ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8^ο.

Η καταγωγή του Ιησού Χριστού

Μερικοί Ελληνολάτρες λέγουν ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι Εβραϊκής καταγωγής . Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος. Ως Θεός δεν ανήκει σε κανένα έθνος. Ως άνθρωπος κατάγεται από την Εβραϊκή φυλή του Ιούδα και τον οίκο του Δαυίδ

Η Καινή Διαθήκη λέγει: «Άνδρες αδελφοί, εξόν ειπείν μετά παρρησίας προς υμάς περί τού πατριάρχου Δαυίδ ότι και ετελεύτησε και ετάφη και το μνήμα αυτού έστιν εν ημίν άχρι της ημέρας ταύτης.  προφήτης ούν υπάρχων, και ειδώς ότι όρκω ώμοσεν αυτώ ο Θεός εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί τού θρόνου αυτού» (Πράξ. 2/β΄ 29-30).

Εδώ ο Απόστολος Πέτρος μας πληροφορεί ότι ο Θεός ορκίστηκε στον Προφητάνακτα Δαυΐδ «εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί τού θρόνου αυτού». Προκαλώ τους αρνητές της Εβραϊκής καταγωγής Του Χριστού να μας ερμηνεύσουν το εδάφιο αυτό της ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ. Ο λόγος του Απ. Πέτρου είναι σαφής. Ο Χριστός ως άνθρωπος - κατά σάρκα - κατάγεται από τον Προφητάνακτα Δαυίδ. Ο Απ. Πέτρος όταν λέγει για τον Δαυίδ ότι «ώμοσεν αυτώ ο Θεός εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί τού θρόνου αυτού», έχει υπόψιν του τον 131 Ψαλμό στην Παλαιά Διαθήκη.

Λέγει ο Ψαλμός 131 στο εδάφιο 11:  «ώμοσε Κύριος τώ Δαυίδ αλήθειαν και ου μη αθετήσει αυτήν: εκ καρπού της κοιλίας σου θήσομαι επί τού θρόνου σου».

 «Αλήθειαν λέγω εν Χριστώ, ου ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι της συνειδήσεώς μου εν Πνεύματι αγίω, ότι λύπη μοι εστι μεγάλη και αδιάλειπτος οδύνη τη καρδία μου. ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από τού Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα,  οίτινές εισιν Ισραηλίται, ων η υιοθεσία και η δόξα και αι διαθήκαι και η νομοθεσία και η λατρεία και αι επαγγελίαι,  ων οι πατέρες, και εξ ων ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ών επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας. αμήν» (Ρωμ. 9/θ΄, 1-5).

Στο παρόν χωρίο ο Απ. Παύλος λέγει ότι ο Χριστός ως άνθρωπος - κατά σάρκα - κατάγεται από τους Ισραηλίτες. Βλέπε επίσης: «Παύλος, δούλος Ιησού Χριστού, κλητός απόστολος, αφωρισμένος εις ευαγγέλιον Θεού.  ό προεπηγγείλατο διά των προφητών αυτού εν γραφαίς αγίαις  περί τού υιού αυτού, τού γενομένου εκ σπέρματος Δαυίδ κατά σάρκα,  τού ορισθέντος υιού Θεού εν δυνάμει κατά πνεύμα αγιωσύνης εξ αναστάσεως νεκρών, Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών» (Ρωμ. 1/α΄ 1-4).

«Πρόδηλον γάρ ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ήν φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωϋσής ελάλησε» (Εβρ. 7/ζ΄ 14).

«Καί παράγοντι εκείθεν τω Ιησού ηκολούθησαν αυτώ δύο τυφλοί κράζοντες και λέγοντες: Ελέησον ημάς, υιέ Δαυίδ.  ελθόντι δε εις την οικίαν προσήλθον αυτώ οι τυφλοί, και λέγει αυτοίς ο Ιησούς: Πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι; λέγουσιν αυτώ: Ναί, Κύριε.  τότε ήψατο των οφθαλμών αυτών λέγων: Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν.  και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί» (Ματθ. 9/θ΄ 27-30). Οι τυφλοί ονομάζουν τον Χριστό υιό Δαυΐδ, και Εκείνος δεν τους διορθώνει.

          «Και είπεν ο άγγελος αυτή: Μή φοβού, Μαριάμ. εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ.  και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν.  ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυίδ τού πατρός αυτού,  και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος»  (Λουκ. 1/α΄ 30–33). Ο Άγγελος Γαβριήλ ονομάζει τον Δαυίδ ΠΑΤΕΡΑ του Χριστού.

 «Έρχεται γυνή εκ της Σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ. λέγει αυτή ο Ιησούς: Δός μοι πιείν.  οι γάρ μαθηταί αυτού απεληλύθεισαν εις την πόλιν, ίνα τροφάς αγοράσωσι.  λέγει ούν αυτώ η γυνή η Σαμαρείτις: Πώς συ Ιουδαίος ων παρ' εμού πιείν αιτείς, ούσης γυναικός Σαμαρείτιδος;»          (Ιωάνν. 4/δ΄ 7-9).

«Λέγει αυτώ η γυνή: Κύριε, θεωρώ ότι προφήτης εί συ.  οι πατέρες ημών εν τώ όρει τούτω προσεκύνησαν. και υμείς λέγετε ότι εν Ιεροσολύμοις εστίν ο τόπος όπου δει προσκυνείν.  λέγει αυτή ο Ιησούς: Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα ότε ούτε εν τώ όρει τούτω ούτε εν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τώ Πατρί.  υμείς προσκυνείτε ό ουκ οίδατε, ημείς προσκυνούμεν ό οίδαμεν. ότι η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστίν» (Ιωάνν. 4/δ΄ 19-22).

Ο Χριστός λέγει ότι η Σωτηρία προέρχεται από τους Ιουδαίους. Και ερωτώ, είναι δυνατόν ο Σωτήρας Χριστός να μην ανήκει στην φυλή από την οποία προέρχεται η Σωτηρία;;; Ολόκληρος ο διάλογος του Χριστού με την Σαμαρείτιδα είναι διαφωτιστικός. Η γυναίκα αποκαλεί τον Χριστό Ιουδαίο και Αυτός δεν την διορθώνει. Η Σαμαρείτιδα αντιμετωπίζει τον Χριστό ως Ιουδαίο, «υμείς λέγετε ότι εν Ιεροσολύμοις εστίν ο τόπος όπου δεί προσκυνείν», ΕΣΕΙΣ (δηλαδή οι Ιουδαίοι) λέγετε ότι  πρέπει στα Ιεροσόλυμα να λατρεύεται ο Θεός. (Σημ: Οι Ιουδαίοι υποστήριζαν ότι μόνο στον Ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ πρέπει να λατρεύεται ο Θεός. Αντίθετα οι Σαμαρείτες λάτρευαν τον Θεό στο όρος Γαριζίν). Ο Χριστός απαντά στην Σαμαρείτιδα ως Ιουδαίος, «ημείς προσκυνούμεν ό οίδαμεν: ότι η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστίν»,  ΕΜΕΙΣ λέγει ο Χριστός (δηλαδή οι Ιουδαίοι).

Επίσης η Καινή Διαθήκη μας λέγει τα εξής: «Εισήλθεν ουν εις το πραιτώριον πάλιν ο Πιλάτος και εφώνησε τον Ιησούν και είπεν αυτώ: Σύ εί ο βασιλεύς των Ιουδαίων;  απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς: Αφ' εαυτού συ τούτο λέγεις ή άλλοι σοι είπον περί εμού;  απεκρίθη ο Πιλάτος: Μήτι εγώ Ιουδαίός ειμι; το έθνος το σον και οι αρχιερείς παρέδωκάν σε εμοί. τι εποίησας;» (Ιωάνν. 18/ιη΄ 33-35). Ο Πιλάτος λέγει στον Ιησού: ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΣΕ ΠΑΡΕΔΩΚΑΝ ΣΕ ΕΜΕΝΑ. Από τα λόγια λοιπόν του Πιλάτου βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Χριστός είναι ΟΜΟΕΘΝΗΣ των Εβραίων που Τον παρέδωκαν στον Πιλάτο.

«Μη δοκείτε ότι εγώ κατηγορήσω υμών προς τον πατέρα. έστιν ο κατηγορών υμών Μωϋσής, εις ον υμείς ηλπίκατε. ει γάρ επιστεύετε Μωϋσεί, επιστεύετε αν εμοί. περί γάρ εμού εκείνος έγραψεν. ει δε τοίς εκείνου γράμμασιν ου πιστεύετε, πώς τοίς εμοίς ρήμασι πιστεύσετε;» (Ιωάνν. 5/ε΄ 45-47).

Ο Χριστός λέγει ότι ο Μωϋσής έχει προφητεύσει γραπτώς την έλευσή Του. Το ίδιο αναφέρει στην απολογία του και ο πρωτομάρτυρας Στέφανος. «ούτός εστιν ο Μωϋσής ο ειπών τοις υιοίς Ισραήλ: προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ των αδελφών υμών ως εμέ. αυτού ακούσεσθε». (Πράξ. 7/ζ΄ 37).

Το ίδιο λέγει και ο Απ. Πέτρος: «Μωϋσής μέν γάρ προς τους πατέρας είπεν ότι προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ των αδελφών υμών ως εμέ. αυτού ακούσεσθε κατά πάντα όσα αν λαλήση προς υμάς. έσται δε πάσα ψυχή, ήτις εάν μη ακούση τού προφήτου εκείνου, εξολεθρευθήσεται εκ τού λαού» (Πράξ. 3/γ΄ 22-23).

Ο Μωϋσής προφητεύει στους Εβραίους και τους λέγει ότι ο Χριστός θα κατάγεται από αυτούς, «προφήτην εκ των αδελφών σου ως εμέ αναστήσει σοι Κύριος ο Θεός σου, αυτού ακούσεσθε  κατά πάντα, όσα ητήσω παρά Κυρίου τού Θεού σου εν Χωρήβ τη ημέρα της εκκλησίας λέγοντες: ου προσθήσομεν ακούσαι την φωνήν Κυρίου τού Θεού σου και το πύρ τούτο το μέγα ουκ οψόμεθα έτι, ουδέ μη αποθάνωμεν. και είπε Κύριος προς με: ορθώς πάντα όσα ελάλησαν προς σε:  προφήτην αναστήσω αυτοίς εκ των αδελφών αυτών, ώσπερ σε, και δώσω τα ρήματα εν τώ στόματι αυτού, και λαλήσει αυτοίς καθ ότι αν εντείλωμαι αυτώ.  και ο άνθρωπος, ος εάν μη ακούση όσα αν λαλήση ο προφήτης εκείνος επί τώ ονόματί μου, εγώ εκδικήσω εξ αυτού»  (Δευτ. 17/ιη΄ 15-19).

          Η Μητέρα Του Χριστού είναι Εβραϊκής καταγωγής. Το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον μας πληροφορεί ότι η Αειπάρθενος είναι συγγενής της Ελισάβετ η οποία είναι απόγονος των θυγατέρων του Ααρών.  «Εγένετο εν ταις ημέραις Ηρώδου τού βασιλέως της Ιουδαίας ιερεύς τις ονόματι Ζαχαρίας εξ εφημερίας Αβιά, και γυνή αυτώ εκ των θυγατέρων Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ» (Λουκ. 1/α΄ 5), «είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον: Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;  και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή: Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι. διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού.  και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνεληφυία υιόν εν γήρει αυτής, και ούτος μην έκτος εστίν αυτή τή καλουμένη στείρα.» (Λουκ. 1/α΄ 34-36).

Στο Λουκ. 1/α΄ 55, η Θεοτόκος συγκαταλέγει τον εαυτό της στους απογόνους του Αβραάμ του  γενάρχη των Εβραίων. «αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους,  καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, τώ Αβραάμ και τώ σπέρματι αυτού εις τον αιώνα».

Οι ονομασίες Γαλιλαίος και Ναζωραίος δεν αναιρούν την Εβραϊκή καταγωγή του Ιησού Χριστού, όπως οι ονομασίες Μακεδών για τον Μέγα Αλέξανδρο και Μιλήσιος για τον Θαλή δεν αναιρούν την Ελληνική καταγωγή των εν λόγω προσώπων.

Το αρχείο αυτό διαμορφώθηκε στις 12-12-2002.

Τελευταία ενημέρωση: 6-11-2004.

 Πάνω