دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٨٨؛
ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور
تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر
شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه
شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل
کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و
از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در
ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا
ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای
محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند،
نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام.
آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد
خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟
آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و
اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش
تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان
نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را
متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو
مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو
احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در
تاریکی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس
تروپاريون ؛
ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان
را به جان ما عطا فرماید!
كونتاكيون ؛
ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی
رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا
زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو
تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
(اول
قرنتیان 7: 24-35 ؛ متی 15: 12-21)
"افکار پليد از
دل بیرون می آیند" (متی 15:
19). در کجاى دل؟
ریشه آنها در گناهی است که در ما زندگی مرتكب مى شويم، و پیامدها،
تكثير و نوع خاص آنها در هر یک از اميال خود اوست.
چگونه باشد؟ اول
، هر چیزی را که خودسرانه است قطع کنید. مانند این خواهد بود که کسی در
درخت برگ ها را زده ، شاخه ها و شاخه هاى كوچك را قطع کرده و تنه را
تقریباً تا ریشه هرس کرده است. سپس اجازه ندهید شاخه های جدید بیرون
بیایند ، ریشه خشک خواهد شد: یعنی اجازه ندهید افکار شیطانی از قلب شما
بیرون بیاید ، بلکه آنها را برگشت داده و برانيد ، و گناهان زندگی شده
در ما بدون دریافت تقویت ، تضعیف می شوند و کاملاً تضعیف می شوند.
این اصلِ فرمان است: "هوشیار و بیدار باشید. انديشه خود را آماده عمل
ساخته، کمر دلهاى خود را ببنديد »(اول پطرس 5: 8 ، 1:
13). توجه باید با استدلال دنبال شود. نه تنها چیزهای بد از دل بیرون می
آیند ، بلکه چیزهای خوب نیز از دل مى آيند. با این حال ، هر چیز
خوبی که از قلب الهام گرفته نشده است باید برآورده شود. آنچه
واقعاً باید انجام شود با استدلال مشخص می شود. استدلال چاقوی
باغبان است ، برخی از شاخه ها را قطع می کند و برخی دیگر را پیوند
می زند.
