1. Ένα διαστρεβλωτικό αντιχριστιανικό κείμενο

Ο λόγος γίνεται για ένα κείμενο, που στο ξεκίνημά του, αυτοπροβάλλεται ως εξής:

"Η Θεολογική Θεμελίωση της Ιεράς Εξετάσεως [Μετάφραση των συνοπτικών αλλά πολύ περιεκτικών σελίδων 519-537, περί της θεολογικής και δογματικής θεμελιώσεως της Ιεράς Εξετάσεως και μιας σύντομης αλλά πολύ κατατοπιστικής ιστορικής διαδρομής της, του εξαιρετικού ερευνητικού συγγράμματος: History of the Christian Religion to the Year Two Hundred (Ιστορία της Χριστιανικής Θρησκείας μέχρι το Έτος 200), by Charles B. Waite, A. M., Fifth Edition – Revised. Chicago, 1900. Ο μεταφραστή προσέθεσε μερικές επιπλέον σημειώσεις, πληροφορίες και αναφορές εντός του κειμένου της μετάφρασης και έναν μικρό επίλογο.]"

Μεταφραστής του κειμένου, είναι ο φανατικός αντιχριστιανός και ψευτο-αθεϊστής Ιωάννης Ρούσσος, που κατά τη δική του μαρτυρία εδώ, έχει αλλοιώσει και το πρωτότυπο κείμενο. Δεν γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό το αλλοίωσε. Πιθανόν λοιπόν οι κακοήθειες που αναφέρονται στο κείμενο που κυκλοφορεί στα Ελληνικά να ανήκουν στον συγγραφέα του κειμένου, πιθανόν όμως, να έχουν κατασκευαστεί από τον μεταφραστή Ρούσσο, κατά τη συνήθειά του να διαστρέφει τα πάντα, για να κατηγορήσει τον Χριστιανισμό με πλαστά επιχειρήματα. Όπως κι αν έχει το θέμα, επί μέρους σημεία του κειμένου εκείνου είναι ήδη απαντημένα στην ιστοσελίδα μας, όπως έχουμε ήδη αναφέρει αλλού και την απάντηση σε αυτό που θα εξετάσουμε σήμερα. Μόνο που στην παρούσα μελέτη θα το αναπτύξουμε περισσότερο, αποδεικνύοντας την πραγματική σημασία του χωρίου που διαστρέφεται από τους συντελεστές του κειμένου.

Σκοπός των αντιχριστιανών διαστρεβλωτών, είναι να ταυτίσουν την αληθινή Εκκλησία του Χριστού, με τους αιρετικούς ιεροεξεταστές του Πάπα. Και επιπλέον, να θεμελιώσουν δήθεν την Ιερά Εξέταση στη Χριστιανική πίστη, ώστε να μη γίνει φανερό ότι είχε θεμελιωθεί από τον Πλάτωνα και τον αρχαιοελληνικό πολυθεϊσμό. Με την απάντησή μας στο επί μέρους (προς το παρόν) αυτό σημείο, θα δείξουμε επίσης και την αναξιοπιστία, τόσο του κειμένου εν γένει, όσο και των συντελεστών του αθεο-παγανιστών. Πιθανόν ο Ρούσσος να αλλοιώσει το κείμενο ΜΕΤΑ την απάντησή μας, μια και διαρκώς αλλάζει τα κείμενα που κυκλοφορούν από αυτόν, παρ' όλα αυτά, εμείς θα απαντήσουμε στο κείμενο, όπως ακριβώς το έχουμε στα χέρια μας στη σημερινή νεότερη κατάστασή του.

 

2. Τι λέει το διαστρεβλωτικό κείμενο για τη λέξη: "αποκοπή"

Ας δούμε λοιπόν πρώτα τους ισχυρισμούς του διαστρεβλωτικού αυτού κειμένου ειδικά για τη λέξη: "αποκοπή" που υπάρχει στην Καινή Διαθήκη στο Γαλάτας 5/ε: 12:

"ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ.

«όφελον και αποκόψονται οι αναστατούντες υμάς.» ―[Προς Γαλάτας 5: 12].

Μας παρακαλούν ευγενικά επίσης να το καταλάβομε αυτό το χωρίο απλώς σαν μια έκφραση της επιθυμίας του αποστόλου ότι ορισμένα πρόσωπα θα έπρεπε να αποκλεισθούν από την εκκλησία. Αλλά κατείχε και ασκούσε το δικαίωμα να διευθύνει τον αποκλεισμό μελών από την εκκλησία Τέτοιες διαταγές είχαν δοθεί επανειλημμένως. ―[Α΄ Προς Τιμόθεον 6: 5, «παραδιατριβαί διεφθαρμένων ανθρώπων τον νουν και απεστερημένων της αληθείας, νομιζόντων πορισμόν είναι την ευσέβειαν. Αφίστασο από των τοιούτων.», Β΄ Προς Τιμόθεον 3: 5, «έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι. και τούτους αποτρέπου.», Β΄ Προς Θεσσαλονικείς 3: 6, «Παραγγέλλομεν δε υμίν, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στέλλεσθαι υμάς από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος και μη κατά την παράδοσιν ην παρέλαβον παρ' ημών», και 14, «ει δε τις ουχ υπακούει τω λόγω ημών δια της επιστολής, τούτον σημειούσθε, και μη συναναμίγνυσθε αυτώ, ίνα εντραπή».]

Σ’ αυτή την περίπτωση «όφελον και = θα ήθελα ακόμη και» είναι κάτι που μπορεί να γίνει αλλά για το οποίο δεν είχε την δύναμη απολύτως να το διατάξει.

Ξανά: «όφελον και αποκόψονται». Είναι ο αποκλεισμός από την εκκλησία τέτοια ακραία τιμωρία για να δικαιολογήσει τη χρήση της λέξεως «και»;

«όφελον και αποκόψονται οι αναστατούντες υμάς.».

Αποκόψονται από το ρήμα αποκόπτω. Ποία η σημασία αυτού του ρήματος;

Οι αρχικοί ορισμοί του ρήματος κόπτω, που δίδονται από τους Liddell και Scott, είναι οι εξής:

1.      Επιτίθεμαι, κτυπώ, κόβω.

2.      Κτυπώ κάτω, πίπτω, φονεύω.

3.      Αποκόπτω, τεμαχίζω, εκτέμνω.

            Με την ελληνική πρόθεση από, το ρήμα αποκόπτω ορίζεται από τις ίδιες αυθεντίες ως «κόπτω από, πελεκώ από, ρίπτω εκτός θέσεως, εκτέμνω».

            Ας ρίξομε μια ματιά και σε άλλα μέρη της Καινής Διαθήκης όπου χρησιμοποιείται:

1.      Μάρκος 9: 43, «και εάν σκανδαλίζη σε η χείρ σου, απόκοψον αυτήν· καλόν σοι εστι κυλλόν εις την ζωήν εισελθείν, ή τας δύο χείρας έχοντα απελθείν εις την γέενναν, εις το πυρ το άσβεστον,»

2.      Μάρκος 9: 45, «και εάν ο πούς σου σκανδαλίζη σε, απόκοψον αυτόν· καλόν σοι εστιν εισελθείν εις την ζωήν χωλόν, ή τους δύο πόδας έχοντα βληθήναι εις την γέενναν, εις το πυρ το άσβεστον,»

3.      Ιωάννης 18: 10, «Σίμων ουν Πέτρος έχων μάχαιραν είλκυσεν αυτήν, και έπαισε τον του αρχιερέως δούλον και απέκοψεν αυτού το ωτίον το δεξιόν· ην δε όνομα τω δούλω Μάλχος.»

4.      Ιωάννης 18: 26, «ηρνήσατο ουν εκείνος και είπεν· ουκ ειμί. λέγει εις εκ των δούλων του αρχιερέως, συγγενής ων ου απέκοψε Πέτρος το ωτίον· ουκ εγώ σε είδον εν τω κήπω μετ' αυτού;»

5.      Πράξεις 27: 32, «τότε οι στρατιώται απέκοψαν τα σχοινία της σκάφης και είασαν αυτήν εκπεσείν.»

Είναι δυνατόν να υπάρχει αμφιβολία για την σημασία αυτής της λέξης; Ο Παύλος εύχεται αυτές οι εκκλησίες να κάνουν ό,τι αυτός επιθυμούσε να κάνει και η εκκλησία στην Κόρινθο. Επιθυμούσε οι ανομούντες να «αποκοπούν» από προσώπου γης.

Στα Commentaries του Adam Clarke ευρίσκομε το ακόλουθο σχόλιο επ’ αυτού του χωρίου:

«Στην πρώτη ματιά φαίνεται ότι οι απόστολοι προσευχόταν για την καταστροφή των ψευδοδιδασκάλων οι οποίοι είχαν διαστρέψει τις εκκλησίες της Γαλατίας.»

            Ο πολυμαθής σχολιαστής δεν μας πληροφορεί πως μπορεί να απαλειφθεί η πρώτη εντύπωση που μας δημιουργεί η ανάγνωση αυτού του χωρίου.

            Ο Olshausen λέγει: «Η κατάρα της τιμωρίας κατά των αντιπάλων.»

            Το βιβλίο Pulpit Commentary των Spence και Extell υποστηρίζει τη θεωρία της αυτο-αποκοπής ―δηλαδή την ευχή οι ίδιοι να ακρωτηριάσουν τους εαυτούς των· και πολύ εκφραστικά αποκηρύττει την κατασκευασμένη υπόθεση η οποία θέλει τον απόστολο να αναφέρεται απλώς στην έξωση (αφορισμό) ―[Commentary on Galatians, p. 248]

            Η θεωρία του αυτο-ακρωτηριασμού είναι απλώς παράλογη. Κατ’ αυτήν την άποψη, ο Παύλος λέγει: «Θα ήθελα αυτούς που σας αναστατώνουν ει δυνατόν να αυτο-ακρωτηριαζόταν.» Πώς όμως αυτό θα ανακούφιζε την εκκλησία;

            Όχι· Ο Παύλος ήθελε αυτούς τους αιρετικούς να θανατωθούν"

 

Αν και στους παρατηρητικούς ή τους έχοντες γνώση του θέματος, είναι ήδη φανερή η προσπάθεια που γίνεται εδώ πιο πάνω, να διαστρεβλωθεί το νόημα του Παύλου, ας αναλύσουμε μερικά σημεία, ώστε να γίνει φανερή η παραπλάνηση που επιχειρείται, σε κάθε αναγνώστη:

 

3. Οι μαρτυρίες για τη σωστή έννοια του εδαφίου

1. Στο συκοφαντικό αυτό κείμενο, παρουσιάζεται ως επικρατούσα ερμηνεία, το ότι δήθεν ο Παύλος με τα λόγια: "όφελον και αποκόψονται οι αναστατούντες ημάς", εννοούσε την απομάκρυνση των ανθρώπων αυτών από την Εκκλησία. Μια άποψη, την οποία έχουμε δείξει σε παλαιότερη μελέτη μας αναλυτικά, πόσο λάθος είναι, και πώς ΔΕΝ εφαρμόζεται στο εξεταζόμενο χωρίο. Η ερμηνεία της "απομάκρυνσης", όχι μόνο δεν είναι επικρατούσα, αλλά είναι άποψη ελάχιστων περιθωριακών αιρέσεων.

Στην πραγματικότητα η επικρατούσα (και φυσικά η σωστή ερμηνεία), είναι: "καλά θα ήταν και να ευνουχιστούν αυτοί που σας αναστατώνουν". Και βέβαια, όχι μόνο όλες σχεδόν οι μεταφράσεις το μεταφράζουν έτσι, ακόμα και στα Ελληνικά, αλλά αυτή είναι η ερμηνεία που δίνει και το ίδιο το "Μέγα Λεξικό όλης της Ελληνικής Γλώσσης" του Δ. Δημητράκου, (Εκδόσεις Δομή Α.Ε. copyright 1964). Εκεί βρίσκουμε στη λέξη "αποκόπτω", αρκετές έννοιες, μεταξύ των οποίων και την έννοια του ευνουχισμού. Στη συνέχεια αντιγράφουμε επί λέξει τα αναφερόμενα στο σημείο αυτό, γιατί είναι αρκούντως ενδιαφέροντα και διαφωτιστικά. Αφού παρουσιάζει ως βασική έννοια της λέξης την αποκοπή μέλους του σώματος, γράφει χαρακτηριστικά:

"...αποκεκομμένους τα γεννητικά (επί ευνούχων). || όθ. απολ. αποκεκομμένος ο ευνούχος: ΠΔ Δευτ. 23,1: ουκ εισελεύσεται θλαδίας, ουδέ αποκεκομμένος εις εκκλησίαν κυρίου. || μεσ. ευνουχίζομαι: ΚΔ Γαλ. 5,12: όφελον και αποκόψονται οι αναστατούντες ημάς, Ευσ. Ευαγγ. 6,10, 279 D: απεκόπτονται πολλοί τη Ρέα".

Παρατηρούμε, ότι ακόμα και το λεξικό, είναι τόσο βέβαιο για την σημασία του εδαφίου, που το αναφέρει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της έννοιας του "αποκόπτω" ως: "ευνουχίζω". Γιατί το ίδιο το λεξικό, χρησιμοποιεί το Γαλάτας 5/ε: 12, ως ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ της έννοιας του ευνουχισμού. Μια έννοια όμως, που το συκοφαντικό κείμενο του Ρούσσου δεν την αναφέρει καν στο σημείο αυτό, ώστε να παραπλανήσει τον αναγνώστη.

Χαρακτηριστικό είναι επίσης, ότι το λεξικό χρησιμοποιεί ένα ακόμα εδάφιο της Αγίας Γραφής, που το συκοφαντικό κείμενο του Ρούσσου φρόντισε να μην συμπεριλάβει στα παραδείγματά του (!!!). Αυτή τη φορά από το Δευτερονόμιο 12/κγ: 1: "ουκ εισελεύσεται θλαδίας, ουδέ αποκεκομμένος εις εκκλησίαν κυρίου". Εκεί είναι προφανέστατη η έννοια της λέξης: "αποκεκομμένος", καθώς χρησιμοποιείται μαζί τη λέξη: "θλαδίας". Θλαδίας, είναι αυτός του οποίου οι όρχεις έχουν "σπάσει" από κάποια αιτία. Τόσο αυτός, όσο και ο "αποκεκομμένος", δηλαδή ο ευνούχος, απαγορευόταν να μπουν στον ναό των Ισραηλιτών. Και την έννοια αυτή, κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει, γιατί ήταν διάταξη του Μωσαϊκού νόμου, και η σημασία της είναι απόλυτα βέβαιη. Συνεπώς, είναι ΒΕΒΑΙΗ και η έννοια της λέξης "αποκεκομμένος", όταν απευθύνεται μόνη της σε άνθρωπο, πολύ δε περισσότερο, όταν το θέμα συζήτησης είναι η περιτομή.

Ο Παύλος λοιπόν, ως Ισραηλίτης, γνώριζε πολύ καλά πώς χρησιμοποιείται η λέξη: "αποκεκομμένος" στον Μωσαϊκό Νόμο, και την ίδια λέξη χρησιμοποιεί στην προς Γαλάτας επιστολή, με την ίδια ακριβώς έννοια.

Φυσικά η έννοια αυτή, είναι πασίγνωστη από την αρχαιότητα ακόμα, γιατί έτσι ερμήνευαν τα λόγια του Παύλου οι πιστοί, ανέκαθεν. Ας δούμε τι γράφει για το θέμα αυτό, το βιβλίο "Υπόμνημα εις τας επιστολάς της Κ.Δ." Τόμος Β΄ Π. Ν. Τρεμπέλα (Αδελφότης Θεολόγων "ο Σωτήρ", Αθήνα Μάρτιος 1979), αναλύοντας το συγκεκριμένο εδάφιο του Παύλου. Και ας δούμε πρώτα την ερμηνεία που γίνεται στα λόγια του Παύλου:

"Εάν θέλουν, όχι μόνο ας περιτμηθούν, αλλά και ας ακρωτηριασθούν δι' ευνουχισμού αυτοί, που σας αναστατώνουν".

Και στο υπόμνημα σχολιάζει τα εξής στο επίμαχο εδάφιο:

" ΄΄Όφελον΄΄: Επίρρημα ευχής παρά τοις μεταγενεστέροις, ισοδύναμον προς το ώφελον ως ρήμα προσωπικόν μετ' απαρεμφάτου = ευχήν μη πραγματοποιηθήσαν εν τω παρελθόντι, ήτις όμως έδει να εγίνετο. (Πρβλ. Α΄ Κορ. 4/δ: 8, Β΄ Κορ. 11/ια: 1).

΄΄Αποκόψονται΄΄:... (αφού αναφέρει το βιβλίο τη γνώμη ενός Δυτικού περί ΄΄αποκοπής από την Εκκλησία΄΄, συνεχίζει:) ...Ή ήττον πιθανώς, ΄΄είθε μη περιτέμνοντο, αλλά και τελείως απέκοπτον τα εαυτών μόρια΄΄ (Θεόδωρος Μοψουεστίας), προκειμένου να γίνονται σκάνδαλον και να κρημνίζωσι την εκκλησίαν. -Και ευστοχώτερον ΄΄Ει βούλονται, μη περιτεμνέσθωσαν μόνο, αλλά και΄΄ ΄΄αποκοπτέσθωσαν το μόριον όλον΄΄ (άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος και Ζηγαβηνός). Το αποκόπτειν = ευνουχίζειν και εν Δευτερονόμιον 23/κγ: 1)."

Με δυο λόγια, υπάρχει γενική συμφωνία, από την αρχαιότητα ως σήμερα, ότι ο Παύλος με μια δόση ειρωνείας είπε: "αν θέλουν να κόψουν μόνο το πετσάκι της περιτομής, καλά θα ήταν να έκοβαν και ολόκληρο το γεννητικό τους όργανο". Και τον λόγο που είπε κάτι τέτοιο, θα τον απαντήσουμε στο τέλος του κεφαλαίου αυτού.

2. Στο συκοφαντικό κείμενο που κατηγορεί τον απόστολο Παύλο ως ιεροεξεταστή, γίνεται μια ακόμα πονηρή προσπάθεια να παρουσιάσει το συμπέρασμά του ως "ασφαλές", παραθέτοντας από το έγκυρο λεξικό Λίντελ και Σκοτ. Μόνο που παραθέτει ΜΟΝΟ όσα συμφέρουν τους συντελεστές του! Γιατί εκτός από αυτά που παρατίθενται, το λεξικό λέει πολύ περισσότερα. Και ως απόδειξη, στη διεύθυνση: http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/resolveform υπάρχει το λεξικό Λίντελ και Σκοτ. Και το λινκ: "αποκόπτω", μπορείτε να το βρείτε εδώ: http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3D%2312913

Δείτε λοιπόν το λινκ: "αποκόπτω", και θα αντιληφθείτε, ότι όχι μόνο εκεί υπάρχει η ερμηνεία: "ευνουχίζω", αλλά επιπλέον, ότι το λεξικό Λίντελ και Σκοτ, στην πραγματικότητα με αυτόν τον τρόπο ερμηνεύει το χωρίο Γαλάτας 5/ε: 12!!!

Όμως οι αντιχριστιανοί κειμενογράφοι, φρόντισαν αυτό να το αποκρύψουν, για να καταλήξουν στο αυθαίρετο συμπέρασμα: "Ο Παύλος ήθελε αυτούς τους αιρετικούς να θανατωθούν"(!!!) Και είναι σαφέστατη τόσο η μεθόδευση που κάνουν για να εκβιάσουν αυτό το κακοήθες συμπέρασμα, όσο και ο σκοπός που το κάνουν.

Μάλιστα, για να φανούν ως: "ψαγμένοι", γράφουν (όπως είπαμε) εδάφια με τη λέξη "αποκόπτω". Όπου όμως, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν υπάρχει η έννοια "θανατώνω", όπως θέλουν να ισχυρίζονται. Αντιθέτως, τα ίδια τα εδάφια που γράφουν, στη συντριπτική τους πλειονότητα, έχουν την έννοια "αποκοπής μέλους του ανθρώπινου σώματος". Και αν λάβουμε υπ' όψιν την έννοια της λέξης στο Δευτερονόμιο και το θέμα της συζήτησης, είναι εξ' ίσου σαφές, και το ποιο ακριβώς μέλος του σώματος λέει ο Παύλος ότι καλό θα ήταν να απέκοπταν.

Ας απαντήσουμε λοιπόν τώρα, σε αυτό που γράφει το κακοήθες κείμενο: "Η θεωρία του αυτο-ακρωτηριασμού είναι απλώς παράλογη. Κατ’ αυτήν την άποψη, ο Παύλος λέγει: «Θα ήθελα αυτούς που σας αναστατώνουν ει δυνατόν να αυτο-ακρωτηριαζόταν.» Πώς όμως αυτό θα ανακούφιζε την εκκλησία;"

Πολύ απλά, όπως είπαμε, ο Παύλος κάνει μια ειρωνική παρομοίωση. Εύχεται, αυτοί που ταράζουν την Εκκλησία, να ευνουχίζονταν, δηλαδή να μην άφηναν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ, οι οποίοι θα συνέχιζαν να ταράζουν και αυτοί την Εκκλησία.

 

4. Μήπως δεν ήξεραν περί ευνουχισμού και τους αδικούμε;

Μήπως όμως οι συντελεστές του συκοφαντικού αυτού κειμένου, δεν γνώριζαν τη σωστή ερμηνεία, ή μήπως τους διέφυγε, και τους αδικούμε, κατηγορώντας τους για εσκεμένη επιλεκτική παρουσίαση των δεδομένων;

Όχι φυσικά! Ήξεραν πολύ καλά την έννοια του ευνουχισμού, ως έννοιας της λέξης "αποκόπτω". Και αυτό φαίνεται στη συνέχεια του κειμένου τους. Αφού πρώτα αποκρύπτουν προσεκτικά το δεδομένο αυτό, ώστε να πεισθεί ο αναγνώστης για την ορθότητα των αναφορών τους, στη συνέχεια, σε ανύποπτο χρόνο επανέρχονται μετά από μερικές σελίδες του κειμένου τους, γράφοντας τα εξής:

"[Σ’ αυτό το κεφάλαιο βλέπομε ότι ο σπουδαίος ερευνητής Charles B. Waite, διαφωνεί ριζικώς με την καθιερωμένη ερμηνεία του χωρίου «όφελον και αποκόψονται οι αναστατούντες υμάς.» (Προς Γαλάτας 5: 12), όπως συνεχώς την απαντάμε σε όλες τις ερμηνευτικές εκδόσεις της Καινής Διαθήκης μετά το τέλος της συνόδου του Τριδέντου το 1563. Γράφουν δηλαδή ότι ο Παύλος εκφράζει εδώ μια ειρωνικού τύπου επιθυμία. Διότι ενώ δεν κηρύττει την περιτομή πολλοί την επιζητούν και αναστατώνουν τους Γαλάτες. (Στην πραγματικότητα πρόκειται για χριστιανοεβραίους που ζούσαν στα μέρη της Γαλατίας της Μικράς Ασίας, Προς Γαλάτας 2: 15, «Ημείς φύσει Ιουδαίοι και ουκ εξ εθνών αμαρτωλοί,», κ. α.). Συνεπώς, όπως ερμηνεύουν οι ορθόδοξοι ερμηνευτές, με το γράψιμο του σ’ αυτό το σημείο, ο Παύλος εύχεται ειρωνικά το εξής: «Αυτοί που επιζητούν την περιτομή και σας αναστατώνουν δεν πάνε καλύτερα και να ευνουχισθούν τελείως!». Δηλαδή με το «και αποκόψονται» εννοεί την ολοσχερή αποκοπή γεννητικών οργάνων και όχι μόνο της ακροβυστίας. Ο Waite όμως προσπαθεί να αποδείξει ότι ο Παύλος δεν εννοεί καθόλου αυτό. Κυριολεκτικά επιθυμεί την πλήρη εξολόθρευση όλων αυτών των ατόμων, μόνο που οι περιστάσεις σ’ αυτή την περίπτωση δεν του επιτρέπουν να το επιβάλλει όπως το έκανε πριν με την εκκλησία της Κορίνθου.

Όπως και να έχει το πράγμα από διάφορα χωρία των επιστολών του αποδεικνύεται ότι ο Παύλος πρέπει να είχε κάποιο σοβαρό σύμπλεγμα και σοβαρή εμμονή με τα γεννητικά όργανα, την πόσθη και τον ερωτισμό. Φαίνεται πως τον ενοχλούσαν σφόδρα! Παντού διαχέεται ένας αντιερωτισμός. Κάθε τόσο το ίδιο βιολί με την ακροβυστία και την περιτομή...! Βαριέσαι και σιχαίνεσαι να το συναντάς συνέχεια. Πολλοί φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι ο ίδιος ο Παύλος πρέπει να ήταν ευνούχος! Ο Robert Ambelain τον διαγιγνώσκει ότι υπέφερε από κληρονομική ή ακριβέστερα συγγενή σύφιλη.]"

Εδώ η μάσκα πέφτει εντελώς. Γιατί το σχόλιο αυτό, (προφανώς από τον Ρούσσο), δείχνει ότι ακόμα και αν ο (κατά τη γνώμη μας επίσης πονηρός) κειμενογράφος αγνοούσε τη σωστή ερμηνεία, ο Ρούσσος φυσικά τη γνωρίζει, όπως ομολογεί εδώ. Μάλιστα με τα λόγια αυτά, άθελά του, ομολογεί έμμεσα, ότι και ο κειμενογράφος καταβάλλει προσπάθεια να αναιρέσει τη ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ "ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΗ" ερμηνεία, που υπάρχει "σε όλες τις ερμηνευτικές εκδόσεις της Κ.Δ." Μόνο που αντιθέτως με αυτό που λέει ο ψευδώς ο Ρούσσος, αυτή η ερμηνεία, δεν είναι από την εποχή "του Τριδέντου το 1563", αλλά όπως δείξαμε στην παραπομπή από το σχολιολόγιο του Τρεμπέλα πιο πάνω, ήταν γνωστή από την εποχή του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου! Παρ' όλα αυτά, με την γνωστή κακοπιστία και κακοήθεια που διακρίνει όλους τους εχθρούς του Χριστού, ο Ρούσσος εμμένει στην κακόπιστη, κακοήθη και αποδεδειγμένα ψευδή θέση, ότι "αποκόπτω" σημαίνει δήθεν: "εξαφανίζω από προσώπου γης", όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο πρώτο κείμενο ο αρχικός κακοήθης κειμενογράφος. Διαφορετικά, δεν τους βγαίνει η αλχημεία, να κατηγορήσουν τον απόστολο ως... ιεροεξεταστή!

Προσέξτε το εξής σχόλιο (το οποίο ανήκει μάλλον στον Ρούσσο): "ο Παύλος δεν εννοεί καθόλου αυτό. Κυριολεκτικά επιθυμεί την πλήρη εξολόθρευση όλων αυτών των ατόμων, μόνο που οι περιστάσεις σ’ αυτή την περίπτωση δεν του επιτρέπουν να το επιβάλλει όπως το έκανε πριν με την εκκλησία της Κορίνθου". Προσέξτε τη φανατική αυθαιρεσία του σε κάτι αποδεδειγμένα εσφαλμένο. Και προσέξτε επίσης, πώς χρησιμοποιεί άλλη μία ΑΠΑΤΗ, για να υπονοήσει ότι δήθεν ο Παύλος "εξολόθρευσε" στην Εκκλησία της Κορίνθου κάποιον άλλον. Και φυσικά εδώ ο Ρούσσος αναφέρεται στον πόρνο της Κορίνθου, ο οποίο δεν είχε καμία σχέση με το υπό συζήτησιν θέμα. Αλλά ο αδαής αναγνώστης, νομίζει διαβάζοντάς το, ότι πράγματι ο Παύλος έκανε κάτι τέτοιο, που ισχυρίζεται ψευδώς ο Ρούσσος, παραφράζοντας τα λόγια του κειμενογράφου που "μεταφράζει", ο οποίος ισχυρίζεται κάτι παρόμοιο ενωρίτερα. Φυσικά, έχουμε ήδη δείξει σε άλλη μελέτη, όχι μόνο τι ακριβώς συνέβη με τον πόρνο της Κορίνθου, αλλά επίσης, και κάτι που ο Ρούσσος εδώ επίσης ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ, όπως κάνει και ο ξενόγλωσσος κειμενογράφος. Το γεγονός ότι ο πόρνος της Κορίνθου, απλούστατα ΠΟΤΕ δεν εξολοθρεύτηκε, όπως λέει ψευδώς ο Ρούσσος. Γιατί στην επόμενη επιστολή του Παύλου, αναφέρεται σαφώς, ότι ο άνθρωπος αυτός μετανόησε, και επέστρεψε στην Εκκλησία! (Β΄ Κορινθίους 2/β΄ 6). Στην ανωτέρω μελέτη, μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει τι ακριβώς συνέβη στην Εκκλησία της Κορίνθου, και επίσης, να δει τι σήμαιναν τα λόγια του Παύλου για τον πόρνο της Κορίνθου, πέρα από τις φανατικές διαστρεβλώσεις των αντιχριστιανών.

Και για να ολοκληρώσουμε την κάλυψη αυτού του μέρους του αντιχριστιανικού κειμένου περί αποκοπής, θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή του αναγνώστη, στα τελευταία λόγια του Ρούσσου, που κατηγορεί τον Παύλο, ότι μιλάει διαρκώς για περιτομή, άρα είναι σιχαμερός και αντι-ερωτικός!!! Δηλαδή, ο Ρούσσος θεωρεί οτιδήποτε έχει σχέση με γεννητικά όργανα, ως... ερωτισμό! Μια ψυχοπαθολογική κατάσταση, από την οποία προφανώς πάσχει ο Ρούσσος, με τα πάντα να  του θυμίζουν... σεξ! Λες και τα γεννητικά όργανα μόνο για ερωτισμό υπάρχουν.

Και πώς είναι δυνατόν ο Παύλος να μη μιλούσε διαρκώς για περιτομή, εφόσον αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας; Και ήταν πρόβλημα, όχι εξ' αιτίας της Εκκλησίας, αλλά εξ αιτίας των Ιουδαϊζόντων αιρετικών, που έλεγαν ότι πρέπει η περιτομή να επιβάλλεται! Με άλλα λόγια, όχι μόνο ο Παύλος δεν είχε κανένα πρόβλημα, αλλά επιπλέον αυτό ήταν ένα θέμα με το οποίο ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να ασχολείται, και ασχολιόταν από ανάγκη λόγω των αιρετικών!

Και το κερασάκι στην τούρτα, είναι η αναφορά του Ρούσσου στον Αμπελαίν, και στη... βαρυσήμαντη ρήση του, ότι ο Παύλος ήταν... συφιλητικός! Κάτι φυσικά που ο Ρούσσος είναι τόσο κακοπροαίρετος, ώστε να το υιθετήσει χωρίς κανένα στοιχείο, και χωρίς καν σκέψη, όπως χωρίς σκέψη υιοθτεί όλες του τις αντιχριστιανικές απόψεις.

Και για όσους δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο Αμπελαίν, είναι εκείνος ο αποκρυφιστής, που σε όλα του τα αντιχριστιανικά βιβλία, έγραψε χιλιάδες αυθαίρετους, απίθανους και ανόητους ισχυρισμούς, χωρίς να χρησιμοποιήσει σχεδόν καθόλου στοιχεία και πηγές! και στις ελάχιστες περιπτώσεις που χρησιμοποίησε, φυσικά τις... αλλοίωσε! Αυτού του ανθρώπου τη δόξα θαύμασε και ο Ρούσσος, ακολουθώντας πιστά κάθε αστήρικτη κακοήθεια.

 

Γ. Κ.