Εδώ και 3 χρόνια περίπου, (Σημείωση ΟΟΔΕ: Στην πραγματικότητα περισσότερα χρόνια), λίγο πάνω λίγο κάτω δεν έχει σημασία, κυκλοφορεί και αναπαράγεται σε τακτά χρονικά διαστήματα ένα άρθρο που θέλει να κρύβεται κάποια προσευχή στο ελληνικό αλφάβητο, σίγουρα το έχετε δει και έχετε γελάσει, ας το δούμε και εδώ:

Τελικά πόσα ακόμη μυστικά μπορεί να κρύβει η Ελληνική γλώσσα;   Η Ελληνική γλώσσα είναι η τελειότερη που έχει δημιουργηθεί στα χρονικά της ανθρώπινης ιστορίας.   Πρόκειται για μια γλώσσα που έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει άμεση σχέση με τη μαθηματική γλώσσα και να περικλείει μια “αφανή αρμονία”.   Όπως έγραψε ο Ιάμβλιχος στα “Θεολογούμενα της αριθμητικής” (“Περί δεκάδος” 64-15,20): “Ακόμα η δεκάδα γεννά τον (αριθμό) 55, ο οποίος περιέχει θαυμαστά κάλλη. Εάν δε υπολογίσεις τα ψηφία της λέξης ‘εν’ ( ένα) σε αριθμούς, βρίσκεις άθροισμα 55″.   Οι πρόγονοί μας δεν χρησιμοποιούσαν ψηφία αλλά τα γράμματα της αλφαβήτου τονισμένα ως σύμβολα αριθμών (π.χ. α΄=1, β΄=2 κ.ο.κ.). Όπως είδαμε προηγουμένως, με αυτό τον τρόπο οι λέξεις μπορούν να αναλυθούν σε αριθμούς σχηματίζοντας τους “λεξαρίθμους”.   Έτσι καθετί προσλάμβανε ξεχωριστή σημασία μέσα από έναν συνδυασμό μαθηματικών και ονομάτων. Για παράδειγμα, ο αριθμός της χρυσής τομής προκύπτει από τους λόγους ΑΠΟΛΛΩΝ: ΑΡΤΕΜΙΣ, ΕΣΤΙΑ: ΗΛΙΟΣ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ: ΖΕΥΣ.   Ωστόσο αυτό που αποδεικνύεται πράγματι ασύλληπτο είναι το γεγονός ότι το Ελληνικό αλφάβητο κρύβει μια μυστική επίκληση! Εάν πάρουμε τα γράμματά του και τα θέσουμε στη σειρά, ως δια μαγείας εμφανίζεται μια αρχαία προσευχή που εξυμνεί το Φως και την Ψυχή!   Έχουμε, λοιπόν:   “Αλ φα, βη τα Γα! Αμα δε Ελ, τα εψ ιλών. Στη ίγμα, (ίνα) ζη τα, η τα, θη τα Ιώτα κατά παλλάν Δα. (Ινα) μη νυξ η, ο μικρόν (εστί) πυρός δε ίγμα ταφή εψ ιλών, φυ (οι) Ψυχή, ο μέγα (εστί)!”   Η μετάφραση έχει ως εξής:   “Νοητέ ήλιε, εσύ που είσαι το φως, έλα στη Γη! Κι εσύ, ήλιε ορατέ, ρίξε τις ακτίνες σου στον πηλό που ψήνεται. Ας γίνει ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη. Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν, και κινδυνεύσει να χαθεί το καταστάλαγμα της φωτιάς μέσα στην αναβράζουσα λάσπη, κι ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!”   Τη μυστική αυτή επίκληση μαθαίνουμε να κάνουμε όλοι ασυνείδητα από την ώρα που μαθαίνουμε το Ελληνικό αλφάβητο!   Επίσης έρευνες δείξανε πως οι μελέτη της αρχαιοελληνικής γλώσσας, διευρύνει τον νου!   Δεν είναι τυχαίο, που σε έρευνα Αμερικανών για την τεχνητή νοημοσύνη, διαπιστώσανε πως για να επικοινωνήσουν δύο υπολογιστές μεταξύ τους και να έχουν μία λογική συζήτηση, χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν την αρχαία Ελληνική γλώσσα και μόνο!   Τελευταία καταμέτρηση μάλιστα έδειξε πως η Ελληνική γλώσσα συν της αρχαιοελληνικής, περιέχει πάνω από 6.000.000(!) λέξεις και πολλές που ακόμα δεν γνωρίζουμε ενώ π.χ. η Αγγλική φτάνει μόλις τις 40000.   Τελικά πόσα ακόμη μυστικά μπορεί να κρύβει η Ελληνική γλώσσα; Πολύ περισσότερα από όσα πιστεύουμε και σίγουρα ακόμα περισσότερα από όσα μπορεί να χωρέσουν στις σελίδες ενός αφιερώματος.

 

Φαντάζομαι ότι όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο σίγουρα θα πιστεύουν το ότι η ελληνική γλώσσα θα κυριαρχήσει στους υπολογιστές και η Apple κατασκευάζει πρόγραμμα εκμάθησης με την ονομασία Hellenic Quest, αν γελάτε με τη κρυμμένη προσευχή στο αλφάβητο θυμηθείτε και αυτό τον μύθο και ξεκαρδιστείτε στα γέλια, δείτε ΕΔΩ

Γυρίζοντας στο θέμα μας εγώ θα σας αφήσω κάπου εδώ καθώς η κατάρριψη του συγκεκριμένου μύθου μας έρχεται από το 2012 και σας την παραθέτω……

Γιώργος Ζ.

 

Περί «ΚΡΥΜΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ» ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ‏

Υπάρχει από καιρό στο διαδίκτυο σε μορφή κειμένου, αλλά και σε μορφή βίντεο, περί «ΚΡΥΜΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ» ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ.

Παρουσιάζει το Ελληνικό αλφάβητο ως να εμπεριέχη έναν συγκεκαλυμμένο ύμνο προς τον ήλιο με βάση κάποια από τα ψηφία του.

Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε κάθε αποδέκτη του κειμένου αυτού, πριν αποδεχθεί το περιεχόμενο του ως θέσφατο.

Κάτι που πέφτει στην αντίληψη μας και εκ πρώτης όψεως δείχνει να προσδίδη κάποια αόριστα μαγική χροιά τον πολιτισμό μας δεν είναι πάντα χρυσός επειδή απλά γυαλίζει και περισσότερο όταν πολλές φορές συνδέεται έντεχνα με τα δεινά που μαστίζουν σήμερα τη χώρα μας.

Πολύ συχνά, άλλοι εσκεμμένα, άλλοι από άγνοια ή και από απλή διάθεση για εντυπωσιασμό, κάνουν ζημιά στον πολιτισμό μας και γι” αυτό θα παρακαλέσω να διαβαστούν τα παρακάτω με προσοχή…

Σύμφωνα λοιπόν με το υλικό αυτό, το αλφάβητο μας συνθέτει έναν ύμνο ! Μια θρησκευτικής φύσεως προσευχή – επίκληση η οποία λειτουργεί δήθεν “μυστηριακά” μέσα σε αυτό και με αυτό το σκεπτικό παρέχει μια ισχυρή “δονητική” επίδραση επάνω στους εκφωνούντες.

Αποκωδικοποιώντας -σύμφωνα με το υλικό πάντα- τα γράμματα με την γνωστή διάταξη, ας δεχθούμε για την οικονομία του λόγου ότι μπορεί να έγινε "σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης” και έτσι υποτίθεται ότι παράγονται τα ακόλουθα:

«ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!»

Κατ” αρχάς είναι αναγκαίο να επισημανθή το αυτονόητο:

Ότι δεν έχει καμία απολύτως σημασία εάν αυτή η “αποκωδικοποίηση” έγινε σύμφωνα με αρχές της Ερμητικής επιστήμης ή με τις αρχές οποιασδήποτε άλλης μεθόδου αποκρυπτογράφησης σήμερα, αλλά αντίθετα πρέπει να αναρωτηθούμε σύμφωνα με ποιό σκεπτικό θα μπορούσε να έχει γίνει μια τέτοια “κωδικοποίηση” και κρυπτογράφηση κατά την αρχαϊκή εποχή!

Σε επόμενο βήμα της “αποκωδικοποίησης” αυτής, προστίθενται κάποια συνδετικά και ρήματα ως “εννοούμενα” που υποτίθεται ότι έχουν παραληφθεί, κι έτσι έχουμε μια «εξ” αποκαλύψεως κοσμογονική επίκληση» προς την πηγή του Φωτός, δηλαδή τον Ήλιο:

«ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ. (ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ), ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ, ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)».

Ακολουθεί η παρουσίαση της “κρυφής” σημασίας των ονομασιών σύμφωνα με αυτήν την “προσευχή”, αφαιρουμένων σιωπηρά σε αυτή τη φάση όσων γραμμάτων δεν εξυπηρετούν την εν λόγω κατασκευή:

Αλ = Ο νοητός ήλιος (ανύπαρκτη λέξη) – Φά-ος = το φώς.

Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι) – Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν. (εδώ φαίνεται τυχαίνει να εξυπηρετή να πάρουμε και το -Βή- και το -τα- μαζί)

Γα = Γή (δωρικός τύπος) – Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.

Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος. (ανύπαρκτη λέξη)

Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος – Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.

Στη = προστ. ρήμ. ίστημι – ΄Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.

Ζη = προστ. ρημ. ζώ. (εδώ χρειάζεται μόνο το–Ζη- όχι και το -τα- μαζί ! )

Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι. (Ούτε εδώ χρειάζεται το Ή-τα ολόκληρο)

Θη = προστ. ρημ. θέτω. (Ούτε εδώ χρειάζεται το Θή- και -τα μαζί )

Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ .(προκρούστεια εξίσωση)

Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά). (το γράμμα λεγόταν βέβαια ανέκαθεν -πι- και όχι -πα- ή -παλ-, αλλά εδώ κατά τα φαινόμενα δεν εξυπηρετεί να το λέμε έτσι)!

Δα = άλλος (;) τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)

Νύξ = (ουσ.) νύχτα.

Ο = (αναφ.) το οποίο, που.

Φύ(οι)= ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).

Από την παραπάνω λίστα δεν έχουν αποκλεισθεί μονάχα σύγχρονα γράμματα όπως τα : κάπα, λάμδα μί, ξί, ταύ, ύψιλον, χί ψί, και ωμέγα αλλά και τα αρχαία δίγαμα, σαμπί και κόπα, που κατά τα φαινόμενα δεν εμπεριέχουν για τον εμπνευστή αρκετά “απόκρυφα” νοήματα.

Πρέπει να επισημάνω σε αυτό το σημείο πως μια τέτοια επιλεκτική χρήση των γραμμάτων αποδεικνύει πέραν των άλλων σημείων που θα αναλύσω παρακάτω, ότι ο δήθεν “ύμνος” αυτός δεν αφορά ολόκληρο το Ελληνικό αλφάβητο αλλά επιχειρεί να προσδώση μια θρησκευτικής φύσεως σημασία σε αυτό, χρησιμοποιώντας μερικά μόνο από τα γράμματα της σημερινής του μορφής!

Το γεγονός αυτό βέβαια διευκολύνει αφάνταστα τον οποιονδήποτε να κατασκευάζη ποιήματα με το οποιοδήποτε αλφάβητο, όταν απαλλάσσεται από την υποχρέωση να δώση ενιαίο και συγκροτημένο νόημα στο σύνολο των γραμμάτων, αφού βεβαίως επιλέγει μόνο όσα “βολεύουν” για την περίσταση !

Και ιδού η τελική “σύγχρονη” απόδοση σύμφωνα με τον εμπνευστή:

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή !

Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται (!)

Ας γίνει ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν τα Εγώ (!) να ζήσουν,

να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.

Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν (!),

και κινδυνέψει να ταφεί το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην

αναβράζουσα ιλύ, και ας αναπτυχθεί η Ψυχή,

που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!

Έχουμε λοιπόν πέρα από την επιλεκτική χρήση των γραμμάτων και μια αλλοίωση των ονομάτων της Ελληνικής Αλφαβήτου.

Εστιάζοντας μεταξύ των άλλων αυθαιρέτων προσθαφαιρέσεων και σε λεκτικούς τύπους που δεν μαρτυρούνται σε κανένα κείμενο της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας ούτε ως Αλ ούτε ως Ελ, βλέπουμε να παράγεται το παραπάνω αποτέλεσμα.

Θα πρέπει να αναλογισθούμε ότι εάν κάποιος είχε κατασκευάσει έναν “ύμνο” με βάση ένα μέρος των γραμμάτων της Αλφαβήτου, θα πρέπη να το είχε κάνει σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή οπότε θα είχε χρησιμοποιήσει ονομασίες από μία συγκεκριμένη Ελληνική διάλεκτο και όχι περισσότερες (οι τύποι Δα και Γα για την Γή , ανήκουν σε διαφορετικές διαλέκτους και διαφορετικές εποχές!) και οπωσδήποτε αυτός ο κάποιος θα επιθυμούσε και αυτοί στους οποίους απευθύνεται να κατανοούν πλήρως αυτήν την ταύτιση στην καθομιλουμένη τους και να το κάνουν χωρίς να αναγκάζονται να φαντάζονται ή να υπονοούν λέξεις ή ολόκληρα τμήματα φράσεων, άλλα που πρέπει να παραλείπονται και άλλα που πρέπει να προστίθενται. Εκτός βέβαια εάν παραπέμπει ο “εξ” αποκαλύψεως” ερμηνευτής στην ύπαρξη μιας ξένης θρησκευτικής συνωμοτικής οργάνωσης στον Ελλαδικό χώρο και ξένης προς τα Ελληνικά ειωθότα !

Μιλάμε όμως για εποχές με εχθρούς που δεν είχαν την οικονομική δύναμη των σημερινών ύπουλων εχθρών του Ελληνισμού, που επιχειρούν με δόλια και πλάγια μέσα να καταστρέψουν τις αξίες της πανάρχαιας γλώσσας μας και ιδίως για εποχές πραγματικής και ουσιαστικής ανεξιθρησκίας.

Ως εκ τούτου δεν τεκμαίρεται καμία ανάγκη απόκρυψης ή κρυπτογράφησης λατρευτικών μηνυμάτων μέσα σε έναν “ύμνο” που μάλιστα υποτίθεται ότι απευθύνεται στον φαεινότερο όλων: τον Ήλιο.

Εάν πάλι δεχθούμε θεωρητικά ότι υπήρξε όντως δημιουργός μιας τέτοιας επίκλησης και για κάποιο δυσερμήνευτο λόγο ήθελε να κρύψη το μήνυμα του υφαίνοντας την θρησκευτική του επίκληση ανάμεσα στις ονομασίες των γραμμάτων, θα ήταν λογικό να το κάνη βασιζόμενος σε μια ενιαία καθομιλουμένη διάλεκτο, και όχι σε μια διαχρονική συλλογή ετερόκλητων γραμματικών τύπων από διάφορες διαλέκτους!

Δεν θα είχε κάνη δηλαδή μια συρραφή από λεκτικούς τύπους από όποια Ελληνική διάλεκτο λάχαινε να εξυπηρετή το ιδεολόγημα του εν λόγω «ύμνου»!

Μια τέτοια επιλογή είναι εφικτή μόνο σήμερα που έχουμε συγκεντρωμένες και γνωρίζουμε τις περισσότερες Ελληνικές διαλέκτους και αλφάβητα που έχουν υπάρξει διαχρονικά μέχρι σήμερα.

Όσο για την ίδια την δημιουργία του αλφαβήτου, ως γνωστόν αναπτύχθηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές περισσότερα από δεκαπέντε αλφάβητα, σε διαφορετικές τοποθεσίες του Ελλαδικού χώρου, τα οποία δεν παρουσιάζουν απόλυτη ταύτιση ούτε ως προς την σειρά των γραμμάτων, ούτε ως προς τα ίδια τα σύμβολα, ούτε ως προς τις επιμέρους ονομασίες τους.

Τα αλφάβητα αυτά, όντας πανάρχαια και αυτόχθονα, δεν καθιστούν άμεσα ορατή την σύγκλιση προς μια αρχέγονη κεντρική πηγή τους -που παρεμπιπτόντως δεν μπορεί να είναι βέβαια η Φοινίκη- έτσι ώστε να την ταυτίσουμε με μια συγκεκριμένη διάλεκτο που υποθετικά χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή ενός τέτοιου ύμνου.

Άλλωστε από την πλευρά των σημερινών εμπνευστών του, (διότι δεν υπάρχει τέτοια ανάλυση ή κάποια άλλη αναφορά σε τέτοιου είδους επικλήσεις σε κανένα αρχαίο κείμενο), κανείς δεν μας εξηγεί ποιος είναι ο κύριος λόγος που θα μπορούσε να ωθήσει τους Αρχαίους να φτιάξουν ένα ύμνο μέσα στον οποίο θα πρέπει να λένε ΑΛΛΑ ΑΝΤΙ ΑΛΛΩΝ!

Δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της Αρχαίας Ελληνικής παιδείας η σύνθεση κρυπτογραφημένων επικλήσεων που απευθύνονται προς τον Ήλιο, με την χρήση ανύπαρκτων λεκτικών τύπων χωρίς γνωστό νόημα και μάλιστα χωρίς την παραμικρή νύξη προς τον Απόλλωνα!

Είναι άλλωστε σχήμα οξύμωρο και αντιφατικό το να κατασκευάζεις κρυφούς ύμνους και με αυτούς να απευθύνεσαι στο λιγότερο κρυφό πράγμα που υπήρξε ποτέ στον κόσμο μας, δηλαδή τον Ήλιο.

Ποιους καταχθόνιους κατακτητές που καταπίεζαν το Ηλιακό Φώς και τον ελεύθερο λόγο ήθελαν άραγε να αποφύγουν οι Αρχαίοι μας πρόγονοι με ένα τέτοιο μυστηριακό κρυπτογράφημα λατρευτικών μηνυμάτων;

Οι “λέξεις” που σύμφωνα με την εν λόγω “αποκωδικοποίηση” δημιουργούνται μετά την αυθαίρετη κατάτμηση του ονόματος “άλφα” σε αλ ή ελ, δεν μαρτυρούνται καθόλου ως λεκτικοί τύποι, τουλάχιστον σε έγκυρα λεξικά όπως τα TLG, του Ι. Σταματάκου και των Liddell & Scott, αλλά μόνο σε σημιτικές διαλέκτους οι οποίες βρίθουν κυριολεκτικά από αυτούς!

Η Ελληνική Γλώσσα και μάλιστα η αρχαιότατη Ομηρική προσέφερε κάθε δυνατότητα πλήρους ανάπτυξης νοημάτων χωρίς να αναγκάζη κανέναν να καταφεύγη σε αυθαίρετα υπονοούμενες προσθαφαιρέσεις και κατατμήσεις λέξεων, με τη βοήθεια διανοητικών ακροβασιών για να τα κατανοήση.

Όταν βλέπουμε λοιπόν να εξυφαίνονται “ύμνοι” επί του αλφαβήτου με όσα από το τα γράμματα εξυπηρετούν τον εμπνευστή και με βάση ανύπαρκτες για την Ελληνική Γλώσσα λέξεις, πρέπει να είμαστε το λιγότερο επιφυλακτικοί.

Είναι λυπηρό αλλά τέτοια κατασκευάσματα δεν θυμίζουν σε τίποτα Ελλάδα. Θυμίζουν μονάχα επικλήσεις και πρακτικές ανατολικής μαγείας και σκιαγραφούν μια αντίληψη για την έννοια της θρησκείας, εντελώς ξένη προς την Ελληνική κοσμοθέαση.

Χρειάζεται τεράστια προσοχή πριν αποδεχθούμε και διαδώσουμε απόψεις που αφορούν την πολυτιμότερη πολιτισμική μας κληρονομιά δηλαδή τη γλώσσα μας, ειδικά όταν αυτές εμπεριέχουν στοιχεία που δεν επαληθεύονται με βάση μια επίσης πολυτιμότατη παρακαταθήκη των προγόνων μας: Τον ορθολογισμό.

Κώστας Σκανδάλης

 

Σημείωση

---

Κατόπιν αιτήματος οπαδών τής ερμηνείας συσχετισμού τού Αλφαβήτου και αρχαίας επίκλησης, πρέπει να ενημερώσουμε εδώ, ότι ο αρθρογράφος κ. Κώστας Σκανδάλης σε επιστολή του ζήτησε συγνώμη για το ειρωνικό ύφος τού άρθρου. Δεν ζήτησε όμως συγνώμη και για την ουσία τών επιχειρημάτων, τα οποία δεν απαντήθηκαν ούτε στο ελάχιστο από τους οπαδούς τής άποψης αυτής περί αλφαβήτου-επίκλησης. (ΟΟΔΕ).