Κεφάλαιο 22ο

Η αποκοπή ενός φίλου

ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ

Για χρόνια, ο συμμαθητής μου και φίλος μου ο Γιώργος, είχε φύγει για το εξωτερικό. Στο διάστημα αυτό, είχε "προοδεύσει" περισσότερο από εμένα. Αυτός, είχε τελειώσει το στρατιωτικό πριν γνωριστούμε στο Λύκειο, και δεν είχε πρόβλημα φυλάκισης. Έτσι, προχωρώντας στην ιεραρχία τής οργάνωσης, είχε γίνει "πρεσβύτερος". Αφού είχε εργαστεί για λίγα χρόνια στα κεντρικά γραφεία τής οργάνωσης στις ΗΠΑ, πριν λίγο καιρό είχε επιστρέψει στην Ελλάδα, και υπηρετούσε την οργάνωση στην Αγγλόφωνη "εκκλησία".

Λίγους μήνες πριν, με είχε επισκεφθεί, και ήταν πολύ στεναχωρημένος. Όταν τον ρώτησα τι έχει, απέφυγε να μου πει. Μου είπε μόνο:

-Κάποιοι θέλουν να με εξοντώσουν. Ξέρω πολλά γι αυτούς, και φοβούνται για τη θέση τους. Θέλουν να με πετάξουν έξω από την οργάνωση τού Κυρίου.

-Ποιοι είναι αυτοί, και γιατί θέλουν να σε αποκόψουν; τον ρώτησα.

-Άστα Νίκο, γιατί όσο λιγότερα ξέρεις, τόσο καλύτερα. Και μη μιλήσεις για τη συζήτησή μας σε κανέναν, γιατί θα βρεθούμε και οι δύο αποκομμένοι ώσπου να πεις "κύμινο".

Δεν επέμεινα, και έτσι χωρίσαμε χωρίς να μάθω τα προβλήματά του. Λίγους μήνες αργότερα, με κάλεσε στο γάμο του, που θα γινόταν σε λίγες εβδομάδες. Λίγες ημέρες όμως πριν το γάμο, έμαθα ότι παντρεύτηκε σε διαφορετική ημερομηνία από την καθορισμένη, και πως αμέσως αποκόπηκε.

Αυτό ήταν ένα απότομο σοκ για μένα. "Μα, αν αποκόπηκε αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, εμένα τι έπρεπε να μου κάνουν;" αναρωτήθηκα. Ρώτησα για το λόγο τής αποκοπής του, και μου είπαν: "Αποστασία".

-Μα είναι δυνατόν; Ο Γιώργος αποστάτης; Αυτός υπηρέτησε στο Μπέθελ, και γνωρίζει τα μέλη τού κυβερνώντος σώματος έναν έναν. διαμαρτυρήθηκα.

-Πήγε μαζί με τον αρχιαποστάτη τον Φρισκούλα! Υπηρετούσανε μαζί στην ίδια "εκκλησία" και τον παρέσυρε! μου απάντησαν. ...Μήπως κι εκείνος δεν ήταν μέλος τών 144.000; Ο καθένας μπορεί να πέσει! Αισθάνθηκα απαίσια. "Οι κόποι μου γι αυτόν τον άνθρωπο, η πρόοδός του, όλα αυτά πήγαν χαμένα;" σκεφτόμουν συνεχώς. "Μήπως είχε δίκιο και τον έδιωξαν άδικα;" αλλά το ότι είχε πάει με τον Φρισκούλα, αυτό ήταν αρκετό για να τον κακοχαρακτηρίσω ως αποστάτη.

Τον καιρό εκείνο, το όνομα τού Φρισκούλα, ακουγόταν συχνά μεταξύ τών μαρτύρων. Ήταν ο άνθρωπος που μάζευε πλήθη στις ομιλίες του σαν "Μάρτυρας". Στις συνελεύσεις τον παρακολουθούσαμε όλοι με το στόμα ανοιχτό. Και πριν λίγο καιρό, είχε αποκοπεί για αποστασία. Όλοι μας λέγαμε πως υπερηφανεύθηκε σαν τον διάβολο, και έκανε δικά του δόγματα και ακολούθους. Πριν λίγο καιρό μάλιστα, είχε καταγγείλει στις εφημερίδες δύο "Μάρτυρες", που παρακολουθούσαν με βιντεοκάμερα τους αποστάτες που μαζεύονταν για την αντίστοιχη δική τους "ανάμνηση τού Κυρίου", μία γιορτή, που οι "Μάρτυρες" την γιορτάζουν κάθε χρόνο. Τότε, η αστυνομία επενέβη, και συνέλαβε τους "Μάρτυρες" που παρακολουθούσαν παράνομα. Εκείνοι, αν και τους είχε στείλει η ηγεσία τού Ελληνικού Μπέθελ, είπαν ψέματα στο δικαστήριο, ότι παρακολουθούσαν μία συγγενή τους. Φυσικά καταδικάστηκαν, αλλά και κανείς μας δεν πίστεψε τη δικαιολογία τους. Κάποιοι μάλιστα σκανδαλίστηκαν από αυτό το γεγονός, και αποχώρησαν από την οργάνωση τής Σκοπιάς.

Δεν πολυπίστεψα ότι ο φίλος μου ήταν με τους αποστάτες, και σκεφτόμουν ότι ίσως έπρεπε να του τηλεφωνήσω, για να το διαπιστώσω από τον ίδιο. Αν όμως εκείνος παρά την άδικη ίσως αποκοπή του, ήταν πράγματι πιστός στην οργάνωση, και μαρτυρούσε στους πρεσβυτέρους ότι τηλεφώνησα σ’ έναν αποκομμένο; Τότε θα είχα κι εγώ σοβαρά προβλήματα! Έτσι, δεν έπαιρνα μια τέτοια απόφαση. Είχα όμως τα αφτιά μου ανοιχτά, για οτιδήποτε έχει σχέση με αποστάτες. Ίσως έτσι μάθαινα τι συμβαίνει.

Σύντομα όμως, η όρεξη να μάθω νέα τών αποστατών, κόπηκε απότομα. Ένα πρωινό, κάποιες εφημερίδες, δημοσίευσαν την φωτογραφία τού Φρισκούλα, να μιλάει σε ένα ακροατήριο, μεταξύ τών οποίων διακρίνονταν και παπάδες. Το σχετικό άρθρο, αναφερόμενο στην ομιλία που έκανε, έγραφε ένα σωρό ψεύδη εναντίον τής οργάνωσης. Στη φωτογραφία, διακρινόταν και ο φίλος μου ο Γιώργος.

-Πού κατάντησε! είπα. Να λέει ψέματα εναντίον τής οργάνωσης τού Θεού μπροστά στους παπάδες!

Ήμουν πλέον σίγουρος ότι ήταν αποστάτης. Μεταξύ όμως τών αποστατών, δημοσιεύτηκαν και τα λόγια ενός από τους πρώην συγκρατουμένους μου "Μάρτυρες" στη φυλακή. Και εκτός από αυτόν, και τού Σταμάτη, που με είχε προετοιμάσει για τη φυλακή! Ήταν και οι δύο, άνθρωποι τους οποίους σεβόμουν πολύ. Και τώρα ήταν αποστάτες! Δυστυχώς, αυτό που δεν γνώριζα τότε, ήταν πως όλα τα ψέματα που υπήρχαν στις εφημερίδες, δεν τα είχαν πει οι αποστάτες, αλλά ασυνείδητοι δημοσιογράφοι έβαλαν δικά τους λόγια, για να αυξήσουν την κυκλοφορία τής εφημερίδας τους. Και ενώ ως τότε οι "Μάρτυρες" τής χώρας εγκατέλειπαν την οργάνωση σωρηδόν, από την ημέρα εκείνη, σταμάτησε το κύμα αποστασίας. Όλοι ήταν σίγουροι πια, πως οι αποστάτες είναι ψεύτες! Και η ευθύνη βάραινε αυτούς τους ασυνείδητους δημοσιογράφους! Αυτό όμως το ήξεραν μόνο όσοι ήταν στην ομιλία τού Φρισκούλα!

Από την ημέρα εκείνη, άρχισα να κατηγορώ τους αποστάτες σε κάθε ευκαιρία, ακόμα και στις ομιλίες μου στις συναθροίσεις. "Οι ψεύτες που τολμούσαν να κατηγορούν την οργάνωση του Κυρίου μπροστά σε παπάδες, έπρεπε να εκτεθούν!"

Κάποια ημέρα όμως, χτύπησε το τηλέφωνο τού μαγαζιού. Το σήκωσα, και με έκπληξη άκουσα τη φωνή τού Γιώργου.

-Γεια σου Νίκο! Τι κάνεις; Ο Γιώργος είμαι! άκουσα τη φωνή του στην άλλη άκρη.

Απέφυγα να τον χαιρετήσω, όπως άρμοζε σε αποστάτη.

-Καλά είμαι! Είναι αλήθεια ότι είσαι αποστάτης; ρώτησα.

-Όχι! Με παγίδευσαν με ψευδομάρτυρες! Εγώ...

-Λες ψέματα! Σε είδα στην εφημερίδα, και δεν έχουμε να πούμε τίποτα πια ώσπου να μετανοήσεις και να γυρίσεις στην οργάνωση τού Θεού! και ετοιμάστηκα να κλείσω το τηλέφωνο.

-Δεν είπε ο Φρισκούλας αυτά που έγραψε η εφημερίδα... πρόλαβε να πει, και έκλεισα το τηλέφωνο.

Αισθάνθηκα απαίσια! Και η συμπεριφορά μου απέναντί του ήταν εξ’ ίσου απαίσια! Όμως, έπρεπε να ακολουθήσω αυτό που νόμιζα ότι έλεγε η Αγία Γραφή, ότι δηλαδή, στους αποστάτες δεν έπρεπε να λέω "oύτε χαίρετε!"