Οι σελίδες αυτές δεν γράφτηκαν για να δικαιολογηθεί ο συγγραφέας τους για την μεταστροφή του στην Ορθοδοξία, αλλά για να δώσει, νοιώθοντας συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, μίαν απολογητική μαρτυρία για την αγνότητα της πίστεως και την ευτολμία της διδασκαλίας της.

Η πρωτοτυπία της παρούσας μελέτης δεν έγκειται τόσο στο θέμα της, για το οποίο άλλωστε έχουν ήδη γραφτεί αναρίθμητα θεωρητικά έργα, που το εξετάζουν από κάθε εκκλησιολογική άποψη, αλλά στον τρόπο προσέγγισής του, μέσω του οποίου για πρώτη φορά αναλύεται.

Ο πατήρ Ballester δεν περιορίστηκε στο να παρουσιάσει απλώς μία θεωρητική έκφραση της θεολογικής του κρίσεως. Αντιθέτως, βασικό του κίνητρο απετέλεσε το θεολογικό του βίωμα· ένα βίωμα που τον οδήγησε στην πιο οδυνηρή πνευματική πορεία και στην πιο επίπονη θυσία: να εγκαταλείψει την Εκκλησία του, και έπειτα να αποχωριστεί και την ίδιά του την πατρίδα.

Την έκφραση του θεολογικού αυτού βιώματος και της ειλικρίνειας απέναντι στον εαυτό του, μόνο μία ιδιαίτερη έμπνευση και μία εξαιρετικά σπάνια δύναμη θελήσεως θα του επέτρεπαν να την μετατρέψει σε λαμπρή πραγματικότητα.

Στα επόμενα κεφάλαια, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει με σεβασμό, βήμα προς βήμα, την αγωνιώδη πορεία του φραγκισκανού αυτού μοναχού, από τις πρώτες δειλές αμφιβολίες του, μέχρι την αποφασιστική πλέον ομολογία ότι η Ορθοδοξία είναι η αληθινή Εκκλησία του Χριστού.

Οι μεταστροφές αυτές, που είναι πια όλο και περισσότερες, αποτελούν αυστηρή προειδοποίηση για την Εκκλησία εκείνη η οποία έχασε πια την δυνατότητα που είχε κατά τον Μεσαίωνα να μεταβληθεί σε δικτατορικό κέντρο μίας τερατώδους πολιτικο-εκκλησιαστικής αυτοκρατορίας. Επίσης, αποτελούν τον πιο εκφραστικό οδοδείκτη για τις χριστιανικές εκείνες ομάδες που περπατούν ακόμη στα σκοτεινά αναζητώντας την αληθινή ποίμνη. Προπαντός, όμως, είναι και ένα από τα πιο ενισχυτικά μαθήματα που θα μπορούσαμε να λάβουμε σήμερα εμείς οι ήδη ορθόδοξοι· μία αντικειμενική μαρτυρία για την αγνότητα της θρησκευτικής μας κληρονομιάς, βγαλμένη μέσα από προσωπική πείρα, και μία γεμάτη ευλάβεια απονομή τιμής προς την ακρίβεια με την οποίαν οι πρόγονοί μας γνώριζαν να διατηρούν την πίστη αλώβητη, μέσα σε σκληρότατες ιστορικές δοκιμασίες και δυσμενέστατες εποχές.

Άνθρωποι σαν τον συγγραφέα της παρούσας μελέτης, οι οποίοι γνωρίζουν τι πιστεύουν και γιατί το πιστεύουν, καθώς και τον τρόπο που έφθασαν στην πληρότητα της πίστεως αυτής, και οι οποίοι είναι έτοιμοι να δώσουν μαρτυρία και απολογία για αυτή με την σταθερότητα της απόλυτης βεβαιότητας και τον ενθουσιασμό των τέκνων της Αληθείας, είναι αυτοί που κυρίως έχουν κληθεί να μεταδίδουν το φως της Ορθοδοξίας μέσα στα σκοτάδια των ξένων χριστιανικών φιλοσοφιών με τέτοια δύναμη και επιτυχία, ώστε να γίνει κάποια μέρα δυνατή η πραγματοποίηση του οικουμενικού εκείνου πόθου της μίας ποίμνης υπό τον έναν Ποιμένα, για την οποία με τόση επιμονή παρακάλεσε ο Κύριος τον Ουράνιο Πατέρα Του.

Stanislas Jedrezewsky Μασσαλία, Μάρτιος 1954.