Τα τελευταία χρόνια υποψιαζόμαστε ότι προωθείται σθεναρά από τους κύκλους της «Νέας Εποχής» η ιδέα ότι υπάρχουν εξωγήινοι. Προσπαθούν να προετοιμάσουν τον κόσμο για την ύπαρξη τους, προβαίνοντας σε αποκαλύψεις, όπως το περιστατικό Ρόσγουελ, το πέτρωμα με τους μικρο­οργανισμούς από τον Άρη, ή το νερό που βρέθηκε στο φεγγάρι. Τόσα χρόνια η στάση των Μ.Μ.Ε. απέναντι στο θέμα των εξωγήινων ήταν παγερά αδιάφορη ή χλευαστική. Περίπου από τα τέλη της δεκαετίας του '80 και τη δεκαετία του '90 παρατηρείται αυτή η μεταστροφή. Το σίγουρο είναι ότι, αν κάποιοι Ισχυροί δεν ήθελαν να βγουν αυτά «στη φόρα» δεν θα έβγαιναν.

Οι εξωγήινοι, και οι «καλοί» και οι «κακοί», προωθούνται φυσικά και από τις ποικίλες ταινίες του είδους, με συνέπεια την εντατικοποίηση της εξωγηϊνομανίας. Η ελπίδα όμως του κόσμου να δει σημάδι από εξωγήινους, τους ταυτίζει πιο πολύ με «καλούς». Τα καταστήματα στις ΗΠΑ π.χ. έχουν γεμίσει με φουσκωτούς εξωγήινους, με διακοσμητικά από «γκρίζους», κούκλες αυτών κτλ.

Η προεργασία είχε ήδη επιτευχθεί με τη θετική αντιμετώπιση των εξωγήινων που πρόβαλλε ο Στήβεν Σπίλμπεργκ, στις ταινίες του «Ε.Τ. ο Εξωγήινος» και «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου». Δεν γνωρίζουμε σκόπιμα ή όχι. Επακολούθησαν πολυάριθμες ταινίες, με αποκορύφωμα τη «Μέρα Ανεξαρτησίας», την ταινία με μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες. Και για να γίνει αυτό φανταστείτε πόσοι «λυτοί και δεμένοι» μεσολάβησαν και τι ιδιαίτερης μεταχείρισης έτυχε αυτή η ταινία, από αυτούς που καθορίζουν τη «μόδα» στους ανθρώπους.

Με τις τρομακτικές ταινίες εξωγήινων ίσως θέλουν να τροφοδοτούν το συλλογικό ασυνείδητο με νέες συνεχώς μορφές και «προβολές» και αυτές να ενεργοποιούνται, εξαιτίας και της παραμορφωτικής φαντασίας λόγω φόβου (Όπως ίσως συνέβη και με την υστερία που προκάλεσε ο Όρσον Ουέλς για τους Αρειανούς το 1938) και επιθυμιών (τρομολατρεία).

Αυτό που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια σε ταινίες, κινούμενα σχέδια, παιχνίδια και στη μουσική, είναι ότι προσπαθούν να «περάσουν» στις μάζες πολλά, όπως το ότι το κακό (ο διάβολος) δεν υπάρχει. Έτσι, προβάλλουν το κακό (τέρατα, εξωγήινοι, μάγοι κ.α.) με τέτοιον τρόπο, ώστε να φαίνεται ακίνδυνο. Το προβάλλουν σα να είναι παιχνίδι, διασκέδαση, σα να είναι φίλος και το αποτέλεσμα είναι να εξοικειώνονται, ιδίως τα παιδιά, με το αντιαισθητικό, το άγριο, το βίαιο, το ανώμαλο, ενώ η μαγεία διαφημίζεται πλέον απροκάλυπτα.

Άλλες φορές επίσης παρουσιάζουν το κακό να νικά κατά κράτος το καλό, ή τις «καλές» δυνάμεις να μεταχειρίζονται άσκοπη βία, ή παρουσιάζουν το «καλό» και το κακό αναμεμειγμένα με τέτοιον τρόπο, ώστε να προκαλούν σύγχυση στο νου και καταστροφή της διάκρισης καλού-κακού.

Όσο για το θέμα των UFΟ, ο Τζων Κηλ δηλώνει: «Συνιστώ σθεναρά στους γονείς να απαγορεύουν στα παιδιά τους να αναμειχθούν. Οι δάσκαλοι και άλλοι ενήλικες δεν πρέπει να ενθαρρύνουν τους εφήβους να ενδιαφέρονται γι' αυτό το θέμα»[1].

Απ’ την άλλη, οι ταινίες που παρουσιάζουν τους εξωγήινους ως καλούς ή ως σωτήρες συντελούν στη δημιουργία αιρέσεων και αναμοχλεύουν την εξωγηινο-μανία (λατρεία). Επιπλέον, προβάλλοντας όλες αυτές τις μορφές «εξωγήινων», ο κόσμος συνηθίζει σιγά-σιγά να δέχεται αυτές τις μορφές και τού φαίνονται πια κοινές και φυσιολογικές ­ κάθε άλλο παρά φυσιολογικές είναι όμως.

Ακόμα, στα περισσότερα ξενόγλωσσα βιβλία που διδάσκονται στα σχολεία μας, περιέχονται ιστορίες με «καλούς» εξωγήινους. Έτσι και τα παιδιά, η επερχόμενη γενιά, το μέλλον του πλανήτη, «προσηλυτίζονται» ίσως, με το πρόσχημα της εκπαίδευσης. Ταυτίζουν τους εξωγήινους με καλούς, φιλικούς, κι αν τυχόν μας επισκεφτούν εν καιρώ, θα είναι «για το καλό» μας.

Ίσως και σε παλιότερες εποχές να υπήρχε ένα «σπρώξιμο» του θέματος, με τρόπο όμως όχι τόσο μαζοποιημένης μορφής. Ο πιο γνωστός παλιά «επαφικός» στην Αμερική Τζωρτζ Άνταμσκι (βλ. και σελ. 81) κηδεύτηκε σε νεκροταφείο υψηλά ισταμένων προσώπων, με τιμές πρωθυπουργού, αν και ήταν άπορος! Τον ώθησαν οι μυστικές υπηρεσίες;

Βέβαια, υποψίες και σοβαρές ενδείξεις είναι όλα αυτά. Δεν είμαστε απόλυτοι και σίγουροι. Διακρίνουμε όμως ότι όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων, συνηθίζει σιγά ­ σιγά στην ιδέα ότι υπάρχουν εξωγήινοι, αλλά και ότι μας επισκέπτονται. Έτσι θα τους υποδεχτούμε πιο εύκολα ως σωτήρες, ειδικά αν πρόκειται να μας «βοηθήσουν» στην επίλυση των προβλημάτων του πλανήτη (πυρηνική απειλή, ρύπανση κτλ).

Εξάλλου, οι ισχυροί του κόσμου τούτου πάντα επιθυμούσαν να σβήνουν το γνήσιο θρησκευτικό συναίσθημα των «υπηκόων» τους, στρέφοντας τους στην ειδωλολατρία και στη μοιρολατρία, εκτός των άλλων.

Η αντίθεση όλων των «υψηλά ισταμένων» και οργανωτών των «νεοεποχίτικων» UFΟ-λογικων και μη αιρέσεων προς την Ορθοδοξία, αποτυπώνεται στο μίσος τους να την αφανίσουν. Και καλύτερος τρόπος από την κακώς νοούμενη παγκοσμιοποίηση και τον οικουμενισμό δεν υπάρχει.