دعاى روزانه

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

 مزمور٣٨؛

ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما. زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. در جسد من به سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به سبب خطای خودم سلامتی نی. زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین تر شده. جراحات من متعفن و مقروح شده است، به سبب حماقت من. به خود می پیچم و بی نهایت منحنی شده ام. تمامی روز ماتم کنان تردد میکنم. زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. من بی حس و بینهایت کوفته شده ام و از فغان دل خود نعره می زنم. ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تو است و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. دل من می طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می ایستند و خویشان من دور ایستاده اند. آنانی که قصد جانم دارند دام می گسترند و بد اندیشانم سخنان فتنه انگیز می گویند و تمام روز حیله را تفکر می کنند. و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند. و مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و کسی که در زبانش حجتی نباشد. زیرا که ای خداوند انتظار تو را می کشم. تو ای یهوه خدایم جواب خواهی داد. چونکه گفته ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند. زیرا که برای افتادن نصب شده ام و درد من همیشه پیش روی من است. زیرا گناه خود را اخبار می نمایم و از خطای خود غمگین هستم. اما دشمنانم زنده و زور آورند و آنانی که بی سبب بر من بغض می نمایند بسیاراند. و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می رسانند. برمن عداوت می ورزند زیرا نیکویی را پیروی میکنم. ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش. و برای اعانت من تعجیل فرما ای خداوندی که نجات من هستی.

بعد از مزمور: 

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

سه شنبه، دعا به قديس يحيى تعميد دهنده

تروپاريون ؛

یاد و خاطر پارسایان شایان ستایش است، اما تو ای پیشگام، به شهادت خودِ خداوندگار، پسندیدۀ او هستی. تو بزرگترین نبی معرفی شدی زیرا او را که از قبل درباره‌اش نبوت کرده بودند، در آب تعمید دادی. از این رو، پس از آنکه برای راستی جنگیدی و رنج کشیدی، به آنانی که در قبرها بودند، انجیل خدای جسم‌ شده را اعلان نمودی، خدایی که گناه از جهان برمی‌گیرد و رحمت عظیم خود را شامل حال ما می‌گرداند.

 

كونتاكيون ؛

ای نبی خدا و پیشگام فیض، سر تو همچون مقدس‌ترین گُل رز از زمین شکوفه زده. هر آینه شفا یافتیم، زیرا تو مانند گذشته، جهان را به توبه وعظ می‌کنی.

 

  

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  پولس رسول می گوید که بنی اسرائیل پس از عبور از دریا، در آن تعمید یافتند (اول قرنتیان 10:2).

  چنین تعمیدی برای آنها به عنوان جدایی بین آنها و مصر عمل کرد. اما پطرس رسول می افزاید: "و آن آبْ نمونۀ تعمیدی است که اکنون نیز شما را نجات می‌بخشد..." (اول پطرس 3 :21).

  و تعمید ما را نجات می بخشد و به عنوان یک دیوار جداکننده بین قلمرو تاریک شیطانی گناه آلود، و صلح و درخشندگی زندگی در مسیح عمل می کند. فرد تعمید یافته خود را از تمام امیدها و تکیه‌گاه های زمینی و زندگی در این عصر جدا می کند، گویی در یک بیابان است و با هیچ چیز مرتبط نیست. دلش روی زمین نیست، تمامش در همان عصر است. در اینجا همه چیز او را گذرا لمس می کند، به طوری که «حتی آنان که زن دارند چنان رفتار کنند که گویی زن ندارند. و آنان که سوگوارند، چنانکه گویی سوگوار نیستند؛ و آنان که شادمانند، چنانکه گویی شاد نیستند؛ و آنان که متاعی می‌خرند، چنانکه گویی مالک آن نیستند؛ و آنان که سوگوارند، چنانکه گویی سوگوار نیستند؛ و آنان که شادمانند، چنانکه گویی شاد نیستند؛ و آنان که متاعی می‌خرند، چنانکه گویی مالک آن نیستند؛ و آنان که از این دنیا بهره برمی‌گیرند، چنانکه در آن غرقه نباشند. زیرا صورت کنونی این دنیا در حال سپری شدن است." (اول قرنتیان 7:29-31).

 

 

مبانى ارتدوكس

صفت خدا - جاودانگى

 جاودانگى خدا در این واقعیت بیان می شود که خدا كاملا مستقل از شرایط زمان است، وجود خدا آغاز زمانی ندارد و هرگز پایانی نخواهد داشت.

 خدا خود بنیانگذار زمان است. در شرایط زمان، بى زمانى الهی به طور ذهنی توسط انسان به عنوان جاودانگی وجود خدا درک می شود. خدا خارج از زمان است، گذشته و آینده ای ندارد، او همیشه به گونه‌ای می ماند که گویی در زمان حال است.

توصيه عملى

 

روز قبل از کریسمس: آیا می توان تمام روز چیزی نخورد؟

  آرحیماندریت کریل (گوورون)، دکترای فلسفه و الهیات:

  - سنت پرهیز از غذا برای تمام روز یا حتی چند روز در عهد عتیق وجود داشته است. چنین مسئولیتی می تواند در آستانه رویدادهای مهم، قبل از نبردهای نظامی یا در ارتباط با نوعی فاجعه به کل مردم اسرائیل تحمیل شده باشد. این گونه بود که موسی در کوه سینا روزه گرفت.

  همچنین روزهایی در دایره مذهبی کلیسای ارتدوکس وجود دارد که ایمانداران می توانند در طول روز از خوردن غذا خودداری کنند. این در جمعه صلیب است، ترفیع صلیب گرانبهای خداوند، شب (روز قبل) کریسمس، شب (روز قبل) رستاخیز عیسی. در یونان این سنت وجود دارد که در طول سه روز اول روزه بزرگ، یعنی تا اولین لیتورجی از پیش تقدیس شده، چیزی نخورید. و بسیاری از مؤمنان به این قاعده پایبند هستند.

  با این حال، برای اکثر مردم، چنین پرهیزکاری غیرقابل تحمل است، بنابراین کلیسا هرگز این سنت پارسا را ​​به عنوان یک قاعده واجب برای همه مؤمنان نپذیرفته است. در کلیسای ارتدوکس، تأکید بر کیفیت روزه است، نه بر کمیت آن. پرهیز از غذا یکی از عناصر مهم روزه است، اما نه تنها عنصر. نگرش به روزه در ارتدوکس پیچیده و جامع است، و نه تنها شامل رد کردن فست فود، بلکه اعمال شیطانی، و افکار شیطانی نیز می شود. با این وجود، اگر کسی قدرت و تمایل به امتناع از غذا را برای تمام روز داشته باشد، می تواند این کار را با برکت پدر روحانی انجام دهد.

 

 

درس روز

 

روزی پیری فرزند روحانی خود را به خاطر تعمید گرفتن ((یعنی فرو رفتن در آب در روز تعمید خداوند، چون راز تعمید مقدس فقط و فقط یک مرتبه انجام می شود)) در آب سرد و به خطر انداختن سلامتی خود سرزنش کرد.

 او مخالفت کرد: اما من جوان و سالم هستم.

 پیر پاسخ داد: «تو جوان و سالم هستی. چراغ عمرت سالیان سال روغن خواهد داشت. اما اگر آن را رها کنی روغن می ریزد و چراغ خاموش می شود. زندگی همین است! خداوند هدیه گرانبهای زندگی را به ما می دهد. ما آن را می پذیریم و موظف به حفاظت از آن هستیم و نباید آن را در معرض خطرات بیهوده قرار دهیم. مراقب چراغ خود باشید!