Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

   Για εμάς τούς Ορθοδόξους, τούς Παπικούς αλλά και όλους σχεδόν τούς Προτεστάντες, ο Θεός είναι τρία πρόσωπα (ή υποστάσεις): ο Πατήρ (ο οποίος είναι αγέννητος), ο Υιός (ο οποίος γεννάται αμέσως εκ τού Πατρός) και το Άγιον Πνεύμα (το οποίον εκπορεύεται αμέσως εκ τού Πατρός).  Ένα παράδειγμα που μπορεί να μάς βοηθήσει να πάρουμε κάποια ιδέα αυτού τού μυστηρίου είναι ο ήλιος. Και ο ήλιος αποτελείται από τρία πράγματα: από τον δίσκο, από το φως  (το οποίο γεννάται αμέσως εκ τού δίσκου) και την θερμότητα (η οποία εκπορεύεται αμέσως εκ τού δίσκου). «Ήλιο» ονομάζουμε τον δίσκο, «ήλιο» το φως, «ήλιο» και την θερμότητα, όμως δεν υπάρχουν τρεις ήλιοι, αλλά ΕΝΑΣ ήλιος! Κατ’ αντιστοιχία λοιπόν το ίδιο συμβαίνει και εις την Θεότητα: Θεός είναι ο Πατήρ, Θεός ο Υιός, Θεός και το Άγ. Πνεύμα, όμως δεν υπάρχουν τρεις Θεοί, αλλά ΕΝΑΣ Θεός, διότι και τα τρία Θεία πρόσωπα (ή υποστάσεις) έχουν ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΗ ΟΥΣΙΑ!

Η ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

   Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά αρνούνται την μεγαλυτέραν αλήθεια τής Πίστεώς μας, ότι δηλαδή ο ΕΝΑΣ κατά την ουσία Θεός είναι Τριαδικός ως προς τα πρόσωπα (ή τις υποστάσεις), ότι είναι δηλαδή Πατήρ, Υιός και Άγ.Πνεύμα. Κατ’ αυτούς Γιαχβέ είναι ΜΟΝΟΝ ο Πατήρ, ο Υιός είναι εκτός τής Θείας ουσίας, όχι γέννημα αλλά κτίσμα τού Πατρός (τον ταυτίζουν δε με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ), το δε Άγ.Πνεύμα το θεωρούν απλώς ως μία απρόσωπη δύναμη (το αποκαλούν «ενεργό δύναμη τού Θεού») και το παρομοιάζουν με τον ηλεκτρισμό (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, κεφ.4, σελ.37, παρ.8-9 και σελ.40, παρ.17).

   Η Εταιρία Σκοπιά, η οποία έχει υιοθετήσει όλες σχεδόν τις κακοδοξίες και τις αιρετικές διδασκαλίες τών παλαιοτέρων αιρετικών, θεωρεί το περί Τριάδος δόγμα ως «διδασκαλία δαιμονίων»: «Μήπως είναι δυνατόν η διδασκαλία της Τριάδας να είναι αποτέλεσμα της αποστασίας από την αληθινή Χριστιανοσύνη; Μήπως θα μπορούσε η Τριάδα να είναι στην πραγματικότητα ‘διδασκαλία δαιμονίων’;» (Σκοπιά, 01.06.1984, σελ.7) με ειδωλολατρική-φιλοσοφική προέλευση: «Φυσικά, οι ιερείς και οι κληρικοί του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, στο μεγαλύτερο μέρος τους, αρνιούνται αυτή την ειδωλολατρική φιλοσοφική προέλευση του δόγματος της Τριάδας.» (Σκοπιά, 01.12.1984, σελ.22).

Η ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

   Πλήθος παραδόξων και καταπληκτικών χωρίων τής Γραφής, αδιανόητα και ανεπινόητα ανθρωπίνως, υπαινίσσονται ότι η Θεότης αποτελείται από παραπάνω από ένα πρόσωπα. Εις την συνέχεια θα αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένα εξ αυτών. Σημειωτέον, ότι όλα τα χωρία που ακολουθούν έχουν αντληθεί από την μετάφραση τού Εβραϊκού κειμένου υπό τού Αρχιμ. Νεοφύτου Βάμβα, ένα κείμενο το οποίο χρησιμοποιούσαν άλλωστε επί πολλές δεκαετίες και οι ίδιοι οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά.

1) «Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών... Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν». (Γεν. 1:26-27) Ο Θεός δεν είπε «Ας κάμω άνθρωπο συμφώνως προς την εικόνα ΜΟΥ», αλλά χρησιμοποίησε πληθυντικό ‘κάμωμεν’, ‘ημών’. Η Σκοπιά ισχυρίζεται, ότι ο Θεός απευθύνεται εις τον Υιό Του (Βιβλίο ‘Δάσκαλος’, κεφ.3, σελ.22, Σκοπιά, 15.01.1992, σελ.21,  Σκοπιά, 01.02.1991, σελ.17, παρ.8) ή αλλιώς εις τον αρχάγγελο Μιχαήλ. Εις την έννοια όμως τού πληθυντικού (‘κάμωμεν’, ‘ημών’) αποκλείεται να περιλαμβάνονται άγγελοι, διότι τον άνθρωπο ‘εποίησεν ο Θεός’, όχι και άγγελοι ή αρχάγγελοι όπως είναι ο Μιχαήλ. Τον εποίησε δε ‘κατ’ εικόνα Θεού’, όχι κατ’ εικόνα αγγέλου ή αγγέλων. Ο Θεός δηλαδή, κατά το ανωτέρω χωρίο, δεν είναι ΕΝΑ μόνο πρόσωπο, αλλά περισσότερα, τα οποία συνεργάστηκαν για την δημιουργία τού ανθρώπου.

   Η Σκοπιά όμως, προκειμένου να αποφύγει τον ‘σκόπελο’ τής Τριαδικότητος τού Θεού, ισχυρίζεται, ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με πληθυντικό ευγενείας ή μεγαλοπρεπείας (‘Τί λέει η Αγία Γραφή Σχετικά με τον Θεό και τον Ιησού’, σελ.14). Και για να καταρρίψουμε άπαξ δια παντός την εξήγηση και αιτιολογία που επικαλείται η Σκοπιά, προκειμένου να παροδηγήσει τούς ακολούθους της όσον αφορά εις την Τριαδικότητα τού Θεού, θα επικαλεστούμε το Γεν. 3:22 που ξεκαθαρίζει τα πράγματα τού Γεν. 1:26-27 και ξεσκεπάζει τις ψευδοδιδασκαλίες και ψευδοερμηνείες τού ‘δούλου’. Αναφέρει ο Θεός για τον Αδάμ μετά την πτώση του το εξής: «Ιδού, έγινεν ο Αδάμ ως είς εξ ημών...» (Γεν. 3:22). Η φράση ‘είς εξ ημών’ αποκλείει να είναι το ‘ημών’ πληθυντικός μεγαλοπρέπειας, διότι ο Θεός είπε ότι ο Αδάμ έγινε ως ΕΝΑΣ από ΕΜΑΣ τα Θεία πρόσωπα!

   Όπως λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, το ‘ημών’ τού προαναφερθέντος χωρίου δεν είναι πληθυντικός μεγαλοπρέπειας, αλλά δηλώνει πλήθος θείων προσώπων, έτσι και το ‘κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών’ (Γεν. 1:26) δεν είναι το ‘ημών’ πληθυντικός μεγαλοπρέπειας, αλλά δηλώνει εμφανώς το πλήθος τών Θείων προσώπων από τα οποία αποτελείται η Θεότης!

2) Και είπεν ο Κύριος...έλθετε, ας καταβώμεν, και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσα αυτών...εκεί συνέχεεν ο Κύριος την γλώσσα πάσης τής γης» (Γεν. 11:6-9). Ευθύς αμέσως παραθέτουμε και την Μετάφραση Νέου Κόσμου για να διαπιστώσουμε όλοι την κραυγαλέα αλλοίωση τού ιερού κειμένου εις την οποίαν προέβη η Εταιρία Σκοπιά: «Εμπρός! Ας κατεβούμε και ας συγχύσουμε εκεί την γλώσσα τους ώστε να μην καταλαβαίνουν ο ένας την γλώσσα τού άλλου» (Γεν. 11:7, Μ.Ν.Κ. έκδ.1997). Γιατί άραγε μετέφρασε η Εταιρία Σκοπιά το ‘έλθετε’ τού πρωτοτύπου κειμένου με ‘Eμπρός!’; Διότι, είναι εμφανέστατο, ότι εδώ ΔΕΝ πρόκειται για πληθυντικό μεγαλοπρέπειας, αλλά για ΕΝΑ πρόσωπο που απευθύνεται σε τουλάχιστον άλλα ΔΥΟ πρόσωπα! Έχουμε δηλαδή ΤΡΙΑ θεία πρόσωπα που κατέβηκαν και εσύγχυσαν την γλώσσα τών ανθρώπων τού Πύργου τής Βαβέλ. Τα δε ΤΡΙΑ πρόσωπα που ενήργησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο εις τον στίχ.9 η Γραφή τα ενοποιεί εις ΕΝΑΝ Κύριο και λέγει, ότι ‘συνέχεεν ο Κύριος την γλώσσα πάσης τής γης’! ΤΡΙΑ πρόσωπα αλλά ΕΝΑΣ Κύριος.

Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΜΟΥ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΕΝ. 11:7 ΑΠΟ ΤΗΝ Μ.Ν.Κ.

   Εις άλλην όμως παρομοία περίπτωση, που όμως είναι αρκετά μακριά από το υπό έρευνα χωρίο, η Εταιρία Σκοπιά μετέφρασε ΣΩΣΤΑ το ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ Εβραϊκό ρήμα (הָ֚בָה- hā·ḇāh) τού Γεν. 11:3,4,7 σε ‘Ελάτε’!!! Ας εξετάσουμε το επίμαχο χωρίο, που αποδεικνύει κι επιβεβαιώνει περιτράνως την ΣΚΟΠΙΜΗ αλλοίωση, εκ μέρους τής Σκοπιάς, τού Γεν. 11:7: «Έλθετε, ας σοφισθώμεν κατ’ αυτών, δια να μην πολυπλασιασθώσι...» (Έξοδ. 1:10). Ας διαβάζουμε τώρα και την ΟΡΘΗ Μετάφραση Νέου Κόσμου: «Ελάτε! Ας φερθούμε έξυπνα απέναντί τους, μήπως και πληθύνουν...» (Έξοδ. 1:10, Μ.Ν.Κ. έκδ.1997).

   Εδώ το ‘Ελάτε!’ το απευθύνει εις τον λαό του ο καινούργιος Φαραώ που ανέλαβε βασιλεία εις την Αίγυπτο, ο οποίος δεν εγνώριζε τον Ιωσήφ. Γιατί όμως η Σκοπιά δεν μετέφρασε εδώ το ‘ελάτε’ με ‘Εμπρός!’ όπως έκανε με το Γεν. 11:7; Για τον απλούστατο λόγο, αγαπητοί αναγνώστες, ότι ΑΥΤΟ το χωρίο είναι ‘ανώδυνο’ γι’ αυτήν. Το χωρίο δηλαδή δεν περιέχει κάποια δογματική αλήθεια που να εκθέτει το πιστεύω της ως πεπλανημένο και το άφησε αναλλοίωτο, κάτι βέβαια που δεν έκανε εις το αντίστοιχο τής Γενέσεως εις το οποίο γίνεται ξεκάθαρα λόγος περί τής Τριαδικότητος προσώπων εις την Θεότητα.

3-4) «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός περί τού Εδώμ· Ηκούσαμεν αγγελία παρά Κυρίου, και μηνυτής απεστάλη προς τα έθνη...» (Αβδιού 1:1) και «Διότι ούτω λέγει Κύριος· Ηκούσαμεν φωνή τρομεράν, φόβον και ουχί ειρήνην. Ερωτήσατε τώρα και ίδετε...» (Ιερ. 30:5-6). Εις αυτά τα παράδοξα και μυστηριώδη χωρία ομιλεί ο Κύριος (Γιαχβέ) και λέγει: «ηκούσαμεν παρά Κυρίου»!!! Ομιλεί δε κατ’ αυτόν τον τρόπο, διότι περισσότερα από ΕΝΑ πρόσωπα, ΕΝΑΣ όμως κατά την ουσία Κύριος, άκουσαν από ΑΛΛΟΝ Κύριο, προφανώς από τον Πατέρα! Το ότι ομιλητής είναι θείο πρόσωπο (Γιαχβέ) και ΟΧΙ ο προφήτης, συνηγορεί και το κατά δεύτερο (β΄) πρόσωπο ρήμα ‘ερωτήσατε’, υπονοώντας βεβαίως ‘εσείς οι άνθρωποι’, ξεχωρίζοντας έτσι τον Εαυτό Του από τούς ανθρώπους!

Η ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

   1-2) «Ο δε Κύριος κατευθύναι υμών τας καρδίας εις την αγάπην τού Θεού και εις την υπομονήν τού Χριστού» (Β΄ Θεσ. 3:5) και «Υμάς δε ο Κύριος πλεονάσαι και περισσεύσαι τη αγάπη εις αλλήλους και εις πάντας, καθάπερ και ημείς εις ημάς, εις το στηρίξαι υμών τας καρδίας αμέμπτους εν αγιωσύνη έμπροσθεν τού Θεού και πατρός ημών εν τη παρουσία τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά τών αγίων αυτού» (Α΄ Θεσ. 3:12-13) δηλαδή «Εις εσάς δε ο Κύριος είθε να δώσει να έχετε πλουσίως και με το παραπάνω την αγάπη μεταξύ σας και προς όλους, όπως και εμείς έχουμε προς εσάς. Έτσι θα σάς κάνει να σταθείτε άμεμπτοι με αγιωσύνη μπροστά εις τον Θεό και πατέρα μας κατά την παρουσία τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού μαζί με όλους τούς αγίου Του». Εις τα καταπληκτικά τούτα χωρία αναφέρεται ένας ‘Κύριος’, ο Οποίος κατευθύνει τούς πιστούς εις την αγάπη τού ‘Θεού’ (Πατέρα) και εις την υπομονή τού ‘Χριστού’! Ποιος άραγε να είναι Aυτός ο συγκεκριμένος Κύριος; Ας δούμε τί λέει το Ιερό Κείμενο επ’ αυτού:

3) «Ηνίκα δ’ αν επιστρέψη προς Κύριον, περιαιρείται το κάλυμμα. 17. Ο δε Κύριος το Πνεύμά εστιν· ού δε το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία» (Β΄ Κορ. 3:16-17) δηλαδή «Αλλά όταν ο άπιστος Ιουδαίος (επι)στρέψει προς τον Κύριο, τότε αφαιρείται το κάλυμμα. Ο δε Κύριος (σ’ αυτήν την περίπτωση) είναι το Πνεύμα. Όπου δε είναι το Πνεύμα τού Κυρίου (τού Θεού Πατρός), εκεί είναι ελευθερία».

   Ρητώς εις το ανωτέρω χωρίο αναφέρεται, ότι το Πνεύμα είναι ‘ο Κύριος’. Το δε ‘Κύριος’ τούτο εις την Έξοδ. 34:34, απ’ όπου αντλείται η φρασεολογία τού χωρίου υπό τού Αποστόλου, εις τα Εβραϊκά είναι ‘Γιαχβέ’! Παραδόξως όμως, κατά μεν το Β΄ Κορ. 3:17 ο Παράκλητος είναι ‘το Πνεύμα Κυρίου’, κατά δε τον προηγούμενο στίχ.16 είναι αυτός ‘ο Κύριος’! Πράγματι, ως πρόσωπο ο Παράκλητος είναι ‘το Πνεύμα Κυρίου’, δηλαδή το Πνεύμα τού Γιαχβέ Πατρός, και ταυτοχρόνως ως ουσία είναι ‘ο Κύριος’, ο Γιαχβέ, διότι είναι η όλη Θεία ουσία, ο όλος Θεός!

   Άξιον δε ιδιαιτέρας παρατηρήσεως είναι και το γεγονός ότι η Σκοπιά, επί 63 ολόκληρα έτη (1950 έως σήμερα!!!) δεν έχει τολμήσει σε ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΟΣΗ να σχολιάσει τα δύο επίμαχα χωρία (Α΄ Θεσ. 3:12-13 και Β΄ Θεσ. 3:5) και να εξηγήσει εις τούς αναγνώστες περί τής ταυτότητος τού συγκεκριμένου ‘Κυρίου’! ΤΥΧΑΙΟ;;;

4) «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28:19).

   Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα από τα κλασικότερα Τριαδικά χωρία τής Καινής Διαθήκης. Ερωτούμε λοιπόν τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά: Εφόσον το όνομα τού Πατρός (κατ’ αυτούς) είναι Ιεχωβά, το όνομα τού Υιού είναι Ιησούς (Λουκ. 1:31, 2:21) και το όνομα τού Αγίου Πνεύματος (κατά την Γραφή) είναι Παράκλητος (Ιωάν. 14:16, 26, 15:26, 16:7), κι εφόσον οι επιτελούντες την βάπτιση είναι τρεις, (ή κατ’ άλλην διατύπωση ο πιστός βαπτίζεται εις τρία τινά Πατέρα - Υιό - Άγιον Πνεύμα), μπορούν οι ακόλουθοι τής Εταιρίας Σκοπιά να μάς εξηγήσουν, γιατί ο Χριστός χρησιμοποίησε την λέξη ‘όνομα’ εις τον ενικό αριθμό και δεν είπε: «εις τα ονόματα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος»;

   Κι εφόσον το Άγιον Πνεύμα (κατά τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά) δεν είναι πρόσωπο, αλλά δύναμη όπως ο ηλεκτρισμός, πώς είναι δυνατόν να συντάσσεται και να τίθεται παραλλήλως προς πρόσωπα, αλλά και πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να βαπτίζονται σε πρόσωπα και σε απρόσωπες δυνάμεις ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ, όπως ισχυρίζεται ‘ο δούλος’ εις την Σκοπιά, 15.01.1989, σελ.12, παρ.12-14 καθώς και εις την Σκοπιά, 15.01.1992, σελ.21-22;

   Κατά την Σκοπιά, δηλαδή, βαπτιζόμεθα εις πρόσωπα και εις απρόσωπες δυνάμεις ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ!!! Το ‘ευαγγέλιο’ τού Μπρούκλιν εις όλον του το μεγαλείο, που όμως, κατά τον Απόστολο Παύλο, τέτοιοι κήρυκες υπάγονται εις ΑΝΑΘΕΜΑ! (Γαλ. α:8) Κατά την Εκκλησία τού Χριστού, το συγκεκριμένο αινιγματικό χωρίο (Ματθ. 28:19) έχει την εξής εξήγηση: Τα τρία πρόσωπα που αναφέρονται (Πατήρ - Υιός - Άγιον Πνεύμα), είναι ΕΝΑ κατ’ ουσίαν ‘όνομα’, ΜΙΑ δηλαδή ουσία, ΕΝΑΣ Θεός.

5) Και το ότι τα τρία αυτά πρόσωπα τής Θεότητος έχουν ΕΝΑ όνομα, φαίνεται από το παραδοξότατο και καταπληκτικότατο χωρίο τής Αποκ. 22:3-4 που λέει τα εξής: «...ο θρόνος (αντί ‘οι θρόνοι’) τού Θεού και τού αρνίου εν αυτή έσται (αντί ‘έσονται’), και οι δούλοι αυτού (αντί ‘αυτών’) λατρεύσουσιν αυτώ (αντί ‘αυτοίς’) και όψονται το πρόσωπον αυτού (αντί ‘τα πρόσωπα αυτών’), και το όνομα αυτού (αντί ‘τα ονόματα αυτών’) επί τών μετώπων αυτών». Δηλαδή

«...ο θρόνος τού Θεού και τού Αρνίου θα είναι σ’ αυτή (την πόλη), και οι δούλου αυτού (τού Θεού και τού Αρνίου) θα λατρεύουν αυτόν, και θα βλέπουν το πρόσωπό του (την μορφή του), και το όνομά του θα είναι στα μέτωπά τους» Συμφώνως προς το ανωτέρω συντακτικώς ‘αλλόκοτο’ χωρίο, ‘ο Θεός’ και το ‘το Αρνίον’ είναι κατ’ ουσίαν ΕΝΑΣ Θεός και έχουν ΕΝΑ όνομα, γι’ αυτό δε τον λόγο, ενώ τα υποκείμενα τής προτάσεως είναι ΔΥΟ (‘Θεός’ και ‘Αρνίον’) όλα τα ρήματα, τα ουσιαστικά και οι αντωνυμίες αναφέρονται εις Ενικό και όχι εις Πληθυντικό αριθμό! Το μυστήριο τού Τριαδικού Θεού έχει καταργήσει πάσαν έννοια συντακτικού!