Ο... "διαγωνισμός" της αγίας Ελένης

Γράφει στο συκοφαντικό αυτό κείμενο μεταξύ άλλων:

315 μ.Χ. Στις 13 Αυγούστου (Ζωναράς Annales, Bibliotheca Hagiographica Graeca 365 και Χρονικό Γεωργίου Μοναχού ΧΙ, 1) γίνεται διαγωνισμός ανάμεσα σε δώδεκα Εβραίους ραβίνους και τον εκ Ρώμης γνωστό εξορκιστή επίσκοπο Συλβέστρο, για το εάν ο αυτοκράτωρ και η μητέρα του Ελένη θα ασπασθούν την Ιουδαϊκή Ορθοδοξία ή τον σχισματικό Χριστιανισμό.

Διαβάζοντας τα παραπάνω, ο κάθε άσχετος, υποθέτει αφ' ενός ότι ο Χριστιανισμός επεκράτησε κατά τύχην, χάριν ενός διαγωνισμού, και της συμπάθειας που έδειξε μετά ο Κωνσταντίνος σε αυτόν, και όχι λόγω της δυναμικής αληθείας που περιείχε. Λες και ο Χριστιανισμός δεν είχε σταθεί και μάλιστα αποκτήσει το μισό πληθυσμό της αυτοκρατορίας, εν μέσω τριών αιώνων διωγμών!!!

Ο άσχετος επίσης, βλέποντας αυτές τις παραπομπές, θα υποθέσει ότι αυτή η δήλωση εδώ, είναι αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός. Όμως δεν συμβαίνει τίποτα τέτοιο. Γιατί αυτό το γεγονός, δημιουργήθηκε από έναν... μυθοπλάστη! Ας δούμε ποιοι είναι αυτοί οι δύο που επικαλείται εδώ ο Ρασσιάς:

Ζωναράς Ιωάννης: Βυζαντινός χρονογράφος, ακμάσας κατά το πρώτον ήμισυ του ΙΒ΄ αιώνος. Το ιστορικόν έργον του Ζωναρά άρχεται από θεμελιώσεως κόσμου, φθάνει δε μέχρι της αναρρήχεως εις τον αυτοκρατορικόν θρόνον του Ιωάννου Κομνηνού, ήτοι μέχρι του έτους 1118. (Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα "Ζωναράς").

Αμαρτωλός Γεώργιος Μοναχός: "Έγραψε κατά τα μέσα του Θ΄ αιώνος, εισαγαγών πολλά μυθώδη και φανταστικά εις τα υπ' αυτού ιστορούμενα". (Εγκ. Ελευθερουδάκη, λήμμα "Αμαρτωλός").

Έτσι, ενώ οι Νεοπαγανιστές αρνούνται τη μαρτυρία του Θεοδώρητου Κύρου περί των εγκλημάτων του Ιουλιανού, επειδή απέχει από τα γεγονότα 70 χρόνια, ενώ αρνούνται τη μαρτυρία του Κεδρηνού περί του τελευταίου χρησμού των Δελφών, επειδή απέχει από το γεγονός κατά 700 χρόνια, δέχονται τη μαρτυρία του Γεωργίου Μοναχού, όσο κι αν πρώτος αυτός αναφέρει το παραπάνω γεγονός έπειτα από 600 ολόκληρα χρόνια, με δεδομένη τη χρήση "μυθολογικών στοιχείων" στις αναφορές του. Μια μυθολογική μαρτυρία, που την επαναλαμβάνει και ο Ζωναράς μετά από 300 χρόνια, προφανώς εκλαμβάνοντας τη μαρτυρία για αληθινή. Βλέπει κανείς πόσο υποκριτές είναι οι Νεοπαγανιστές, από τη μια να αρνούνται μαρτυρίες 70 ετών κι από την άλλη να δέχονται μαρτυρίες 600 ετών.

Σκοπός τους είναι να αποδόσουν την εξάπλωση του Χριστιανισμού σε κάτι τυχαίο, μια θαυματοποιΐα. Το μόνο που κατορθώνουν είναι να γελοιοποιηθούν ακόμη μια φορά, μπερδεύοντας τους μύθους με την πραγματικότητα.

Γ. Κ.