دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٣؛
ای خداوند دشمنانم چه بسیار شده اند. بسیاری به ضد من برمی خیزند.
بسیاری برای جان من می گویند: «به جهت او در خداخلاصی نیست.» لیکن تو
ای خداوند گرداگرد من سپر هستی، جلال من و فرازنده سر من. به آواز خود
نزد خداوند می خوانم و مرا از کوه مقدس خود اجابت مینماید. و اما من
خسبیده، به خواب رفتم و بیدار شدم زیرا خداوند مرا تقویت می دهد. از
کرورهای مخلوق نخواهم ترسید که گرداگرد من صف بسته اند. ای خداوند،
برخیز! ای خدای من، مرا برهان! زیرا بر رخسار همه دشمنانم زدی؛
دندانهای شریران را شکستی. نجات از آن خداوند است و برکت تو بر قوم تو
میباشد.
بعد از مزمور :
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
دوشنبه، دعا به میکائیل مقدس و تمام فرشتگان
تروپاريون ؛
ای فرمانده تمامی لشکریان آسمان، ما نالایقان بی‌وقفه از تو استدعا
می‌کنیم که ما را با سپر دعاهایت در برگیری و زیر بالهای جلال روحانى
خود بپوشانی. ما در برابر تو افتاده، فریاد می‌زنیم: «از ما در برابر
تمامی آسیب ها محافظت کن، ای سرور قدرتهای آسمان!»
كونتاكيون ؛
شما، ای سروران و رهبران لشکر خدا، ای خادمین جلال الهی و راهنمایان
بشر، بطلبید هر آنچه را که برای ما نیکوست، و برایمان رحمتی بی‌کران
بطلبيد، ای فرمانده لشکرهای آسمانی.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
(اول
قرنتیان 9: 13-18 ؛ متی 16: 1-6)
فریسیان و صدوقیان از خداوند خواستند که نشانه ای به آنها نشان دهد.
اما آنها این را ندیدند ، که علامت در جلوی چشم آنها بود. خداوند خود
نشانه بود. تعلیمات و اعمال او به وضوح نشان می داد که او کیست. هیچ
مدرک دیگری لازم نبود او به یهودیان گفت: "کارهایی که من انجام می دهم
، آنها درباره من شهادت می دهند" (یوحنا 10:
25).
چهره آسمان ، خداوند آنها را محکوم کرد ، شما می دانید چگونه تشخیص
دهید ، اما نمی توانید علائم زمان را تشخیص دهید.
چرا این اتفاق برای آنها افتاد؟ زیرا آنها زندگی بیرونی داشتند ، اما
در درون خود وارد نشدند. بدون تمرکز ، بدون توجه و خود-عميق شدن،
مشاهده یا درک اعمال خداوند غیرممکن است. همین امر تا به امروز ادامه
دارد. مسیحیت به عنوان نشانه واقعی خدا در برابر چشم همه قرار دارد و
کسانی که به آن نگاه می کنند آن را نمی بینند ، در ایمان تزلزل می کنند
و عقب نشینی می کنند. چشمان آنها توانایی دیدن مُهر الوهیت بر روی آن
را از دست می دهد و آنها آماده هستند تا مانند یهودیان از آسمان نشانه
های خاصی را بخواهند. اما علامت داده نشده و نخواهد شد ، زیرا کسانی که
آن را جستجو می کنند ، فقط دنبال کسانی هستند که وسوسه کنند ، و راه
مسیح را طی نكنند.
شما درست با قدم گذاشتن در این راه، و از همان اولین قدم خواهید دید که
اين مسير الهی است ، به خدا منتهی می شود و خدا را به شما نزدیک می
کند. خداوند به یهودیان گفت: "آيتى به ايشان داده نمی شود ... جز آيت
یونس نبی" (متی 12:
39
، 16: 4 ، لوقا 11:
29).
خداوند از پیش کافران فعلی را پیش بینی کرده و پاسخی برای آنها آماده
کرد: «علامت پسر انسان در آسمان ظاهر می شود. و سپس همه طوايف
زمین عزادار خواهند شد "... (متی 24:
30)
