Ο άγιος Γρηγόριος ο Ε΄ και οι επιστήμες

Όταν οι Νεοπαγανιστές ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΝ τα πατερικά κείμενα για να κατηγορήσουν!

Οι εχθροί της Εκκλησίας είναι πλούσιοι σε… συνθήματα. Και πολύ φτωχοί σε αλήθεια. Απελπιστικά μάλιστα φτωχοί.

Ορίστε λοιπόν το σύνθημα: «Αφορίζει τα μαθηματικά ο Γρηγόριος ο Ε΄». Και πιο κάτω παραθέτουν και την εγκύκλιό του (αποσπασματικά εννοείται). Από αυτή παίρνουν όλα τους τα επιχειρήματα.

Επιδίωξή τους: να κλονιστεί η εκτίμηση που έχει ο Γρηγόριος στις καρδιές των Ρωμιών. Ας δούμε λοιπόν, αν έχουν δίκιο, όχι από κάπου αλλού, αλλά μόνο μέσα από το κείμενο της εγκυκλίου αυτής, που είναι τόσο σαφής και τόσο φωτισμένη.

Γράφει λοιπόν ο όντως σοφός Πατριάρχης:

«Επιπολάζει ΕΝΙΑΧΟΥ μία καταφρόνεσις περί τα Γραμματικά μαθήματα και διόλου παράβλεψις… και περί αυτήν επί πάσι την υψηλοτάτην ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ, προερχομένη εκ της ολοτελούς αφοσιώσεως μαθητών και διδασκάλων εις ΜΟΝΑ τα μαθηματικά και τας επιστήμας, και μία ΨΥΧΡΟΤΗΣ περί τα της αμωμήτου ημών πίστεως και αδιαφορία εις τας παραδεδομένας νηστείας, προκύπτουσα εκ τινών διεφθαρμένων ανδραρίων, τα οποία καθώς τα ζιζάνια μεταξύ του καθαρού σίτου, όντα και αυτά ΜΕΤΑΞΥ των πεπαιδευμένων του Γένους, ανεφύησαν πλανώμενα εαυτούς και πλανώντα τους αφελεστέρους.»

 Από το κείμενο αυτό συνεπάγεται το συμπέρασμα ότι:

 α) Τα μαθηματικά εδιδάσκοντο σε όλα τα πατριαρχικά σχολεία, τα μόνα άλλωστε που λειτουργούσαν.

β) Διδάσκαλοι και μαθητές (όχι όλοι αλλά ολίγοι και ενιαχού) αδιαφορούσαν για την θρησκευτική διδασκαλία, την υψηλοτάτη Θεολογία.

γ) Αυτό εκδηλωνόταν έμπρακτα στην αδιαφορία για τη νηστεία και όλα «τα της αμωμήτου πίστεως», δηλαδή: ηθική ζωή, εξομολόγηση, θεία κοινωνία κλπ.

δ) Εισηγητές αυτής της νόθης τακτικής δεν ήσαν οι διδάσκαλοι του Γένους, αλλά διεφθαρμένα ανδράρια, που χώθηκαν ανάμεσά τους στα σχολεία.

ε) ΔΕΝ καταδικάζονται τα μαθηματικά και οι επιστήμες, αλλά η ολοτελής αφοσίωση εις ΜΟΝΑ τα Μαθηματικά.

 στ) Δεν καταδικάζονται οι «πεπαιδευμένοι του Γένους», αλλά τα διεφθαρμένα ανδράρια, δηλ, οι ανήθικοι και αδιάφοροι.

 Αυτά λέει το κείμενο της εγκυκλίου.

Ερωτώ: ήταν επιτρεπτό, να ανεχτεί ο Πατριάρχης την καταφρόνηση της Θεολογίας; Ας μου απαντήσει ο φανατικότερος αντικληρικαλιστής και άθεος.

 Ερωτώ: Είναι σκοταδιστής ο Πατριάρχης, όταν ενώ είχε εξουσία, δεν διέταξε την διακοπή κάθε διδασκαλίας μαθηματικών, αλλά απλώς συμβούλευσε να μην ασχολούνται μόνο με αυτά; Σκοταδιστής ήταν ή φωτισμένος;

Ο Πατριάρχης Γρηγόριος δεν ήταν μόνο φωτισμένος. Ήταν και άνθρωπος πρακτικός. Μισούσε τους ανεδαφισμούς. Επιδίωκε το πρακτικό και το ωφέλιμο.

Και για αυτό ερωτά: «Τις ωφέλεια, προσκολλώμενοι οι νέοι εις τας παραδόσεις αυτάς να μανθάνωσι αριθμούς και άλγεβρας, και κύβους και κυβοκύβους και τρίγωνα και τριγωνοτετράγωνα και λογαρίθμους, κλπ. κλπ... και έπειτα να είναι εις τας ομιλίας των βάρβαροι, εις τας γραφάς των σολοίκοι, εις τα ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ των ΑΝΙΔΕΟΙ, εις τα ήθη τους παράφοροι και διεφθαρμένοι (δηλ. βρωμεροί και άσωτοι), εις τα πολιτεύματα ΕΠΙΒΛΑΒΕΙΣ» δηλ. στην εν γένει συμπεριφορά τους, και όχι για τα πολιτικά καθεστώτα όπως ίσως πολλοί θα προσπαθήσουν να το εξηγήσουν, κοινωνικά επιζήμιοι.

Αν επρόκειτο για τα πολιτικά φρονήματα, δεν θα χρησιμοποιούσε πληθυντικό. Το πολιτικό σύστημα, στο οποίο οι Ρωμιοί επαναστάτες ήσαν επιβλαβείς, ήταν ένα και μοναδικό: το σουλτανικό. Και μη ξεχνάμε: στην εκκλησιαστική γλώσσα, πολιτεία και πολίτευμα σημαίνει πάντοτε «συμπεριφορά». Αλλά ασχολείται κανείς να το δει;

Ερωτώ: Τι ωφελούνται σήμερα τα παιδιά που μαθαίνουν λογαρίθμους, διαφορικούς λογισμούς, ν-οστές δυνάμεις, πόσα είναι τα άστρα και πόσο κάνει το φως να φτάσει από τον ήλιο στη γη; Τι θα ζημιωνόντουσαν αν αυτά δεν τα είχαν μάθει ποτέ αφού τα έχουν σε ποσοστό πιο μεγάλο από 999 τοις χιλίοις ξεχάσει μια για πάντα; Τι μας μένει από το σχολείο; Συνήθως μόνο η γραμματική και το συντακτικό!

Πόσο δίκιο είχε ο Πατριάρχης!

Τι υποδεικνύει; Βαθμό προτεραιότητας. Και αποφυγή της μονομέρειας. Αλλά είπαμε οι εχθροί της Εκκλησίας μας κάνουν την προπαγάνδα τους. Από πού θα πιανόντουσαν, αν όχι από κάτι τέτοια;

Και πώς να μην εστρέφετο εναντίον εκείνων «των διεφθαρμένων ανδραρίων» ο Πατριάρχης, αφού με το παράδειγμά τους (φαντάσου σοβαρότητα που είχαν!…) δίδασκαν όχι μόνο την κατάλυση της νηστείας, αλλά και τους κύβους (τυχερά παιχνίδια), τας χαρτοφορίας (χαρτοπαιξία), πανουργοδιπλωματικούς τρόπους (δηλ. ιησουϊτισμό) και μακιαβελισμό; Όλα αυτά τα γράφει στην εγκύκλιό του ο Πατριάρχης.

 Φαίνεται όμως πως οι κατήγοροι της Εκκλησίας δεν έκαναν τον κόπο να διαβάσουν την εγκύκλιο αυτή μια δεύτερη φορά. Θα είχαν αλλάξει γνώμη. Και θα είχαν σωθεί από το αυτορεζίλεμα που έπαθαν!

 Και μια ερώτηση: Μήπως, θα έπρεπε σε εκείνα τα «διεφθαρμένα ανδράρια» ο Πατριάρχης να έλεγε «μπράβο»; Δεν θα ήταν άξιος τότε να τον φτύσουμε;

Και προχωρώντας πιο κάτω ο Πατριάρχης (σε πείσμα και έλεγχο των κατηγόρων του, που – το επαναλαμβάνουμε – ή δεν κατανοούν το κείμενο της εγκυκλίου από… περισσή σοφία, ή το παρουσιάζουν όπως τους καπνίζει από την σκοπιμότητα αντιεκκλησιαστικής προπαγάνδας) συμβουλεύει να μεθοδεύεται η διδασκαλία των διαφόρων μαθημάτων έτσι, ώστε να μη παραμελείται η διδασκαλία των θρησκευτικών.

Και η καταδίκη των μαθηματικών; Και ο αφορισμός τους; Τι γίνεται με αυτόν;

Υπάρχει μόνο στην νοσηρή διάνοια των κατηγόρων του Πατριάρχη. Πουθενά αλλού. Και δείχνει, το πώς ξαναγράφουν την ιστορία και το πώς προσπαθούν να μας... φρονηματίσουν.

Ο Πατριάρχης δεν έκανε ούτε σκέψη καταδίκης των μαθηματικών. Ούτε καν περιορισμού τους. Απλώς προσπάθησε να διορθώσει ένα κακό. Και γι’ αυτό περιορίστηκε να συμβουλεύσει: «Αναγκαιότατον είναι να διαιρεθώσι τα Γραμματικά Σχολεία από τα Επιστημονικά και Μαθηματικά, και να γίνωνται κεχωρισμενως αι παραδόσεις», έτσι ώστε η διδασκαλία του ενός μαθήματος να μη παρακωλύει την παρακολούθηση του άλλου. Δηλ. επέβαλε να συνταχθεί ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας μαθημάτων!

Ήταν αυτό σκοταδισμός; Υπήρχε πιο φωτισμένη τοποθέτηση; Μπορούσε να γίνει αντιμετώπιση πιο σωστή και υγιής; Μπορούμε να μη θαυμάσουμε τον Πατριάρχη Γρηγόριο, που με την εγκύκλιό του αυτή έβαλε τόσο σωστά τα πράγματα στη θέση του το καθένα;

Νομίζει κανείς ότι την εξέδωσε με ένα και μοναδικό σκοπό: Να υπερασπιστεί τα μαθηματικά και τις επιστήμες από την εναντίον τους αντίδραση ορισμένων ανθρώπων με στενή οπτική γωνία, στην οποία τους οδηγούσε το… άπλετο φως που έβγαινε από το στόμα, τα ήθη και την διαγωγή ορισμένων ανδραρίων με νεκρωμένη την χριστιανική πίστη μέσα τους, που συνέβη να διδάσκουν φυσικά όχι την θεολογία αλλά τα μαθηματικά και τη χημεία, και τα οποία ανδράρια οι Ρωμιοί δεν ήθελαν ούτε να τα βλέπουν στα μάτια τους.

Ο Πλάτωνας φυγάδευσε κυριολεκτικά τον Όμηρο από την «Πολιτεία» του, διότι θεώρησε ότι οι ανήθικοί μύθοι για τους θεούς αποτελούν επιζήμια πρότυπα για τους νέους. (Πολιτ. 368Α-383C).

 Ο Γρηγόριος προσπαθεί να σώσει τα μαθηματικά στη συνείδηση του απλού λαού και να τα προστατεύσει από την μολυσματική σκιά ορισμένων αναξίων «εκπροσώπων» τους.
Πώς λοιπόν – με την λογική των συκοφαντών του Γρηγορίου – ο ένας είναι σκοταδιστής και ο άλλος όχι;

Τα «διεφθαρμένα αυτά ανδράρια» είχαν ρίξει σε τόση ανυποληψία τις επιστήμες στο λαό, ώστε, όπως μας πληροφορεί ο Κ. Κούμας, μόνη η διδασκαλά τους εθεωρείτο πηγή αθεΐας.

Γι’ αυτό όμως δεν έφταιγαν οι Παπάδες. Έφταιγε το γεγονός ότι οι Ρωμιοί δεν ήθελαν τα παιδιά τους άθεα. Η πείρα τους είχε διδάξει πως οι άθεοι τούρκευαν αράδα. Όχι μόνο δηλαδή έπαυαν να είναι Έλληνες και Χριστιανοί, αλλά γίνονταν εχθροί του γένους μας και καταπιεστές των Χριστιανών.

Τελικό συμπέρασμα: Εκδίδοντας την Εγκύκλιό του αυτή ο Άγιος Γρηγόριος απέδειξε ότι ήταν όχι μόνο φωτισμένος, αλλά και ότι ήξερε να πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα. Ήταν ήρωας. Λάτρης και υπέρμαχος των επιστημών. Και δραστήριος σκαπανέας του φωτισμού του Γένους.

Είχε απόλυτο δίκιο ο Αδ. Κοραής στο σημείο αυτό, που έγραφε το 1819, ότι ο Πατριάρχης είχε δοθεί «όλος δι’ όλου» στην εκστρατεία για τον φωτισμό του Γένους μας.

 Η Εγκύκλιος αυτή ήταν το πιο γερό πλήγμα που μπορούσε ποτέ να δοθεί, κατά του ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ της μονομερούς αφοσιώσεως στις θετικές επιστήμες. Ήταν η αποδυνάμωση και συντριβή του ΑΘΕΪΣΤΙΚΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ, που προσπαθούσαν να εισάγουν στη Ρωμιοσύνη οι γελοίοι εκείνοι λόγιοι, που από τη δημιουργία της Γαλλικής Επανάστασης έπαιρναν μόνο τα λάθη της: την αθεΐα και την ηθική διαφθορά.

Αλλά φίλοι αναγνώστες, θα σας ρωτήσω:

 Μήπως περιμένατε να είναι δυνατό ή έστω πιθανό, να είναι τα έργα ανθρώπων που δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν τον Κύριο της Δόξης, τον Σωτήρα Χριστό, σαν «ΘΕΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ», φωτεινά;

Ποιος είναι σκοταδιστής; Ποιος συγκαλύπτει την αλήθεια και το φως; Ποιος ταυτίζει τον εαυτό του με τα διεφθαρμένα εκείνα ανδράρια κατά τών οποίων έγραφε ο άγιος Γρηγόριος;

Τι όμως να περιμένει κανείς από τους Νεοπαγανιστές, που όχι μόνο δεν φοβούνται τον Θεό, αλλά ονομάζουν «Θεό του Μίσους» τον θεό της Αγάπης, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό; Από τους Νεοπαγανιστές μόνο ψεύδη και διαστροφή μπορεί κάποιος να περιμένει.