UFO – Ξένα όντα:

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

B΄ Μέρος: Η συσχέτιση του φαινομένου των UFO με τη δράση των σκοτεινών πνευματικών δυνάμεων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9^ο.

UFO - πνευματιστικά φαινόμενα: δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Στα όνειρα ακούγονται οι μυστηριακές νότες ενός αλλού κόσμου... Παράξενες νότες από πολλές υπερφυσικές μορφές του κόσμου αυτού. Εμφανίσεις πνευμάτων όπως των Incubi Succubi, των Έλφων (Elves) αλλά και των «εξωγήινων» διαδραματίζονται όταν ο μάρτυρας βρίσκεται σε κατάσταση ημι­ύπνου ή και ύπνου.

Για τον επιφανή συγγραφέα του 16ου αιώνα Αλφόνσους ντε Σπίνα, υπάρχουν 10 είδη δαιμονίων. Ανάμεσα σ' αυτά είναι οι νεράιδες, τα πειραχτήρια του σπιτιού και οι «εφιάλτες» - «υφιάλτες» Cincubi - succubi), που παρενοχλούν σεξουαλικά τους ανθρώπους, και ειδικά τους μοναχούς και τις μοναχές, την ώρα που κοιμούνται[1].

Επίσης, κατά τη διάρκεια του ύπνου ή μιας ενδιάμεσης κατάστασης συμβαίνουν και οι απαγωγές από ξωτικά (π.χ. trοlls). Αναφέρονται οι γυναίκες - trοlls, που έχουν τη δύναμη να μεταμορφώνονται σε Maras, δηλαδή εφιάλτες, να στοιχειώνουν τα όνειρα τών ανθρώπων[2] και να βιάζουν.

Είδαμε ότι ο αόρατος αντι-κόσμος μπορεί και αφήνει τα «σημάδια» του στα υλικά σώματα των ανθρώπων, όπως και στην υλική δημιουργία γενικότερα. Συμβαίνει π.χ. να δούμε στο όνειρό μας τη νύχτα ότι χτυπάμε, και το πρωί να βρίσκουμε το δέρμα μας μελανιασμένο στο ίδιο σημείο. Και στις «απαγωγές» που γίνονται κατά τη διάρκεια του ύπνου, οι μάρτυρες βρίσκουν στο σώμα τους σημάδια από τους «εξωγήινους».

Ίσως υπάρχουν όμως και άλλα φαινόμενα - εξηγήσεις για τις «απαγωγές» αυτές. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ψυχολογίας και ερευνητή Robert Baker, υπάρχει η «παράλυση του ύπνου», μία διαταραχή που συνοδεύεται από παραισθήσεις. Στην παράλυση του ύπνου, οι άνθρωποι ξυπνούν στη μέση της νύχτας (κατά τις 2.00 με 3.00 π.μ.) και δεν μπορούν να κινηθούν. Νιώθουν πως είναι πλήρως ξύπνιοι, αλλά συνεχίζουν να ονειρεύονται και συχνά βλέπουν στα όνειρά τους δαίμονες, εξωγήινoυς και φαντάσματα. Από τη στιγμή όμως που είναι μερικώς ξύπνιοι, μπορεί να πιστέψουν πως το όνειρο συνέβη στην υλική «καθημερινή» πραγματικότητα[3]. Ίσως έτσι να εξηγούνται πολλές «απαγωγές» από εξωγήινους.

Όπως προείδαμε, οι δαίμονες αναδύονται με ιδιαίτερη ευκολία όταν απουσιάζει η Ψυχή από το σώμα και με ανεξέλεγκτες μορφές. Ο ισχυρός μάγος Θεόδοτος είχε προσπαθήσει να εξοντώσει τον Άγ. Θεόδωρο το Συκεώτη, στέλνοντας πανούργα πνεύματα την ώρα που ο Άγιος κοιμόταν, γιατί στον ξύπνιο του, στα φανερά, δεν μπορούσαν να τον πλησιάσουν. Έφυγαν όμως άπρακτα, γιατί έβλεπαν να βγαίνει από το στόμα του μία θεϊκή φωτιά[4], προφανώς λόγω της αδιάλειπτης προσευχής του.

Η φρούρηση του εαυτού μας με την προσευχή ειδικά πριν από τον ύπνο, αναχαιτίζει τα σχέδια του «μισόκαλου», που πλήττει ένα μεγάλο αριθμό ατόμων με τα «τρομακτικά ενύπνια», τους εφιάλτες.[α]

            Οι εφιάλτες είναι μία τυπική παρενέργεια μιας επαφής με UFO και εξωγήινoυς. Ο Βίλας Μποας, ο όποιος είχε συνουσιαστεί με εκείνη την «εξωγήινη» γυναίκα που γρύλιζε σαν ζώο, επί πολλές μέρες μετά το περιστατικό ξαναζούσε σε όνειρο την εμπειρία του από την αρχή ως το τέλος[5]. Οι «εξωγήινοι» μεταδίδουν τα ύπουλα μηνύματα τους και μέσω ονείρων (π.χ. σ' ένα γνωστό μας πρόσωπο παρουσιάζονταν στον ύπνο με μορφή που θύμιζε Αρχαίους Έλληνες και του έλεγαν ότι βρίσκονται σε μία βάση κάπου στο ηλιακό μας σύστημα, ότι πολεμούν με κάποιους «κακούς εξωγήινους» και ότι θέλουν να μας λυτρώσουν). Φαίνεται κι εδώ ότι το φαινόμενο προσεγγίζει τον άνθρωπο και σε αόρατο (ονειρικό) χώρο, διαπίστωση που ενισχύει την υποψία ότι προέρχεται από πνευματικό κόσμο.

Τα όνειρα και η ψυχική επίδρασή τους μπορούν να ερευνηθούν παράλληλα με αυτή των UFO. Τα όνειρα, όπως και τα φαινόμενα UFO, που προκαλούν ταραχή, τρόμο, απογοήτευση, στενοχώρια, ή που διακρίνονται από τάση για εντυπωσιασμό (με φανταχτερή εμφάνιση κτλ.), έχουν σκοτεινή προέλευση. Για τα όνειρα αυτά ο Άγ. Διάδοχος Φωτικής (8ος αι.) επισημαίνει ότι «δεν παραμένουν στο ίδιο σχήμα, αλλά μεταβάλλονται από το ένα σχήμα στο άλλο, πτοούν την αίσθηση, γελούν και αγριεύουν ξαφνικά, απότομα»[6] (όπως συμβαίνει και με τα UFO).

Για τα όνειρα, από την άλλη, που φέρνουν ευφορία στην ψυχή υπάρχουν δύο πιθανότητες: ή είναι εκ Θεού (με πιθανές παρουσίες αγγέλων και όχι «φωτεινών εξωγήινων»), ή η ευφορία αυτή είναι ψεύτικη και αποτελούν κι αυτά «έμπνευση» του αντίπαλου, για να μας κατακρημνίσει στην οίηση και στην ιδέα ότι, σαν εκλεκτοί που είμαστε, μας φανερώνεται ο Θεός (ή οι «εξωγήινοι») με οράματα και όνειρα.

Υπάρχουν λοιπόν και τα θεία οράματα και όνειρα, που ακτινοβολούν την κατάνυξη, την ειρήνη, την ταπεινοφροσύνη, την αληθινή χαρά. Απαιτείται όμως μεγάλη προσοχή και ικανότητα διάκρισης, για να τα ξεχωρίσουμε από τα έργα του αντιπάλου, που μπορεί και μετασχηματίζεται σε «άγγελο φωτός».

Πολλοί που ισχυρίζονται ότι βλέπουν στα όνειρά τους το «Θεό, το Χριστό, την Παναγία, αγγέλους, η ακόμα, τους εξωγήινους που θα έρθουν να μας σώσουν», πλανώνται άσχημα, γιατί θεωρούν τους εαυτούς τους «χαρισματικούς». Η ψευδοχαρά τους βασίζεται στη νοητική απληστία και όχι στην ειρήνη του Πνεύματος. Για το διαχωρισμό φωτεινών και σκοτεινών ονείρων, βοηθάει ιδιαίτερα η μελέτη των Πατέρων της Εκκλησίας.

Ο Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος (1005-1090) γράφει για το τι βλέπουν οι άνθρωποι στα όνειρα: «Αν ο άνθρωπος έχει ψυχή θυμώδη και βάσκανο (φθονερή), τότε καταδιώκεται από θηρία και φαρμακερά ερπετά και καθυποβάλλεται από φόβους και δειλία. Αν η ψυχή του έχει το πάθος της κενοδοξίας βλέπει τα ανύπαρκτα ως υπαρκτά, ακόμα και όταν είναι ξυπνητός. Εάν η ψυχή του είναι μεστή από υπερηφάνεια και αλαζονεία, τότε βλέπει τον εαυτό του να βρίσκεται σε λαμπρότατα οχήματα και να πετά στον αέρα»[7].

Οι δαίμονες, λέει ο Θεοφόρος Μάξιμος ο Ομολογητής, δεν πλανούν μόνο τους ξύπνιους ανθρώπους με τη φαντασία, αλλά και αυτούς που κοιμώνται[8]. Και ο Άγ. Διάδοχος Φωτικής: «Οι όνειροι ουδέν έτερον ως επί το πλείστον εισίν αλλ' ή είδωλα λογισμών πλανωμένων ή πάλιν δαιμόνων εμπαίγματα»[9].

Το πόσο απατηλό και επικίνδυνο είναι να πιστεύει κανείς σε όνειρα και οράματα τονίζει ο Άγ. Κλήμης, επίσκοπος Ρώμης, που έζησε τον πρώτο αιώνα: «Εκείνος που πιστεύει σε οπτασίες η οράματα και όνειρα, κινδυνεύει να απατηθεί. Διότι δεν ξέρει σε τι πιστεύει. Υπάρχει το ενδεχόμενο να πρόκειται για κακό δαίμονα η πνεύμα πλάνης, που υποκρίνεται και παρουσιάζεται με τα λόγια διαφορετικά απ' ότι στην πραγματικότητα είναι... Και αυτός που πιστεύει στα όνειρα ξεγελιέται εύκολα, γιατί δεν εξουσιάζει το λογικό του την ώρα που κοιμάται»[10]. «Διότι τα όνειρα πολλούς επλάνησαν και όσοι εστήριξαν τας ελπίδας των εις αυτά εξέπεσαν και ηπατήθηκαν» (περί ονείρων, Σοφία Σειράχ 34, 5 - 7).

Ο σύγχρονος γέροντας Πορφύριος (1906-1991) έλεγε: «Δεν πρέπει να πιστεύουμε στα όνειρα, διότι μας παγιδεύει πολλές φορές ο πονηρός μέσα απ' αυτά»[11]. Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, εκείνον που αποκρούει τελείως τα όνειρα τον χαρακτηρίζει «φιλόσοφον» ενώ εκείνον που τα ερευνά, τα εξετάζει και πείθεται, τον χαρακτηρίζει «αδόκιμον»: «Εκείνος που προσέχει στα όνειρα, μοιάζει με κάποιον που προσπαθεί να πιάσει τη σκιά του» (Κλίμαξ, λογος γ', σελ. 63 ­64). Πολλοί, ολοκληρώνει, από τη συνεχή παραδοχή των ονείρων έφτασαν στην τρέλα[12].

Ορισμένοι από εμάς, όμως, προσπαθούν ν' αποκρυπτογραφήσουν τα όνειρα θεωρώντας τα «σημαδιακά». Το ότι «βγαίνουν» πολλά όνειρα, οφείλεται μάλλον και στην αυθυποβολή (αν πιστεύουμε κάτι και το σκεφτόμαστε έντονα, αυτό πραγματοποιείται).

Όπως τονίσαμε όμως και στο κεφάλαιο για τις μαντείες, το ένα κακό γεννάει το άλλο. Η εγωιστική δηλαδή διαδικασία πρόβλεψης (ονειρομαντεία), γεννάει ένα αρνητικό συμβάν.

Τα περισσότερα «προφητικά» όνειρα αναφέρονται σε καταστροφές και ατυχήματα. Αν ο «προφήτης» δεν έδινε καμία σημασία στο όνειρό του (και στη μαντική του «χάρη»), τότε ίσως το δυσάρεστο γεγονός να μη συνέβαινε. Όταν βγαίνει ένα κλαδί στο «δέντρο του κακού», τότε προετοιμάζει το έδαφος ώστε να βγει σύντομα και το επόμενο κλαδί του δέντρου αυτού...

Το 1950 κάποιος στην Καλαμάτα είδε στον ύπνο του ότι θα γίνει σεισμός. Η «πληροφορία», διαδόθηκε γρήγορα και η πόλη αναστατώθηκε. Πολλοί κάτοικοι διανυκτέρευσαν στην ύπαιθρο. Το πίστεψαν αυτό και χωρικοί. Μόλις το άκουσαν οι κοπέλες, κατέβασαν τις προίκες τους στα υπόγεια, για να τις γλιτώσουν από το σεισμό και έμειναν στην ύπαιθρο όλη τη νύχτα.

Γελάστηκαν όμως, γιατί αντί να γίνει σεισμός έγινε καταποντισμός! Καταρρακτώδης βροχή έπεσε και όλες οι προίκες που ήταν στα υπόγεια, καταστράφηκαν από την πλημμύρα... Και όλα αυτά γιατί έδωσαν σημασία στο όνειρο[13].

Μάταια λοιπόν... Τα όνειρα είναι βασικά μία φυσική διαδικασία, συνοδευτική της βιολογικής λειτουργίας του ύπνου και διάχυτη στη φύση, όπως στα ζώα. Είναι κάποιες ασυνάρτητες κυρίως παραστάσεις, που βοηθούν τη λειτουργία της μνήμης και που έχουν ρυθμιστεί να ξεκουράζουν τον άνθρωπο από τις εντυπώσεις, τις δυσκολίες και τις μέριμνες της ημέρας, οι οποίες και καθορίζουν βασικά το περιεχόμενο των ονείρων (ειδικά ό,τι σκεφτόμαστε πριν κοιμηθούμε). Αυτής της άποψης είναι και Πατέρες όπως ο Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Μ. Βασίλειος και ο αδερφός του ο Άγ. Γρηγόριος Νύσσης.

Ας σταθούμε όμως λίγο στον τελευταίο: «Μέσα στον ύπνο, κάποια είδωλα που σχηματίσθηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας από αντίλαλους των αισθητών και νοητών λειτουργιών, και τα οποία αποτυπώθηκαν στο νου με τη βοήθεια του μνημονευτικού μέρους της ψυχής, περιγράφονται εκ νέου όπως τύχει, αφού είχε παραμείνει, στο μέρος αυτό της ψυχής κάποια αναμνηστική απήχηση.

Μέσα απ' αυτές τις αναμνήσεις ο άνθρωπος μεταφέρεται σε κόσμους φανταστικούς, οδηγούμενος στην περιγραφή αυτών που φαίνονται, όχι με κάποια σειρά, αλλά περιπλανώμενος μέσα σε συγκεχυμένες κι ασυνάρτητες πλάνες»[β]. Στη Σοφία Σειράχ (λδ' 3) γράφεται κάτι ανάλογο: «Καθρέφτης και όνειρα, είναι το ίδιο πράγμα. Το όνειρο είναι σαν μία εικόνα προσώπου μπροστά σ' ένα καθρέφτη. Είναι δηλαδή απλός φανταστικός αντικατοπτρισμός σκέψεων, επιθυμιών, συναισθημάτων και πράξεων του ανθρώπου».

Ο κόσμος των «φασμάτων» της αλήθειας (γέρων Σωφρόνιος) που τροφοδοτεί τη φαντασία, τροφοδοτεί και πολλά όνειρα, με οδηγό τους φόβους και τις επιθυμίες μας, ως συνήθως.

Ας αφήσουμε όμως το χάδι των ονείρων να γλυκαίνει από μόνο του τον ύπνο μας, όπως αποφασίζει ο Παντοτινός Ρυθμιστής και ας ανδρωθούμε με θετική σκέψη και αντιμετώπιση της ζωής, άσχετα αν έχουμε δει ένα «δυσοίωνο» όνειρο. Και καλύτερα «στα όνειρα, παρακαλώ, να μην πιστεύεις ποτέ»[14], κατά τη νουθεσία του Αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτη.

Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο

Δημιουργία αρχείου: 10-10-2005.

Τελευταία ενημέρωση: 10-10-2005.

Πάνω