Ποιους ευλαβούνται οι Δωδεκαθεϊστές

Ακατάλληλο για ανηλίκους

Δίας (ως συνήθως), Απόλλων και Ζέφυρος, είναι οι πρωταγωνιστές τού αρχαιοελληνικού θρησκευτικού πορνό που θα δείτε στη συνέχεια, από αρχαίες παραστάσεις και αποσπάσματα:

 

Ο Ζευς έχοντας παρατήσει καταγής το σκήπτρο του ακινητοποιεί τον νεαρό Γανυμήδη, ο οποίος κρατά πετεινό (ερωτικό σύμβολο), και ετοιμάζεται να τον βιάσει. Εσωτερικό ερυθρόμορφης κύλικας (περ. 460 πΧ). Φερράρα, Museo Archeologico di Spina.

 

Ο Ζευς κυνηγά τον Γανυμήδη που παίζει με ένα στεφάνι (παιδικό παιχνίδι). Ερυθρόμορφος κάνθαρος του ζωγράφου του Βρύγου (περ. 490 πΧ). Βοστόνη, Museum of Fine Arts.

 

Ο θεός του δυτικού ανέμου Ζέφυρος ασελγεί επί του νεαρού Υακίνθου. Εσωτερικό ερυθρόμορφης κύλικας (περ. 490 πΧ). Βοστόνη, Museum of Fine Arts.

"Τούτο μεν ουν τού Υακίνθου το άγαλμα έχον εστίν ήδη γένεια, Νικίας δε ο Νικομήδους περισσώς δη τι έγραψεν αυτόν ωραίον, τον επί Υακίνθω λεγόμενον Απόλλωνος έρωτα υποσημαίνων." (Παυσανία, Ελλάδος Περιήγησις, Λακωνικά 19.4).

Και μην πει κανείς: ο έρωτας του Απόλλωνος για το μικρό Υάκινθο ήταν "αλληγορικός" μύθος για την πίστη τών αρχαίων Ελλήνων. Αυτοί το δέχονταν ως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ:

"Του δέ αγάλματος το βάθρον παρέχεται μεν βωμού σχήμα, τεθάφθαι δε τον Υάκινθον λέγουσιν εν αυτώ, και Υακινθίοις προ τής τού Απόλλωνος θυσίας ες τούτον Υακίνθω τον βωμόν δια θύρας χαλκής εναγίζουσιν" (Παυσανία, Ελλάδος Περιήγησις, Λακωνικά 19.3).

Οι αρχαίοι ειδωλολάτρες λοιπόν, λάτρευαν τους θεούς τους, έχοντας πλήρη συνείδηση τής προσωπικής τους ύπαρξης, και τών δαιμονικών τους ορέξεων. Μόνο οι σύγχρονοι ειδωλολάτρες, προσπαθούν να θολώσουν τα νερά για τους ανιστόρητους, και να πουν ότι δήθεν ήταν "σύμβολα". Και οι σύγχρονοι ειδωλολάτρες, είναι ακόμα πιο αδικαιολόγητοι, όταν στη Χριστιανική εποχή τού φωτός, λατρεύουν και δικαιολογούν τους κακοποιούς και διεστραμμένους δαίμονες τού παρελθόντος.