Είναι σημαντικό ότι όλες οι Οικουμενικές Σύνοδοι συγκροτήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και σε περιοχές τού Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αυτό είναι δείγμα και τής μεγάλης αξίας που απέκτησε η Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη, αλλά και το ότι αυτή ήταν η Πρωτεύουσα και το κέντρο τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και θεματοφύλακας τής πίστεως και τής αληθείας.

Οι Οικουμενικές Σύνοδοι ασχολήθηκαν με τα δογματικά και κανονικά ζητήματα που απασχολούσαν την Εκκλησία την εποχή τους και εξέδωσαν όρους-δόγματα και Κανόνες. Οι όροι-δόγματα αναφέρονται σε θέματα πίστεως, κυρίως αγιοτριαδικά, Χριστολογικά, και εκκλησιολογικά, και οι Κανόνες αναφέρονται στην ενότητα τής Εκκλησίας, που διασαλευόταν από τις διάφορες υπερβάσεις στις κανονικές σχέσεις μεταξύ Κληρικών, μοναχών και λαϊκών.

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος συνεκλήθη από τον Μ. Κωνσταντίνο στην Νίκαια τής Βιθυνίας, στην μεγάλη αίθουσα τού Παλατίου το 325 μ.Χ. και συγκεκριμένως, προκαταρτικά την 20η Μαΐου τού 325 και στην συνέχεια κατά το διάστημα από την 14η Ιουνίου μέχρις την 25η Αυγούστου τού ιδίου έτους. Πρόεδροι τής Συνόδου διετέλεσαν ο Αντιοχείας Ευστάθιος και ο Αλεξανδρείας Αλέξανδρος, ίσως και ο Κορδούης Όσιος, και αποτελείτο από 318 Πατέρες. Αντιπρόσωποι τού Πάπα Σιλβέστρου ήταν ο Κορδούης Όσιος και οι Πρεσβύτεροι Βότων και Βικέντιος.

Κύριος σκοπός τής Συνόδου ήταν η καταδίκη τού Αρειανισμού και η διατύπωση τής ορθοδόξου διδασκαλίας για την θεότητα τού Δευτέρου Προσώπου τής Αγίας Τριάδος. Συνέταξε τα πρώτα άρθρα τού Συμβόλου τής Πίστεως.