دعاى روزانه

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

 مزمور٣٨؛

ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما. زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. در جسد من به سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به سبب خطای خودم سلامتی نی. زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین تر شده. جراحات من متعفن و مقروح شده است، به سبب حماقت من. به خود می پیچم و بی نهایت منحنی شده ام. تمامی روز ماتم کنان تردد میکنم. زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. من بی حس و بینهایت کوفته شده ام و از فغان دل خود نعره می زنم. ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تو است و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. دل من می طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می ایستند و خویشان من دور ایستاده اند. آنانی که قصد جانم دارند دام می گسترند و بد اندیشانم سخنان فتنه انگیز می گویند و تمام روز حیله را تفکر می کنند. و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند. و مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و کسی که در زبانش حجتی نباشد. زیرا که ای خداوند انتظار تو را می کشم. تو ای یهوه خدایم جواب خواهی داد. چونکه گفته ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند. زیرا که برای افتادن نصب شده ام و درد من همیشه پیش روی من است. زیرا گناه خود را اخبار می نمایم و از خطای خود غمگین هستم. اما دشمنانم زنده و زور آورند و آنانی که بی سبب بر من بغض می نمایند بسیاراند. و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می رسانند. برمن عداوت می ورزند زیرا نیکویی را پیروی میکنم. ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش. و برای اعانت من تعجیل فرما ای خداوندی که نجات من هستی.

بعد از مزمور: 

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

سه شنبه، دعا به قديس يحيى تعميد دهنده

تروپاريون ؛

یاد و خاطر پارسایان شایان ستایش است، اما تو ای پیشگام، به شهادت خودِ خداوندگار، پسندیدۀ او هستی. تو بزرگترین نبی معرفی شدی زیرا او را که از قبل درباره‌اش نبوت کرده بودند، در آب تعمید دادی. از این رو، پس از آنکه برای راستی جنگیدی و رنج کشیدی، به آنانی که در قبرها بودند، انجیل خدای جسم‌ شده را اعلان نمودی، خدایی که گناه از جهان برمی‌گیرد و رحمت عظیم خود را شامل حال ما می‌گرداند.

 

كونتاكيون ؛

ای نبی خدا و پیشگام فیض، سر تو همچون مقدس‌ترین گُل رز از زمین شکوفه زده. هر آینه شفا یافتیم، زیرا تو مانند گذشته، جهان را به توبه وعظ می‌کنی.

 

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

( فیلیپیان  . 4: 10-23 ؛  لوقا 7: 36-50 )

 

 چرا شمعون فریسی خداوند را گرامی می دارد و او را نزد خود دعوت می کند، اما بلافاصله وقتی می بیند که او گناهکاری را با مهربانی نزد خود می پذیرد، وسوسه می شود و شروع به فکر می کند: «اگر او یک نبی بود...» ( لوقا 7  : 39 ) ؟  زیرا او در مورد غذا به زحمت افتاده بود و بدلیل آن زحمت، در مورد دستورات خداوند استدلال می کرد. این دو حوزه، روزمرگی و معنویت، از نظر ویژگی و قوانین اصلاً شبیه هم نیستند. با این  حال، ذهن ما، طبق قوانین آن، بسیار مشغول می شود و شروع به قضاوت می کند.

 بر اساس نظم دنیوی، ارتباط داشتن  با کسی که واضحاً گناهکار است محال است; شمعون چنین قضاوت می کند و فراموش می کند که توبه، همه را پاک می کند و گناهکاران را با صالحان برابر می سازد. او فکر می کند که گناهکار نباید اینجا باشد و اگر نجات دهنده او را از خود دور نکند، مطمئناً به این دلیل است که نمی داند او کیست. از این فکر بی درنگ فکر دیگری زاده شد: اگر نمی داند پس چطور پیامبری است؟ او در کلام این را نگفت، بلکه فقط به آن فکر کرد و ظاهراً نه در او، و نه در گرفتارهایش، به عنوان یک میزبان خوب، تغییری حاصل نشد، بلکه خداوند قلب او را دید و به او درمورد قلب وی نصیحت کرد. به او خاطر نشان کرد که گناهکاران در نزدیکی او جای دارند، و گناهکاری که در دل خود به او نزدیک می شود، او را بیشتر از کسی که او را فقط با رفتاری ظاهری تکریم می کند، گرامی می دارد. رفتار ظاهری انسان، وی را به سمت احساس نیکوکار بودن سوق می دهد که برای خداوند ناخوشایند است، در حالی که باطن وی همیشه او را در احساسات آشکار در برابر خداوند دانای مطلق نگاه می دارد.

 

 

 

مبانى ارتدوكس

 

ایمان ارتدکس چیست؟

 ایمان ارتدوکس ایمانی است مبتنی بر تعالیم اصیل و دست نخورده که از طریق خداوند عیسی مسیح آموزش داده شده و توسط کلیسای جهانی ارتدوکس، تنها کلیسای راستین و رستگاری بخش، حفظ و موعظه شده است (یوحنا 3: 18).

 کلمه "ارتدوکس" از دو کلمه یونانی گرفته شده است، ὀρθός - راست ایستادن، درست، راست، - و δοκέω - فکر می کنم، باور دارم؛ و به تعلیم صحیح در مورد خدا و «تجلیل (تسبیح) صحیح خدا» اشاره دارد.

 

 

 

توصيه عملى

 

یک دستور العمل جهانی برای ارزیابی برخی گزاره ها وجود دارد، نقل قول ها: «چه کسی، چه زمانی، به چه کسی و به چه دلیل». به عنوان مثال، در طی پست‌هایی در شبکه‌های اجتماعی، چنین جملاتی از مریدان رایج است: مهم نیست که در طول روزه چه می‌خوریم، مهم این است که چگونه با همسایگان خود ارتباط برقرار می کنیم... این سؤال پیش می‌آید:اگر مهم نیست، پس چرا نویسنده نقل قول، به سخت ترین روش روزه گرفته است؟ بدیهی است که این یک هذل است، شاید به شخصی گفته شده که روزه خواری را بالاتر از محبت به دیگران قرار داده است.

 

 

درس روز

 

روزی راهبان از فروتنی صحبت می کردند.  یکی از شهروندان بزرگوار شهر غزه با شنیدن این جمله که هر چه بیشتر به خدا نزدیکتر شوید بیشتر خود را گناهکار می بیند تعجب کرد و گفت:

 - این چطور ممکن است؟

 و من که متوجه نشده بودم، می خواستم بدانم این کلمات چه معنایی دارند.

 یک راهب به او گفت:

 -آقای محترم بفرمایید که خود را در شهر خود چه کسانی می دانید؟

 او جواب داد:

 - من خودم را بزرگ و اولینِ فرد شهر می دانم.

 - اگر به قیصریه بروید، خود را در آنجا چه کسی می دانید؟

 - آخرین اعیان آنجا.

 - اگر به انطاکیه بروید خود را در آنجا چه کسی می دانید؟

 - آنجا من خودم را یکی از عوام می دانم.

 - اگر به قسطنطنیه بروید و به پادشاه نزدیک شوید، پس خود را در آنجا چه کسی می دانید؟

 - تقریباً یک گدا.

 راهب گفت: این گونه است که مقدسین هر چه بیشتر به خدا نزدیک می شوند، خود را گناهکارتر می بینند.  زیرا ابراهیم وقتی خداوند را دید، خود را خاک و خاکستر نامید.