سرود پاسكا
مسیح از مردگان برخاسته است ، او مرگ را با مرگ پایمال كرده است، و به
آنانى که در قبر هستند زندگی مى بخشد.
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان
مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٣؛
ای
خداوند دشمنانم چه بسیار شده اند. بسیاری به ضد من برمی خیزند. بسیاری
برای جان من می گویند: «به جهت او در خداخلاصی نیست.» لیکن تو ای
خداوند گرداگرد من سپر هستی، جلال من و فرازنده سر من. به آواز خود نزد
خداوند می خوانم و مرا از کوه مقدس خود اجابت مینماید. و اما من
خسبیده، به خواب رفتم و بیدار شدم زیرا خداوند مرا تقویت می دهد. از
کرورهای مخلوق نخواهم ترسید که گرداگرد من صف بسته اند. ای خداوند،
برخیز! ای خدای من، مرا برهان! زیرا بر رخسار همه دشمنانم زدی؛
دندانهای شریران را شکستی. نجات از آن خداوند است و برکت تو بر قوم تو
میباشد.
بعد از مزمور :
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
دوشنبه، دعا به میکائیل مقدس و تمام فرشتگان
تروپاريون ؛
ای فرمانده تمامی لشکریان آسمان، ما نالایقان بی‌وقفه از تو استدعا
می‌کنیم که ما را با سپر دعاهایت در برگیری و زیر بالهای جلال روحانى
خود بپوشانی. ما در برابر تو افتاده، فریاد می‌زنیم: «از ما در برابر
تمامی آسیب ها محافظت کن، ای سرور قدرتهای آسمان!»
كونتاكيون ؛
شما، ای سروران و رهبران لشکر خدا، ای خادمین جلال الهی و راهنمایان
بشر، بطلبید هر آنچه را که برای ما نیکوست، و برایمان رحمتی بی‌کران
بطلبيد، ای فرمانده لشکرهای آسمانی.
انديشه هاى قديس تئوفان
راهب
(اول قرنتیان
14: 20-25 ؛ متى 25: 1-13)
مثل 10 باکره
قرائت می شود (متی 25: 1-13). قديس مكاريوس معنای آن را به شرح زیر
نشان می دهد:
"پنج باکره دانا
، هوشیار ، خارق العاده در ذات خود ، با گرفتن روغن در ظرف قلب خود ،
یعنی فيض روح داده شده از بالا ، توانستند با داماد وارد قصر آسمانی
شوند. باكره هاى نادان مقدس دیگر ، که در طبيعت خود باقی مانده بودند ،
هوشیار نبودند ، در حالی که هنوز در جسم بودند سعی نکردند روغن شادی را
در ظرف های خود بگيرند ، بلكه آنها از روی سهل انگاری و یا خودپسندی
درباره پارسايى خود ، خود را بالا بردند، همانطور که بودند خوابيدند،
به همین دلیل آنها در قصر پادشاهی پذیرفته نشدند ، زیرا نتوانستند
داماد آسمانی را خشنود سازند.
با پیوندهای
دنیوی و عشق زمینی ، همانطور که بودند، آنها تمام عشق و ارادت خود را
به داماد آسمانی اختصاص ندادند و با خود روغن نیاوردند. و روح هايى که
به دنبال طبیعت روح القدس هستند ، با تمام عشق به خداوند متصل هستند ،
آنها در همه چیز با او راه می روند ، از همه چیز دور می شوند ، و معطوف
به او دعا می کنند. و افکارشان شایسته دریافت روغن فیض آسمانی است. روح
هايى، در طبيعت خود باقی می مانند ، با یک فکر روی زمین غر می زنند ،
آنها به زمین فکر می کنند ، و محل سكونت ذهن آنها روی زمین است. آنها
خودشان فکر می کنند که متعلق به داماد هستند و با توجیهات نفسانی
آراسته شده اند ، اما روغن شادی را نمی پذیرند ، و روح آنها را از بالا
متولد نمی کند "*.
* مكاريوس بزرگ.
"مکالمات" ، 4 ، 6.
