όσα έχει πει, ούτε ένα δεν έχει πετύχει;

Γνωρίζοντάς τα λοιπόν η κοπέλα όλα αυτά τα πράγματα, του λέει:

«Έναν τέτοιο Θεό δεν αξίζει να τον λατρεύω. Δεν με ενδιαφέρει· ας έρθει να με καταστρέψει, αν είναι έτσι όπως τα λέτε. Αλλά εγώ όμως πιστεύω σε έναν Θεό αγάπης, που δεν θα κάνει τέτοια πράγματα, που θα έρθει για να με σώσει και όχι για να με καταστρέψει. Και εγώ γι’ αυτόν τον Θεό θα ψάχνω».

Μετά από αυτά, ο πρεσβύτερος των μαρτύρων σηκώθηκε και έφυγε σαν βρεγμένη γάτα· δεν μπορούσε να της πει τίποτε άλλο.

Επανέλαβε μερικές φορές το φόβητρο του Αρμαγεδδώνα, είδε ότι δεν περνάει και έφυγε ξεδοντιασμένος. Γιατί ήθελε, η οργάνωση να είναι αυτή η οποία σώζει τον άνθρωπο — όχι ο Θεός.

Και τον σώζει από ποιον; Από τον Θεό! Γιατί ουσιαστικά αυτό λένε. Δεν λένε: «θα έρθει ο Θεός να μας σώσει». Λένε: «θα έρθει ο Θεός να καταστρέψει τον κόσμο στον Αρμαγεδώνα και ελάτε σε εμάς, βαπτιστείτε σε εμάς, για να σας σώσουμε. Γιατί αν σας πιάσει ο Αρμαγεδδώνας αβάπτιστους...

Και έτσι σπεύδουν οι αφελείς, βαπτίζονται και μετά αποκτά η οργάνωση πάνω τους άλλο ένα όπλο φόβου, να τους απειλεί και με αποκοπή. Γιατί αν είναι βαπτισμένοι και φύγουν από την οργάνωση, μετά δεν θα τους μιλάει η οικογένειά τους, η μητέρα τους, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους. Μπορεί να τους διώξουν και από τη δουλειά.

Και έτσι η οργάνωση της Σκοπιάς χρησιμοποιεί τον φόβο για να κρατάει τα θύματά της εκεί μέσα, ακόμα και παρά τη θέλησή τους.

Δεν φαντάζεστε πόσους αμέτρητους ανθρώπους γνωρίζω αυτή τη στιγμή μέσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι δεν πιστεύουν στην οργάνωση, αλλά παραμένουν εκεί από φόβο της αποκοπής.

Όχι από τον φόβο του Θεού, γιατί ξέρουν πια ότι ο Θεός είναι αγάπη και δεν πρόκειται να καταστρέψει κανέναν στον Αρμαγεδδώνα. Δεν περιμένουν να τους σώσει η οργάνωση από τον Θεό. Αντιθέτως, περιμένουν να τους σώσει ο Θεός από οργανώσεις σαν αυτή που γνωρίζουν.

Αμέτρητους ανθρώπους γνωρίζω εκεί μέσα. Άλλος φοβάται μη χάσει τη δουλειά του. Άλλος ότι δεν θα του μιλάνε τα παιδιά του ή τα εγγόνια του. Άλλος ότι θα τον διώξουν από το σπίτι οι γονείς του. Άλλος ότι θα χάσει τους φίλους του.

Έχουν πολλά να χάσουν, πιστεύουν. Και δεν καταλαβαίνουν ότι τελικά οι άνθρωποι οι οποίοι δεν θέλουν να σου μιλάνε, δεν αξίζουν να είναι και στη ζωή σου. Γιατί αν σε αγαπάνε πραγματικά, θα σου μιλάνε και μετά — έστω και κρυφά.

Σε μένα τον ίδιο, που έχω χαρακτηριστεί «αποστάτης», ξέρετε πόσοι άνθρωποι μου μιλάνε κρυφά; Δεν φαντάζεστε! Γιατί βλέπουν πόσο παράλογο είναι αυτό που ζητάει η οργάνωση. Αλλά το κάνουν κρυφά από φόβο. Για να μην υποστούν τα ίδια και αυτοί μετά την αποκοπή τους.

Και έτσι έχουμε ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να φύγουν από την οργάνωση και αναγκαστικά μένουν, λόγω του φόβου.

Πριν λίγες ημέρες, μια κοπέλα η οποία τους ζήτησε να αποσυνταυτιστεί από την οργάνωση και τους είπε:

«Δεν θέλω να με ξαναενοχλήσετε· απλώς κάντε μια ανακοίνωση και τελείωσε το θέμα».

Για εβδομάδες δεν ανακοίνωναν την αποσυνταύτισή της και την έψαχναν να τη βρουν στο τηλέφωνο.

Και τελικά, για να ξεμπερδεύει, σήκωσε το τηλέφωνο σε έναν πρεσβύτερο, και επί μία ώρα την πιλάτευε, απειλώντας την με θάνατο στον Αρμαγεδδώνα, μέχρι που κατάλαβε ότι η τρομοκρατία του δεν περνάει — και τελικά ανακοίνωσαν την αποσυνταύτιση.

Ο Θεός είναι αγάπη. Ο Θεός είναι Πατέρας μας. Από κανέναν Αρμαγεδδώνα δεν κινδυνεύετε, εκτός αν είσαστε στρατιώτες που θα πολεμήσετε στον τελικό αυτό πόλεμο — τον επίγειο πόλεμο — που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λένε οι μάρτυρες.

Ο Θεός είναι αγάπη. Ο Θεός είναι Πατέρας. Δεν είναι μπράβος της Σκοπιάς για να τον στέλνουν να σας τρομοκρατεί.

Ούτε η Σκοπιά είναι σωτήρας για να σας σώσει από τον Πατέρα σας. Ο Θεός θα έρθει για να σας σώσει.

Γι’ αυτό λοιπόν, να θυμόσαστε τα λόγια της προς Ρωμαίους (8:15):