دعاى روزانه

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور٦٣؛ 

ای خدا، تو خدای من هستی. در سحر تو را خواهم طلبید. جان من تشنه تو است و جسدم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بی آب. چنانکه در قدس بر تو نظر کردم تا قوت و جلال تو را مشاهده کنم. چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند. از اینرو تا زنده هستم تو را متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت. جان من سیر خواهد شد چنانکه از مغز و پیه. و زبان من به لبهای شادمانی تو را حمد خواهد گفت، چون تو را بر بستر خود یاد می آورم و در پاسهای شب در تو تفکر می کنم. زیرا تو مددکار من بوده ای و زیر سایه بالهای تو شادی خواهم کرد. جان من به تو چسبیده است و دست راست تو مرا تایید کرده است. و اما آنانی که قصد جان من دارند هلاک خواهند شد و در اسفل زمین فرو خواهند رفت. ایشان به دم شمشیر سپرده می شوند و نصیب شغالها خواهند شد. اما پادشاه در خدا شادی خواهد کرد و هرکه بدو قسم خورد فخر خواهد نمود. زیرا دهان دروغگویان بسته خواهد گردید.

بعد از مزمور :

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

چهارشنبه، صلیب مقدس و حیات‌بخش

 

تروپاريون ؛

ای خداوند، قوم خود را نجات ده و میراث خود را مبارک ساز. عطا كن که مسیحیان راستین بر دشمنان خود پیروز گردند. و به‌خاطر صلیب خویش، مسکن خود را حفظ فرما.

 

كونتاكيون ؛

همانطور که داوطلبانه به جای ما مصلوب گشتی، رحمت عطا فرما به کسانی که به نام تو خوانده شده‌اند. تمام مسیحیان ارتدوكس را به نام خویش شادمان گردان، با اِعطای نشانِ شکست‌ناپذیر، آن اسلحۀ صلح خویش، ایشان را بر دشمنانشان پیروز گردان.

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

 (اول قرنتیان 10: 12-22 ؛ متی 16: 20-24)

وقتی رسولان مقدس منجى را به عنوان پسر خدا اعتراف کردند ، او گفت: "باید ... رنج بکشد ... و کشته شود" (متی 16: 21). موضوع رسیده بود، فقط مانده بود با مرگ بر صلیب تکمیل شود. در طول پیشرفت اخلاقی مسیحیان نیز همین اتفاق می افتد. در حالی که او با نفسانيات مبارزه می کند ، دشمن هنوز امیدوار است که او را به نوعی وسوسه کند ، اما وقتی هواهاى نفسانى فروکش می کنند و دشمن دیگر قدرت تحریک آنها را ندارد ، وسوسه های بیرونی ، انواع چيزهاى بیهوده و علاوه بر این حساس ترین آنها را برمی انگیزد.

او قصد دارد این فکر را کنار بگذارد: "خوب ، چرا کار کردی و جنگیدی؟ این به درد تو نمی خورد " اما هنگامی که او جنگی را با خارج آماده می کند ، خداوند روح صبر را به کارگر خود می فرستد و قبل از اینکه دشمن بتواند هر گونه مشکلی ایجاد کند ، او در قلب وى آمادگی الهام بخشی را برای انواع رنج ها و خصومت ها مهيا می کند. و فتنه دشمن شکست می خورد. همانطور که خداوند در مورد خودش گفت: "باید رنج بکشد" ، بنابراین آنها نیز تشنگی خاصی را برای اندوه تجربه می کنند. و وقتی می آیند ، آنها را با شادی ملاقات می کند ، آنها را مى نوشد ، مانند یک تشنه که آب گوارا می نوشد.

 

 

 

چه موقع کار موقت مورد رضایت خداست؟

کلاسهای موقتى و كوتاه مدت ، كه شاگرد را برای پاداشی آسمانی و ابدی آماده می کند ، هنگامی که به منظور رضایت خدا ، به منظور خدمت به دیگران در راه خدا ، به خاطر عشق مقدس و خیر عمومی انجام می شود، فوق العاده هستند و خدا را خشنود مى سازد. (قديس ایگناتیوس بریانچانینوف).

درس روز

روزی مردی در نزدیکی يك آبادى، در ورودی یک شهر از خاورمیانه نشسته بود. مرد جوانی به او نزدیک شد و پرسید: "من هرگز اینجا نبوده ام. چه جور مردمى در این شهر زندگی می کنند؟ "

پیرمرد با سؤالى به او پاسخ داد: "چه جور مردمى در شهری که تو از آنجا مى آيى بودند؟"

 - "آنها افرادی خودخواه و عصبانی بودند. با این حال ، به همین دلیل من با خوشحالی آنجا را ترک کردم." پیرمرد به او پاسخ داد: "در اینجا دقیقاً همان افراد را ملاقات خواهی کرد."

کمی بعد ، شخص دیگری به آن مکان نزدیک شد و همان سوال را پرسید: "من تازه آمده ام. پير مرد به من بگو، چه جور مردمى در این شهر زندگی می کنند؟ "

پیرمرد به همان شکل پاسخ داد: "بگو پسر جان ، مردم در شهری که از آنجا آمده ای چگونه رفتار می کردند؟"

- "اوه ، آنها روحهای مهربانى داشتند ، مهمان نواز و نجیب بودند. من هنوز دوستان زیادی در آنجا دارم و جدایی از آنها برای من آسان نبود. پیرمرد پاسخ داد: "تو مثل همان مردمان را اینجا خواهی یافت."

تاجرى که شترهایش را در آن نزديكى آب می داد ، هر دو مكالمه را شنید. و به محض اینکه نفر دوم رفت ، با سرزنش به پیرمرد روی آورد: "چگونه می توانى دو پاسخ کاملاً متفاوت برای یک سوال به آن دو نفر بدهی؟"

پیرمرد گفت: "پسرم ، هرکسی دنیای خودش را در قلب خود حمل می کند. کسی که در گذشته در آن مكانى که از آنجا آمده چیز خوبی پیدا نکرده است، در اینجا هم چیزی پیدا نخواهد کرد. و کسی که در شهر دیگری دوستان خوبى داشته، در اینجا نیز دوستان وفادار و فداکار پیدا خواهد کرد. زیرا می بینی که اطرافیان ما همان چیزی می شوند که ما در آنها می بينيم ... "