την οποία έθεσε ως Πρόλογο στην έκδοση του Βιβλίου

Πού βρίσκεται το μεγάλο θεολογικό λάθος του ρωμαίου διοικητή της Ιερουσαλήμ Ποντίου Πιλάτου, όταν, απευθυνόμενος προς τον Ιησού Χριστό, τον ρώτησε: «Τι εστίν αλήθεια;».

Όλοι ανεξαιρέτως οι θεολόγοι της δισχιλιετούς ιστορίας του Χριστιανισμού προσδιορίζουν το λάθος στη λέξη «Τι», και διορθώνοντάς το, αποδεικνύουν ότι η Αλήθεια δεν είναι ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή μια αφηρημένη έννοια, όπως υπονοεί η ερώτηση, αλλά ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, η Αυτοαλήθεια. Ώστε, η ερώτηση έπρεπε στην ουσία να είχε λεχθεί ως «Τις εστίν Αλήθεια;», δηλαδή, «Ποιος είναι η Αλήθεια;» Εξάλλου αυτό μαρτυρείται με απόλυτη σαφήνεια από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, όταν, συζητώντας με τον Απόστολο Θωμά, του λέει: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. ιδ' 6).

Πολλές φορές όμως, ο καλός Θεός επιτρέπει ώστε η αναζήτηση της Αλήθειας για κάποιους ανθρώπους να αποτελεί έργο, ή μάλλον αγώνα επίπονο, ίσως δε και πολυετή, διά μέσου της δελαστικής πανσπερμίας των συγχρόνων αιρέσεων και κάθε λογής δοξασιών, οι οποίες έχουν επινοηθεί μέχρι σήμερα. Συγκινητική περίπτωση ενός τέτοιου ανθρώπου είναι και ο συγγραφέας του βιβλίου τούτου Νικόλαος Μαυρομάγουλος, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε μέχρι τα είκοσι τέσσερά του χρόνια μέσα στην ολοκληρωτική θρησκευτική πλάνη, που ονομάζεται «Μάρτυρες του Ιεχωβά», μη έχοντας δυστυχώς κληρονομήσει από την οικογένεια του την πίστη προς το Χριστό μέσα στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Εάν όμως από τους ανθρώπους αδικήθηκε σ' αυτό το σημείο, όχι κι από το Θεό. Γιατί αν τα δώρα του Θεού προς όλα ανεξαιρέτως τα πλάσματα Του δίνονται ως αναφαίρετα, πολύ περισσότερο στο τελειότερο πλάσμα Του, τον άνθρωπο, είναι αναφαίρετη η μεγάλη αυτή δωρεά, η ακόρεστη δηλαδή «δίψα», ο ουράνιος πόθος και η ακατανίκητη έφεση την οποίαν του έχει εμφυτεύσει, ώστε να αναζητά τον μόνο αληθινό Θεό και να βρίσκεται σε οντολογική κοινωνία μαζί Του. Ο Νικόλαος Μαυρομάγουλος, όχι μόνο φύλαξε το δώρο αυτό, αλλά και το καλλιέργησε. Έτσι ο Κύριος, ως δίκαιος υπέρ λίαν, μετά την πολυετή τρικυμιώδη περιπέτεια του μέσα στους κόλπους της πλάνης της ολοκληρωτικής οργάνωσης, η οποία αυτοαποκαλείται «μάρτυρες του Ιεχωβά», τον οδήγησε στον εύδιο λιμένα της Εκκλησίας Του. Όπως και ο ίδιος αποκαλύπτει προς το τέλος της διήγησης του: «Τίποτα απ' αυτά τα χρόνια δεν πήγε χαμένο. Είναι όλα χρήσιμες εμπειρίες στην υπηρεσία του αληθινού Ευαγγελίου για την απελευθέρωση ανθρώπων, που παγιδεύτηκαν σ' ένα κλουβί και ψάχνουν διέξοδο» (κεφ. 40, σελ. 271).

Η Ιερά Μονή Μαχαιρά, θέλοντας να βοηθήσει όλους τους αδελφούς μας, Χριστιανούς και μη, οι οποίοι τυχόν κινδυνεύουν να πιαστούν στα δίκτυα της οργάνωσης της «Σκοπιάς», παραδίδει σε κυκλοφορία τη συγκλονιστική αυτή βιογραφία, προς καταρτισμό όλων όσων αναζητούν την Αλήθεια, ψάχνουν όμως μέσα σε ευρύχωρες λεωφόρους, που οδηγούν τις ψυχές στην εδραίωση των ανθρωπίνων παθών αντί στον αγιασμό του όλου ανθρώπου, τον οποίο προσφέρει μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία με τη μυστηριακή της ζωή.

Ο Καθηγούμενος

Της Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Μαχαιρά

Αρχιμ. Αρσένιος και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί.

29 Φεβρουαρίου 2004 Κυριακή της Ορθοδοξίας.