Πολλοί Νεοπαγανιστές εκθειάζουν τον Επίκουρο ως τον "ορθολογιστή" εκείνο φιλόσοφο, που συγγενεύει περισσότερο με τον αθεϊσμό. Και πράγματι, ο Επίκουρος μιλούσε για "θεούς" ξεκομμένους από τον κόσμο, που δεν ασχολούνται με αυτόν. Κάτι που στην ουσία δεν διαφέρει με μια αθεϊστική θεώρηση των πραγμάτων. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι Χριστιανοί πατέρες μιλούν για τον "αθεϊσμό του Επίκουρου". Και ακόμα και ο Ιουλιανός, έχαιρε που στην εποχή του είχαν εξαφανισθεί τα συγγράμματα του Επίκουρου, και το απέδιδε στην δίκαιη ενέργεια των "θεών".

Όμως κάθε άλλο, παρά ορθολογιστής είναι κάποιος που έχει αθεϊστικό προσανατολισμό. Kαι στη συνέχεια θα εξετάσουμε μερικές παράλογες και αντιφατικές συνέπειες που έχουν οι θέσεις του, συγκρινόμενες με την πραγματικότητα και τη λογική.

Εάν ο Θεός (ή οι "θεοί" κατά τον Επίκουρο) δεν έφτιαξαν τον κόσμο, η Επικούρεια φιλοσοφία στερείται οποιουδήποτε νοήματος, ερήμην της Πρώτης Αιτίας. Αδυνατεί να ερμηνεύσει την ύπαρξη του κόσμου και το λόγο και σκοπό ύπαρξης του κόσμου. Αδυνατεί να δώσει ένα λόγο στο κάθε τι, και τα πάντα καταντούν "τυχαία συμβάντα" χωρίς νόημα.

Ακόμα και η ίδια η σοφία, χάνει κάθε έννοια αν δεν υπάρχει νόημα στη ζωή, αλλά τα πάντα καθοδηγούνται από την τυφλή τυχαιότητα. Πώς λοιπόν θα μπορούσε να θεωρείται φιλό-σοφος, κάποιος που ακυρώνει την ίδια τη σοφία και το νόημα της ύπαρξης;

Η ίδια η τυχαιότητα, δεν είναι τόσο... τυχαία! Αλλά βασίζεται στους ΝΟΜΟΥΣ των πιθανοτήτων, που επιστημονικά λειτουργούν με θαυμαστή ακρίβεια! Πώς γίνεται λοιπόν να υπάρχουν νόμοι χωρίς νομοθέτη;

Ακόμα και οι ίδιοι οι "θεοί" δεν είναι δυνατόν να αποκαλούνται "θεοί" αν δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη δημιουργία του κόσμου, και με την οργάνωση της ύλης και των ανθρώπων. Μάλιστα, ο Επίκουρος αποτυγχάνει να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν οι "θεοί" να βρέθηκαν μέσα στον κόσμο. Γιατί κάποια πρέπει να είναι και η ΠΡΩΤΗ ΑΙΤΙΑ της ύπαρξής τους! Γιατί ό,τι είναι μέσα στον Χωροχρόνο μας, κατ' ανάγκην έχει ΑΡΧΗ, μια και έχει αρχή και ο ίδιος ο Χωροχρόνος. Και ακόμα και αν δεχόμασταν ότι "οι θεοί" του Επίκουρου είναι σε άλλο χωροχρόνο, ακόμα χειρότερα! Γιατί και πάλι θα έπρεπε να εξηγήσει κάποιος την ΑΡΧΗ τους, και το λόγο ύπαρξής τους, αλλά και πολύ περισσότερο, εάν δεν είχαν καμία σχέση με τον κόσμο μας, για εμάς θα ήταν κυριολεκτικά ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ, μια και άλλοι χωροχρόνοι δεν έχουν νόημα για τον δικό μας αν δεν συνδέονται. Και θα μέναμε μόνο με την αναγκαιότητα αναζήτησης της Πρώτης Αιτίας. Και τέτοιοι ανύπαρκτοι "θεοί" δεν θα έπρεπε καν ούτε να τιμούνται, ούτε να λατρεύονται.

Η δε ανύπαρκτη διάκριση μεταξύ "κτιστού" και "Ακτίστου" στον Επίκουρο, (μια και ονομάζει "θεούς" εγκόσμιες οντότητες), μαρτυράει την ανεπάρκεια της θεολογίας του.

Αδυνατεί επίσης να δώσει μια ερμηνεία στις διαρκείς "θεοφάνειες" που καταμαρτυρούν οι άνθρωποι σε όλη την ιστορία. Πώς εξηγείται αυτό αν οι "θεοί" δεν ασχολούνται με τα κοινά;

Όλα τα παραπάνω, θα λύνονταν πολύ απλά, αν απλώς δεχόταν ότι τα πάντα στον κόσμο έχουν μια λογική Πρώτη Αιτία, η οποία περιέχει και συγκροτεί τον χωροχρόνο μας. Αλλά τότε θα έπρεπε λογικά να προχωρήσει και σε επιπλέον κατανοήσεις της αλήθειας:

Αν ο κόσμος μας συγκροτείται από μια Πρώτη Αιτία άχρονη, αυτό δεν είναι απλά μια δημιουργική ενέργεια του παρελθόντος, αλλά μια ΔΙΑΡΚΗΣ συγκρότηση και συντήρηση. Γιατί δεν νοείται να αποδίδουμε τη δημιουργική ενέργεια του αχρόνου, σε περιορισμένη χρονική στιγμή του παρελθόντος, κάτι άλλωστε που έχει αποδείξει και η σύγχρονη κβαντική φυσική με τις διαρκείς διακυμάνσεις του κενού.

Μάλιστα μια Οντότητα όπως η άκτιστη Πρώτη Αιτία, (γιατί η Πρώτη Αιτία είναι όρος που μόνο ως Νοήμων ύπαρξη έχει νόημα), πρέπει κατ' ανάγκην να δεχθούμε ότι είναι Πανταχού Παρούσα, Παντογνώστης και Παντοδύναμη. Και οτιδήποτε υπάρχει και γίνεται, μόνο με τη δική της βούληση υπάρχει και γίνεται. Πώς μπορεί λοιπόν κάποιος να πιστεύει ότι είναι δυνατόν ο Θεός να μην ενδιαφέρεται ή να μην ασχολείται με τα ανθρώπινα; Μια τέτοια Οντότητα, ακόμα και το μικρότερο υποατομικό σωματίδιο του σύμπαντος γνωρίζει και φέρνει σε ύπαρξη.

Και όταν ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο, εν γνώσει Του το κάνει. Και εφόσον δεν δημιουργεί κάτι από ανάγκη αλλά από ΑΓΑΠΗ, (γιατί μόνο αυτός ο βουλητικός λόγος μπορεί να υπάρχει ως Δημιουργικό κίνητρο του απόλυτα ελεύθερου Ακτίστου), δεν είναι δυνατόν παρά να ενδιαφέρεται γι' αυτό που έφτιαξε. Πολύ δε περισσότερο, γι' αυτό που Τον αναζητά και τον αγαπά, όπως κι Εκείνος αγαπά το πλάσμα Του. Χωρίς την αγάπη του Θεού, τίποτα δεν θα υπήρχε στον κόσμο. Και Αυτός που αγαπά, ενδιαφέρεται, και δεν αφήνει το δημιούργημά του για πάντα έρμαιο των συμπτώσεων.

Όμως δεν θα συνεχίσουμε άλλο. Όλες αυτές οι συνεπαγωγές, διέφυγαν από τον Επίκουρο. Αυτές οι συνεπαγωγές, οι τόσο απλές και ξεκαθαρισμένες για τους Χριστιανούς σήμερα.

Και ο Επίκουρος ήταν δικαιολογημένος. Δεν γνώρισε την αποκάλυψη του Θεού. Και πορεύτηκε μέσα στην αντιφατικότητα και τις ελλείψεις της ανθρώπινης γνώσης. Αλλά όλοι αυτοί που σήμερα, μετά τον Χριστό, θαυμάζουν τον Επίκουρο και τις αθεϊστικές του ιδέες, τι δικαιολογία έχουν;