• 1. Αποστασία: Ένα μελλοντικό και περιορισμένο γεγονός

• 2. Προσκίαση της "Αποστασίας" στον αρχαίο Ισραήλ

• 3. Η "Αποστασία" και οι Ψευδοπροφήτες

Οι Προτεστάντες, για να δικαιολογήσουν την ξαφνική τους εμφάνιση στον 16ο αιώνα, επικαλούνται μια προφητεία της Αγίας Γραφής, για την επερχόμενη "αποστασία", και λένε ότι η Εκκλησία αποστάτησε στους πρώτους αιώνες, και ότι αυτοί την επανέφεραν στη σωστή της κατάσταση. Σε άλλες μελέτες, έχουμε δείξει ότι η Εκκλησία δεν αποστάτησε, αλλά είναι πάντα, (αδιάσπαστα στην ιστορία), Σώμα και Νύμφη του Χριστού. Εδώ θα δείξουμε τι είναι η αποστασία που προφητεύθηκε.

1. Αποστασία: Ένα μελλοντικό και περιορισμένο γεγονός

Η λέξη: "αποστασία", δημιουργείται από τη λέξη: "απόσταση". Αποστάτης, είναι κάποιος που απομακρινόμενος από την Εκκλησία, δημιουργεί μεταξύ αυτού και της Εκκλησίας "απόσταση". Και τέτοιοι αποστάτες, υπήρξαν εξ αρχής στην Εκκλησία. Όμως η Αγία Γραφή προφητεύει κάτι διαφορετικό από το σύνηθες. Κάτι ιδιαίτερο.

Το εδάφιο που μιλάει για την "αποστασία", είναι το Β΄ Θεσσ. 2/β: 1-4:

"Ερωτώμεν δε υμάς, αδελφοί, υπέρ της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ημών επισυναγωγής επ' αυτόν, εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς από του νοός μήτε θροείσθαι μήτε δια πνεύματος μήτε δια λόγου μήτε δι' επιστολής ως δι' ημών, ως ότι ενέστηκεν η ημέρα του Χριστού. Μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον· ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιος της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός".

Στο ανωτέρω χωρίο, παρατηρούμε αρχικά, να αναφέρεται "Η αποστασία", με οριστικό άρθρο. Πρόκειται λοιπόν για ΜΙΑ συγκεκριμένη αποστασία, και όχι για πολλές. Πρόκειται για ένα μοναδικό και χαρακτηριστικό γεγονός, προφανώς μια μαζική αποστασία, (και όχι "σχίσμα" ή "αίρεση"), που θα συνέβαινε στην ιστορία της Εκκλησίας. ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ;

Το δεύτερο σημείο που παρατηρούμε, είναι ότι συνδέει "την αποστασία" με "τον άνθρωπο της αμαρτίας", δηλαδή τον Αντίχριστο. Πρόκειται λοιπόν για ένα γεγονός ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ακόμα, που θα συμβεί στις ημέρες του Αντιχρίστου, και όχι για κάτι που συνέβη στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, όπως θέλουν να μας πείσουν οι Προτεστάντες.

Ας δούμε λοιπόν μερικά στοιχεία για την προφητευμένη αυτή αποστασία, για να μην παρασύρονται όσοι δεν γνωρίζουν τι σημαίνει.

2. Προσκίαση της "Αποστασίας" στον αρχαίο Ισραήλ

Στην προφητεία του Δανιήλ περιγράφεται υπό μορφή οράσεων η ιστορική δραματική πάλη μεταξύ του λαού του Θεού και των αντιθέτων δυνάμεων του κόσμου. Όταν οι αμαρτίες του λαού φθάσουν στο μέγιστο μέτρο τους (Β΄ Μακκ. 6/ς: 14), και μάλιστα υπό την μορφή της αποστασίας από την διαθήκη του αληθινού Θεού και της σύναψης νέας προδοτικής διαθήκης προς τα γύρω από αυτό έθνη (Α΄ Μακκ. 1/α: 11), όταν όλος ο λαός χωρίς φόβο αμαρτάνει και παρ’ όλο, μάλιστα, τον έλεγχο και τις συνεχείς προειδοποιήσεις των προφητών, τότε ο Θεός θα εγκαταλείψει τον λαό του στα χέρια αμείλικτων εχθρών, διασώζωντας όμως πάλι και απελευθερώνοντάς τον, όσες φορές εκείνος μετανοήσει ειλικρινά για τις αμαρτίες του και ζητήσει συγγνώμη και έλεος από τον Θεό.

Η φοβερότερη απ’ όλες τις δοκιμασίες του λαού τοποθετείται από τον Δανιήλ στην μακκαβαϊκή εποχή και εντοπίζεται στο πρόσωπο του Αντιόχου Δ΄ Επιφανούς (175-164 π.Χ.), του φοβερότερου αυτού τυράννου, ο οποίος δίωξε σκληρά τους Ιουδαίους και την θρησκεία τους, βεβήλωσε το ιερό καταργώντας την καθημερινή λατρεία και στράφηκε εναντίον όλων των θεών∙ όχι μόνο του Ισραήλ αλλά και των δικών του∙ και θεοποίησε τον εαυτό του και την στρατιωτική δύναμή του.

 Είναι όμως φανερό ότι η προφητεία του Δανιήλ δεν μπορεί να εξαντληθεί μέσα στα στενά όρια της μακκαβαϊκής εποχής και στο μοναδικό πρόσωπο του Αντιόχου Δ΄ Επιφανούς. Το προφητικό όραμα του Δανιήλ διαγράφει πολύ ευρύτερο κύκλο. Μπροστά στα μάτια του, παραλλήλως προς τα ιστορικά γεγονότα της μακκαβαϊκής εποχής, αιωρούνται και άλλα γεγονότα αναγόμενα στο μέλλον και μάλιστα στο ίδιο το τέλος του κόσμου, αναφερόμενα στις ιστορικές περιπέτειες της πνευματικής βασιλείας του Μεσσία που ιδρύθηκε στη γη. Το θεομίσητο έργο του Αντιόχου Δ΄ θα συντρίψουν ολοσχερώς ο «Παλαιός των ημερών» και ο «Υιός του ανθρώπου», δηλαδή ο Μεσσίας, ο οποίος θα εγκαταστήσει νέο πνευματικό βασίλειο στη γη. Το βασίλειο όμως αυτό (η Εκκλησία) θα ακολουθήσει την ίδια ιστορική πορεία δια μέσου των αιώνων της πάλης με τις αντίθεες δυνάμεις της γης "Εγένοντο δε και ψευδοπροφήται εν τω λαω, ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν· και πολλοί εξακολουθήσουσιν αυτών ταις ασελγείαις, δι’ ους η οδός της αληθείας βλασφημηθήσεται· και εν πλεονεξία πλαστοίς λόγοις υμάς εμπορεύσονται, οις το κρίμα έκπαλαι ουκ αργεί, και η απώλεια αυτών ου νυστάξει" (Β΄ Πέτρου 2/β: 1-3). Όμως δεν μιλάει εδώ για ΤΗΝ αποστασία. Δεν είναι αυτά γεγονότα αποκλειστικά της εποχής του Αντιχρίστου, στην οποία θα συμβεί η αποστασία. Αυτά είναι γεγονότα που συμβαίνουν σε κάθε εποχή, σε κάθε μεγάλη ομάδα ανθρώπων. Είναι συνέπειες της ιστορικής πάλης της Εκκλησίας με τον κόσμο.

Η πάλη αυτή όμως θα κορυφωθεί εσχατολογικά, δηλαδή λίγο πριν τη δευτέρα παρουσία του Χριστού. Τον καιρό εκείνο, θα υπάρξει μια ιστορική κορύφωση της απιστίας και των αμαρτιών μεταξύ Χριστιανών. Και λόγω της απιστίας και των πολλών αμαρτιών του χριστιανικού λαού, ο Θεός θα επιτρέψει την εμφάνιση του Αντιχρίστου στη γη, ο οποίος θα διώξει σκληρά την Εκκλησία και τους αγίους, θα αυτοθεοποιηθεί και θα αντικαταστήσει, όπου μπορεί, το λυτρωτικό έργο του Χριστού. Η εμφάνιση δηλαδή του Αντιχρίστου, είναι ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΩΣΗ αυτής της μαζικής αποστασίας που θα συμβεί στο μέλλον. Μάλιστα, εδώ εκπληρώνεται εσχατολογικά η προφητική δήλωση του Δανιήλ:

"Και επιστρέψει και θυμωθήσεται επί διαθήκην αγίαν· και ποιήσει και επιστρέψει και συνήσει επί τους καταλιπόντας διαθήκην αγίαν. Και σπέρματα εξ αυτού αναστήσονται και βεβηλώσουσι το αγίασμα της δυναστείας και μεταστήσουσι τον ενδελεχισμόν και δώσουσι βδέλυγμα ηφανισμένων. Και οι ανομούντες διαθήκην επάξουσιν εν ολισθήμασι, και λαός γινώσκοντες Θεόν αυτού κατισχύσουσι και ποιήσουσι. Και οι συνετοί του λαού συνήσουσιν εις πολλά· και ασθενήσουσιν εν ρομφαία και εν φλογί και εν αιχμαλωσία και εν διαρπαγή ημερών. Και εν τω ασθενήσαι αυτούς βοηθηθήσονται βοήθειαν μικράν, και προστεθήσονται προς αυτούς πολλοί εν ολισθήμασι. Και από των συνιέντων ασθενήσουσι του πυρώσαι αυτούς και του εκλέξασθαι και του αποκαλυφθήναι έως καιρού πέρας, ότι έτι εις καιρόν. Και ποιήσει κατά το θέλημα αυτού και ο βασιλεύς υψωθήσεται και μεγαλυνθήσεται επί πάντα θεόν και λαλήσει υπέρογκα και κατευθυνεί, μέχρις ου συντελεσθή η οργή, εις γαρ συντέλειαν γίνεται.  Και επί πάντας θεούς των πατέρων αυτού ου συνήσει και επί επιθυμίαν γυναικών και επί παν θεόν ου συνήσει, ότι επί πάντας μεγαλυνθήσεται" (Δανιήλ 11/ια: 30-37).

Στην παραπάνω προφητεία, βλέπουμε όχι μόνο τα γεγονότα που συνέβησαν στην εποχή του Αντιόχου, αλλά και του Αντιχρίστου. Όπως τότε, έτσι και στο μέλλον, οι αποστάτες από την Καινή Διαθήκη του Χριστού, θα κάνουν συμφωνίες με τον Αντίχριστο, και αυτός θα τους χρησιμοποιήσει για τα σχέδιά του. Μάλιστα, θα τους χρησιμοποιήσει για να διώξει τους εναπομείναντες πιστούς Χριστιανούς, που δεν θα τον δεχθούν ως θεό αντί του Χριστού, όπως θα τον δεχθούν οι αποστάτες.

3. Η "Αποστασία" και οι Ψευδοπροφήτες

Δεν είναι τυχαίο που η Αποκάλυψη συνδέει τον Αντίχριστο με κάποιον "Ψευδοπροφήτη" (Αποκάλυψις 19/ιθ: 20). Πρόκειται για έναν θρησκευτικό αρχηγό, που θα υποδείξει τον Αντίχριστο ως τον Μεσσία, ως τον Χριστό που όλοι περιμένουν.

Την εποχή που γράφτηκαν αυτά, οι πρόδρομοι των επισκόπων ήταν "η τάξη των Προφητών", σε αντίθεση με τους Ψευδοπροφήτες, που ήταν οι ψευδεπίσκοποι. Προφανώς λοιπόν, ο Ψευδοπροφήτης αυτός, θα είναι ένας κορυφαίος και γενικής αποδοχής ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΣ της Εκκλησίας. Όμως δεν θα είναι μόνο ένας. Αυτός ο Ψευδοπροφήτης, θρησκευτικός αρχηγός, θα έχει και πολλούς άλλους συνενόχους. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, μιλώντας για την εποχή της αποστασίας των Χριστιανών, συνδέει την εποχή εκείνη με περισσότερους του ενός ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ:

"Και τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί και αλλήλους παραδώσουσι και μισήσουσιν αλλήλους. Και πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται και πλανήσουσι πολλούς. Και δια το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών. Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται. " (Ματθαίος 24/κδ: 10 - 13).

Πρόκειται για το κορύφωμα της αποστασίας, όπου ο μεγαλύτερος εχθρός του Χριστού, θα παρουσιάζεται από θρησκευτικούς αρχηγούς της Εκκλησίας, ως ο Χριστός!!! Όμως και πάλι η αποστασία αυτή δεν θα είναι ολοκληρωτική, γιατί παρά τους διωγμούς που θα υποστούν, (όπως είδαμε πριν στο Δανιήλ 11/ια΄), "οι συνετοί του λαού συνήσουσιν εις πολλά". Οι συνετοί όχι μόνο δεν θα παρασυρθούν, αλλά θα καταλάβουν και πολλά! Δεν θα είναι λοιπόν μια ολική αποστασία. Η Εκκλησία ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα νικηθεί ολοκληρωτικά.  Είδαμε στα παραπάνω λόγια του Χριστού, ότι κάποιοι θα υπομείνουν ως το τέλος. Αλλά αμέσως μετά τη σύντομη αυτή υπερίσχυση του κακού εναντίον της, τα πράγματα θα αντιστραφούν.

Μετά τη σύντομη βασιλεία του, ο Αντίχριστος θα αναιρεθεί από τον Μεσσία Χριστό, και θα ακολουθήσει η νίκη του Ευαγγελίου και η 2η Παρουσία. Στη συνέχεια των λόγων του Χριστού που είδαμε, στο Ματθαίος 24/κδ, στο 14, και 15 εδάφιο, λέει: "και κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι, και τότε ήξει το τέλος. Όταν ουν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν δια Διανιήλ του προφήτου εστώς εν τόπω αγίω...". Ο Χριστός εδώ (με τη λέξη: "ουν", που σημαίνει: "λοιπόν"), συνδέει την προφητεία του Δανιήλ για τον Αντίχριστο, με τα παραπάνω που είπε περί της αποστασίας, και δείχνει ότι μετά από την εποχή αυτή της αποστασίας του Αντιχρίστου, θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο παντού πριν το τέλος.

Ο Αντίοχος Δ΄ Επιφανής αποτελεί τον σπουδαιότερο ιστορικό πρόδρομο αυτού που πρόκειται να εμφανιστεί μελλοντικά, στις έσχατες ημέρες, του Αντιχρίστου, και η αποστασία των Ισραηλιτών στην εποχή του Αντιόχου, αποτελούν πρόγευση της Χριστιανικής αποστασίας στις ημέρες του Θηριώδους Αντιχρίστου.

Όμως περισσότερα γι' αυτή την προσκίαση του Αντιχρίστου, από τον Αντίοχο τον Επιφανή, και τα βάρβαρα κατορθώματα αυτού του αρχαίου Έλληνα ειδωλολάτρη ηγεμόνα, θα πούμε σε άλλο άρθρο.

Ν. Μ. και Θανάσης Αναστασίου

Λήφθηκαν στοιχεία από το βιβλίο: "Η περί Αντιχρίστου ιδέα" του Ανδρέου Θεοδώρου. Αθήνα 1970).