Για την αντιμετώπιση των αιρέσεων συνεκλήθησαν οι Σύνοδοι, διότι η Εκκλησία αποφασίζει συνοδικώς. Πρότυπο αυτής της συνοδικής συγκροτήσεως, όπως προαναφέρθηκε, ήταν η πρώτη Αποστολική Σύνοδος. Αυτό φαίνεται και στις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, στις οποίες μνημονεύει τους συνεργάτες του.

Στον Α τόμο (τής Εμπειρικής Δογματικής τού Ρωμανήδη) και στην ενότητα «Πατέρες και Οικουμενικές Σύνοδοι» τονίσθηκε, κυρίως, ότι οι θεούμενοι Πατέρες έδωσαν αξία στις Οικουμενικές Συνόδους και όχι το αντίθετο. Εδώ θα εξετασθεί το θέμα των Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων και η αναγκαιότητά τους για την Εκκλησία.

θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Εκκλησία λειτουργεί και εργάζεται σε έναν ορισμένο τόπο και χρόνο και για την διαμόρφωσή της και την κανονική της συγκρότηση χρησιμοποιεί τις εξωγενείς συνθήκες που συναντά. Με τον τρόπο αυτόν και για την ενότητά της προσλάμβανε τον τρόπο λειτουργίας της τότε κοινωνίας.

«Σημειώνεται κάτι παράξενο στην ιστορία, ότι τα κριτήρια προσαρμογής της Εκκλησίας στο περιβάλλον ανάγονται στο Κανονικό δίκαιο. Δηλαδή γίνεται μια προσαρμογή της Εκκλησίας στο περιβάλλον.

Αυτό φαίνεται σαφέστατα από την ανάπτυξη του συνοδικού συστήματος στην αρχαία Εκκλησία, Η Εκκλησία προσαρμόζετο στο ρωμαϊκό περιβάλλον. Οπότε, βλέπουμε ότι ο Μητροπολίτης είναι ο Επίσκοπος μιας Μητροπόλεως ρωμαϊκής επαρχίας. Όλοι οι άλλοι Επίσκοποι της Συνόδου είναι σε μικρά χωριά ή μικρές πόλεις. Και, αυτομάτως, Πρόεδρος της Συνόδου είναι ο Μητροπολίτης. Δεν επετρέποντο ποτέ οι μεταθέσεις στην αρχαία Εκκλησία, οπότε δεν διεκδικούν ποτέ οι Επίσκοποι της αρχαίας Εκκλησίας να πάρουν μια ανωτέρα θέση».

Έτσι, δημιουργήθηκε το λεγόμενο Μητροπολιτικό σύστημα και αργότερα το Πατριαρχικό σύστημα διοικήσεως της Εκκλησίας, Με βάση αυτό το διοικητικό σύστημα συγκαλούνται σε Τοπικές Συνόδους και αργότερα συγκλήθηκαν οι οικουμενικές Σύνοδοι, που καθόρισαν καλύτερα το σύστημα διοικησεως της Εκκλησίας.