دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٨٨؛
ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور
تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر
شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه
شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل
کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و
از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در
ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا
ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای
محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند،
نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام.
آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد
خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟
آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و
اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش
تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان
نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را
متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو
مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو
احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در
تاریکی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس
تروپاريون ؛
ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان
را به جان ما عطا فرماید!
كونتاكيون ؛
ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی
رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا
زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو
تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
(روميان 5:
10-16 ؛ متی 8: 23-27)
از آن طرف دریا
عبور کردیم. خداوند در خواب بود. طوفان شروع شد و همه وحشت کردند ، اما
آنها فراموش کردند که خداوند با آنها است و بنابراین ، با او هیچ چیز
برای ترسیدن وجود ندارد.
این امر در نظم
زندگی ، روزمره و روحانى نیز اتفاق می افتد. طوفانی از مشکلات یا
نفسانيات برمی خیزد ، ما معمولاً به آرامش هشدار می دهیم ، ما فکر می
کنیم که این در نظم چیزها است. و خداوند براى ما درسی می فرستد: "شما
ایمان کمی دارید!" (متی 8:
26) و به درستی! محال است که به آنچه اتفاق افتاده توجه نکنید. اما
همیشه می توان آرامش معقولی را حفظ کرد.
اول از همه ،
ببینید خداوند از شما چه می خواهد ، و فروتنانه خود را زیر دست قدرتمند
او قرار دهید. فرو نرويد، عجله نکنید. سپس ایمان خود را تقویت کنید که
خداوند با شماست و با دعا به پای او بیفتید. اما فریاد نزنید: "من در
حال هلاک شدن هستم!" ، بلكه با سرسپردگى فریاد بزنید: "خداوندا! اگر
بخواهی، می توانی (متی 8: 2 ، لوقا 5:
12). با اين حال، نه خواست من ، بلکه اراده تو انجام می شود »(لوقا 22:
42). باور کنید که به این ترتیب شما با
خیال راحت طوفان رو به بالا را دور می زنید.
