UFO – Ξένα όντα:

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

B΄ Μέρος: Η συσχέτιση του φαινομένου των UFO με τη δράση των σκοτεινών πνευματικών δυνάμεων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10^ο.

Επιπρόσθετες θεωρίες και ερμηνείες του φαινομένου

«Γύρω από τη γη, σα φίδι, με φωσφορίζοντα λέπια, ο διάβολος τυλίγει ζοφερά την κτηνωδία του, που, στα μάτια των οραματιστών και των μέντιουμ, στερεοποιείται προσωρινά σε κακόμορφες χίμαιρες, θηρία και τέρατα, σε κουλουριάσματα ενός απειλητικού καπνού»[1]. (Γιατί όχι και σε UFO).

Κατά τη διάρκεια πνευματιστικών, σατανιστικών ή άλλων παρόμοιων τελετών, υλοποιούνται διάφορα αντικείμενα και όντα που μετεωρίζονται και ανυψώνονται (όπως και τα UFO). Τέτοια ψυχικής φύσης φαινόμενα (μορφοποιήσεις ζωντανής ύλης από το Αόρατο) «Δημιουργούνται» από τις ισχυρές εωσφορικές υποσυνείδητες δυνάμεις των μέντιουμ, των μάγων και σατανιστών.

Ίσως την ίδια στιγμή που, κάπου στη γη, τελείται μία αρνητική τελετή - επίκληση, κάπου αλλού να υλοποιείται ένα UFO, μία τρομακτική οπτασία ή να προκαλείται μία χωροχρονική αλλοίωση.

Θελημένα (μάγοι, μέντιουμ κτλ.) ή μη (αλαφροΐσκιωτοι), η σκέψη μπορεί να πλάσει ύλη, όπως είχε επισημάνει ο καθηγητής Ρωέ, κατά τη διάρκεια πειραμάτων που έκανε με μέντιουμ από το 1912 ως το 1914. Τα μέντιουμ υλοποιούσαν ανθρώπινες μορφές.

H σκέψη μπορεί να υλοποιεί, να δημιουργεί ζωντανές εικόνες: έτσι προέκυψε ο όρος «Ιδεοπλαστία»[2]. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εκτόπλασμα, μία ουσία, ένα ψυχικό ρευστό που βγαίνει από το σώμα του ανθρώπου, συνήθως κατά τη διάρκεια επικλήσεων - εκπομπών από τα μέντιουμ. Σε κατάσταση έκστασης το εκτόπλασμα αρχίζει να υλοποιείται σα σύννεφο και γίνεται αντιληπτό από τις ανθρώπινες αισθήσεις.

Η συμβατικότητα και ο περιορισμός του υλικού κόσμου δεν επηρεάζουν τις εκπομπές αυτές, όπως και το εκτόπλασμα. Παίρνει τις πιο πολύπλοκες μορφές, αγνοώντας τους φυσικούς νόμους. Η εμφάνιση του εκτοπλάσματος συνοδεύεται ενίοτε από εμφανίσεις φωτεινών σφαιρών, ηλεκτρομαγνητικών φαινομένων, ήχους, τηλεκίνηση κτλ[3].

Η ουσία αυτή μοιάζει πάρα πολύ με τα «μαλλιά αγγέλου», μία ουσία που πετάνε κάποια UFO και εξαϋλώνεται στο χέρι, δε μπορεί να «συλληφθεί».

Η Αγγλίδα μυστικίστρια Τζέιν Ληντ είχε διαπιστώσει ότι όποιος έχει μαγικές ικανότητες, μπορεί και να επεμβαίνει και να εξουσιάζει τα βασίλεια των μετάλλων[4]. Γιατί λοιπόν να μη στερεοποιεί τα μέταλλα αυτά, εκούσια ή ακούσια, σε «συμπαγή» UFO παρουσιάζοντας τα σε ανθρώπους;[α]

Μάγοι και αποκρυφιστές λέγεται ότι υλοποιούσαν νάνους, για να βοηθώνται από αυτούς στις διάφορες δουλειές τους και για να παίρνουν γνώση. Ο μυθόλογος Πάουλ Χέρμαν γράφει για ένα «χρυσόμαλλο αγριογούρουνο»: «Αυτό το ζωντανό κομμάτι μέταλλο, βγήκε από το καμίνι επιδέξιων νάνων, έριξαν μία γουρουνοπροβιά στη φωτιά κι έβγαλαν ένα χρυσό κάπρο, που μπορούσε να διασχίζει στεριά, θάλασσα και αέρα»[5].

Σύμφωνα με αποκρυφιστές (ΟΤΟ κλπ.), τα «αλχημιστικά μέταλλα» μέσα στο ανθρώπινο σώμα σχετίζονται με διάφορες συμπυκνώσεις της «σεξουαλικής ενέργειας». Η ενέργεια αυτή σχετίζεται έμμεσα με το εκτόπλασμα. Τους ποικίλους συσχετισμούς με τα παραπάνω αυτού του κεφαλαίου και με ορισμένα άλλα που ακολουθούν, τους αφήνουμε σε εσάς...

Οι εχθροί της ψυχής, οι δαίμονες, πειράζουν τον καθένα ξεχωριστά, αλλά και όλους μας. «Έχουμε να κάνουμε με πολύ ευφυή όντα...», λέει ο Νέλσον Πατσέκο, πρώην αξιωματικός της Αεροπορίας των ΗΠΑ και πρόεδρος του τμήματος μαθηματικών στην Ακαδημία της. «...Και στην προσπάθειά τους να υπονομεύσουν την ανθρωπότητα, χρησιμοποιούν οποιαδήποτε μορφή μπορούν »[6].

Οι Πατέρες ονόμαζαν το διάβολο «παντομίμητον και αρχαίον ζωγράφον»[7]. Οι δαίμονές του μπορούν να μιμηθούν τα πάντα και τους σχεδιάζει με τη μοντέρνα - τεχνολογική αυτή μορφή (των UFO), γιατί σ' αυτό το χρονικό σημείο η τεχνολογία και το διάστημα είναι η «αχίλλειος πτέρνα» μας, διαπίστωση που θα αναλυθεί πιο διεξοδικά στο επόμενο υποκεφάλαιο.

Πού το δύσκολο γι' αυτόν, που είναι άρχων της εξουσίας του αέρα και κατοικεί και σε άυλο «τόπο», δυνάμενος να εισχωρεί στο δικό μας υλικό κόσμο, ως άρχων του χώρου και του χρόνου; Δε δυσκολεύεται να παίρνει τη μορφή φωτεινού δίσκου, είτε στον αέρα, είτε στη γη, όπως έκανε και στα περιστατικά του μοναχού Σπυρίδωνα (σελ. 78) και του Αγίου Αντωνίου (σελ. 80). Ακόμα, σε δύο περιπτώσεις, στο Ν.Δ. Άγιον Όρος, είδαμε ότι εμφάνισε ολοζώντανα πλοία στα μάτια των μοναχών (σελ. 56).

Σε μία άλλη περίπτωση στον ίδιο τόπο, συγκεκριμένα στο μονοπάτι από την Κερασιά για τον Άγ. Βασίλειο, το 1923 ή '24, συνέβη το ακόλουθο περιστατικό. Ένας μοναχός, ο πάτερ Ακάκιος, έκανε τη διαδρομή αυτή, σε καιρό χειμώνα, ευρισκόμενος σε ψυχική κατάσταση μακράν του Θεού. Σκοτείνιαζε, ήταν πολύ κουρασμένος και το κρύο τσουχτερό, όταν ξαφνικά είδε ένα ωραίο δωμάτιο, με στρωμένο κρεβάτι, με καθαρά σεντόνια και πολύ αναπαυτικό.

Στην αρχή του φάνηκε λίγο περίεργο. Πώς βρέθηκε εκεί το δωμάτιο και το κρεβάτι; Αλλά από την πολλή κούραση προφανώς, έπεσε πάνω στο κρεβάτι να ξεκουραστεί.

Την άλλη μέρα, δύο μονάχοι που περνούσαν από εκεί, βρήκαν τον πάτερ Ακάκιο πεσμένο πάνω στα χιόνια, και όχι σε κρεβάτι που του έδειξε η φαντασία του Σατανά. Ήταν κυριολεκτικά ξεπαγιασμένος από το κρύο και τον μετέφεραν στον οικισμό του Αγ. Βασιλείου, όπου είδαν κι έπαθαν μέχρι να τον συνεφέρουν[8].

            Το δωμάτιο, το κρεβάτι και τα σεντόνια, εκείνη τη στιγμή ήταν πραγματικά, υλικά, αφού και ο μοναχός ξάπλωσε πάνω στο κρεβάτι. Και σ' αυτή την περίπτωση αποδείχτηκε ότι ο εχθρός ξέρει τι επιζητούν οι άνθρωποι και δε δυσκολεύεται να το παρουσιάσει με υλική μορφή.

Στο βίο του Αγ. Μαρτίνου, Επισκόπου Κωνσταντίνης της Φραγκίας (4ος αι. μ.Χ.), υπάρχει η ιστορία ενός νεαρού μοναχού, του Ανατολίου, ο οποίος φανταζόταν ότι συνομιλούσε με «αγγέλους» - ή κατ' άλλους «εξωγήινους» - που τον είχαν πείσει ότι ήταν άγιος και εκλεκτός τού Θεού.

Μία νύχτα ακούστηκε στο ερημητήριο ποδοβολητό και πολύβουο μουρμουρητό, ενώ το κελί του Ανατολίου γέμισε φως. Όταν κόπασε ο θόρυβος, βγήκε ο εξαπατηθείς από το κελί του με ένα «λαμπρό ουράνιο ένδυμα», ως σημείο της «Δυνάμεως του Θεού», για να πειστούν και οι άλλοι μοναχοί. Όλοι έτρεξαν να περιεργαστούν το ρούχο. Ήταν εξαιρετικά μαλακό, με μία θαυμαστή στιλπνότητα και ένα ωραίο κόκκινο χρώμα. Ήταν όμως αδύνατο να εξακριβώσουν τη φύση τού υφάσματος (όπως συμβαίνει και σε ανάλογα ευρήματα των «εξωγήινων» επισκεπτών).

Το επόμενο πρωί οι μοναχοί θέλησαν να οδηγήσουν τον Ανατόλιο στον Άγ. Μαρτίνο, για ν' αποφανθεί αυτός αν πράγματι ήταν πλάνη του διαβόλου. Και καθώς τον πήγαιναν, έμειναν όλοι με ανοικτό το στόμα: το ένδυμα εξαφανίστηκε. Ο διάβολος δεν μπορούσε να εξαπατήσει και τον Αγ. Μαρτίνο και γι' αυτό εξαφάνισε και τα «πειστήρια»[9].

Με τη σύγχρονη ορολογία, ο Ανατόλιος θα χαρακτηριζόταν «επαφικός». Μάλλον όμως δεν είναι τόσο αισιόδοξα τα πράγματα, αφού οι σύγχρονοι «επαφικοί», όπως και τότε ο Ανατόλιος, πιστεύουν ότι είναι ξεχωριστά άτομα, εκλεκτοί του Θεού η των «απεσταλμένων» Του. Έτσι, οι δαίμονες τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται με την αρρωστημένη αυτή υπερηφάνεια.

Και τα αποτυπώματα που αφήνουν οι Ιπτάμενοι δίσκοι στο έδαφος, ή τα «πατήματα» των φαντασμάτων στα σεντόνια, υπαινίσσονται την εύκολη χρήση της υλικής διάστασης από τις πνευματικές παρουσίες. Στην Τροιζήνα, στο γιοφύρι του διαβόλου, υπάρχουν πατημασιές που λέγεται ότι τις άφησε ο ίδιος ο διάβολος[10]. Πατημασιές είχε αφήσει και ο «εξωγήινoς» στη Χρυσοπετρα του Κιλκίς (1989).

Και οι άγγελοι φυσικά μπορούν να αφήσουν τα «αποτυπώματά» τους στον κόσμο μας, αν και είναι άυλα - ασώματα πνεύματα. Στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγ. Όρους υπάρχει η θαυματουργική εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί». Ονομάστηκε έτσι γιατί μπροστά στην εικόνα αυτή ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έψαλλε τον ύμνο του «Άξιον Εστί» για πρώτη φορά ολοκληρωμένο και με το δάχτυλό του χάραξε τον ύμνο πάνω σε μαρμάρινη πλάκα.

Τα αρνητικά πνεύματα επίσης που παρουσιάζονται σε τελετές παίρνουν οποιαδήποτε μορφή θέλουν, πετούν υλοποιημένες πέτρες και αντικείμενα, χειρίζονται εύκολα και μορφοποιούν την ύλη. Στα «εμφυτεύματα» των εξωγήινων στους μάρτυρες θα «κολλήσουν» τώρα;

Μην πάει στο μυαλό σας βέβαια ότι τα πονηρά πνεύματα κάθονται με τις ώρες και κατασκευάζουν τα μηχανήματα και τις συσκευές, με τις οποίες «ταξιδεύουν» στον κόσμο μας. Η σχηματοποίηση οποιασδήποτε μορφής ύλης έχει αποδειχθεί από το παρελθόν ότι είναι κάτι εξαιρετικά εύκολο γι' αυτά.

Τα σκάφανδρα, οι ασημένιες αστραφτερές στολές των «όντων», οι ακτίνες που βγαίνουν απ' τα σκάφη, τα όργανα μέσα σ' αυτά και τα τόσα άλλα «τεχνολογικά» χαρακτηριστικά τους είναι στιγμιαίες υλοποιήσεις που λειτουργούν σα δόλωμα: έτσι «συνεισφέρουν» στην ψυχική «κάλυψη» των αναγκών όσων επιζητούν να γίνουν διάσημοι ή «διάμεσα» ή να δουν σημάδι από εξωγήινες διάνοιες «πιο εξελιγμένες από εμάς». Το τεχνολογικό εξωτερικό στοιχείο στην προκείμενη περίπτωση, όχι μόνο δεν εμποδίζει, αλλά εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των σκοτεινών δυνάμεων.

Ο Άγ. Σιλουανός ο Αθωνίτης, όταν ήταν ακόμα νεαρός και άπειρος δόκιμος μοναχός, είχε μία εμπειρία με ένα «τεχνολογικό» φως: το κελί του γέμισε ξαφνικά από ένα ασυνήθιστο φως, που διαπέρασε το σώμα του, μέχρι που είδε και τα εντόσθιά του. «Δέξαι, είναι χάρις», του ήρθε ο εχθρικός λογισμός. Εχθρικός, γιατί ταράχθηκε η ψυχή του από αβεβαιότητα, σύγχυση, αμφιβολία και απορία. Μετά από τη θέαση του παράδοξου αυτού φωτός, εμφανίστηκαν σ' αυτόν και δαίμονες[11]. Παρόμοιες «τεχνολογικές» μεθόδους, εφαρμόζουν οι «εξωγήινοι» στα σώματα των ανθρώπων που απαγάγουν και εξετάζουν έπειτα στο «χειρουργικό κρεβάτι» του «διαστημοπλοίου» τους. Στην Πασκαγκούλα του Μισισιπή, στο περιστατικό που οι ψαράδες δεν έπιασαν κανένα ψάρι όλη τη νύχτα εξαιτίας ενός USO, ένα φως, σαν ακτίνα Χ, που ήρθε από το U50, διαπέρασε τα κουπιά των ψαράδων, και δεν έριχναν καθόλου σκιά[12], σαν το φως που διαπέρασε το σώμα του Αγ. Σιλουανού του Αθωνίτη.

Όταν εμφανίζονται τα UFO, συχνά ρίχνουν προβολείς και φώτα στο σκοτάδι της νύχτας. Και ένα «φάντασμα» όμως που είχε παρουσιαστεί στο χωριό Μαυρίκι της Αρκαδίας, είχε μάτια που έλαμπαν σαν προβολείς μέσα στη νύχτα[13].

Τεχνολογικές συσκευές έχουν θεαθεί και σε όντα και πλάσματα του αντι-κόσμου, εκτός των UFO. Ο «Mad Gasser» ένα μυστηριώδες ον, που στα τέλη Αυγούστου του 1944 εμφανιζόταν στα παράθυρα σπιτιών στο Ματούν του Ιλλινόις (ΗΠΑ), έδειχνε στους ανύποπτους μάρτυρες μια «συσκευή» που «έκανε τη συνείδηση να διαλύεται», πριν εξαφανιστεί αφήνοντας μία αηδιαστική μυρωδιά[14].

Πιο πρόσφατα, στις 14 Οκτωβρίου 1989 στη Ρόδο, στην περιοχή της Τσαμπίκας, θεάθηκε να κινείται στον αέρα ένα τριχωτό ανθρωποειδές πλάσμα, με φτερά. Στην πλάτη του είχε ένα «μηχανισμό», που ίσως το «βοηθούσε» να πετάει με τη μεγάλη ταχύτητα, με την οποία εξαφανίστηκε προς ένα κοντινό βουνό [15].

Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο

Δημιουργία αρχείου: 10-10-2005.

Τελευταία ενημέρωση: 1-11-2005.

Πάνω