دعاى روزانه

 

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

                                                                                              

مزمور٨٨؛ 

ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام. آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟ آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در تاریکی.

بعد از مزمور: 

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس

 

تروپاريون ؛

ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان را به جان ما عطا فرماید!

 

كونتاكيون ؛

ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.

 

انديشه هاى قديس تئوفان راهب

  

(روميان 1: 28 -2: 9 ؛ متی 5: 27-32)

"هر كه با شهوت به زنی نگاه کند، همان دم در دل خود با او زنا کرده است" (متی 5: 28). اين چه می شود وقتى با زندگی در جامعه نمی توان نگاهی به همسران كرد؟ اما اين فقط کسی نيست که به همسرش نگاه می کند زنا می کند بلکه کسی است که با شهوت نگاه می کند.

نگاه کنید - نگاه کنید ، و قلب خود را با يك افسار نگه دارید. از چشمان کودکانی که کاملاً بدون هیچ فکر شیطانی به زنان نگاه می کنند ، نگاه کنید. زنان باید دوست داشته شوند ، زیرا آنها در حکم محبت به همسایگان مستثنی نیستند ، اما با عشق خالص ، که در آن روح در تفکر و قرابت روحانى قرار دارد ، در ميان ديگر چيزها ... در مسیحیت ، همانطور كه در پيشگاه خدا ، هيچ مذكر و مونثى وجود ندارد، و در روابط متقابل مسیحیان نیست. شما می گویید به هر لحاظ ممکن اين دشوار است. بله ، هیچ مبارزه اى بدون دشوارى وجود ندارد ، اما مبارزه پیش فرض عدم تمایل افراد ضعيف است. خداوند رحيم عدم تمایل را به پاکی نسبت می دهد.

 

 

 

چگونه در اعتراف بر شرم غلبه کنیم؟

شرم توانایی فردی است كه می تواند اعمال و افكار خود را مطابق با وجدان خود بسنجد و به عنوان مصونیت از گناهان به ما داده می شود. در اعتراف ، شرم از غرور ناشی می شود: مردم هنگام گناه خجالت نمی کشند ، اما وقتی توبه می کنند تا از گناهی که مرتکب شده اند آزاد شوند، خجالت مى كشند. غرور در این واقعیت آشکار می شود که آنها شرم دارند با شهادت كاهن، به نقاط ضعفی که با عزت و موقعیت خودشان سازگار نیست، به خدا اعتراف كنند.

شما كاهن را با هر گناهی هر چقدر هم که سنگین و بزرگ باشد، غافلگير نخواهيد كرد. مطمئناً شما اولین کسی نیستید که به كاهن درباره این شکل از سقوط ، و ارتداد شهادت می دهید. برعکس ، هرگونه گناه جدى كه اعتراف مى شود ، در كاهن باتجربه نگرانی خاصی را برای این شخص ایجاد می کند (لوقا 15: 7).